Write a comment

Rallyhappening 2019: de laatsten zullen de eerste zijn……

Dit jaar viert de Dutch Historic Rally Club haar 20^e verjaardag. Ter gelegenheid hiervan organiseerde het bestuur als afsluiting van het rallyjaar een tweedaagse Rallyhappening. Met Martin Roosenboom als uitzetter koos men voor een rit door de prachtige Ardennen, van Maastricht naar Dinant en weer terug. Alleen DHRC leden mochten meedoen aan dit evenement. Extra reden dus om lid te zijn of worden!

Voor velen ligt Maastricht niet naast de deur, dus veel deelnemers druppelden al vrijdagavond langzaam maar zeker binnen bij het NH Hotel. Aangezien de start zaterdag op een schappelijk tijdstip was, werd het gezellig druk in de bar.

Zaterdagochtend bij de briefing heette ritmeester Jacques Limpens iedereen hartelijk welkom. Martin zei dat er in dorpjes (tussen de plaatsnaamborden het dorp in en uit) géén controles zouden staan. Dat voorkomt eindeloos zoeken en het bezorgt dus ook geen extra overlast aan bewoners. Wat ons betreft mag deze regel in meer rally’s toegepast worden. Iedereen blij. Er stonden beide dagen in dorpjes overigens wel lasercontroles…

Om 09.01 startte de Clubklasse, gevolgd door de Sportklasse. De laatste Expert deelnemers, Peter Rovers en Cees de Jong, vertrokken om 10.29 uur. Herentijden!

Via een neutrale Bol-Pijl op naar punt 1 van het “Roosenboom-systeem” Pijlen en Punten: afhankelijk van de kleur van de punt/pijl de kortste, op één-na-kortste of vrije route. Goed opletten op de kleuren dus. De route intekenen was niet al te ingewikkeld en dan weet je dat het noodzaak is om tijdens het rijden nauwkeurig te meten en kritisch te zijn.

Martin was inderdaad lekker in de weer geweest met zijn lakpen, dus goed opletten werd beloond, zij het niet altijd met een RC. Een aantal malen stond namelijk alleen op de foute route een letter. Het niet vinden van een RC op de route waarvan jij denkt zeker te weten dat het de juiste route is, knaagt toch wel enigszins aan het zelfvertrouwen. Het is even wennen, maar het heeft ook wel iets.

Pijl 7 van etappe 1 leidde ons op de kaart 50 meter na het water naar links. In werkelijkheid liep de weg pal na het water naar links. Dat het niet klopte, merkten we wel, maar we verzonnen niet hoe je dit op moest lossen. We waren zeker niet de enige die de RC V misten.

De route ging verder langs het circuit van Francorchamps, maar daar moest je je niet teveel door laten afleiden, want dan miste je alweer de volgende wegverlegging. We noteerden tevreden de Q die we in de omrijconstructie vonden. De 1:50.000 kaarten waren duidelijk en de tankgelegenheden stonden perfect aangegeven. Het tijdschema bleek ruim te zijn, dus hard rijden was absoluut niet nodig. Teleurstellend dat er dan toch nog zo veel equipes strafpunten hebben gekregen voor te hard rijden.

Na TC3 kwam de eerste regularity van de dag. Deze was prima te doen (systeem Pijlen Kortste route), maar de tijd- en afstandtabel was op dezelfde bladzijde geprint als de kaart. De bladzijde uit het boek scheuren en aan Peter geven, die bij ons altijd de tijd bijhoudt, ging dus niet. Ik zag me gedwongen alle taken voor mijn rekening te nemen. Dat ging mis, dus we reden verkeerd. De GTC volgde helaas vrij snel, dus geen kans om tijd in te halen, met 64 strafpunten tot gevolg. Balen. Gelukkig kreeg ik bij de lunch de tip het schema uit te knippen, zodat we de twee regularities in de middag prima reden.

Na etappe 1 waren er in het veld slechts vier equipes, alle in de Expertklasse, zonder  gemiste routecontroles en zelfs twee equipes zonder strafpunten.

Na de lunch reden we eerst volgens het systeem Grensbenadering en vervolgens Pijlen en Punten. Er zat een wegverlegging in die ik thuis met het routeboek, uitlegboek en Google maps naast elkaar nog steeds lastig vind. Geen schande dus dat we verkeerd reden.

Tegen 17 uur werd het knap donker en wij zijn geen fan van rallyrijden in het donker. Juist in dit stuk zaten maar liefst vijf wegverleggingen. Daarvan hadden we er drie niet door en losten we er één verkeerd op.

De eerlijkheid gebied wel te zeggen, dat de uitzetter en narijders de juiste oplossing ook niet gezien hadden. Jacqueline Zuiderwijk, die samen met haar man Jürgen Donders de letters wegzette, zag een rotonde (een piepklein stipje) op de kaart waardoor de kortste omrijroute via deze rotonde gereden moest worden en niet via de (vooraf bedachte) RC F. Dus schroefde Jürgen gauw de extra R op een boom, zodat op die manier gecontroleerd kon worden of de deelnemers de “rotonde-omrijroute” hadden gezien. We hebben die rotonde nota bene gereden, dus achteraf gezien vond ik het niet zo slim van ons dat we niet even gecheckt hebben of deze op de kaart stond. De F en de A waren dus allebei fout en de R goed. Gelukkig overleefden we de laatste (voor ons altijd lastige) Michelin kaart.

Toen ik tegen Peter zei dat het hotel op ongeveer 600 meter van het laatste stempel lag, vroeg hij zich af of ik aan het bazelen was. We reden immers in het pikkedonker in de middle of nowhere. Zowaar zagen we plots het Hotel “Castel de Pont-à-Lesse” opdoemen. Een charmant kasteelachtig hotel waar de bar vol rallyrijders stond en de bediening de drankjes nauwelijks aangedragen kreeg. Lekker bijkomen van een inspannende, mooie rallydag.

In de middagetappe was niemand foutloos gebleven. In de Clubklasse leidden Bloemendal/Bolwidt voor het echtpaar Scholten en de equipe Verbeek/Verbeek. In de Sportklasse gingen Van der Velden/Van de Boel aan de leiding, gevolgd door Van den Berg/Van den Berg en Van Winden/Scholten. In de Expertklasse waren de Jong/Rovers de besten, gevolgd door Pothoven/Van Leusden en Teerink/De Rijk. De verschillen waren niet groot, dus dag 2 zou nog zeker spannend worden.

Tijdens het diner reikte DHRC-voorzitter Ronald Melieste de prijzen van het Nederlands Kampioenschap uit. Jammer genoeg waren veel prijswinnaars niet aanwezig. De winnaars van de Expertklasse waren er wel, dus Rutger Kwant en Wytze van Leuveren konden de beker met de grote oren in de Expertklasse in ontvangst nemen.

Zondagochtend om 07.30 ronkten de eerste motoren al voor dag 2. Helaas regende het, maar dat deed niets af aan de mooie route. Van de SLS kennen we de prachtige wegen door de Ardennen, maar Martin’s 1:50.000 kaarten stuurden ons over kleinere wegen, die de SLS met 150 deelnemers niet kan gebruiken. Daardoor zagen we een andere kant van de Ardennen met vele authentieke dorpjes, boerderijen in burchtvorm gebouwd en oude kastelen. Mooie boswegen werden afgewisseld met wegen door grote open velden en op zondag reden we een heel stuk op smalle weggetjes tussen heggen. Deze lagen in een vallei en van boven af was het een fraai gezicht om al deze “hegwegen”  te zien lopen.

Wij reden volgens het systeem Pijlen en Punten eerst op een Michelin kaart, waar het wat betreft afstanden niet klopt, afgewisseld door een 1:25.000 kaart, waar alles juist tot op de millimeter moet kloppen. Scherp blijven dus. Daarna terug naar de 1:50.000 kaarten met een Grensbenadering en Pijlen Punten traject. Op deze kaarten staat op bijna iedere hoek  het kruis-kaartteken. Iets in werkelijkheid zien staan viel niet altijd mee. Soms stond er een groot kruis, maar het kon ook een klein beeld op de gevel van een huis zijn. Gelukkig hoefden we ze niet te tellen!  Ook deze ochtend weer aardig wat wegverleggingen, maar gelukkig zagen we ze dit keer allemaal. De lunch was bij een Logis de France in Ménobu, waar velen, vanwege het ruime tijdschema, de tijd hadden om rustig te eten. Na etappe 3 rukte de equipe De Boer/De Boer op naar plek 3 in de Clubklasse. In de Sportklasse veranderde niets in de top 3. In de Expertklasse veroverden Bienemann/De Roos de 2^e plek en bleven de nummers 1 en 3 ongewijzigd.

Op dag 2 geen regularities, maar in de middagetappe wel vier korte trajecten, waarbij fout rijden al gauw tijdstraf zou opleveren. Het lukte ons de juiste route te vinden, de goede RC’s op te schrijven en dit ook nog binnen de gestelde tijd te doen. Alleen in het laatste, iets langere traject, ging het mis. Het systeem was Punten Vrije route en dan is heel goed zoeken naar een punt verstandig. Tot 2x toe dachten we na zoeken op de juiste plek niets te vinden, terwijl er wél iets stond. Achteraf hoorden we dat de RC V en Z die wij misten lastig te zien waren, maar dat is niet ongebruikelijk bij dit systeem. Leer voor de volgende keer, tenzij er met de rallyapp gereden wordt, want dan lost dit “probleem” zich vanzelf op. Veel Expert equipes hadden ook moeite met het vinden van de RC D die op een stuk blinde kaart lag. Door een knik in de weg, stond de RC net even op een andere plek dan je verwachtte. Een mooie vondst. Je moest scherp blijven tot het bittere eind. Bij de op één na laatste pijl kon je een stuk voorgenomen route niet rijden en leverde een gigantisch lange omrijconstructie de RC K op, gelukkig met de instructie DMP11. We reden precies in de minuut de laatste TC binnen, bemand door voorzitter Ronald Melieste.

Iedereen was redelijk op tijd binnen, zodat we vroeg aan konden schuiven voor het heerlijke Indische buffet. Dankzij de kundige rekenkamer was de uitslag snel bekend. Tijdens het eten vond de prijsuitreiking plaats.

In de Clubklasse ging de winst naar Niko Bloemendal en Joost Bolwidt met 545 strafpunten, nipt gevolgd door Denis en Marjolein Scholten met 606 strafpunten. Martin en Emilie de Boer werden derde met 764 strafpunten. Leuk voor Niko dat hij nu eens zelf op de foto staat!

In de Sportklasse won de equipe Van der Velde/Van de Boel. Vader en zoon Van den Berg werden tweede op 105 punten en de derde plek was met 41 strafpunten meer voor de equipe Van Winden/Scholten.

Cees de Jong en Peter Rovers, die op dag 1 als laatsten startten, mochten zich algeheel winnaar noemen van de DHRC Rallyhappening met slechts 230 strafpunten. De equipe Bienemann/De Roos werd tweede met 432 strafpunten en de equipe Teerink/De Rijk legde beslag op de derde plek met 512 strafpunten.Wat hebben we twee dagen lang genoten van een prachtige omgeving, mooie routes en uitdagend kaartlezen!

Wat wij ook erg leuk vonden was om naast een aantal bekende marshalls de DHRC bestuursleden en hun partners onderweg tegen te komen. Ze waren actief als wegzetters, als bemanning bij de TC’s, als marshalls of als GTC.

Via deze weg bedanken wij het bestuur van de DHRC voor een mooi rallyweekend én voor het vele vrijwilligerswerk dat zij met elkaar verrichten, zodat wij onze hobby kunnen blijven beoefenen.

De DHRC behartigt de belangen van rallyrijders en –navigatoren. Mocht u als lezer van dit artikel niet bekend zijn met de activiteiten van de DHRC, neem dan even een kijkje op de site www.DHRC.nl. U kunt zich daar opgeven voor het lidmaatschap, zodat u volgend jaar ook mee kunt doen aan het Nederlands Kampioenschap en aan de afsluitende Rallyhappening.

Equipe 202, Peter en Brigit Römer, Citroen DS21 (1969)

Write a comment

Eerst even wat uitleg wat dit voor een rit is: de organisatie is een deel uit de alom bekende Sezoens Internationale snelheidsrally in Bocholt (België), net over de grens bij Weert), die de Moustache Classic voor vooral klassiekers heeft uitgezet. In de beginjaren was het vrijwel alleen Bol-Pijl (BP), maar er zijn inmiddels meer kaartlees bij gekomen. Dit gaat wel volgens het VAS-reglement (VAS is vergelijkbaar met de KNAF in NL) voor deze ritten. Je vindt deze op hun website. Het is een uitgebreid document waarin duidelijk de regels met uitleg worden neergezet. Zeker de moeite waard om eens door te lezen. Daarmee hebben ze ook andere kaartleesregels dan in NL en maakt het zeker spannend. BP komt veelal overeen zoals bij ons in Nederland, maar je moet goed opletten bij doodlopende wegen, hier zitten veel trukjes in . Dit jaar is een Jubileum jaar voor de Organisatie: de 10e keer!

Ik reed deze VAS-ritten in het verleden regelmatig door het jaar heen en vooral met mijn rallymaat Huub Mertens. Deze keer in zijn blauwe Porsche 911 SC uit 1977. Zeer betrouwbaar en snel. Vanwege het jubileum heeft de organisatie er een 2-daags evenement van gemaakt: zaterdag 23 november om 18.30 uur start in Bocholt, altijd op het kerkplein. De avondfinish was in NL, Fletcher Hotel Jagershorst langs de A-2 bij Leende, waar je ook kon blijven slapen. Zondag 24 november was hier de start van de 2e dag terug naar Bocholt-kerkpein.

De start van elke dag (dus ook op zondag!) begint met 10 min voor je start een alcohol-proef te blazen. Ja, blijft bijzonder (zie stempel A goedkeuring op je controlekaart op de foto).

Daarna direct aan de slag. Eerst de BP en dan kaartje met pijlen kortste route. Hier ga je goed in de mist als je de rijrichting en het begin van de pijlen (voor de navigatoren: ‘t bekende haakje) niet in de gaten houd. Zeer intensief en dat in het donker, waar veel (onverharde) wegen op inritten lijken.  Dan kom je in Nederland en de finishcontrole net voor middernacht, was bij de gebroeders Luybrechts, Ford dealer in Valkenswaard en bekend van hun grote rally-geschiedenis. Dan borrelen in Hotel Jagershorst.

Zondagmorgen om 9.01 uur de start vanaf Jagershorst en 3 minuten erna een zelfstart van een regularity op BP zonder afstanden. Dit was zeer zwaar…goed uitkijken dat je weggetjes niet voorbij rij. We komen in de 2e regularity in Budel-Dorpsplein met BP zonder afstanden, maar er staat nu een afstand van 3300 bij, dus linksaf en 3300 mtr rijden…..was niet goed, kom je na 3300 mtr achter: dat was de totaal-afstand die dan gereden moest zijn. Gauw weer terug (we waren niet de enige!)..regularity verknald, maar controles nog te halen. Na 4 BP-opdrachten kwamen we er niet meer uit: een kerkplein links, die als asfalt aansluit aan de weg voor 400 mtr is voor mij geen weg, werd als weg gezien. Tja..dan kom je er niet meer uit. Op naar kaartleesfragment die vlakbij was, maar de regularity was nog niet afgelopen, bleek later: EOR kregen na km rijden. Je moest ook erg oppassen met BP gestyleerd (met een * in de hoek van de opdracht) en niet gestyleerd. Ook oplopende opdrachten worden een keer bij een aantal verwisseld. Erg oppassen dus.

We komen in Bocholt en krijgen broodje met soep in de pause. Na de pause starten met weer een alcoholcontrole en het laatste stuk rijden. Hierin was de laatste opdracht: rijden op basis van afkortingen. De VAS noemt het Geschreven Nota’s, bv LLL = (weg) Links Laten Liggen, RN = Eerste weg Rechts nemen, TR = Kruispunt (einde weg) Rechts en veel meer. Je kan dus geen 2 opdrachten achter elkaar geven, dat is verwarrend voor de chauffeur. Dus bij ons kwam het voor: hier afslaan, wegrijden en volgend opdracht is LN (eerste weg links nemen). Die weg ligt naast de weg waar je uitkwam (nog geen 5 mtr met een heg ertussen). Dus de komende 2 opdrachten klopten niet. Ook een weg tussen 2 huizen, leek alsof het een oprit/pad was en die rij je voorbij. Voordat je dat gevonden hebt, ben je veel tijd kwijt (en stress in de auto).

Tegen 15.00 uur waren we klaar en nu afwachten tot uitslag en eenvoudig buffet. Ik heb daar niet meer op gewacht, want moest nog flink stuk rijden naar huis.
Wat ik begreep van andere deelnemers, waaronder hele goeie, is dat regelmatig (langsrij) controles (die veel kleiner zijn dan in NL) erg verstopt waren en erg links gemonteerd op paal met rondom veel geel blad (controles waren ook geel).

Het is een duidelijk andere rally dan wij in NL gewend zijn, maar de rit zat goed in elkaar! Je moet dit echter vaker doen om er goed in te kunnen worden. Voor mij: volgend jaar weer: oefening baart kunst.

Jos Jurriëns
Navigator bij Huub Mertens in zijn Porsche 911

Huub, we moeten dit vaker doen !!

Write a comment

De Tour de Gazet mag zich de laatste jaren verheugen in een steeds grotere belangstelling onder rally-minnend Nederland. De 6e editie, wederom vanuit het Teugel Resort in het buitengebied van Uden, was wat dat betreft geen uitzondering. Begin oktober werd de inschrijving al gesloten en waren de 110 startplaatsen vergeven. Overige geïnteresseerden werden verwezen naar de wachtlijst. Bouwstenen van het succes zijn zonder twijfel het kundige en enthousiaste organisatiecomité bestaande uit Peter Spruijt en Jürgen Donders in combinatie met de meesterlijke uitzetkunsten van good-old Fred Hak. Dit alles uiteraard onder de bezielende leiding van Ben Vermeer. Eveneens zeer aansprekend is het zogenaamde ultra-inclusive arrangement dat gehanteerd wordt. Alle drankjes en hapjes incl. lunch en diner zijn inbegrepen waarmee voorkomen wordt dat u de dag na de rally nog wat consumptiemunten in uw broekzak vindt, u kent dat wel van andere rallies …

Onder prachtige omstandigheden gaat het rallyveld die zaterdag van start. Tijd om even rustig warm te draaien is er niet, uitzetter Hak test direct of je al bij de les bent met een lastige 1-na-kortste route naar het allereerste punt in de rit. Met wegen in 1 richting berijden is het tevens zaak om de route goed in te tekenen voordat je van start gaat hetgeen noodzakelijk blijkt in een herconstructie die gemaakt moest worden wat later op de kaart. Als je de route nog niet volledig ingetekend hebt, krijg je hier de rekening gepresenteerd. Voor de Expert-klasse volgt hierna een traject op een industrieterrein met een kaartschaal 1:10.000. Hier moet een kortste route over maar liefst 10 pijlen geconstrueerd worden, een leuke en uitdagende afwisseling ten opzichte van het reguliere kaartleeswerk. Na een korte koffie-stop sluiten een kaart met kompaspunten incl. een regularity het ochtendgedeelte af. Door het gebruik van Tijdvenster Controles in plaats van reguliere TC’s is de tijdsdruk wat minder dan normaal en rijden we ontspannen naar de lunch-locatie.

Café Meneer van Eijck in Oisterwijk is een gezellige uitspanning die door de houten inrichting net zo gezellig oogt als een après-ski bar in de Alpen maar voor het complete rallyveld eigenlijk te klein is. Daarbij is de parkeerruimte zeer beperkt en moeten de meeste deelnemers langs de doorgaande weg parkeren en daardoor een aardig stukje de kuierlatten nemen om de lunchlocatie te bereiken. Doordat er nogal wat equipes later in hun tijdvenster zitten is voor hen de lunchtijd beperkt en is het dringen geblazen om het onvermijdelijke broodje rally-kroket te bemachtigen. Het blijkt de enige wanklank in een verder prima verlopen rally-dag.

Na de lunch trakteert de uitzetter zijn startveld op een nieuwe vondst. In de archieven van zijn rally-rijdende vader heeft hij een stokoude ANWB-kaart gevonden en hierop een lange ingetekende lijn uitgezet. Nu blijkt het wegennet in 50 jaar tijd zoveel gewijzigd dat we na een tijdje besluiten de ingetekende lijn maar als blinde lijn te rijden aangezien we aan oriëntatie nagenoeg niets hebben aan deze afgestofte kaart. Na een overheerlijke puntzak friet en een traject grensbenaderen dat redelijk goed te doen is, volgt weer een oude kaart waar een aantal vrije punten aangedaan moeten worden. Zoals vaker bij dit soort kaarten, verhindert een nieuwe weg de doorgang naar een punt en moet er een route geconstrueerd worden via niet-kaart wegen. Door de ingevallen duisternis blijkt dat een hele kluif, het is een komen en gaan van rally-equipes die in alle richtingen vertwijfeld op zoek zijn naar een punt. Om niet buiten het Tijdvenster te geraken, besluiten we de zoektocht op een bepaald moment maar te beëindigen en de finish op te zoeken.

Hier is het al een drukte van belang en doet iedereen onder het genot van een gratis drankje enthousiast verslag van zijn belevenissen onderweg. Door de vlotte rekenkamer is er tijdens het prima diner-buffet al een einduitslag. Toni Bienemann en Edwin Roos blijken ditmaal de sterksten in de Expert-klasse. Zij doen bijna altijd mee in de strijd om het ere-metaal maar dit is dan de eerste keer dat ze samen een grote, voor het DHRC kampioenschap meetellende rally op hun naam schrijven, chapeau!

In de Sportklasse zijn Elise Platjouw en Matthijs Cysouw de beste equipe. De Tourklasse wordt een prooi voor Wilma en Cees van den Heuvel, allen proficiat. Na de feestelijke prijsuitreiking gaat iedereen na een mooie en intensieve rally-dag met een voldaan gevoel naar huis. De onuitputtelijke Ben Vermeer wil echter nog van geen terugreis weten. Hij trakteert zijn organisatieteam aansluitend nog op een avondje bowlen, het was ongetwijfeld nog lang onrustig in Uden …

Bas de Rijk

Equipe # 6: Gerrit Teerink - Bas de Rijk @ Porsche 911 (1970)  | P2 expertklasse

Foto's Niko Bloemendal | meer foto's van Niko

Write a comment

Of beter.. we reden in een totaal nieuw gebied voor de AMAC-rit deelnemers. Erg goed om door een nieuw gebied te rijden om niet in dezelfde vallen te trappen.

We (Paul Hooiveld en ondergetekende) kwamen samen in Bar & Restaurant At Sea. Een mooie locatie met een goed bak koffie en lekkere petit four. Het was er druk met de 95 equipes.
We vetrokken, het was een regenachtige dag. Het venijn zat em in de start. Pijl 1 was een rechte pijl terwijl in werkelijkheid de weg er met grote boog omheen lag. Dus ophalen, weet ik nu. Het duurde even voordat ik doorhad hoe, maar toen ik deze doorhad eerder we opgevangen met nvo. Pijl 3, dan zit je in een nieuwe omgeving en ben je aan het zoeken hoe de bocht loopt, ondanks dat het een omcirkelde situatie was. Het is allemaal kostbare tijd.

Inmiddels bij pijl 9. Op de kaart staat dat je van de weg af moet, na de weg van links. In werkelijkheid kon je alleen van de weg af, voor de weg van links. Wat zou de uitzetter hebben bedoeld? Ik denk toch maar die ‘van de weg af’ nemen en de L noteren. Dit bleek een juiste inschatting vonden Paul en ik. Om vervolgens druk te zijn met de bedoeling, zie je een daaropvolgend driehoekje op de kaart over het hoofd.
Dan de kortste route naar punt 12. Gevonden maar, al rijdend over dezelfde weg terug, was Paul zo scherp dat dat niet mocht. Superscherp in de donkere, bewolkte nacht.

Donker, dat was het. Voor mijzelf lastig, ik met mijn huidige toestand. 5 jaar gelden reed ik de Nacht om de Lange Jan. Door pure pech gleden we over een natte weg en krulde onze auto zich om een boom. Zwaar ongeluk voor mijn vrouw en ik. Ik lag 5 weken in coma en moest alles weer opnieuw leren, lopen, praten. Mijn ogen zijn aangedaan, ze bewegen niet meer gelijktijdig, als voorheen.
Oftewel scherp focussen in het donker is een uitdaging! Nu is mijn scherpe geest van het snel schakelen in lastige, onverwachte, situaties ook wel aangedaan, hoewel ik dit pas achteraf zie en dan komt het aanvaarden hiervan.

Ik wil graag meedoen met de grote jongens, dus kop op.

Daar zagen we de weg ‘licht is rijden’. Dus die hadden we gevonden. Ah, langsrijder gemist. Zo stiekem missen we al best wel een aantal controles. Komt bij dat ik Paul, hier en daar, terug laat rijden. Dit levert voor de tijd geen winst op.

Nu rijden op kaart 4 en moeten we de grens aan onze linkerzijde houden. Deze kaart ging weer redelijk goed. We kregen de letter B met HK. Dus omrijden over grens van de grensbenadering mag, gaan we doen. We worden opgevangen voor de bemande ex-aequo en we krijgen de kaart terug met een briefje DMG. Dus een bevestig dat we het goed hebben geïnterpreteerd.

Van grensbenadering naar pijlen-punten. We moest direct de een na korte route naar punt 2 meten. Het scheelde niet veel, maar via de N was toch de oplossing die we zochten, en bleek een juiste. Om vervolgens een langsrijder te missen. Dan een zogenaamd hobbeltje bij M. Hobbeltje? Ja, René, een hobbeltje. Daar hobbelden mijn ogen dus overheen.

Het venijn zat em in de start, maar ook in de staart. We kwamen in redelijke tijdnood. Dus te gehaast zien we TC 3 in over het hoofd. Dan maar doorscheuren voor de snack. De snack was goed. Hoewel het voor een restaurant erg moeilijk is in te schatten om 190 man binnen een uur binnen te zien wandelen. Een fors aantal in tijdnood, vol met adrenaline, en hadden maar bepekt de tijd om te eten. Zo waren wij een half uur te laat en hadden we maar een half uur om de avondsnack te veroveren.
Zoals gezegd: At Sea had het goed voor elkaar met de snack, die was heerlijk. Lang genieten was het niet, want hoppakee, gas erop.

Ook hier zat weer het venijn em in de start. Een complexe pijl met barricades welke niet was te berijden. Het was ook druk met equipes, die elkaar in weg zaten. Dan moet je wel scherp zijn om de langsrijder A niet over het hoofd te zien.

Na een keercontrole B en een langrijer E met nvo loste alle top. Tenminste, dat denk je. Ik denk dan te moeilijk. Je moet dan nvo voor het eerste ophaalpunt. Dan ga je naar het tweede ophaalpunt, opgedane kennis telt niet. Dan het derde punt. Mijn oplossing was BEBEBEU. Maar het bleek alleen BEU te zijn, nou ik was het nu al..

Voor barricade 2 moesten we nog een weg ophalen. Een langsrijder gemist, oké. Maar een langsrijder met onderbord HK NVO is vrij dramatisch. Voor de tijd en om de juiste route te vinden.
Te gehaast dus, omdat we stiekem al wat tijd aan het verliezen waren.

Over naar kaart 8, dat begon met TC 5. Ook een ervaring waar 2 bemande controles hadden. Een voor tour/expert en een voor sport. Even schakelen, maar het liep allemaal vlotjes door. Goed georganiseerd.

Bij pijl 3 reden we om een driehoekje heen. Geen letter. Nog een keer. Nog steeds geen letter. Daar bleek ergens een Y gestaan te hebben. Nu wil ik toch een aantekening maken bij deze mooi uitgezette route, uitstekend georganiseerd. Maar routecontroles hoog in een boom hangen of plat op de grond of bij een scherprijder, waar je achteruit de bocht moest insteken om de verdeelde controle te noteren is volgens mij niet helemaal de bedoeling. Hou het simpel, als equipes er langs rijden, rijden ze goed en met de controle goede te zien zijn.

Er kwamen venijnige wegconstructies aan, blijf scherp in deze donkere nacht!

We waren inmiddels op kaart 11 aangekomen. Na alle pijlen en punten met korte of een na korte route kregen we de blinde lijn. Normaal erg fijn om te doen, maar vanwege enorme tijdnood hadden we na de eerste letter V het plan opgevat om direct door te rijden naar de TC 6. Toevallig kwamen we langs de afsluitende stempel om vervolgens 20 seconden voordat we over de tijdstraf van 30 minuten heen gingen. Gelukkig geen DNF.

Wel, voor ons, een dramatische uitslag. Om bij de mooie locatie At Sea een biertje het leed te verzachten. Al met al een mooie route in een nieuwe omgeving. Hoewel we de nabijheid van Lange Jan hebben gemist, kijken we terug op een goed 51e NOL. Dank Henk Jongman voor de mooi uitgezette route.

René van Brandenburg

Equipe 75: Paul Hooiveld - René van Brandenburg

Foto's: Dick Groen | autopics.nl