Op zaterdag 6 juni reden wij de 20e editie van de Classic Gelderlandrit.

Het deelnemersveld was in deze jubileum editie weer goed gevuld met 67 equipes in de Sportklasse, 59 in de Tourklasse en 14 in de Vintageklasse. Het blijft prachtig om de Vintage klasse auto's te mogen bewonderen en rond te zien rijden. Een rally met echte klassiekers. De ontvangst was hartelijk en na het begroeten van bekenden, een kopje koffie en de bekende krentenwegge was het tijd om stickers te plakken en ons voor te bereiden op het vertrek.

Na vier keer meegedaan te hebben in een Kever, reden wij onze lustrum editie voor het eerst in onze "nieuwe" Citroen DS 21 uit 1969. Bij het doornemen van de oude routeboeken hadden we al gezien dat Martin Roosenboom de meester is van de verlegde wegen en de super kleine haakjes aan de pijlen. Een gewaarschuwd mens telt voor twee dus met een goede loep en het voornemen om niet in de verlegde wegen te stinken, gingen we naar de start. Tien minuten voor de starttijd mocht het routeboek opgehaald worden, wat prettig was, want vijf minuten na de start begon meteen al de regularity. Het was dus zaak het eerste traject (punten kortste route) zorgvuldig te werk te gaan.

We rijden voor het eerst in onze rally carrière een goede regularity en hebben zowaar de eerste verlegde weg na punt 6 door. Met name bij de punten 8 tot en met 11 was reglementkennis belangrijk, want je mocht punten maar één keer aandoen en wegen mochten maar in één richting gereden worden. We rijden dit traject foutloos. Het lijkt een veelbelovende start, alleen vertoont de net ingebouwde tripmaster kuren tegen het einde van het traject. Bij sterk afremmen, springt de teller automatisch op nul. Dat is weliswaar een handeling minder, maar het geeft niet erg veel vertrouwen. Na TC2 blijkt er olie bijgevuld te moeten worden. Dat was in de voorbereiding even aan Peter's aandacht ontsnapt.... Geen risico nemen en dan maar wat tijdstraf. In dit traject (pijlen kortste route, punten één na kortste route) is het construeren prima te doen, maar het venijn zit 'm in de drie verlegde wegen, waarvan we er één (bij pijl 5) missen en één (op weg naar pijl 9) met meer geluk dan wijsheid vinden. Ondanks de "olie-vertraging" leveren we maar één minuutje in. Dat is wel eens slechter gegaan.

In traject 3 (ingetekende lijn met barricades) zijn de omrijconstructies om de barricade heen prima te doen, maar treffen we weer wegen die er niet zijn of die in werkelijkheid net even anders lopen dan op de kaart. Het blijft opletten geblazen en goed meten. Net onder Lichtenvoorde, begint 'routebeschrijving op kaart', een onderdeel waar we weinig ervaring mee hebben. ''Goed lezen is ook een vak", zegt men wel eens. Bij opdracht 2 moest je langs de G van 'SGTR' rijden. Dat op de kaart de in het oog springende tekst 'SGRT' stond ipv SGTR hebben velen (waaronder wij) niet gezien. De juiste tekst stond - in veel kleinere letters - een stukje oostelijker via RC V. Een mooie instinker. Als we in de buurt van de test rijden, komen de stofwolken ons al tegemoet. Bestuurders kunnen hier hun hart ophalen. Bij de start was al een geul van rul zand ontstaan, zodat optrekken een mooie zandspray veroorzaakte. Veel toeschouwers genieten er van. Hulde voor de tijdwaarnemers en controleurs aldaar, die zonder zuurstofmaskers 67 equipes hebben gestart en gefinisht.

De lunch bij restaurant de Radstake was prima verzorgd met heerlijke broodjes, dito beleg en natuurlijk rallykroketten. Buiten in het zonnetje was het prima toeven en ondertussen heeft Bas van Bas Auto Service uit Lichtenvoorde ontdekt dat de storing in de tripmaster wordt veroorzaakt door een loszittende massakabel. Fantastisch dat hij ons (en anderen, zo zagen wij onderweg) heeft kunnen helpen. Een goed adres voor uw klassieker!

Na de ochtendetappe zijn er maar liefst 7 equipes foutloos. Bij hen zit het verschil in de tijdstraffen bij de TC's, regularity en test. De middagetappe begint met een test op een boerenerf. Peter stuurt onze toch enigszins log ogende DS met piepende banden strak om de mestvaalt en de hooibalen heen en met slechts 1 strafseconde zijn we tevreden. Daarna 3 trajecten met pijlen kortste route en grensbenadering met de nodige haakjes en verlegde wegen. Helaas zien we de langsrijder H niet staan. De verlegde weg waarbij je de grens over mocht steken om de route op te halen, leverde de K op, maar helaas niet voor ons. De routecontroles zijn jammer genoeg niet altijd goed zichtbaar (hoorden wij ook van anderen bij de borrel). Wij zien in de verte een voorganger een stempel (in het hoge gras) missen en net als veel collega's, zoeken we (om een één na kortste route te rijden) naar de letter S die wel erg lastig te zien bleek te zijn. Stempel 2 op weg naar TC 8 wordt geneutraliseerd, omdat er op dat punt veel auto's geparkeerd stonden, waardoor de RC slecht zichtbaar was. Dit is overigens de enige geneutraliseerde RC.

Met pijlen kortste route, punten één na kortste route rijden we door het prachtige Gelderse landschap en worden getrakteerd op een weg die een fietspad blijkt te zijn (waarbij je in de omrij constructie nog een piepklein stukje weg op moet halen) en een weggepoetste N-weg. Ook nog even opletten dat het einde van pijl 7 halverwege pijl 8 op de volgende bladzijde ligt, dus deze pijl twee keer rijden. Als we de finish al ruiken heeft Martin nog de letter F met keercontrole onder aan de dijk voor ons in petto en is het opletten bij de weggepoetste weg bij pijl 15. Kortom: vanaf begin tot het bittere eind is het alert blijven, zodat je de borrel in het middag/avond zonnetje ook echt verdient. Uiteindelijk bleek dat wij met 5 gemiste controles en flink wat tijdstraf in de middag onze prestatie van vorig jaar ruim verbeterden en als 27e eindigden.

Na het prima verzorgde dinerbuffet volgde de prijsuitreiking door Frans Diepeveen. Hulde aan alle bekerwinnaars en zeker aan de nummers 1 en 2 van de Sportklasse die beide foutloos reden. Equipe van der Borch tot Verwolde/Jongman verzamelde in totaal slechts 4 strafpunten (bij de eerste test). Vanwege het lustrum verlootte de organisatie ook nog extra prijzen onder de nog aanwezige deelnemers. Jammer dat de equipes 20, 25, 62, 102, 126, 128, 148, 155, 157, 165 al naar huis waren, want zij misten een gratis inschrijving voor de Gelderlandrit 2016, die nu ging naar de nummers 63, 106 en 135. De super jubileumprijs ging aan de neus voorbij van equipe 50, tot grote vreugde van equipe 44, want zij wonnen nu een geheel verzorgd weekend Vlieland.

Dank aan de organisatie, de marshalls, de nulrijders, de oprollers, de fotografen, BAS Auto Service en niet te vergeten de weergoden voor een perfect geslaagde rally. Volgend jaar zijn wij zeker weer van de partij.

Peter & Brigit Römer - equipe 41

De 7 Uren van Emmeloord was jarenlang ‘steady as a rock’ in het Nederlandse kaartleesrally wereldje.

Als je hiervoor was ingeschreven, dan wist je waar je aan toe was. Een stevig stuk ‘gestaalde perfectie’ (wie kent de Mitsubishi reclamekreet nog…?) uit de polder, dankzij het geoliede team onder leiding van de ervaren Peter Staal. Een uitdagende rit ook, bij velen één van de favorieten op de rallykalender. Maar omstandigheden veranderen en soms is het dan toch tijd voor verandering. Zo is de uitvalsbasis van de 7 Uren al enkele jaren niet meer bij het vertrouwde Voorhuys in Emmeloord. Soms was Emmeloord zelfs helemaal niet eens in beeld….. Voor de editie van 2015 stond nog meer vernieuwing gepland. Peter Staal wilde na al die jaren een stapje terug zetten. Meer tijd hebben voor andere bezigheden. Wel betrokken blijven als uitzetter, maar niet meer aan het roer staan. Als nieuwe kapitein zou Jaap Jongman gaan optreden. Jaap is zeker ook niet zonder ervaring op dit gebied, maar voor zijn nieuw opgezette Rally Control organisatie zou dit toch de eerste echt grote operatie worden. Best spannend, voor Jaap en al zijn troepen, maar ook voor de deelnemers. Blijft de 7 Uren nog wel een beetje de 7 Uren die zij kennen…..? Vooral nu ook nog eens niet ook maar een beetje in de buurt van Emmeloord werd gestart en gefinisht. Het hoofdkwartier was dit maal restaurant ’t Asje te Dalfsen. Voor een aantal deelnemers nog wel bekend van de Tour de Gazet 2014.

Als het even kan ben ik ook graag één van de deelnemers aan de 7 Uren. Aanvankelijk was dat als bestuurder, met enkele jaren Carl Verboom als navigator. Soms afgewisseld met mijn vrouw Gea op de bijrijderstoel. Toen ik eenmaal zelf de smaak van het navigeren te pakken had, mocht ik verschillende keren naast Oscar Uhlhorn plaatsnemen. Eenmaal zelfs met de winst als gevolg! Maar ook hier was dit jaar weer sprake van vernieuwing. Aanvankelijk zou ik deelnemen met Harry Rupert in zijn Austin Healey bulderkar. Maar dat bleek niet te passen met diens vakantieplanning. En toen zuiderbuur Harry Peeters zonder navigator bleek te zitten werd één plus één gewoon weer twee. Een nieuwe combinatie is ook altijd weer spannend. Voel je elkaar onderweg een beetje aan? Hoe verloopt de communicatie? Ben je als vers duo een beetje stressbestendig als het spannend dreigt te worden qua tijd? Kun je als navigator een beetje fatsoenlijk zitten in de onbekende auto en wat voor tellerwerk zit erin? Op zaterdag 20 juni zouden we het allemaal gaan merken.

In Dalfsen leek de organisatie er helemaal klaar voor. Opperhoofd Jaap kwam zelfs vrij ontspannen over. Maar hij kon dan ook terugvallen op de vele ervaren krachten die al jaren de ruggengraat vormen van de 7 Uren. Veel van deze mannen en vrouwen die dit mooie spelletje elke keer weer mogelijk maken komen we gedurende menig andere rally ook tegen. Dat zit wel goed.

Mijn ‘kantoor’ in de woest uitgeklopte BMW 2002 Ti Koepchen was snel ingericht. De doelmatig geprepareerde Duitse bolide leek vrij comfortabele kuipstoelen te hebben. Maar hoe voelt dat aan het eind van de dag…? Om 9.02 rijden wij het parkeerterrein af. Het routeboek ziet er vertrouwd goed verzorgd uit. De ochtendroute leidt ons als sportklasse deelnemers zuidwaarts. Langs onder meer Lemele, Haarle, Okkenbroek en Raalte retour naar Dalfsen. Lekker veel kleine weggetjes buitenaf. Geen wonder dat dit een populair gebied is voor onze hobby. Ik maak er zelf ook gebruik van met de Omloop van het Oosten….. Onderweg gaat het lekker. Ondanks de nieuwigheid van de combinatie verloopt alles min of meer vanzelf. Ik heb enkel soms ruzie met het voetpedaal van de tripmeter, waardoor de gemeten afstanden soms niet lijken te kloppen. Tijdens de lunch blijkt dat we op de ochtend slechts een scherprijder gemist hebben. Niet verkeerd. Naast de onvermijdelijke rallykroket is er ook genoeg ander smakelijks te eten. Lekker veel vis ook. Oppassen om niet teveel te eten…..

Ook in deel 2 moeten we scherp blijven. Extra scherp, want het door Carl Verboom uitgezette deel 1 was weliswaar erg leuk om te rijden, maar bevatte voor de meer ervaren deelnemers niet veel echte uitdagingen. De verwachting was dat Peter Staal het ons een stuk moeilijker zou maken. Na de lunch en het vertrek om 13.17 bleek dit al snel te kloppen. Geregeld was er - nu ten noorden van Dalfsen - creatief ineens een weg op de kaart verdwenen of op een andere plaats teruggetoverd. En dan moet er vlot een oplossing bedacht worden. Hoe kom ik zo rap mogelijk daar waar we hadden willen zijn? Dat was niet altijd in één keer duidelijk. Maar dat is juist mooi! Er moest hard gewerkt worden en aan het eind hadden we nog slechts 1 minuut bij de laatste tijdcontrole over. Ook onder druk bleef de samenwerking in de auto goed en gemoedelijk. Harry, bedankt! Mijn wat kritische rug voelde ook nog steeds goed aan en had niet te lijden gehad in de stevig geveerde BMW. Tijd om met een biertje en wat later een smakelijk buffet af te wachten hoe het nieuwbakken koppel het er in dit vernieuwde evenement vanaf had verbracht. De uitleg zou ons leren dat ook in de middag 1 controle was gemist. Ik had een onder de kaarttekst ‘Drogt’ verstopte omrijroute over het hoofd gezien. Jammer, maar goed gevonden van de uitzetter. Uiteindelijk bleek dat ons resultaat goed was voor een 5e plaats in het goed bezette sportklasse veld. En daar waren wij beiden zeker niet ontevreden over! We hebben een mooie rallydag beleefd en we hebben ons kranig geweerd tegen de stevige oppositie. En de organisatie? Die had zich ook opperbest gekweten van haar taak. Jaap en de zijnen kunnen opgelucht ademhalen. Rally Control is geslaagd voor dit praktijkexamen!

Sommige zaken veranderen, andere gelukkig niet. De 7 Uren blijft ‘steady as a rock’.

Volgend jaar ben ik er weer bij!
Rutger Kwant

26th Classic Marathon 2015 14th – 20th June 2015, Lecce-Brescia, Italy

Sixty-eight starters crossed the line in the 26th running of the Classic Marathon 2015, it features as a round of both the HERO Cup for drivers in association with EFG International and the Golden Roamer Trophy in association with The Basic Roamer Co. Vehicles ranged in age from a 1934 Lagonda M45 T8 Tourer crewed by Marquis Giulio Romanazzi-Carducci / Giuseppe Ceci to a 1990 Porsche (964) 911 convertible piloted by Marco Carnaroli / Camillo Costa. A large crowd of onlookers and well-wishers gathered just outside the harbour in Otranto, Puglia to wave crews away on what would turn out to be a closely fought and epic battle that would ultimately be decided on the final day.

The first leg was a prologue to enable an initial seeding to take place, this included a test at the world famous La Conca Kart circuit and a relatively straightforward regularity section that headed crews back to Lecce for the overnight halt and welcome dinner in the town.

The following morning was the real start of the event with a leg that started in Lecce and used the narrow winding lanes in and around Puglia to head North West and end in Matera, home of the Sassi, the birthplace of Italy. Charles Colton / Ryan Pickering were embroiled in a tussle with fellow Porsche pairing Howard & Matthew Warren, just three seconds separating them, with the Warren’s taking the upper hand at this point. In third were John Abel / Ali Procter were pushing their stunning sounding Sunbeam Tiger hard through the hills but were being pursued by Andrew & Sarah Mallagh in their Porsche 914/6.

Day three saw crews leave Matera and head to the Mediterranean side of Italy, overnighting in Salerno competitors were given a teasing glimpse of the Amalfi Coast from their overnight halt. This was a pivotal day, one that would shape the rest of the event as Classic Marathon made its way into the more mountainous countryside. Mark & Sue Godfrey were climbing steadily through the ranks, their eye on being the first crew ever to win three Marathons, just in front of them were relative newcomers Marcus Anderson / Matthew Lymn Rose in a Jaguar E-Type Series one who were having the run of their lives.

Salerno traffic was tricky to circumnavigate as crews departed for day four, the distances covered were now increasing and starting to pile the pressure on crews as the route became even more mountainous, heading into a National Park the weather changed rapidly and the baking sun gave way to a downpour of monsoon-like proportions, leaving many competitors with open top vehicles seeking shelter under trees from this somewhat freakish weather. Colton / Pickering were now starting to edge out a slender lead from the Warren’s, it was a battle that would go until the final regularity section of the event. This was also a day of attrition with Claus Coester / Tjorven Christine Schroeder exiting the event, the tricky nature of the weather and slippery Italian road surfaces forcing them to retire. John Abel / Ali Procter also withdrew from the event, a snapped stub axle leaving the pair stranded at the wayside with thoughts of what could have been, they were always in contention and could quite have easily taken the win.

The Classic Marathon has a history of endurance, as the week went on the length of each section increased, the run in from day five included three legs - two at almost 500km each to pile the pressure on the crews. Setting off from Silvi Marini on the Adriatic Coast and heading north through Marche before overnighting in San Marino, most crews kept up the pace and even though now beginning to tire, the thought of reaching Maranello, home of Ferrari on day six spurred them on.

The final twist came on day seven where a short loop to the north west of Lake Garda would see the 26th Classic Marathon be decided. The final regularity (which included no less than eight timing points) was a resounding success for Bloxidge / Pullan, losing just 23 seconds to Colton / Pickering’s 36, however the pressure finally cracked the Warren’s after an error saw them drop 1 minute 5 seconds to drop them down the leader board and hand the overall victory to the very similar car of Colton / Pickering.

The 27th Classic Marathon will return in 2017, hopefully in Greece where the Marathon will visit Marathon.

The 2015 Royal Automobile Club 1000 Mile Trial has been won for the second time in a row by John Abel / Martyn Taylor in their 1937 Lagonda LG 45. The event wasn’t all one sided as a spirited drive by William Medcalf / Dan Harrison saw them push the winners right from the very start - if it wasn’t for an error by the Bentley mounted crew on the innocuous Lake Vyrnwy regularity, the result could have been totally different. In third place were Paul Crosby / Andy Pullan in one of the drives of the event, their Arrive & Drive AC 16/80 March Special proving a delight to watch on the driving tests, remarkable in that the very talented Crosby had first sat in the vehicle just one week prior to the 1000 Mile Trial.

Forty-one vehicles lined up for the six day event outside the country home of the Royal Automobile Club’s country home at Woodcote Park, Epsom, the weather was a little grey and drizzly but spirits were high as the route promised to deliver a driving experience beyond compare for the assembled crews. The vehicles assembled encompassed a broad range, from an Austin Seven Super 750 right the way through to the Concorso d’Eleganza Villa d’Este award winning Mercedes-Benz 500K Cabriolet A, it is safe to say that the quality of entry was in a league of its own. Amongst the other vehicles taking part were an Alfa Romeo 6C Mille Miglia Supercharged, its family provenance stretching back to just after the war- the gentleman driver Count Giovanni ‘Johnny’ Lurani rescuing the precious vehicle from life on a farm as a chicken carrier! Couple this with the ex- Donald Healey Triumph Dolomite 8C and the sublime ex-Tazio Nuvolari Bugatti Type 37A of Viola Procovio / Jessica Dickson and the picture becomes clear that such a gathering has never been assembled before in the UK.

The first leg took competitors the short distance from Woodcote Park to Hook near Hampshire and the elegant surroundings of Tylney Hall where crews held their first overnight halt. From the off a fierce battle raged between Abel / Taylor and Medcalf / Harrison as they swapped seconds on the regularity sections, the Bentley pair were in a class of their own on the tests and were edging out a small lead into day two.

Heading out of Tylney Hall and forging their way north through to Coventry and Coombe Abbey the first full day of competition the top five crews were separated by just five seconds – with second to fourth tied on 36 seconds penalties. Robert Crofton / Fred Bent were a late entry as a crew onto the 1000 Mile Trial, their Arrive & Drive Riley 9hp Brooklands proving spectacular on the tests and with the addition of Bent’s huge navigational experience they were a force to be reckoned with on the regularities. Stopping at Blenheim Palace for lunch a large crowd gathered around the historic vehicles as they assembled in the external courtyard, it was to be a theme that followed the whole event and demonstrated the affection in which these cars are held.

Coombe Abbey saw huge local interest with the local BBC radio station sending an outside broadcast unit to interview crews and organisers alike, as the event progressed more and more people lined the route cheering and waving the competitors on. The third day was once again a tough battle, Crosby / Pullan were the class of the field, rising to second overall, pushing Crofton / Bent into fifth behind another rising crew, John Ruston / Jeremy Haylock in a Talbot 105 Alpine. Lunch was served at Chatsworth House where another large crowd assembled to greet the crews – the staff at Chatsworth commenting that they had never had so many people midweek in the grounds and could only put this down to the visit of the event.

Day four saw the turning point of the event, leaving Chester behind, the event ventured across the border into Wales, what seemed like a straightforward regularity proved to be the downfall of Medcalf / Harrison, starting the section on private land allowed the organisers to place a control under the statutory two miles, arriving at the control 48 seconds early was a massive blow for them and promoted Abel / Taylor into the lead. The scenery in Wales was breath taking, the last few day’s rain had held off and gave competitors superb views across Horseshoe Pass, World’s End and Tanat Valley before heading down the Marches into lunch at Gregynog Hall. The afternoon halt was held at Croft Castle where a jazz band played to welcome crews with many of them being applauded by the assembled crowd. Martin & Lesley Neal were having a great run and held a fine sixth overall, another new pairing saw Viola Procovio / Jessica Dickson hold tenth, a testament to the skill of Dickson as this was her driver’s first ever regularity rally. The afternoon saw two iconic locations used for driving tests, Shelsley Walsh being the first and Chateau Impney the final action of the day and scene of the overnight halt before the penultimate day’s action.

The fifth leg took crews from Chateau Impney to Goodwood on a very linear route that would call in at Slaughters Inn for coffee with lunch at Wilton House where a test was scheduled. The afternoon saw the outstanding run of Crofton & Bent come to an end with dynamo problems, they were able to get back in the hunt with a quick repair from the travelling mechanics allowing them to finish the leg, albeit in 13th, not a good day for Fred and it was his birthday! Heading into Goodwood via two tests at the hallowed hill-climb, Abel / Taylor held first with Medcalf / Harrison and Crosby / Pullan tied for second. The final day had some interesting sections and would pile the pressure on the Lagonda pair.

An air of apprehension was hanging over Goodwood as crews left for the final leg, however, some merriment overnight saw the Triumph Dolomite 8C of Turner / Cussons given a full custom wrap in tin foil, the revenge was sweet after they found the perpetrator (Katarina Kyvalova) and filled her car with straw bales – then cutting the string to release their contents! Abel / Taylor eased off the pressure on the final leg to conserve the release bearing on the Lagonda but kept an eye on the competition behind them at all times, not even a final charge from Medcalf / Harrison could stop them now though.

The champagne flowed as the finishing crews crossed the line in front of the imposing and beautiful Woodcote Park, many members and guests were assembled to welcome the competitors to Epsom. It had been a very closely fought event that went down to the wire, it ended with a well-deserved second victory in a row for Abel & Taylor, but they had been pushed all the way by Medcalf / Harrison.

The Royal Automobile Club 1000 Mile Trial will return in 2016 with a new start venue to keep the event fresh and even more exciting.

Kev Haworth | HERO events
Photos: Rastelli