We hadden ons al lekker op tijd ingeschreven voor de Omloop van het Oosten. Deze rally, zo’n beetje in onze achtertuin verreden, dat schept verplichtingen. En met een aanrijtijd van vier minuten naar de start- en finish locatie Het Bonte paard in Dijkerhoek is dat s ’morgens ook nog eens lekker relaxed.
2014 was ons eerste jaar in de sportklasse en dat ging met vallen en opstaan. Kaartmanipulaties en tijdsdruk waren ( en blijven…) de grote uitdaging. Maar met elke nieuwe rally merken we vooruitgang, en dat is erg prettig voor de motivatie. En deze jubileumrally is een mooi moment om dat in de praktijk te brengen.
Traditiegetrouw gaan we op de dag ná de rally met een borrel en de uitleg de rally nog eens nalopen. En ook traditiegetrouw zijn er vier standaard reacties; 1 ) O nee 2) Ach, ja 3) deze moeten we onthouden! 4) ik begrijp het nog steeds niet… Onze verbeteringen halen we dus uit de eerste drie… En ook op de zondag na de Omloop van het Oosten was dat niet anders.
De weersverwachtingen waren redelijk spectaculair, we besloten de rally om te dopen tot de Stormloop van het Oosten… Onze Datsun is niet echt waterdicht, en door de afwezigheid van enige vorm van airconditioning en een matige ventilatie zijn beslagen ruiten meer regel dan uitzondering met dit weer. Maar een set nieuwe rubbers bij de achterklep deed wonderen, maar nu kwam de regen langs de zijramen naar binnen, zo hard stormde het.
De regen gaf nog een extra dimensie aan de Stormloop van het Oosten; zandpaden werden modderpaden, en sommige plassen waren zo groot dat we maar een aanloopje namen om er zeker van te zijn dat we de overkant zouden bereiken. Een andere manier van “driften”. Toch zijn we een groot voorstander van dit soort weersomstandigheden; geen fietser gezien.... Rallyfotograaf Niko Bloemendal heeft ongetwijfeld spectaculaire modderfoto’s gemaakt, dus niet vergeten daar een setje van te bestellen.
Dan de rally chronologisch. Aangekomen bij het Bonte Paard, waren er al veel mede rallyrijders gearriveerd. Een mooie collectie aan oldtimers stond er te blinken op de parkeerplaats. We zijn gelukkig dus niet de enige die persé met een schone auto aan de start willen verschijnen. Vermakelijk was de strijd van Wytze van Leuveren met z’n autoalarm dat maar af bleef gaan door de keiharde wind.
Als nummer drie gingen we van start voor de ochtend etappe. Traject 1 met Pijlen kortste route, punten vrije route. Lekker om er in te komen, en we hebben alles goed gedaan, behalve van de punt 4 naar de pijl 5; keren op de weg zit niet in ons systeem...dus de eerste controle gemist. Ook traditiegetrouw begon de tripmaster weer een eigen leven te leiden. De teller blijft zo nu en dan lekker doorlopen als je even stil staat. Geen onbekend verschijnsel en ondanks het afschermen van alle leidingen een terugkomend fenomeen. Deze blijft op de lijst ‘unfinished business”.
Opgewekt door met kaartfragment 2 en lekker gereden tot aan pijl 12; daar trapten we met twee benen vooruit in de val van de uitzetter voor pijl 12, 100 meter te kort naar de afslag...wel enigszins geconstateerd maar niet "achteruit” gedacht…
Vervolgens over op het systeem ingetekende lijn met barricades, en daar, dom, dom, dom, langsrijder controle A gemist....Het blijft toch elke seconde opletten….Qua constructies, chapeau voor de uitzetter, want er zaten hele mooie vondsten en kaartmanipulaties in. Heerlijk als je die in de gaten hebt, en ook de betreffende controles ziet. Daar doen we het voor.
Daarna gingen we grensbenaderen, één van onze favorieten. Het liep lekker totdat we langs de N35 bij foutcontrole K aankomen. Deze stond wel erg into your face, dus we werden achterdochtig. We zien op de kaart een doorlopende weg, maar ontbreken daar nu de vereiste bermlijnen? Na consultatie van de voorbeeldsituaties van de NRF (boerderij onderbreekt de kaartweg niet), toch bewust voor deze weg onderlangs gekozen en de controle K genoteerd....fout! Van het volgende lusje met keercontrole I begrijpen we niet veel. Deze blijft voor ons in nevelen gehuld.
Vlak voor de lunch, nog de behendigheidsproef op de parkeerplaats van restaurant Waar is de Mol in Wijthmen Dit keer een slalom, oftewel die ene minuut waar vele chauffeurs zich het meest op verheugen. Even ongegeneerd trappen. Door de regen was de bogey tijd van 45 secondes niet te halen. De pilonnen stonden akelig dicht op elkaar, dus het kwam aan op nauwkeurig sturen, en met beleid op het gas. We kwamen tot een mooie 52 secondes, en gingen even snel naar de rallykroket.
Na de lunch werd er afgetrapt met een regularity met bolletje-pijltje zonder afstanden, maar dan op z'n Hebreeuws. Van rechts naar links te lezen, en dan per situatie ook nog gespiegeld. Hoofdbrekens. Dan een geniaal idee van de navigator; het blad omdraaien, tegen het licht aanhouden, en alles is weer normaal.
Daarna verder met ingetekende lijnen met barricades. Dit ging ons goed af, tot aan barricade 3. Hier had uitzetter Rutger Kwant een, zeker voor ons, geheel nieuwe variant geïntroduceerd; in het reglement stond dat de kaartfragmenten één geheel vormden. Dus je moest van kaartfragment 1 via kaartfragment 2 een route terug naar kaartfragment 1 construeren om barricade 3 te ontwijken; da's een brug te ver voor ons. Vervolgens hebben we het tweede gedeelte bijna helemaal foutloos gereden, alleen jammer van de gemiste controle E. De verlegde wegsituatie hadden we door, maar we hebben een de verkeerde route gemaakt om de missende 100 meter op te halen. Tegengesteld rijden op je voorgenomen route, tsja, dat is niet het eerste waar je op zo’n moment aan denkt.
Het venijn zit in de staart, dus heel alert gingen we het vierde en laatste traject in. Pijlen kortste route, punten vrije route. Meteen in het begin, direct rechts af de parkeerplaats op voor controle K. Vervolgens meteen schuin links overgestoken, het kostte wat moeite, maar lukte wel. Volgens de uitleg was dit geen weg, wat maar weer eens de terreinkwaliteiten van een Datsun bewijst. Probleem is wel dat we dit de volgende keer ook weer zo zouden doen...
Verderop in de route was er 50 meter weg weggepoetst. Niet gezien en niet gemerkt, dus controle S bleef voor ons onzichtbaar.
Rutger Kwant stuurde ons voor de finale richting Schalkhaar, alwaar de nieuw aangelegde N348 die natuurlijk niet op de kaart stond, voor behoorlijke desoriëntatie zorgde. Zoekend naar punt 7 verloren we heel veel tijd. Omdat we onze finish tijd met niet meer dan dertig minuten mochten overschrijden, ging het gas er wat meer op, om met nog maar 5 minuten speling tot diskwalificatie bij TC-IN/ IJsboerderij Oans in Dijkerhoek aan te komen. Na een overheerlijk ijsje bij onze vaste leverancier in deze, reden we terug naar Het Bonte Paard voor een welverdiende borrel, een heerlijk buffet, en de prijsuitreiking. We eindigden op een verdienstelijke veertiende plek.
Petje af en complimenten voor de organisatie en de marshall’s die hier, ondanks de weersomstandigheden, weer een geslaagde rally van hebben gemaakt.
Concluderend, een waardige jubileum rally, met mooie vondsten, uitdagende constructies, prachtige wegen en een behoorlijk hoge moeilijkheidsgraad. 2016 staat bij ons reeds genoteerd!
Eric Hesp & Truus Bakker
Meer foto's van de Omloop van het Oosten te zien en te bestellen bij Niko Bloemendal.
