Op Zaterdag 7 februari reden wij weer de Ronde door Vlaanderen. Vrijdag na werktijd zijn we vertrokken naar Roncq ( Frankrijk ) waar we een hotel hadden geboekt voor twee nachten. Dit omdat we de afstand te ver vinden om in 1 dag op en neer te rijden. Hier ontmoeten we ook onze rallyvrienden Richard en Margriet en samen gaan we gezellig uit eten bij onze favoriete plek, Steakhouse Buffalo Gril. Als afsluiter een lekkere cocktail besteld maar helaas die van Margriet en Rieta smaakte naar afwasmiddel zoals Richard het omschreef.

De volgende morgen hoefde we niet zo heel vroeg aan de technische keuring te staan dus kon alles in de relaxmodus. Deze keer was het een andere startplaats als de afgelopen twee jaren dat wij hadden deelgenomen. Dit was wel jammer, de parkeerplaats was te klein voor alle deelnemers en binnen was het helaas een ongezellige ruimte waar alleen koffie was te verkrijgen. Hier moesten we nog twee uur wachten voor we mochten starten. Maar uiteindelijk mochten we dan toch van start om iets over 12.00 uur.

Onze vrienden waren al voor ons vertrokken. Wij zaten vrij achterin het deelnemersveld terwijl we erg vroeg hadden ingeschreven. Wij rijden graag wat vooraan in het deelnemersveld maar helaas hadden ze de startvolgorde bepaald naar gelang de leeftijd van de auto`s. De jongste mochten als eerste weg en zodoende als laatste de oudjes.

Helaas verliep voor ons het eerste traject niet zo heel best. Een keer de weg kwijt geraakt, de letters op de verkeerde plek op de kaart geschreven en tot over maat van ramp kwamen we ook nog vast te zitten langs de kant van de weg. De berm was zeer zacht en drassig dus de mini zakte tot zijn as in de blup. Daar sta je dan, er kon niemand door en wij konden niet vooruit en ook niet terug. Gelukkig was onze tegenligster bereid om een handje te helpen en mochten we een sleepkabel aan haar auto vastmaken. Hierdoor konden we de weg weer opgeholpen worden. Fijn dat we weer verder konden maar helaas had het ons te veel tijd gekost alles bij elkaar en kwamen we meer als 30 minuten te laat binnen na traject 1. Daardoor krijg je dan 3000 strafpunten maar mag je wel de andere trajecten meerijden en wordt je niet gediskwalificeerd.

Tijdens de eerste pauze hadden we nauwelijks tijd om iets te eten omdat we een erg korte pauze hadden en toen maar meteen weer door naar het tweede traject. Dit traject verliep weer als vanouds, lekker doorrijden en de route verliep stukken beter als het eerste gedeelte. Tot we zomaar in het wilde weg een tijdcontrole tegen kwamen, tja wat doe je dan. Het kon niet de TK zijn die in het wedstrijdboek stond want zover waren we nog niet. Toch nog een paar minuten staan wachten en er naar toe gereden met de vraag of het TK 25 was? Nee hoor wij zijn een geheime tijdcontrole was het antwoord.

Door het wachten hadden we nu maar een paar strafminuten voor het te vroeg aankomen bij de tijdcontrole. Mazzeltje. Ook het derde traject verliep goed en intussen was het ook helemaal donker. Dit is een extra moeilijkheidsgraad. Wetende dat de gemiddelde snelheid toch een stukje hoger ligt als in Nederland en het in het donker een stuk lastiger rijdt was het wel eens spannend om het binnen de gestelde tijd te halen.
De regelmatigheidstrajecten die er in deze rit behoorlijk wat zaten hebben we redelijk goed verreden. Dit beginnen we aardig onder de knie te krijgen. Al met al hebben we redelijk goed gereden, jammer van het eerste traject maar helaas niets aan te doen. We behaalde toch nog een mooie 24ste plaats bij de oldtimers en een 43ste plaats algemeen.

Rallyequipe Faas behaalde een mooie 19de plek bij de oldtimers en 31ste algemeen. In de Marathonklasse waren niet zoveel deelnemers als in de tourklasse. Hier wisten Fred Hak en Hans Alhberg een 10de plaats te bemachtigen en het andere Nederlands equipe Marcel Vermeulen en Frans van der Vliet behaalde een 14de plaats. De verzorging van de lunch en het avondeten was bijzonder goed en de route was ook erg mooi.

Zeker weer een aanrader om er volgend jaar weer proberen bij te zijn.

Riny en Rieta Verkuylen

http://rallyteamverkuijlen.weebly.com/

Alweer voor de 10e keer heeft Joan dit keer op 24 januari de Happy New Year’s Drive uitgeschreven, met de zomerversie erbij komen we dit jaar dus op 20 Happy Drives uit. Een hele prestatie om met een relatief klein team, vroeger bijgestaan door Hermien, ons een hele dag zoet te houden met diverse kaartleessystemen. Dit keer had zij voor een extra dimensie gezorgd door ons een winters landschap te presenteren die gelukkig weinigen ervan weerhield om toch in alle vroegte naar Achterveld te komen. Een enkel team uit het hoge noorden moest helaas door de winterse omstandigheden verstek laten gaan. Zelfs de bekende NL Belgen waren present.

Toch ben ik met de nodige argwaan aan de dag begonnen in de wetenschap dat er wederom een grensbenadering traject op het programma zou staan. Joan staat erom bekend kaarten eerst op de computer flink op te blazen, er in de grensbenaderingstrajecten hier en daar kleine puntjes op te zetten en die vervolgens weer op 1:50.000 uit te printen en dat ons als traject met de grenslijnen te presenteren. Dat heeft haar, zoals ze zelf gekscherend al zegt, de bijnaam Juffrouw Stip opgeleverd. En ook dit keer heeft ze het weer helemaal waargemaakt. En met het verstrijken der jaren worden de ogen er ook niet beter op waardoor er voor de ‘oudjes’, waar ik mezelf zo langzamerhand toe moet gaan rekenen, er een handicap ontstaat die niet door toegekende handicappunten bij voorbaat wordt gecorrigeerd. Het turen op stafkaarten naar speldeprikken mag wat mij betreft tot het verleden behoren en dan blijven er nog voldoende alternatieven over om het programma mee in te vullen. En tot overmaat van ramp heeft ze de al dan niet doorgetrokken bermlijnen hetzelfde lot gegeven. De enkele misser daarin zullen we haar maar vergeven!

De overige trajecten betroffen pijlen kortste route, ingetekende lijn met barricades en punten kortste route. Deze trajecten waren allen, evenals de grensbenadering overigens, op goede, heldere kaarten gepresenteerd met het reglement in het routeboek. Prettig om het zo dichtbij de hand te hebben in twijfelgevallen waar het de interpretatie van het reglement betreft. Een enkele keer werden we geconfronteerd met een zgn HK (hier keren) controle. Op dat moment kan/moet je tegen de ingetekende rijrichting inrijden op basis van de HK opdracht. Dan komt de vraag wat nu prevaleert: zo weinig mogelijk tegen de voorgenomen rijrichting inrijden, wat mogelijk was, of de opdracht uitvoeren. Het reglement zegt daar niets expliciet over. Wel dat het mag maar niet wat prevaleert. En daarover werd na afloop gediscussieerd; misschien goed om daarover expliciet in de reglementen iets op te nemen. En dat geldt natuurlijk voor alle kaartleesritten en niet voor de Happy Drives in het bijzonder.

Over de vele situaties die we in de diverse trajecten als moeilijkheid gepresenteerd kregen kan ik kort zijn: het was echt goed nadenken en uitpluizen hoe de opdrachten uit te voeren want Joan had er een behoorlijke moeilijkheidsgraad ingebouwd, steeds toch weer op basis van het zgn eenrichtingsverkeer, zoveel mogelijk rijden van je voorgenomen route en punten maar een keer mogen aandoen. Kaartmanipulaties die we nogal eens tegenkomen in allerlei varianten waren dit keer echter beperkt gebleven. En dat je daar uiteindelijk toch een goed klassement mee kan opbouwen werd ons na afloop wel duidelijk.

Ondanks de aanwezige sneeuw was toch een flink deel van de deelnemers met hun rallykanon gekomen. Chapeau voor diegenen die de pekel hebben getrotseerd. Zelf hadden we de Saab Cabrio thuis gelaten maar konden in de 9.5 wel genieten van het 2-takt gepruttel voor ons van de Saab 96 die zo fraai de cover van het reglement en routeboek vormde. Voor een Saabist van het eerste uur is dat genieten.

Al met al een ouderwetse Happy Drive met happy people die samen voor een ontspannen sfeer zorgde die deze ritten altijd zo kenmerkt. En ook met verrassende winnaars!

Rob Heuft

Heel veel mooie en spectaculaire foto's te zien en te bestellen bij Dick Groen | www.autopics.nl www.autopics.nl 

We hadden ons al lekker op tijd ingeschreven voor de Omloop van het Oosten. Deze rally, zo’n beetje in onze achtertuin verreden, dat schept verplichtingen. En met een aanrijtijd van vier minuten naar de start- en finish locatie Het Bonte paard in Dijkerhoek is dat s ’morgens ook nog eens lekker relaxed.
2014 was ons eerste jaar in de sportklasse en dat ging met vallen en opstaan. Kaartmanipulaties en tijdsdruk waren ( en blijven…) de grote uitdaging. Maar met elke nieuwe rally merken we vooruitgang, en dat is erg prettig voor de motivatie. En deze jubileumrally is een mooi moment om dat in de praktijk te brengen.

Traditiegetrouw gaan we op de dag ná de rally met een borrel en de uitleg de rally nog eens nalopen. En ook traditiegetrouw zijn er vier standaard reacties; 1 ) O nee 2) Ach, ja 3) deze moeten we onthouden! 4) ik begrijp het nog steeds niet… Onze verbeteringen halen we dus uit de eerste drie… En ook op de zondag na de Omloop van het Oosten was dat niet anders.
De weersverwachtingen waren redelijk spectaculair, we besloten de rally om te dopen tot de Stormloop van het Oosten… Onze Datsun is niet echt waterdicht, en door de afwezigheid van enige vorm van airconditioning en een matige ventilatie zijn beslagen ruiten meer regel dan uitzondering met dit weer. Maar een set nieuwe rubbers bij de achterklep deed wonderen, maar nu kwam de regen langs de zijramen naar binnen, zo hard stormde het.
De regen gaf nog een extra dimensie aan de Stormloop van het Oosten; zandpaden werden modderpaden, en sommige plassen waren zo groot dat we maar een aanloopje namen om er zeker van te zijn dat we de overkant zouden bereiken. Een andere manier van “driften”. Toch zijn we een groot voorstander van dit soort weersomstandigheden; geen fietser gezien.... Rallyfotograaf Niko Bloemendal heeft ongetwijfeld spectaculaire modderfoto’s gemaakt, dus niet vergeten daar een setje van te bestellen.

Dan de rally chronologisch. Aangekomen bij het Bonte Paard, waren er al veel mede rallyrijders gearriveerd. Een mooie collectie aan oldtimers stond er te blinken op de parkeerplaats. We zijn gelukkig dus niet de enige die persé met een schone auto aan de start willen verschijnen. Vermakelijk was de strijd van Wytze van Leuveren met z’n autoalarm dat maar af bleef gaan door de keiharde wind.
Als nummer drie gingen we van start voor de ochtend etappe. Traject 1 met Pijlen kortste route, punten vrije route. Lekker om er in te komen, en we hebben alles goed gedaan, behalve van de punt 4 naar de pijl 5; keren op de weg zit niet in ons systeem...dus de eerste controle gemist. Ook traditiegetrouw begon de tripmaster weer een eigen leven te leiden. De teller blijft zo nu en dan lekker doorlopen als je even stil staat. Geen onbekend verschijnsel en ondanks het afschermen van alle leidingen een terugkomend fenomeen. Deze blijft op de lijst ‘unfinished business”.
Opgewekt door met kaartfragment 2 en lekker gereden tot aan pijl 12; daar trapten we met twee benen vooruit in de val van de uitzetter voor pijl 12, 100 meter te kort naar de afslag...wel enigszins geconstateerd maar niet "achteruit” gedacht…

Vervolgens over op het systeem ingetekende lijn met barricades, en daar, dom, dom, dom, langsrijder controle A gemist....Het blijft toch elke seconde opletten….Qua constructies, chapeau voor de uitzetter, want er zaten hele mooie vondsten en kaartmanipulaties in. Heerlijk als je die in de gaten hebt, en ook de betreffende controles ziet. Daar doen we het voor.

Daarna gingen we grensbenaderen, één van onze favorieten. Het liep lekker totdat we langs de N35 bij foutcontrole K aankomen. Deze stond wel erg into your face, dus we werden achterdochtig. We zien op de kaart een doorlopende weg, maar ontbreken daar nu de vereiste bermlijnen? Na consultatie van de voorbeeldsituaties van de NRF (boerderij onderbreekt de kaartweg niet), toch bewust voor deze weg onderlangs gekozen en de controle K genoteerd....fout! Van het volgende lusje met keercontrole I begrijpen we niet veel. Deze blijft voor ons in nevelen gehuld.

Vlak voor de lunch, nog de behendigheidsproef op de parkeerplaats van restaurant Waar is de Mol in Wijthmen Dit keer een slalom, oftewel die ene minuut waar vele chauffeurs zich het meest op verheugen. Even ongegeneerd trappen. Door de regen was de bogey tijd van 45 secondes niet te halen. De pilonnen stonden akelig dicht op elkaar, dus het kwam aan op nauwkeurig sturen, en met beleid op het gas. We kwamen tot een mooie 52 secondes, en gingen even snel naar de rallykroket.

Na de lunch werd er afgetrapt met een regularity met bolletje-pijltje zonder afstanden, maar dan op z'n Hebreeuws. Van rechts naar links te lezen, en dan per situatie ook nog gespiegeld. Hoofdbrekens. Dan een geniaal idee van de navigator; het blad omdraaien, tegen het licht aanhouden, en alles is weer normaal.

Daarna verder met ingetekende lijnen met barricades. Dit ging ons goed af, tot aan barricade 3. Hier had uitzetter Rutger Kwant een, zeker voor ons, geheel nieuwe variant geïntroduceerd; in het reglement stond dat de kaartfragmenten één geheel vormden. Dus je moest van kaartfragment 1 via kaartfragment 2 een route terug naar kaartfragment 1 construeren om barricade 3 te ontwijken; da's een brug te ver voor ons. Vervolgens hebben we het tweede gedeelte bijna helemaal foutloos gereden, alleen jammer van de gemiste controle E. De verlegde wegsituatie hadden we door, maar we hebben een de verkeerde route gemaakt om de missende 100 meter op te halen. Tegengesteld rijden op je voorgenomen route, tsja, dat is niet het eerste waar je op zo’n moment aan denkt.

Het venijn zit in de staart, dus heel alert gingen we het vierde en laatste traject in. Pijlen kortste route, punten vrije route. Meteen in het begin, direct rechts af de parkeerplaats op voor controle K. Vervolgens meteen schuin links overgestoken, het kostte wat moeite, maar lukte wel. Volgens de uitleg was dit geen weg, wat maar weer eens de terreinkwaliteiten van een Datsun bewijst. Probleem is wel dat we dit de volgende keer ook weer zo zouden doen...
Verderop in de route was er 50 meter weg weggepoetst. Niet gezien en niet gemerkt, dus controle S bleef voor ons onzichtbaar.

Rutger Kwant stuurde ons voor de finale richting Schalkhaar, alwaar de nieuw aangelegde N348 die natuurlijk niet op de kaart stond, voor behoorlijke desoriëntatie zorgde. Zoekend naar punt 7 verloren we heel veel tijd. Omdat we onze finish tijd met niet meer dan dertig minuten mochten overschrijden, ging het gas er wat meer op, om met nog maar 5 minuten speling tot diskwalificatie bij TC-IN/ IJsboerderij Oans in Dijkerhoek aan te komen. Na een overheerlijk ijsje bij onze vaste leverancier in deze, reden we terug naar Het Bonte Paard voor een welverdiende borrel, een heerlijk buffet, en de prijsuitreiking. We eindigden op een verdienstelijke veertiende plek.
Petje af en complimenten voor de organisatie en de marshall’s die hier, ondanks de weersomstandigheden, weer een geslaagde rally van hebben gemaakt.

Concluderend, een waardige jubileum rally, met mooie vondsten, uitdagende constructies, prachtige wegen en een behoorlijk hoge moeilijkheidsgraad. 2016 staat bij ons reeds genoteerd!

Eric Hesp & Truus Bakker

Meer foto's van de Omloop van het Oosten te zien en te bestellen bij Niko Bloemendal.

We doen voor de tweede maal mee met deze Classic Gelderland rit.

In 2014 maakte ik, Jasper, mijn debuut als navigator in de rallysport. Na ruim een jaar ervaring besloot mijn “chauffeur” ons in te schrijven in de Sportklasse van de Gelderlandrit 2015. En dat heb ik geweten! Met startnummer 66 vertrokken we niet al te vroeg. Even is de druk hoog als duidelijk is dat we direct een regularity te pakken hebben. Gelukkig kregen we de ochtend kaarten 10 minuten voor de start, en lijkt het intekenen van het eerste traject niet al te moeilijk.

Ook hebben we ruim de tijd om bij de start van de regularity te komen. Met wisselende snelheden hebben we slechte ervaringen, maar de tijdtabel loopt mooi door, en dat geeft rust. Met slechts 5 strafseconden een prima opening van traject 1 dat op basis van “Punten kortste route” gereden werd. Wel zie ik in de Q-zone de eerste grap van de uitzetters over het hoofd. De kaart geeft haaks naar rechts aan terwijl die in werkelijkheid anders lag, we rijden echter een foute weg en missen daardoor in de juiste omrijdroute de letter “E”. Het is de eerste van vele letters die we gaan missen, maar dat hoort erbij. De “A” in traject 2 gaat daarmee ook verloren. Ik denk dan dat we de scherpe hoek daadwerkelijk gereden hebben.

Wat ons opvalt is de mooie en stille omgeving waarin we rijden. Nauwelijks verkeer en eigenlijk geen tegenliggers. Zelfs fietsers en wandelaars ontbreken op het moment dat we hier rijden. Eigenlijk een ideaal rally-gebied dus waar zelfs de zandwegen, door de regen van de dag ervoor, niet stuiven! Bij barricade 1 van traject 3 hebben we lang stilgestaan en samen gekeken naar wat de uitzetters voor ogen hadden. En we zijn daarin niet de enige. Ook wij rijden terug naar de brug over het water en meten het traject extra nauwkeurig op. Dat levert mij in ieder geval geen nieuw inzicht op. We besluiten onze weg te vervolgen wat ons uiteindelijk tóch wel een letter heeft gekost. Mijn chauffeur keek even de verkeerde kant uit, dus missen we in een scherp bochtje een letter. Of was deze toch verdwenen? Ongelukkig werden we van “SGTR”. Tijdens de lunch hoorde we dat er letters waren omgedraaid hierin, en we dus langs “SGRT” hebben gereden in plaats van “SGTR”. Iets wat mij totaal niet was opgevallen.

Het testje op de “gravelbaan” was niet moeilijk, maar helaas niet binnen de bogey-tijd te halen. Nauwelijks grip, maar daardoor natuurlijk extra leuk. Het voegt 12 seconden toe aan ons lijstje. En daarmee zijn we zeker niet de langzaamste geweest. De lunch is uiteraard prima georganiseerd. Op de parkeerplaats (en bij de test) lopen veel bezoeker te kijken naar ons wagenpark. Het testje in de middag is leuk in eenvoud. Het gevolg is wel piepende banden en toch 4 strafseconden.

Kort na de lunch missen we de letter “K” die je kon ophalen door, wat normaal ongebruikelijk is, de grens te passeren. Ondanks dat we dit verwacht hadden gezien de regelementen. In traject 5 staan we lang stil bij de letter “C”. En ja, we noteren hem. Helaas een foutletter die, als je de uitleg ziet, niet erg complex is. Gelukkig compenseren we dat met de letter “F” onderaan de brug die niet veel mensen hadden, bleek later tijdens het diner. De middagroute liep door een wat drukker gebied. Mensen, auto’s en verkeersdrempels. Vooral aan die laatste mag Oost-Nederland wel wat doen. Daar wordt je toch als bewoner ook niet blij van! Met de 41e plaats en 1221 strafpunten zijn wij erg tevreden. We missen acht route controles in de ochtend, en vier in de middag. We hebben echter heel veel goede route controles genoteerd!!

Het was een heerlijk dag, veel kilometers gereden en we hebben ons vermaakt met alle grappen van de uitzetters. Helaas hebben we ze niet allemaal door gehad.

Tot volgend jaar!
Equipe 66, DAF 55 coupe, Roeland IJdenberg/Jasper Kouijzer