De 7 Uren van Emmeloord was jarenlang ‘steady as a rock’ in het Nederlandse kaartleesrally wereldje.
Als je hiervoor was ingeschreven, dan wist je waar je aan toe was. Een stevig stuk ‘gestaalde perfectie’ (wie kent de Mitsubishi reclamekreet nog…?) uit de polder, dankzij het geoliede team onder leiding van de ervaren Peter Staal. Een uitdagende rit ook, bij velen één van de favorieten op de rallykalender. Maar omstandigheden veranderen en soms is het dan toch tijd voor verandering. Zo is de uitvalsbasis van de 7 Uren al enkele jaren niet meer bij het vertrouwde Voorhuys in Emmeloord. Soms was Emmeloord zelfs helemaal niet eens in beeld….. Voor de editie van 2015 stond nog meer vernieuwing gepland. Peter Staal wilde na al die jaren een stapje terug zetten. Meer tijd hebben voor andere bezigheden. Wel betrokken blijven als uitzetter, maar niet meer aan het roer staan. Als nieuwe kapitein zou Jaap Jongman gaan optreden. Jaap is zeker ook niet zonder ervaring op dit gebied, maar voor zijn nieuw opgezette Rally Control organisatie zou dit toch de eerste echt grote operatie worden. Best spannend, voor Jaap en al zijn troepen, maar ook voor de deelnemers. Blijft de 7 Uren nog wel een beetje de 7 Uren die zij kennen…..? Vooral nu ook nog eens niet ook maar een beetje in de buurt van Emmeloord werd gestart en gefinisht. Het hoofdkwartier was dit maal restaurant ’t Asje te Dalfsen. Voor een aantal deelnemers nog wel bekend van de Tour de Gazet 2014.
Als het even kan ben ik ook graag één van de deelnemers aan de 7 Uren. Aanvankelijk was dat als bestuurder, met enkele jaren Carl Verboom als navigator. Soms afgewisseld met mijn vrouw Gea op de bijrijderstoel. Toen ik eenmaal zelf de smaak van het navigeren te pakken had, mocht ik verschillende keren naast Oscar Uhlhorn plaatsnemen. Eenmaal zelfs met de winst als gevolg! Maar ook hier was dit jaar weer sprake van vernieuwing. Aanvankelijk zou ik deelnemen met Harry Rupert in zijn Austin Healey bulderkar. Maar dat bleek niet te passen met diens vakantieplanning. En toen zuiderbuur Harry Peeters zonder navigator bleek te zitten werd één plus één gewoon weer twee. Een nieuwe combinatie is ook altijd weer spannend. Voel je elkaar onderweg een beetje aan? Hoe verloopt de communicatie? Ben je als vers duo een beetje stressbestendig als het spannend dreigt te worden qua tijd? Kun je als navigator een beetje fatsoenlijk zitten in de onbekende auto en wat voor tellerwerk zit erin? Op zaterdag 20 juni zouden we het allemaal gaan merken.
In Dalfsen leek de organisatie er helemaal klaar voor. Opperhoofd Jaap kwam zelfs vrij ontspannen over. Maar hij kon dan ook terugvallen op de vele ervaren krachten die al jaren de ruggengraat vormen van de 7 Uren. Veel van deze mannen en vrouwen die dit mooie spelletje elke keer weer mogelijk maken komen we gedurende menig andere rally ook tegen. Dat zit wel goed.
Mijn ‘kantoor’ in de woest uitgeklopte BMW 2002 Ti Koepchen was snel ingericht. De doelmatig geprepareerde Duitse bolide leek vrij comfortabele kuipstoelen te hebben. Maar hoe voelt dat aan het eind van de dag…? Om 9.02 rijden wij het parkeerterrein af. Het routeboek ziet er vertrouwd goed verzorgd uit. De ochtendroute leidt ons als sportklasse deelnemers zuidwaarts. Langs onder meer Lemele, Haarle, Okkenbroek en Raalte retour naar Dalfsen. Lekker veel kleine weggetjes buitenaf. Geen wonder dat dit een populair gebied is voor onze hobby. Ik maak er zelf ook gebruik van met de Omloop van het Oosten….. Onderweg gaat het lekker. Ondanks de nieuwigheid van de combinatie verloopt alles min of meer vanzelf. Ik heb enkel soms ruzie met het voetpedaal van de tripmeter, waardoor de gemeten afstanden soms niet lijken te kloppen. Tijdens de lunch blijkt dat we op de ochtend slechts een scherprijder gemist hebben. Niet verkeerd. Naast de onvermijdelijke rallykroket is er ook genoeg ander smakelijks te eten. Lekker veel vis ook. Oppassen om niet teveel te eten…..
Ook in deel 2 moeten we scherp blijven. Extra scherp, want het door Carl Verboom uitgezette deel 1 was weliswaar erg leuk om te rijden, maar bevatte voor de meer ervaren deelnemers niet veel echte uitdagingen. De verwachting was dat Peter Staal het ons een stuk moeilijker zou maken. Na de lunch en het vertrek om 13.17 bleek dit al snel te kloppen. Geregeld was er - nu ten noorden van Dalfsen - creatief ineens een weg op de kaart verdwenen of op een andere plaats teruggetoverd. En dan moet er vlot een oplossing bedacht worden. Hoe kom ik zo rap mogelijk daar waar we hadden willen zijn? Dat was niet altijd in één keer duidelijk. Maar dat is juist mooi! Er moest hard gewerkt worden en aan het eind hadden we nog slechts 1 minuut bij de laatste tijdcontrole over. Ook onder druk bleef de samenwerking in de auto goed en gemoedelijk. Harry, bedankt! Mijn wat kritische rug voelde ook nog steeds goed aan en had niet te lijden gehad in de stevig geveerde BMW. Tijd om met een biertje en wat later een smakelijk buffet af te wachten hoe het nieuwbakken koppel het er in dit vernieuwde evenement vanaf had verbracht. De uitleg zou ons leren dat ook in de middag 1 controle was gemist. Ik had een onder de kaarttekst ‘Drogt’ verstopte omrijroute over het hoofd gezien. Jammer, maar goed gevonden van de uitzetter. Uiteindelijk bleek dat ons resultaat goed was voor een 5e plaats in het goed bezette sportklasse veld. En daar waren wij beiden zeker niet ontevreden over! We hebben een mooie rallydag beleefd en we hebben ons kranig geweerd tegen de stevige oppositie. En de organisatie? Die had zich ook opperbest gekweten van haar taak. Jaap en de zijnen kunnen opgelucht ademhalen. Rally Control is geslaagd voor dit praktijkexamen!
Sommige zaken veranderen, andere gelukkig niet. De 7 Uren blijft ‘steady as a rock’.
Volgend jaar ben ik er weer bij!
Rutger Kwant
