Op zaterdag 6 juni reden wij de 20e editie van de Classic Gelderlandrit.
Het deelnemersveld was in deze jubileum editie weer goed gevuld met 67 equipes in de Sportklasse, 59 in de Tourklasse en 14 in de Vintageklasse. Het blijft prachtig om de Vintage klasse auto's te mogen bewonderen en rond te zien rijden. Een rally met echte klassiekers. De ontvangst was hartelijk en na het begroeten van bekenden, een kopje koffie en de bekende krentenwegge was het tijd om stickers te plakken en ons voor te bereiden op het vertrek.
Na vier keer meegedaan te hebben in een Kever, reden wij onze lustrum editie voor het eerst in onze "nieuwe" Citroen DS 21 uit 1969. Bij het doornemen van de oude routeboeken hadden we al gezien dat Martin Roosenboom de meester is van de verlegde wegen en de super kleine haakjes aan de pijlen. Een gewaarschuwd mens telt voor twee dus met een goede loep en het voornemen om niet in de verlegde wegen te stinken, gingen we naar de start. Tien minuten voor de starttijd mocht het routeboek opgehaald worden, wat prettig was, want vijf minuten na de start begon meteen al de regularity. Het was dus zaak het eerste traject (punten kortste route) zorgvuldig te werk te gaan.
We rijden voor het eerst in onze rally carrière een goede regularity en hebben zowaar de eerste verlegde weg na punt 6 door. Met name bij de punten 8 tot en met 11 was reglementkennis belangrijk, want je mocht punten maar één keer aandoen en wegen mochten maar in één richting gereden worden. We rijden dit traject foutloos. Het lijkt een veelbelovende start, alleen vertoont de net ingebouwde tripmaster kuren tegen het einde van het traject. Bij sterk afremmen, springt de teller automatisch op nul. Dat is weliswaar een handeling minder, maar het geeft niet erg veel vertrouwen. Na TC2 blijkt er olie bijgevuld te moeten worden. Dat was in de voorbereiding even aan Peter's aandacht ontsnapt.... Geen risico nemen en dan maar wat tijdstraf. In dit traject (pijlen kortste route, punten één na kortste route) is het construeren prima te doen, maar het venijn zit 'm in de drie verlegde wegen, waarvan we er één (bij pijl 5) missen en één (op weg naar pijl 9) met meer geluk dan wijsheid vinden. Ondanks de "olie-vertraging" leveren we maar één minuutje in. Dat is wel eens slechter gegaan.
In traject 3 (ingetekende lijn met barricades) zijn de omrijconstructies om de barricade heen prima te doen, maar treffen we weer wegen die er niet zijn of die in werkelijkheid net even anders lopen dan op de kaart. Het blijft opletten geblazen en goed meten. Net onder Lichtenvoorde, begint 'routebeschrijving op kaart', een onderdeel waar we weinig ervaring mee hebben. ''Goed lezen is ook een vak", zegt men wel eens. Bij opdracht 2 moest je langs de G van 'SGTR' rijden. Dat op de kaart de in het oog springende tekst 'SGRT' stond ipv SGTR hebben velen (waaronder wij) niet gezien. De juiste tekst stond - in veel kleinere letters - een stukje oostelijker via RC V. Een mooie instinker. Als we in de buurt van de test rijden, komen de stofwolken ons al tegemoet. Bestuurders kunnen hier hun hart ophalen. Bij de start was al een geul van rul zand ontstaan, zodat optrekken een mooie zandspray veroorzaakte. Veel toeschouwers genieten er van. Hulde voor de tijdwaarnemers en controleurs aldaar, die zonder zuurstofmaskers 67 equipes hebben gestart en gefinisht.
De lunch bij restaurant de Radstake was prima verzorgd met heerlijke broodjes, dito beleg en natuurlijk rallykroketten. Buiten in het zonnetje was het prima toeven en ondertussen heeft Bas van Bas Auto Service uit Lichtenvoorde ontdekt dat de storing in de tripmaster wordt veroorzaakt door een loszittende massakabel. Fantastisch dat hij ons (en anderen, zo zagen wij onderweg) heeft kunnen helpen. Een goed adres voor uw klassieker!
Na de ochtendetappe zijn er maar liefst 7 equipes foutloos. Bij hen zit het verschil in de tijdstraffen bij de TC's, regularity en test. De middagetappe begint met een test op een boerenerf. Peter stuurt onze toch enigszins log ogende DS met piepende banden strak om de mestvaalt en de hooibalen heen en met slechts 1 strafseconde zijn we tevreden. Daarna 3 trajecten met pijlen kortste route en grensbenadering met de nodige haakjes en verlegde wegen. Helaas zien we de langsrijder H niet staan. De verlegde weg waarbij je de grens over mocht steken om de route op te halen, leverde de K op, maar helaas niet voor ons. De routecontroles zijn jammer genoeg niet altijd goed zichtbaar (hoorden wij ook van anderen bij de borrel). Wij zien in de verte een voorganger een stempel (in het hoge gras) missen en net als veel collega's, zoeken we (om een één na kortste route te rijden) naar de letter S die wel erg lastig te zien bleek te zijn. Stempel 2 op weg naar TC 8 wordt geneutraliseerd, omdat er op dat punt veel auto's geparkeerd stonden, waardoor de RC slecht zichtbaar was. Dit is overigens de enige geneutraliseerde RC.
Met pijlen kortste route, punten één na kortste route rijden we door het prachtige Gelderse landschap en worden getrakteerd op een weg die een fietspad blijkt te zijn (waarbij je in de omrij constructie nog een piepklein stukje weg op moet halen) en een weggepoetste N-weg. Ook nog even opletten dat het einde van pijl 7 halverwege pijl 8 op de volgende bladzijde ligt, dus deze pijl twee keer rijden. Als we de finish al ruiken heeft Martin nog de letter F met keercontrole onder aan de dijk voor ons in petto en is het opletten bij de weggepoetste weg bij pijl 15. Kortom: vanaf begin tot het bittere eind is het alert blijven, zodat je de borrel in het middag/avond zonnetje ook echt verdient. Uiteindelijk bleek dat wij met 5 gemiste controles en flink wat tijdstraf in de middag onze prestatie van vorig jaar ruim verbeterden en als 27e eindigden.
Na het prima verzorgde dinerbuffet volgde de prijsuitreiking door Frans Diepeveen. Hulde aan alle bekerwinnaars en zeker aan de nummers 1 en 2 van de Sportklasse die beide foutloos reden. Equipe van der Borch tot Verwolde/Jongman verzamelde in totaal slechts 4 strafpunten (bij de eerste test). Vanwege het lustrum verlootte de organisatie ook nog extra prijzen onder de nog aanwezige deelnemers. Jammer dat de equipes 20, 25, 62, 102, 126, 128, 148, 155, 157, 165 al naar huis waren, want zij misten een gratis inschrijving voor de Gelderlandrit 2016, die nu ging naar de nummers 63, 106 en 135. De super jubileumprijs ging aan de neus voorbij van equipe 50, tot grote vreugde van equipe 44, want zij wonnen nu een geheel verzorgd weekend Vlieland.
Dank aan de organisatie, de marshalls, de nulrijders, de oprollers, de fotografen, BAS Auto Service en niet te vergeten de weergoden voor een perfect geslaagde rally. Volgend jaar zijn wij zeker weer van de partij.
Peter & Brigit Römer - equipe 41
