De vierde GEO-Rally, een leuk experiment met de Rallycheck App

Write a comment

 

De vierde GEO-Rally, een leuk experiment met de Rallycheck App

Jaap en ik reden op zaterdag 30 maart 2019 de GEO-Rally, die dit jaar was voorzien van een extra sausje. Het ging dit jaar niet alleen om een spannende rit uitgezet door Joep Wanders, maar tevens om een groots opgezet experiment met de Rallycheck App van ISource-Robert Mous.

1 jaap

De rit was inhoudelijk weer perfect, zoals we van Joep gewend zijn. Hij werkte met opgeblazen kaarten zodat alles heel eenvoudig leek. Jaja, leek, maar hij had zo nu en dan wel een weggetje verlegd of weggepoetst, wat natuurlijk weer leidde tot mooie constructies. En regelmatig lokte hij je in de val door listig gebruik te maken van details uit het reglement. De GEO-Rally mag dan ook wat moeilijker zijn, want het is een oefenrit voor de Tulp, bedoeld voor GEOefende equipes. Het was een pittige, maar heel plezierige rit. De uitslag werd zondag via de mail thuis gestuurd. Dat is altijd zo bij de GEO-Rally. Met 6 fout, werden we 14de van de 52.

Maar hoe was de ervaring met de Rallycheck App? Eigenlijk verrassend leuk, daar was bijna iedereen het over eens. Heel fijn is ook dat je continu een klein kompasje en je snelheid in beeld hebt. Het kompasje is het middelste rondje (wijst nu noord aan).

 1 int  1 app


Hoe werkt het? Met deze app heb je geen fysieke controlebordjes langs de route, die controleren of je de juiste route rijdt. De route wordt nu gecontroleerd via GPS-waypoints en software die je op je smartphone hebt geladen. Op het moment dat je een virtueel controlebordje passeert verschijnt de letter als pop-up op je telefoon eventueel met een mededeling of opdracht. Je hebt dan 60 seconden de tijd om hem te accepteren. Doe je dat niet, dan vervalt hij na die tijd.

1 app2
Je hebt op je smartphone continu een overzicht van je controlekaart. En sommige controleletters hebben een tijd erbij of een mededeling zoals 'snelheidscheck', 'einde of begin regularity' of een herstelopdracht. Zo zat er ook een regularity in de rally. De startplaats was op de kaart aangegeven en op die plaats was ook een waypoint. Je kon zelf kiezen wanneer je deze startletter passeerde. Op het moment dat de letter met de tekst 'Start regularity' op je smartphone verscheen, drukte je je stopwatch in en zette je je trip op nul. Met behulp van de bijgeleverde snelheidstabel rijd je vervolgens de regelmatigheidsproef tot je bij de waypoint met de tekst 'end of regularity' komt. Start- en finishtijd worden exact bijgehouden, inclusief allerlei tussentijden. Er is geen speld tussen te krijgen.
Na gefinisht te zijn krijg je meteen een mail met een overzicht van je controlekaart, maar ook een gedetailleerde overzichtskaart van de door jou gereden route inclusief je eigen controles. Ook de uitleg zit erbij. Heel handig dus.

1 route

En het nakijken van de controlekaart door een rekenkamer, een stressvolle en arbeidsintensieve klus, zou bij deze opzet overbodig kunnen worden, want een goed computerprogramma moet de controlekaart razendsnel kunnen nakijken.1 ckaart In de toekomst zou je je zelfs kunnen voorstellen dat van iedere equipe die de finishcontrole passeert, meteen de rangorde zichtbaar wordt, wat de spanning kan verhogen.
Wat ook erg leuk is, is dat de organisatie op elk moment kan zien waar de equipes zich in het veld bevinden en per equipe een inzicht heeft in de binnen gehaalde controles.

Je vraagt je natuurlijk af of dit systeem niet vreselijk saai is voor de bestuurder die normaliter gefocust is op het zien van de controlebordjes? Jaap miste een klein beetje de spanning die je hebt als je in de verte een oranje controlebordje signaleert langs de weg. Maar de letters die als pop-up op je smartphone verschenen als je een waypoint passeerde, gaven toch ook wel weer een kick, een goede vervanger van de fysieke bordjes. En bij dit systeem wordt de kans dat de bestuurder bij druk verkeer of tijdens het rijden van een zandweg met kuilen een bordje mist, bijna tot nul gereduceerd.

Waren er ook nadelen? Natuurlijk, dit was niet voor niets een experiment. Wij misten een waarschuwingssignaal als er een letter verscheen, waardoor je het risico liep een up-poppende letter niet binnen 60 sec gezien te hebben zodat je hem kunt accepteren. Anderen hadden daar ook last van, maar sommigen weer niet. Een kwestie van instellingen op je eigen telefoon of maakte de auto te veel lawaai? Wij hebben het tijdens de rit niet kunnen oplossen. Daarnaast kun je ook nooit meer iets herstellen als je eenmaal een letter verder bent. Eenmaal geaccepteerd, is een letter onuitwisbaar. Maar daartegenover staat dat sjoemelen/bedriegen ook niet meer kan: het doorbellen van letters heeft geen zin meer, want je moet toch echt fysiek langs de waypoint zijn gereden. En nog een voordeel, de bordjes kunnen niet meer gejat worden of in de sloot gegooid worden. Nog iets anders, gaan we de bemande TC's missen die ons een lekker dropje aanbieden?

En hoe zit het met de privacy? De route die je gereden hebt, de snelheden waarmee je de controles passeert, de auto waarmee je hebt ingeschreven (leaseauto?), alles is vastgelegd… Als er instanties zijn die in die gegevens kunnen komen, kan het eventueel tegen je gebruikt worden. En is de app te hacken, waardoor bijvoorbeeld alle gegevens worden gewist of aangepast? En hoe betrouwbaar is de digitale rekenkamer? Daar ben ik persoonlijk heel benieuwd naar. Ook bleek dat er een controle op een driehoekje bij sommigen niet was geregistreerd omdat er een auto op dat driehoekje stil stond. Beïnvloedt dat het signaal zodanig dat de waypoint niet wordt gedetecteerd? Wat te denken van een route die door een dicht bos leidt; werkt onze GPS dan nog goed? En specifiek even over deze rit: er hadden wel wat meer controles kunnen zijn. Met dit systeem kost dat nauwelijks extra moeite. En inderdaad, de versie voor IPhone was nog niet beschikbaar, waardoor sommige geïnteresseerden niet mee konden doen. Maar daar wordt aan gewerkt!

Kort samengevat: een mooie ontwikkeling en zeker iets voor de toekomst. Is voor de uitzetters en de oprollers een behoorlijke verlichting en kan voor de rekenkamer een uitkomst zijn. De deelnemers vonden het leuk en hebben het niet ervaren als een degradatie van het oude systeem met al zijn controlebordjes (wel of niet goed weggezet en/of zichtbaar). De app moet zeker nog enigszins aangepast en verbeterd worden, maar na dit grootschalige experiment zal dat zeker goed komen. Joep en Robert, succes met de app en dank voor de leuke ervaring en de uitstekende rit!

Joke (& Jaap) Beck

1 bas

De winnaars van deze GEO rally: Gerrit Teerink -  Bas de Rijk.

Foto's: Joris Odink.

Klik hier voor de volledige uitslag.

 


Verslag Horneland rally 2019

Write a comment

 

De Horneland rally stond nog op onze lijst van rally’s die we eens wilden doen.

Vorig jaar hadden we ons ook ingeschreven, maar toen begaf de versnellingsbak van onze auto het ongeveer 10 kilometer voor de start. De bak hebben we toen werk van gemaakt, deze werkt sindsdien zonder problemen. Waarschijnlijk was 2018 niet het beste jaar om de Horneland te proberen, deze editie was dermate lastig dat slechts 55% van de deelnemers deze heeft uitgereden. Naar aanleiding hiervan is de organisatie aangepast, waarbij Peter Rovers naar voren is getreden als voorzitter en uitzetter.

Het is een rally die door de nacht heen gaat, aaneengesloten van vrijdag 14 uur tot zaterdagochtend 10 uur. Vrijdagmiddag rond lunchtijd kwamen we aan bij de start bij Buitenplaats Vaeshartelt bij Maastricht. Na de technische keuring, nog wat checks van de auto, en het plakken van de schilden, werden we verwelkomd door Peter Rovers. Gevolgd door een prima lunch waren we klaar om te beginnen.

ren8

De rally maakt gebruik van één systeem: punten vrije route. De kaarten zijn uitsluitend 1:200.000 van Michelin, opgeblazen tot 1:100.000. Michelinkaarten nemen het niet zo nauw met de werkelijkheid; het is eerder een artistieke impressie van een kaart. Situaties kunnen honderden meters eerder of later komen dan op de kaart staat. Aansluitingen lopen compleet andere kanten op, om later wel de juiste richting op te pakken. Een rechte weg op de kaart kan zomaar een paar haarspelden bevatten. Afstanden op de kaart zijn minder belangrijk, een kompas is handig. Bij Michelin moet je zo veel mogelijk van de tekens op de kaart gebruiken bij de navigatie.

Peter is een meester in het opzoeken van situaties in het veld om de equipes op het verkeerde been te zetten. Een leuk voorbeeld hiervan is een TC bovenop een oude spoortunnel. Hiervoor moest je een klein weggetje na de tunnel rechts, naar boven het oude spoor op. Hier stond dan een auto zonder verlichting op iets wat op een fietspad leek. Het Nederlandse kenteken vonden we verdacht, en pas toen we naast de auto stonden deden de marshals de ramen open en de lichten aan. Goed verstopt!

mini

Nu kom je bij enkele rally’s wel eens de grap tegen van snelwegen die niet op de kaart staan maar er wel zijn. Of snelwegen die wel op de kaart staan maar er nooit zijn geweest. Peter stuurt iedereen naar een kilometerslang stuk oude weg slingerend langs een nieuwe provinciale weg die niet op het oude kaartfragment staat. In het donker. Zonder enige verdere referentie. Hierdoor weten we dat het oppakken van de oude weg belangrijk is, maar deze blijven volgen is net zo belangrijk.

Continu in no-time een afweging maken is wat ons betreft wat de Horneland typeert. We hebben de vaart er goed in moeten houden, even zoeken betekende tijdstraf. De kwaliteit van sommige wegen, de vele stempels, de onnauwkeurigheid van de kaarten, de korte intervallen tussen de TC’s, en de slechte weersomstandigheden hielpen ook niet om onze tijdstraf laag te houden.

We hadden Peters advies over het niet teveel neuzelen iets te letterlijk genomen, en we waren te tolerant geworden van de Michelinkaart. Ook aangemoedigd door het uitdagende tijdschema, reden we vrolijk langs talloze controles via de veel te voor de hand liggende (verkeerde) wegen.

Vooral richting het einde sloeg de vermoeidheid toe. Vlak voor het einde maakte ik het nog even spannend door totaal de weg kwijt te zijn. Het toeval wilde dat we kaart midden in het bos zagen staan (op de kruising na punt 48), onze positie weer hadden, en daarmee de laatste TC op tijd konden aandoen.

Het voelt als een week rallyrijden, maar dan binnen een dag. Het is een zware rally, maar wel erg gaaf en goed georganiseerd. Onze dank aan de marshals, die ook een hele nacht doorgaan om ons de rally te kunnen laten rijden. Organisatie bedankt, en tot volgend jaar!

Namens equipe 31,

Rutger ter Borg

 


Verslag ROZ Classic 2019

Write a comment

 

ROZ 2019: EEN PRETTIG PAK SLAAG.


De ROZ 1998 was mijn allereerste dagvullende “rally”. Alhoewel, dat was toen nog een “betrouwbaarheidsrit” onder de vlag van de NRF. Een uur of 20 achter elkaar, met een grote variatie aan systemen, naast kaartlezen ook routebeschrijving en bol-pijl met typische reglementaire grappen. Toen stuurde ik nog en las mijn vrouw Gea het routeboek aan boord van onze Triumph Vitesse. We hebben die dag heel erg veel geleerd!
Sindsdien is de opzet wel wat gewijzigd, maar is het nog steeds een rit voor liefhebbers van enige uitdaging. Als je inschrijft voor de ROZ, dan weet je dat je die dag een kaartleestechnisch pak slaag gaat krijgen. En dat blijkt al jaren een behoorlijk startveld op te leveren, dus lijkt er wel behoefte aan een dergelijke “sadomasochistische” aanpak. Voor velen in ons maffe wereldje is de ROZ misschien wel daarom één van de favorieten op de rallykalender.

Dit jaar mocht ik voor het eerst (in de ROZ) ten strijde trekken naast Wytze van Leuveren. In zijn pas grotendeels opnieuw opgebouwde Alfa Bertone. De ROZ zou meteen een serieuze “shakedown” zijn voor het komende seizoen. Op zaterdag 9 maart werden wij gastvrij ontvangen in Zeddam. Mooi gelegen in de Achterhoek, een deel van Nederland dat zich perfect leent voor onze hobby. We rijden er dan ook geregeld, met diverse rally’s. Het is haast een wonder dat men hier die brommende ouwe karren nog niet helemaal zat is? Lekker vroeg – om 8:11 – mochten we al op pad om te ontdekken wat de heren uitzetters van de organiserende Wegkruisers voor ons hadden bedacht. De “narigheid” zou uiteraard niet lang op zich laten wachten… Binnen een paar kilometer kondigde de eerste kaartmanipulatie zich al aan. De hersens moesten zo vroeg in de ochtend al meteen een versnelling hoger. Wel zorgen dat je correct je voorgenomen route opneemt. En donders goed in de gaten houden dat je niet per ongeluk een controle noteerde op weg naar een punt vrije route. Vooral deze laatste valstrik zou gedurende de hele dag in allerlei varianten gebruikt worden. Je kon geen moment verslappen en moest steeds goed in de gaten houden met welk systeem je bezig was.De ROZ heeft zo zijn eigen formule, zonder vaste tijdcontroles onderweg. Maar wel met enkele “specials” die op tijd gereden moeten worden. Bij de start van de eerste special blijkt mijn raambediening niet meer te werken en moeten we noodgedwongen de proef rijden met mijn raam open. Brrrrrrrr, best fris! Gelukkig is het (nog) droog. Wel goed de papierwinkel vasthouden!

RK1

We weten de redelijk uitdagende special op basis van ingetekende lijn met barricades gelukkig binnen de tijd af te leggen. Tijd om bij te komen is er echter niet, we moeten verder. Flink de tanden zetten in diverse herconstructies. Waarbij hier en daar een slim ingetekend keerlusje toch niet opgemerkt wordt… En een omrijconstructie via een stuk spoorweg, dat heb ik denk ik nog nooit meegemaakt. En dus ook niet goed opgelost… Bij de eerste koffiepauze in Barchem blijkt in de Masterklasse enkel de equipe Jacqueline Zuiderwijk – Jurgen Donders volledig ongeschonden door etappe 1 te zijn gekomen. Hier is meteen even tijd om met wat technische ondersteuning mijn raam weer dicht te krijgen. Het kan nu alleen niet meer open, dus bij bemande controles moet helaas het hele portier open. In etappe 2 worden de deelnemers geplaagd door zwart/witte kaarten in schaal 1:40.000. Dubbel uitdagend. Vooral omdat ik wel een 1:40.000 meetlatje heb, maar niet bij me…dat wordt dus rekenen en/of gokken qua afstanden. Het gebrek aan kleur maakt het toch lastiger om de kaart te lezen en ik mis hierdoor weer wat juiste oplossingen. De gedeeltes volgens het pacenotes systeem gaan gelukkig gesmeerd. Ik ken het enkel van de ROZ, maar het is zeker leuk voor de variatie. Het is maar goed dat mijn raam nu dicht zit, want het droge weer is inmiddels op. Het stormt, regent en onweert met tussenpozen. Naar het schijnt typisch maarts weer. Het onverhard – waarvan aardig wat in de route verwerkt zit – is ook flink vochtig en binnen de kortste keren zit de prut tot op het dak. Zo zien de buren tenminste ook dat je fijn een dagje op pad bent geweest!

RK2

De lunch kan genoten worden bij een voor rallyrijders vertrouwd adres. Bij Erve Kots, even buiten Lievelde, weet men wel een rallywaardige lunch te serveren. Even wat ervaringen uitwisselen. “Hè, hoe kon ik zo stom zijn om dat te missen?” Niet te lang bij stil staan, op naar nieuwe avonturen. We waren het erf amper af en jawel, de eerste herconstructie was alweer een feit. Hop, meteen weer vol aan de bak. Op één na kortste routes bedenken, ook altijd uitdagend. Vooral als je verschillende opties hebt. Leuk, we houden van uitdaging! Toch? En dan weer omschakelen naar zo min mogelijk rode wegen. Geen enkele kans om in te dutten omdat het te saai is. Dan weer een pittige special er tussendoor, compleet met plensbui. Het ideale tijdschema is intussen een utopie. Sommigen lopen al zover achter dat een special moet worden overgeslagen, omdat men buiten het tijdvenster is geraakt. Gelukkig kan bij iedere pauze wat tijd worden teruggewonnen, maar ook wij moeten het tempo erin houden om aan het eind vrij van tijdstraf te blijven. Bij de tweede koffiepauze nabij Bredevoort krijgt iedereen bericht dat men een kwartier extra tijd heeft naar de finish toe. Dat is wel prettig.
Al zijn de ontberingen nog niet voorbij. Punten vrije route op een kaart uit 1936. Dat valt nog niet mee. Want zelfs diep in de Achterhoek is het wegenpatroon sindsdien niet meer hetzelfde. Dit is echt speuren voor gevorderden! En dat vinden wij leuk. Geloof ik. Poeh, dit valt nog niet mee.

Het autootje heeft het ook niet makkelijk. De kuilen in het onverhard bleken een letterlijke shakedown, want de bevestiging van de stabilisatorstang is afgebroken. We kunnen wel doorrijden, maar bij menige bocht is er een naar knakkend geluid onder de wagen te horen.Het begint inmiddels te schemeren, de vermoeidheid begint wat op te komen, de kaartleesellende gaat door tot het einde en ik maak toch nog een stomme fout. Geen rode weg rijden, potverdikkeme! Maar dat bedenk ik me pas als ik de uitleg bekijk onder het genot van een (welverdiend?) biertje. Nou, nou, dit was er weer eentje hoor. Een echte ROZ. Wie een mooie rally wil rijden moet pijn lijden. Of zoiets.

RK3

Het grote wachten op de uitslag duurt ondanks een smakelijk buffet, maar dankzij enkele neutralisaties en een nare misser in het rekenprogramma, langer dan gewenst. Hierdoor waren er ten tijde van de prijsuitreiking niet heel veel mensen meer aanwezig. Wij nog wel, want we hadden ondanks de foutjes nog hoop op een goede klassering. Zuiderwijk/Donders bleken deze dag qua navigeren het beste te hebben gepresteerd. Helaas scoorden zij wat strafpunten bij een snelheidscontrole. Waardoor wij hen voorbij wisten te streven en alsnog de grootste trofee mee naar huis mochten nemen. Maar we hebben vooral genoten tijdens deze editie van de ROZ. Ja het was knap pittig. Maar wel gaaf. Het was een prettig pak slaag. Volgend jaar weer!

Rutger Kwant

Equipe 11 |  Wytze van Leuveren - Rutger Kwant

foto's: Niko Bloemendal

 

 


Verslag Midwinter Classic 2019

Write a comment

Na een regenachtige zaterdag 26 februari, kwamen de verlossende worden van Andre “de pekel zal nu wel weggespoeld zijn dus we gaan met de Triumph TR4”

Zondagochtend 7:00 uur ik kijk uit het raam en het lijkt wel of de hemelsluizen zijn opengezet, voor mij kan dat de pret niet drukken, want een rondje door je eigen achtertuin in de door Andre zelf werkelijk schitterend gerestaureerde TR4 kan je alleen maar HEEL BLIJ van worden.

En met een redelijk simpel reglement en twee kaartsystemen grensbenaderen en pijlen kortste route met zo min mogelijk rode wegen rijden, HOE MOEILIJK KAN HET ZIJN......................

10:28 starttijd: Buiten staat het paradepaard al te trappelen van ongeduld, dus snel installeren en via een neutrale aanlooproute tot Bobeldijk waar het feest echt kan beginnen. De grens lag aan de linkerzijde en voerde ons via alle windstreken die je kan bedenken noordwaarts richting Wognum, westwaarts naar Spanbroek de kompasroos naar het zuiden gericht om Spierdijk te slechten en oostwaarts naar de Zuidermeer om uiteindelijk in de Goorn op industrieterrein de Vredemaker uit te komen.

Onder het constant bewegen van de ruitenwissers zagen wij uit alle richtingen die je kan bedenken deelnemers komen, dus even pas op de plaats NIET naar anderen kijken en ons eigen plan trekken zo gezegd zo gedaan en een hele mooie RC I en H opgehaald. De grens maar niet verlatend trokken wij noord-oostwaarts, en met de reeds opgehaalde routecontroles zat de stemming er bij de TR4 bemanning goed in. Vanaf de Berkmeer staat het kompas naar het noorden gericht, en onder het constant op de kaart zoeken naar keerlusjes halen we nog een hele rits RC’s op om bij de lunchlocatie ’t Anker in Kolhorn uit te komen. En alsof de weergoden ons gunstig gezind was brak er voor het eerst een flauw zonnetje door, dus een mooie voorbode voor het middagtraject.

verboom

Na een voortreffelijke lunch stond ons een hele ander uitdaging te wachten, pijlen kortste route met zo min mogelijk rode wegen. Eigenlijk wordt het zoeken naar keerlusjes van het grensbenaderen ingeruild voor het meten van de rode weggedeeltes.

Vanaf de start begon het lekker makkelijk “of leek het misschien makkelijk!!” HAHAHA. De route voerde ons via diverse creatief geplaatste pijlen langs Oudesluis en door de Anna Paulowna polder richting het vergeten Waddeneiland Wieringen, waar de uitzetter ons op pijl 7 en 8 trakteert, met heel wat door en om Oosterklief klunend, kan je met 1 SUPER strategisch geplaatste RC zowat een heel rijtje op de controlekaart vol krijgt. De volgende hordes waren Wieringenwerf en Middelmeer om bij Agriport uit te komen. Van de bemande RC ontvangen we de special en krijgen nog een lachend succesje mee, even de tijd genomen om de juiste route (pijlen 1na kortste route) in te tekenen, en rijden maar.
De special achter ons gelaten staan de volgende uitdagingen alweer te wachten door de rode N240 te slechten door middel van het rijden van diverse parallel en polder “leuk rondje” wegen. De stal komt nu toch al aardig in zicht, maar blijft het wel opletten voor dat je het weet construeer je in Hauwert zomaar te veel rood in de route. Eenmaal bij de bemande controle aangekomen zit de 11e Midwinterclassic er op en rest ons een kort stukje neutraal naar De Nadorst. Gewapend met de routeboeken en de zojuist ontvangen uitleg controleren we de “gemiste” controles, het ochtendtraject hebben we er 2 gemist, in de middag 3 en de special 2 stk.

Om super blij te zijn met onze 5e plaats in de sportklasse. Vorig jaar waren wij de winnaars in de Toerklasse.

win toer 2018

Voor ons was het dit jaar een echte koude Midwinterclassic, vanwege een niet werkende kachel en een koude blower om de boel binnen een beetje dampvrij te houden.....brrrrrr.

Op de vraag HOE MOEILIJK KAN HET ZIJN......................, de uitzetters hebben ons meer dan voldoende uitgedaagd MAAR DAAR KOMEN WE VOOR........

Het was een prachtige rit. We hopen dat er nog veel zullen volgen. We zijn het hele Wegkruisers team dankbaar voor alle tijd die ze in de organisatie hebben gestoken.

Op naar de 12e editie.

Sjaak Cornelissen, Andre Mes
Equipe 60 sportklasse.

win masters

Winnaars Masterklasse: Alexander Leurs - Peter van Hoof

win sport

Winnaars Sportklasse: Wim den Doop - Joke den Doop

win toer

Winnaars Toerklasse: Math Mertens - Henny Pleunis