Write a comment

Zaterdag 1 juni 2019, 07:00 uur ’s ochtends.

Wij – Erno en Miranda Reuvekamp - zijn er klaar voor. Reglement gelezen, rallytas gepakt en Sir JAG – onze Jaguar XJS Convertible – gepoetst en volgetankt. Op naar Heerhugowaard voor de Stelling van Amsterdam Rally (SVAR). De zon schijnt; het kapje kan eraf. Het belooft een mooie dag te worden!

Bij Hotel Jules in Heerhugowaard worden we allerhartelijkst ontvangen door de bemanning van de inschrijftafel. Iedereen heeft er duidelijk zin in. Met startnummer 78 in de Tourklasse vertrekken we pas om 09:34 uur. Nog tijd zat voor een kopje koffie en een heerlijke donut.

Waarom we in de Tourklasse zijn ingedeeld ontgaat ons. Sir JAG is toch echt nog geen 30! Al vinden we het niet erg. De routes van de Tour- en Comfortklasse zijn immers gelijk. En de deelnemers even fanatiek. Van ons mag het onderscheid sowieso worden opgeheven!

We gaan van start met gecombineerd “Pijlen kortste route, Punten kortste route en Punten één na kortste route”. Goed opletten dus! Na eerst een stukje industrieterrein gaat het al snel de mooie Noord-Hollandse polders in.

Vanaf Valkkoog gaan we over op “Grensbenadering”. In de buurt van De Stolpen blijken we niet over het Noordhollandsch Kanaal te kunnen. Er wordt aan de brug gewerkt. Hoe komen we nu aan de overkant van het water? We volgen de dwangpijlen. Wat we dan nog niet weten is dat dit - voor ons - de rally wordt met de meeste dwangpijlen ooit!

Verkeersregelaar in ‘t Zand

De eerste omleiding leidt ons via ’t Zand. Daar is het op zaterdag een drukte van jewelste. We staan middenin het plaatsje stil en kunnen geen kant meer op. Verkeersregelaars proberen het verkeer in goede banen én over een smal bruggetje te leiden. En de tijd tikt door. Veel te laat arriveren we bij TC2.

Opstopping in 't Zand

Snel vervolgen we onze route richting Julianadorp. De “Ingetekende lijn” voert ons bijna de duinen in richting De Kooy, voor de koffiestop. We besluiten geen koffie te drinken, maar gelijk verder te gaan. We hebben immers al veel tijd verloren.

Ruim 1,5 kilometer kaarsrecht onverhard bij Oterleek

8 minuten na het vertrek bij de koffiestop is de zelfstart van de “Regularity”. De gemiddelde snelheid is 36 km per uur; de tijdtabel in kilometers. Sir JAG heeft een mijlenteller en (nog) geen tripmaster aan boord. Dat wordt dus een uitdaging! Zeker als je dan de start van de “Regularity” niet kunt vinden! Want de “Ingetekende lijn” voert ons over een bruggetje wat we later zelfs op Google Maps niet kunnen terugvinden. Dus toch maar een bruggetje verder en gekeerd, ondanks dat dat reglementair niet mag.

We starten - door al het gehannes - te laat met de RP. De route is niet moeilijk: een stuk “Ingetekende lijn”, gevolgd door “Pijlen kortste route”. Maar nog “op de seconde nauwkeuring rijden” kunnen we wel vergeten. RP dus geheel verprutst. En door alle stress ook nog in de instinker van Jurgen Donders getrapt. Want via het graspad naar “End Regularity” rijden levert wel de “Y” op, maar blijkt niet de kortste route naar de volgende pijl. Maar dat zagen we natuurlijk pas nádat we hem hadden genoteerd…

Goed opletten levert hier een L op!

Op kaart 4 gaat het verder met “Pijlen kortste route, Punten één na kortste route”. Waarbij de uitzetter ons in Wieringerwaard lekker aan het puzzelen zet. Want via welk bruggetje rijd je nu de één na kortste route? Het maakt uiteindelijk niet uit. De beloning, de letter E, volgt pas op het einde. Bij Langereis gaan we over naar kaart 5: “Ingetekende lijn met barricades”. Nieuwe omleidingen met dwangpijlen – minstens drie - zorgen ervoor dat we stevige stukken omrijden en nog veel verder uitlopen qua tijd. We zijn blij als uiteindelijk Hotel Jules en de rallykroket in zicht komen…

Daar aangekomen blijkt dat alle verloren tijd door de file in ’t Zand en het veelvuldig omrijden in het geheel niet worden gecompenseerd. Sterker nog: onze starttijd na de lunch is zelfs vervroegd! Dus rest ons slechts negen minuten voor een sanitaire stop, lunch en het tweede bulletin. Er is een hardloopwedstrijd, dus vervallen de vrije punten 4 en 5.

We graaien een broodje van het buffet, klokken een glas melk achterover en melden ons – al kauwend – weer bij de starttafel voor de middagetappe. In de auto voelt het alsof we weer onze eerste rally rijden. Geen tijd om te eten. Wat een gestress! Alles bij elkaar zorgt het ervoor dat we ook ’s middags niet echt in de goede flow komen. Geen “zen” in de auto. Maar dat zal juist wel juist de bedoeling zijn geweest…

We crossen in Heerhugowaard eerst weer over het industrieterrein. Op zoek naar letters! “Punten vrije route, Punten kortste route en Punten één na kortste route”. Door elkaar. Wij houden niet zo van industrieterreinen. Maar al snel wordt de omgeving weer mooi. In de buurt van Oterleek volgt een werkelijk prachtig stuk onverhard, kaarsrecht door de polder. Sir JAG sputtert af en toe wat tegen. Het gras schuurt langs zijn buik. Maar wij genieten! Mooie weggetjes, kapje eraf en zon, wat wil je nog meer? Een tube zonnebrandcrème misschien? Want neus, schouders en armen zijn inmiddels aardig verbrand!

Doorgetrokken bermlijnen te over! Je moet ze alleen wel zien... 

Wel raar dat we bij “Punten één na kortste route” telkens geen letters vinden… En dat dit zo vaak door woonwijken gaat… Later blijkt waarom. Minuscule kleine streepjes zorgen voor… doorgetrokken bermlijnen! Niet één keer, maar wel zes keer! Zelf met leesbril én loep nauwelijks te zien… Chips!

Ook zonder omleidingen in de middag blijkt het tijdschema krap. We arriveren te laat bij TC6. Een lekker ijsje maakt veel goed, maar zorgt er wel voor dat we de Y met aanwijzing HK missen. Met behulp van “Grensbenadering” vervolgen we de mooie route. Vlak voor Spijkerboor naderen we een supersteil bruggetje. Help! Gaat dat met ons slagschip wel goed? Maar Sir JAG nam ook dit bruggetje moeiteloos.

De derde kaart stuurt ons via Markenbinnen, West-Knollendam en TC7 richting Krommenie. En al liepen we hier geen verdere tijdsachterstand op, dat hebben we ruimschoots “goed” gemaakt door op de volgende kaart verkeerd te rijden. En op de snelweg richting Beverwijk terecht te komen. Snel keren bleek niet eenvoudig. Teneinde niet te worden gediskwalificeerd hebben we toen maar besloten vanaf dat punt direct naar Villa Westend te rijden. Dat we deze rally geheel verprutst hadden, was inmiddels toch al wel helder.

Lijfspreuk van Sir JAG en vele anderen, op het toilet bij Hotel Jules in Heerhugowaard

We zijn met Sir JAG in de Tourklasse op de 17e plaats geëindigd. Wat ons nog niet eens heel erg tegenviel. Want gezien de enorme hoeveelheid strafpunten in álle klassen was het voor iedereen gewoon een lastige rally. De mooie locatie aan het water, een verkoelend biertje op het terras en de lekkere BBQ zorgden nog wel voor een goed einde van een vermoeiende dag.

Tot volgend jaar!

Erno & Miranda Reuvekamp

Write a comment

Alzheimerrally 2019

In 2018 was ik nog bijna de datum van de rally vergeten, in 2019 waren 12 tot 14 april duidelijk geblokt in de agenda. Niet enkel voor de Alzheimerrally, maar ook de 8erhoekclassic in Twente en Voorjaarsrally van Chrome en R.C.D. Met de Alzheimerrally als eerste kon het navigatie seizoen dus worden afgetrapt om ‘er weer in te komen’; en ik denk dat dat zeker gelukt is!

Aftasten van de uitzetter

Vlak na de start rijden over het spoor, en de weg neemt direct een andere kompasrichting aan dan ik eigenlijk wil. Op de kaart staat iets verderop wel een ‘neutrale cirkel’... Bij sommige rally’s worden deze (in de expertklasse) ook wel als afleiding of instinker gebruikt; dus het is altijd even opletten hoe de uitzetter de deelnemer probeert te sturen.

We gaan op zoek naar een manier op zoveel mogelijk van de kaartwegen te rijden; maar tevergeefs vinden we geen controle. De cirkel was dus bedoeld om de deelnemers te helpen; maar zeker zo in het begin blijft dat even aftasten.

Tijd begint al te dringen

Omdat we toch zeker 10 minuten teveel te hebben gezocht gaan we snel door. Na pijl 2 loopt de kaartweg over een fietspad (in werkelijkheid) waar we (dus) niet in mogen; ophalen op de eerstvolgende mogelijkheid dus. We komen midden in een weiland bij een paaltje (aan de andere kant van het fietspad) te staan. Dit zal Martin zeker niet bedoeld hebben! Wat dan wel? We keren in het weiland en halen alsnog de dubbele controle D op nabij pijl 3.
Door het verkeerd rijden, zoeken en nadenken over de juiste route merk ik op dat de tijd al hard gaat voor dit eerste traject; ik geef Koen aan dat we iets moeten doorrijden om de tijd (in) te halen. Met nog maar twee minuten voor de TC zit er vlak voor het einde nog een verlegde weg; daardoor komen we net 12 seconden ‘over tijd’ bij de TC; de eerste minuut aan de broek! Zonde!

Mooi ‘AMAC’ gebied

De route vervolgt zich van Nijkerk naar Scherpenzeel. Een mooi gebied om te rijden, met prachtige (onverharde) wegen en interessante verkeerssituaties. In het verleden hebben we hier ook veel verschillende AMAC ritjes gereden, en het is leuk er met de hand van Martin weer doorheen te navigeren.

Afgeleid voor/door de lunch…

In de laatste etappes voor de lunch beginnen Koen en ik wat te kletsen over minder route-gerelateerde onderwerpen; we hebben wel zin in de lunch. Zouden er weer rallykroketten zijn? Ik merk nog op dat we na het spoor onder ‘Ederveen’ even moeten opletten; de kaart lijkt daar wat gemanipuleerd. Gezellig en met zin in de lunch rijden we door; er lijkt niet zoveel verkeerd te gaan in de route; het zal dus wel meevallen met die manipulatie. Achteraf blijkt dat de scherpte er bij mij vanaf was door ons lunch gesprek. We missen onze eerste controle van de dag; de W van Wakkere Willem, voor het ophalen van een verlegde weg na het spoor bij ‘Ederveen’…
Diezelfde onscherpte (of de afleiding) gaat nog even door, en binnen hetzelfde gesprek mis ik ook de controle B van Bermlijn bij ‘Benedeneind’… Zonde; minder lullen en meer opletten dus!
Om onze 3 fouten van de ochtend compleet te maken maak ik een klassieke fout door via een kaartovergangspunt in te tekenen; een typisch grapje van Martin dat elk jaar wel terug komt. Dure fouten zo blijkt bij de lunch, want er zijn zeker 5 equipes die foutloos hebben gereden.

Scherpte weer terug?

Na de super lunch (en heerlijke rallykroketten!) starten we met een grensbenadering. Wat op het eerste gezicht altijd makkelijk lijkt blijkt toch vol te zitten met enkele verleggingen en vertekeningen. Wachtend bij de top koffie van Detron blijkt dat wij als een van de enige equipes de controle Q hadden gevonden; een verlegging van de weg, waardoor je net iets door moest rijden. Hebben we onze scherpte weer terug?!

2x Langsrijder!

Een half uurtje na de koffie rijden we op pijl 8; die lijkt niet helemaal goed te lopen in werkelijkheid, dus we besluiten hem op te halen waardoor we controle P vinden. Bij de volgende TC horen we dat daar ook nog een controle O voor en na had gemoeten. Gek genoeg hebben we die tot 2x toe niet gezien. Ik ben er nooit zo van om te zeggen dat dat alleen rijdersfouten zijn, want zelf kijk ik net zo goed mee langs de weg. Maar dit keer beiden blijkbaar niet goed genoeg. Doodzonde dat we daardoor 2 pijnlijke strafpunten extra pakken.

GTC?

Net twee kilometer voor TC8 staat een bemande controle. Veel equipes verwachten een spannende uitslag, dus wachten daar om hun ex-aequo positief te beïnvloeden. Wij hebben al teveel fouten gemaakt vandaag dus besluiten gewoon door te rijden. Direct daarna blijkt een stukje weg niet te rijden, waardoor we nog een keer langs die GTC moeten. Aangezien iedereen daar nog staat te wachten zouden we ‘verklappen’ dat er tussen de GTC en TC nog iets halen valt. Toch besluiten we de GTC direct weer aan te doen. Direct worden een aantal wachtende equipes zenuwachtig en gaan nu toch ook maar rijden. Een mooi schouwspel om te zien!

Venijn in de staart…

In het laatste traject zijn we de TC-IN gepasseerd, we hebben dus alle tijd voor de laatste 8 pijlen. Voor ons genoeg tijd om nog 2 wegverleggingen te missen. Voor mij een les om bij dit soort ritjes nog meer op het nauwkeurig meten te letten, en niet eens zozeer op de wegsituaties.
Bij de finish wacht ons een heerlijke borrel bij de startboog; we hebben een mooie dag gehad, veel controles gevonden, maar ook (net teveel) fouten gemaakt en daarvan geleerd.
Met het grote startveld inclusief prachtige bolides, een uitdagende route, mooie locaties en een fantastisch bedrag voor het goede doel, was dit een rally om trots op te zijn. Proficiat Martin, Frans en Jan.

Willem van Leeuwen

Equipe # 12:  Koen Bender - Willem van Leeuwen | Expertklasse

Foto's: Gertjan Schutten - GSAutosport.nl

Write a comment

De Rally van de Grensstreek,  

Afgelopen jaar heb ik besloten af en toe vaker niet te gaan fotograferen, maar ook eens een rally te rijden, of liever gezegd, te navigeren. Rijden heb ik vaker gedaan, maar als navigator begin ik eigenlijk net. Gelukkig werk ik altijd al met de routeboeken van de deelnemers en met al die rally’s met anderen heb ik veel geleerd, dus echt onervaren ben ik niet, maar ik kan nog erg veel leren. Ik ging rijden met een goede vriend van mij. Iemand die wel weinig ervaring heeft. Dit was slechts zijn derde rally. Maar als Geodeet heeft Wilmar erg veel kennis van kaarten, het is zijn grote hobby en lange tijd zijn werk geweest. We besloten dus mee te doen in de sportklasse, want daar horen we gewoon wel thuis.

 
Vol ambitie voor een klassement (je moet toch fanatiek blijven) stapten wij zaterdagmorgen in de Saab, die net 1,5 maand 30 jaar oud is, dus mee mag doen volgens het reglement. Ik stapte halverwege de briefing de zaal binnen, dus ik had niet alles meegekregen. Gelukkig was Wilmar al wel aanwezig.   
Nadat we ingeschreven hadden, zijn we de stikkers op de auto gaan plakken. En meteen alles even klaar gelegd en uitgelegd hoe alles werkt. Het leek ons handig dat Wilmar eerst zou gaan rijden en ik navigeren en in de middag zouden we van positie wisselen. Veel mensen hoor ik dan denken, dat is niet slim, als je als navigator er net goed in zit om dan te wisselen. Maar we besloten elkaar te controleren en te discussiëren wat de beste route zou zijn. We hadden beide het reglement goed doorgelezen, en deze lag binnen handbereik als we nog vragen hadden.   

 
 
Tien minuten voor de start konden we ons routeboek ophalen. In de auto open slaan en maar intekenen. Pijlen korste route was het eerste systeem. We tekenen de route in en de eerste metingen doen we nog vlak voor de start. Na de start overleggen we nog even kort over een paar punten en dan maar rijden. Ik zoek nog een goede balans tussen meten tijdens het rijden of meteen bij het intekenen van de route. Voor ons gevoel gaat het prima, maar het kost wel tijd. Zeker als we af en toe moeten stoppen om de juiste route te vinden. Aan het eind komen we vanaf de verkeerde kant de TC binnen. De kortste route die wij hadden bedacht ging die kant langs. Achteraf hadden we hiermee een fout gemaakt. Dit is pure onervarenheid.  
 
Het tweede traject (Pijlen korste route en punten een na korste route) en het derde traject (punten vrije route) volgen elkaar snel op. De tijd blijft ontzettend krap en we slagen erin op letterlijk op de laatste seconde van onze tijd de TC binnen te komen. Vlak voor de lunch missen we nog een letter door net de verkeerde weg te pakken.  
 
Ons gevoel is wel goed, maar al snel blijkt dat we pas op de 32e plek staan. Daar gaat onze ambitie voor het klassement.  
 
Het middagtraject wisselen we dus van plek. Dat lijkt gewoon een gouden greep te zijn. Ik weet soms net de driehoekjes te spotten die Wilmar op de kaart nog niet gezien heeft en Wilmar weet mij redelijk vlot te navigeren. Maar ook nu verliezen we gewoon weer veel tijd. We hebben gewoon de tijd nodig om de juiste route te vinden. Het helpt niet wanneer we volgens ons de juiste route rijden en dan geen letter vinden. In de ochtend hadden we hetzelfde probleem. We reden langs een café, waarvan we overtuigd waren dat we goed zaten, maar dat werd niet beloond. Dus verder zoeken, kijken, nog een keer rijden, meten en ja achter het café langs, maar geen letter. Overal om je heen zie je equipes andere constructies rijden, dus ga je ook twijfelen aan jezelf. Dit is ook puur onervarenheid.   
Aan het eind van de dag krijgen we de uitleg en vergelijken we dit met onze route. Uiteindelijk blijkt dat wij best wel goed de route hebben gereden. Een paar navigatiefouten zijn er gemaakt doordat we vallen niet hebben gezien. Maar wat vooral opvalt is dat we heel veel letters niet gezien hebben. Een flink aantal zijn weggehaald, maar ook een aantal zijn blijkbaar te goed verstopt geweest en ondanks dat we zijn gaan zoeken, bijvoorbeeld bij het café, hebben we het niet gevonden.  
28e staan we op dat moment, maar er worden nog veel bordjes geneutraliseerd dus als we de volgende ochtend wakker worden na een hele gezellige avond met andere rallyrijders, dan staan wij opeens 21e.  

 
 
Zondag gaan we richting België op 1 op 50.000 kaarten. Wilmar navigeert weer en ik bestuur de auto. Soms ziet Wilmar niet wat de kortste weg is, gelukkig zie ik dan opeens de route zoals die bedoeld is en samen lossen we de puzzel op. Het rijden gaat vlot en bij de eerste TC hebben we zelfs 20 minuten over. De tweede TC missen we net op een paar seconden. Samen zien we de vallen. Ik spot een driehoekje op tijd. Wilmar ziet inderdaad dat de weg afbuigt en zo weten we de letters een voor een op te rapen. Een P op een parkeerplaats staan weer heel smerig, net als een W ergens op een zandweg, nauwelijks zichtbaar in de bosjes. We krijgen door hoe de uitzetters te werk gaan en hoe ze de letters plaatsen. De ochtend gaat voortreffelijk en ons moraal schiet omhoog.  
 
Waar ik de vorige dag nog op elk stukje weg precies meet hoever alles is, past Wilmar een iets ander tactiek toe. Hij meet vooral lastige stukken op en andere stukken die redelijk recht toe recht aan zijn dat kunnen we af met simpele instructies. Nu werkt dit niet bij elke rally en ook hier maken we een klein foutje door de afstand verkeerd in te schatten. ’s Middags probeer ik hetzelfde toe te passen en het werkt wel omdat je dan als navigator ook meer van de omgeving ziet. Ik weet weer driehoekjes te spotten die ik op de kaart nog niet gezien had. Maar als we overgaan op 1:100.000 kaarten wordt het echt moeilijk. Het is klein afgedrukt en dan ook nog door dorpjes op een verouderde kaart waar ondertussen rondwegen gebouwd zijn om de dorpjes. Weer weten we samen de puzzel op te lossen. Maar het kost verschrikkelijk veel tijd. Bij een gevangenis staan 2 punten, waarbij punt 7 oostwaarts verlaten moet worden. Ja dat kan, maar dan ga je rechtstreeks de gevangenis in. Iedereen lijkt een ander idee te hebben over hoe je het moet oplossen. Er staat duidelijk zichtbaar een letter ergens, maar daar komen we toch echt niet langs. Na punt zes pakken we eerst punt 7 op. Dan rijden we een weg iets verder oostwaarts om nogmaals door punt 7 te rijden. Dan onderlangs weer naar punt 6 en vanaf daar naar punt 8, anders zou je een klein stukje tegengesteld. Wordt dit beloond met een letter? Nou nee dus! Later op een industrieterrein gebeurt precies hetzelfde. Je bent moe gefrustreerd, want het kost veel tijd en we lopen dik achter. Maar ik wil het wel graag oplossen. Met zoeken, meten, goed kijken op het kompas vinden we, waarschijnlijk, de juiste route en komen via een zandweg weer op de goede weg. Maar weer geen letter. Uiteindelijk lopen we door het zoeken ontzettend veel tijdstraf op. Als we dan eindelijk bij de finish zijn blijkt dat we in de ochtend zeer goed gereden hadden, maar 1 controle gemist en we stijgen naar de 12e plek.  

 
Als we de uitleg bestuderen worden we erg blij. Want wat blijkt. Ondanks dat ik het gevoel had dat ik er niets van snapte blijkt dat ik elke puzzel goed heb opgelost en we hebben zowel ’s morgens als ’s middags volledig de goede route gereden. Op een klein lusje na in de ochtend. Maar deze werd geneutraliseerd, samen met wat andere punten in de middag. Weer waren een paar letters verdwenen en ook zijn ze wel heel goed in het verstoppen, want op de zandweg hebben we hem echt niet zien staan. Zondag sluiten we af met meer dan een half uur tijdstraf, maar slechts 1 controle gemist.  
 
Met wat meer ervaring in het navigeren zouden we sneller de route moeten kunnen vinden. Nu moesten we soms erg zoeken en als je niet beloond wordt ga je twijfelen en nog een keer kijken. Dit kost teveel tijd.  
Ik vond het een heerlijke rally. Je kon lekker door rijden, maar moest zeker zondag rekening houden met fietsers en wandelaars en toeristen verkeer in auto’s die extreem langzaam reden. Aangezien ik zelf fanatiek fietser ben gaven we de fietsers soms de ruimte. Als je na 200 meter linksaf moet slaan, waarom zou je dan stress maken om vlak langs fietsers heen te scheuren als je vlak daarna toch afslaat. Soms is het zelfs sneller om de fietsers even voorrang te geven en te wachten, dan om in een klein hoekje op de weg nog een plek te zoeken en net niet fietsers aanrijden. Iedereen heeft z’n hobby, dus geef elkaar de ruimte.  

 
Het tijdschema vond ik voor ons af en toe veel te strak staan. Zelfs als we makkelijker de route zouden vinden moest je echt doorrijden om op tijd te zijn. Dat is jammer, want dat leidt soms tot onnodig hard rijden. Verder zaten er soms wat schoonheidsfoutjes in de route, maar overall was het een mooi weekend, met mooi weer en zeker voor herhaling vatbaar.  
En vooral belangrijk, met 2 dagen navigeren en rijden leer je ontzettend veel bij. Hopelijk resulteert dat nog in een mooie top 10 plek snel. Nu is ons eindresultaat 18e en daar waren we toch zeer tevreden mee. Ruim in de top helft en dat voor twee rookies.

Niko Bloemendal

Foto's: Niko Bloemendal