Write a comment
Of beter.. we reden in een totaal nieuw gebied voor de AMAC-rit deelnemers. Erg goed om door een nieuw gebied te rijden om niet in dezelfde vallen te trappen.
We (Paul Hooiveld en ondergetekende) kwamen samen in Bar & Restaurant At Sea. Een mooie locatie met een goed bak koffie en lekkere petit four. Het was er druk met de 95 equipes.
We vetrokken, het was een regenachtige dag. Het venijn zat em in de start. Pijl 1 was een rechte pijl terwijl in werkelijkheid de weg er met grote boog omheen lag. Dus ophalen, weet ik nu. Het duurde even voordat ik doorhad hoe, maar toen ik deze doorhad eerder we opgevangen met nvo. Pijl 3, dan zit je in een nieuwe omgeving en ben je aan het zoeken hoe de bocht loopt, ondanks dat het een omcirkelde situatie was. Het is allemaal kostbare tijd.
Inmiddels bij pijl 9. Op de kaart staat dat je van de weg af moet, na de weg van links. In werkelijkheid kon je alleen van de weg af, voor de weg van links. Wat zou de uitzetter hebben bedoeld? Ik denk toch maar die ‘van de weg af’ nemen en de L noteren. Dit bleek een juiste inschatting vonden Paul en ik. Om vervolgens druk te zijn met de bedoeling, zie je een daaropvolgend driehoekje op de kaart over het hoofd.
Dan de kortste route naar punt 12. Gevonden maar, al rijdend over dezelfde weg terug, was Paul zo scherp dat dat niet mocht. Superscherp in de donkere, bewolkte nacht.
Donker, dat was het. Voor mijzelf lastig, ik met mijn huidige toestand. 5 jaar gelden reed ik de Nacht om de Lange Jan. Door pure pech gleden we over een natte weg en krulde onze auto zich om een boom. Zwaar ongeluk voor mijn vrouw en ik. Ik lag 5 weken in coma en moest alles weer opnieuw leren, lopen, praten. Mijn ogen zijn aangedaan, ze bewegen niet meer gelijktijdig, als voorheen.
Oftewel scherp focussen in het donker is een uitdaging! Nu is mijn scherpe geest van het snel schakelen in lastige, onverwachte, situaties ook wel aangedaan, hoewel ik dit pas achteraf zie en dan komt het aanvaarden hiervan.
Ik wil graag meedoen met de grote jongens, dus kop op.
Daar zagen we de weg ‘licht is rijden’. Dus die hadden we gevonden. Ah, langsrijder gemist. Zo stiekem missen we al best wel een aantal controles. Komt bij dat ik Paul, hier en daar, terug laat rijden. Dit levert voor de tijd geen winst op.
Nu rijden op kaart 4 en moeten we de grens aan onze linkerzijde houden. Deze kaart ging weer redelijk goed. We kregen de letter B met HK. Dus omrijden over grens van de grensbenadering mag, gaan we doen. We worden opgevangen voor de bemande ex-aequo en we krijgen de kaart terug met een briefje DMG. Dus een bevestig dat we het goed hebben geïnterpreteerd.
Van grensbenadering naar pijlen-punten. We moest direct de een na korte route naar punt 2 meten. Het scheelde niet veel, maar via de N was toch de oplossing die we zochten, en bleek een juiste. Om vervolgens een langsrijder te missen. Dan een zogenaamd hobbeltje bij M. Hobbeltje? Ja, René, een hobbeltje. Daar hobbelden mijn ogen dus overheen.
Het venijn zat em in de start, maar ook in de staart. We kwamen in redelijke tijdnood. Dus te gehaast zien we TC 3 in over het hoofd. Dan maar doorscheuren voor de snack. De snack was goed. Hoewel het voor een restaurant erg moeilijk is in te schatten om 190 man binnen een uur binnen te zien wandelen. Een fors aantal in tijdnood, vol met adrenaline, en hadden maar bepekt de tijd om te eten. Zo waren wij een half uur te laat en hadden we maar een half uur om de avondsnack te veroveren.
Zoals gezegd: At Sea had het goed voor elkaar met de snack, die was heerlijk. Lang genieten was het niet, want hoppakee, gas erop.
Ook hier zat weer het venijn em in de start. Een complexe pijl met barricades welke niet was te berijden. Het was ook druk met equipes, die elkaar in weg zaten. Dan moet je wel scherp zijn om de langsrijder A niet over het hoofd te zien.
Na een keercontrole B en een langrijer E met nvo loste alle top. Tenminste, dat denk je. Ik denk dan te moeilijk. Je moet dan nvo voor het eerste ophaalpunt. Dan ga je naar het tweede ophaalpunt, opgedane kennis telt niet. Dan het derde punt. Mijn oplossing was BEBEBEU. Maar het bleek alleen BEU te zijn, nou ik was het nu al..
Voor barricade 2 moesten we nog een weg ophalen. Een langsrijder gemist, oké. Maar een langsrijder met onderbord HK NVO is vrij dramatisch. Voor de tijd en om de juiste route te vinden.
Te gehaast dus, omdat we stiekem al wat tijd aan het verliezen waren.
Over naar kaart 8, dat begon met TC 5. Ook een ervaring waar 2 bemande controles hadden. Een voor tour/expert en een voor sport. Even schakelen, maar het liep allemaal vlotjes door. Goed georganiseerd.
Bij pijl 3 reden we om een driehoekje heen. Geen letter. Nog een keer. Nog steeds geen letter. Daar bleek ergens een Y gestaan te hebben. Nu wil ik toch een aantekening maken bij deze mooi uitgezette route, uitstekend georganiseerd. Maar routecontroles hoog in een boom hangen of plat op de grond of bij een scherprijder, waar je achteruit de bocht moest insteken om de verdeelde controle te noteren is volgens mij niet helemaal de bedoeling. Hou het simpel, als equipes er langs rijden, rijden ze goed en met de controle goede te zien zijn.
Er kwamen venijnige wegconstructies aan, blijf scherp in deze donkere nacht!
We waren inmiddels op kaart 11 aangekomen. Na alle pijlen en punten met korte of een na korte route kregen we de blinde lijn. Normaal erg fijn om te doen, maar vanwege enorme tijdnood hadden we na de eerste letter V het plan opgevat om direct door te rijden naar de TC 6. Toevallig kwamen we langs de afsluitende stempel om vervolgens 20 seconden voordat we over de tijdstraf van 30 minuten heen gingen. Gelukkig geen DNF.
Wel, voor ons, een dramatische uitslag. Om bij de mooie locatie At Sea een biertje het leed te verzachten. Al met al een mooie route in een nieuwe omgeving. Hoewel we de nabijheid van Lange Jan hebben gemist, kijken we terug op een goed 51e NOL. Dank Henk Jongman voor de mooi uitgezette route.
René van Brandenburg
Equipe 75: Paul Hooiveld - René van Brandenburg
Foto's: Dick Groen | autopics.nl
