Write a comment
Rallyhappening 2019: de laatsten zullen de eerste zijn……
Dit jaar viert de Dutch Historic Rally Club haar 20e verjaardag. Ter gelegenheid hiervan organiseerde het bestuur als afsluiting van het rallyjaar een tweedaagse Rallyhappening. Met Martin Roosenboom als uitzetter koos men voor een rit door de prachtige Ardennen, van Maastricht naar Dinant en weer terug. Alleen DHRC leden mochten meedoen aan dit evenement. Extra reden dus om lid te zijn of worden!
Voor velen ligt Maastricht niet naast de deur, dus veel deelnemers druppelden al vrijdagavond langzaam maar zeker binnen bij het NH Hotel. Aangezien de start zaterdag op een schappelijk tijdstip was, werd het gezellig druk in de bar.
Zaterdagochtend bij de briefing heette ritmeester Jacques Limpens iedereen hartelijk welkom. Martin zei dat er in dorpjes (tussen de plaatsnaamborden het dorp in en uit) géén controles zouden staan. Dat voorkomt eindeloos zoeken en het bezorgt dus ook geen extra overlast aan bewoners. Wat ons betreft mag deze regel in meer rally’s toegepast worden. Iedereen blij. Er stonden beide dagen in dorpjes overigens wel lasercontroles…
Om 09.01 startte de Clubklasse, gevolgd door de Sportklasse. De laatste Expert deelnemers, Peter Rovers en Cees de Jong, vertrokken om 10.29 uur. Herentijden!
Via een neutrale Bol-Pijl op naar punt 1 van het “Roosenboom-systeem” Pijlen en Punten: afhankelijk van de kleur van de punt/pijl de kortste, op één-na-kortste of vrije route. Goed opletten op de kleuren dus. De route intekenen was niet al te ingewikkeld en dan weet je dat het noodzaak is om tijdens het rijden nauwkeurig te meten en kritisch te zijn.
Martin was inderdaad lekker in de weer geweest met zijn lakpen, dus goed opletten werd beloond, zij het niet altijd met een RC. Een aantal malen stond namelijk alleen op de foute route een letter. Het niet vinden van een RC op de route waarvan jij denkt zeker te weten dat het de juiste route is, knaagt toch wel enigszins aan het zelfvertrouwen. Het is even wennen, maar het heeft ook wel iets.
Pijl 7 van etappe 1 leidde ons op de kaart 50 meter na het water naar links. In werkelijkheid liep de weg pal na het water naar links. Dat het niet klopte, merkten we wel, maar we verzonnen niet hoe je dit op moest lossen. We waren zeker niet de enige die de RC V misten.
De route ging verder langs het circuit van Francorchamps, maar daar moest je je niet teveel door laten afleiden, want dan miste je alweer de volgende wegverlegging. We noteerden tevreden de Q die we in de omrijconstructie vonden. De 1:50.000 kaarten waren duidelijk en de tankgelegenheden stonden perfect aangegeven. Het tijdschema bleek ruim te zijn, dus hard rijden was absoluut niet nodig. Teleurstellend dat er dan toch nog zo veel equipes strafpunten hebben gekregen voor te hard rijden.
Na TC3 kwam de eerste regularity van de dag. Deze was prima te doen (systeem Pijlen Kortste route), maar de tijd- en afstandtabel was op dezelfde bladzijde geprint als de kaart. De bladzijde uit het boek scheuren en aan Peter geven, die bij ons altijd de tijd bijhoudt, ging dus niet. Ik zag me gedwongen alle taken voor mijn rekening te nemen. Dat ging mis, dus we reden verkeerd. De GTC volgde helaas vrij snel, dus geen kans om tijd in te halen, met 64 strafpunten tot gevolg. Balen. Gelukkig kreeg ik bij de lunch de tip het schema uit te knippen, zodat we de twee regularities in de middag prima reden.
Na etappe 1 waren er in het veld slechts vier equipes, alle in de Expertklasse, zonder gemiste routecontroles en zelfs twee equipes zonder strafpunten.
Na de lunch reden we eerst volgens het systeem Grensbenadering en vervolgens Pijlen en Punten. Er zat een wegverlegging in die ik thuis met het routeboek, uitlegboek en Google maps naast elkaar nog steeds lastig vind. Geen schande dus dat we verkeerd reden.
Tegen 17 uur werd het knap donker en wij zijn geen fan van rallyrijden in het donker. Juist in dit stuk zaten maar liefst vijf wegverleggingen. Daarvan hadden we er drie niet door en losten we er één verkeerd op.
De eerlijkheid gebied wel te zeggen, dat de uitzetter en narijders de juiste oplossing ook niet gezien hadden. Jacqueline Zuiderwijk, die samen met haar man Jürgen Donders de letters wegzette, zag een rotonde (een piepklein stipje) op de kaart waardoor de kortste omrijroute via deze rotonde gereden moest worden en niet via de (vooraf bedachte) RC F. Dus schroefde Jürgen gauw de extra R op een boom, zodat op die manier gecontroleerd kon worden of de deelnemers de “rotonde-omrijroute” hadden gezien. We hebben die rotonde nota bene gereden, dus achteraf gezien vond ik het niet zo slim van ons dat we niet even gecheckt hebben of deze op de kaart stond. De F en de A waren dus allebei fout en de R goed. Gelukkig overleefden we de laatste (voor ons altijd lastige) Michelin kaart.
Toen ik tegen Peter zei dat het hotel op ongeveer 600 meter van het laatste stempel lag, vroeg hij zich af of ik aan het bazelen was. We reden immers in het pikkedonker in de middle of nowhere. Zowaar zagen we plots het Hotel “Castel de Pont-à-Lesse” opdoemen. Een charmant kasteelachtig hotel waar de bar vol rallyrijders stond en de bediening de drankjes nauwelijks aangedragen kreeg. Lekker bijkomen van een inspannende, mooie rallydag.
In de middagetappe was niemand foutloos gebleven. In de Clubklasse leidden Bloemendal/Bolwidt voor het echtpaar Scholten en de equipe Verbeek/Verbeek. In de Sportklasse gingen Van der Velden/Van de Boel aan de leiding, gevolgd door Van den Berg/Van den Berg en Van Winden/Scholten. In de Expertklasse waren de Jong/Rovers de besten, gevolgd door Pothoven/Van Leusden en Teerink/De Rijk. De verschillen waren niet groot, dus dag 2 zou nog zeker spannend worden.
Tijdens het diner reikte DHRC-voorzitter Ronald Melieste de prijzen van het Nederlands Kampioenschap uit. Jammer genoeg waren veel prijswinnaars niet aanwezig. De winnaars van de Expertklasse waren er wel, dus Rutger Kwant en Wytze van Leuveren konden de beker met de grote oren in de Expertklasse in ontvangst nemen.
Zondagochtend om 07.30 ronkten de eerste motoren al voor dag 2. Helaas regende het, maar dat deed niets af aan de mooie route. Van de SLS kennen we de prachtige wegen door de Ardennen, maar Martin’s 1:50.000 kaarten stuurden ons over kleinere wegen, die de SLS met 150 deelnemers niet kan gebruiken. Daardoor zagen we een andere kant van de Ardennen met vele authentieke dorpjes, boerderijen in burchtvorm gebouwd en oude kastelen. Mooie boswegen werden afgewisseld met wegen door grote open velden en op zondag reden we een heel stuk op smalle weggetjes tussen heggen. Deze lagen in een vallei en van boven af was het een fraai gezicht om al deze “hegwegen” te zien lopen.
Wij reden volgens het systeem Pijlen en Punten eerst op een Michelin kaart, waar het wat betreft afstanden niet klopt, afgewisseld door een 1:25.000 kaart, waar alles juist tot op de millimeter moet kloppen. Scherp blijven dus. Daarna terug naar de 1:50.000 kaarten met een Grensbenadering en Pijlen Punten traject. Op deze kaarten staat op bijna iedere hoek het kruis-kaartteken. Iets in werkelijkheid zien staan viel niet altijd mee. Soms stond er een groot kruis, maar het kon ook een klein beeld op de gevel van een huis zijn. Gelukkig hoefden we ze niet te tellen! Ook deze ochtend weer aardig wat wegverleggingen, maar gelukkig zagen we ze dit keer allemaal. De lunch was bij een Logis de France in Ménobu, waar velen, vanwege het ruime tijdschema, de tijd hadden om rustig te eten. Na etappe 3 rukte de equipe De Boer/De Boer op naar plek 3 in de Clubklasse. In de Sportklasse veranderde niets in de top 3. In de Expertklasse veroverden Bienemann/De Roos de 2e plek en bleven de nummers 1 en 3 ongewijzigd.
Op dag 2 geen regularities, maar in de middagetappe wel vier korte trajecten, waarbij fout rijden al gauw tijdstraf zou opleveren. Het lukte ons de juiste route te vinden, de goede RC’s op te schrijven en dit ook nog binnen de gestelde tijd te doen. Alleen in het laatste, iets langere traject, ging het mis. Het systeem was Punten Vrije route en dan is heel goed zoeken naar een punt verstandig. Tot 2x toe dachten we na zoeken op de juiste plek niets te vinden, terwijl er wél iets stond. Achteraf hoorden we dat de RC V en Z die wij misten lastig te zien waren, maar dat is niet ongebruikelijk bij dit systeem. Leer voor de volgende keer, tenzij er met de rallyapp gereden wordt, want dan lost dit “probleem” zich vanzelf op. Veel Expert equipes hadden ook moeite met het vinden van de RC D die op een stuk blinde kaart lag. Door een knik in de weg, stond de RC net even op een andere plek dan je verwachtte. Een mooie vondst. Je moest scherp blijven tot het bittere eind. Bij de op één na laatste pijl kon je een stuk voorgenomen route niet rijden en leverde een gigantisch lange omrijconstructie de RC K op, gelukkig met de instructie DMP11. We reden precies in de minuut de laatste TC binnen, bemand door voorzitter Ronald Melieste.
Iedereen was redelijk op tijd binnen, zodat we vroeg aan konden schuiven voor het heerlijke Indische buffet. Dankzij de kundige rekenkamer was de uitslag snel bekend. Tijdens het eten vond de prijsuitreiking plaats.
In de Clubklasse ging de winst naar Niko Bloemendal en Joost Bolwidt met 545 strafpunten, 
nipt gevolgd door Denis en Marjolein Scholten met 606 strafpunten. Martin en Emilie de Boer werden derde met 764 strafpunten. Leuk voor Niko dat hij nu eens zelf op de foto staat!
In de Sportklasse won de equipe Van der Velde/Van de Boel. Vader en zoon Van den Berg werden tweede op 105 punten en de derde plek was met 41 strafpunten meer voor de equipe Van Winden/Scholten.
Cees de Jong en Peter Rovers, die op dag 1 als laatsten startten, mochten zich algeheel winnaar noemen van de DHRC Rallyhappening met slechts 230 strafpunten. 
De equipe Bienemann/De Roos werd tweede met 432 strafpunten en de equipe Teerink/De Rijk legde beslag op de derde plek met 512 strafpunten.Wat hebben we twee dagen lang genoten van een prachtige omgeving, mooie routes en uitdagend kaartlezen!
Wat wij ook erg leuk vonden was om naast een aantal bekende marshalls de DHRC bestuursleden en hun partners onderweg tegen te komen. Ze waren actief als wegzetters, als bemanning bij de TC’s, als marshalls of als GTC.
Via deze weg bedanken wij het bestuur van de DHRC voor een mooi rallyweekend én voor het vele vrijwilligerswerk dat zij met elkaar verrichten, zodat wij onze hobby kunnen blijven beoefenen.
De DHRC behartigt de belangen van rallyrijders en –navigatoren. Mocht u als lezer van dit artikel niet bekend zijn met de activiteiten van de DHRC, neem dan even een kijkje op de site www.DHRC.nl. U kunt zich daar opgeven voor het lidmaatschap, zodat u volgend jaar ook mee kunt doen aan het Nederlands Kampioenschap en aan de afsluitende Rallyhappening.
Equipe 202, Peter en Brigit Römer, Citroen DS21 (1969)
