De ultieme instinker(s)
Afgelopen week reden wij de 6e Classic 500 Challenge in de sportklasse. ’s Ochtends arriveerden we ruim op tijd zodat we volop geconcentreerd aan de rally konden starten. We konden het routeboek 10 minuten van tevoren ophalen. De eerste proef was een ‘Pijlen kortste route inclusief een regularity’. Die extra tijd kwam ons goed uit, want je bent liever klaar met intekenen voordat de regularity begint. Het zag er allemaal heel simpel uit… waar zouden de snacks zitten? Of beginnen we gewoon rustig om er lekker in te komen?
Direct na de start op weg naar pijl 1 zie ik echter op het laatste moment de eerste val waar ik tijdens het intekenen overheen had gekeken: het aansluitend weggetje naar de rode weg is weggehaald; omrijden via het industrieterrein dus. Daar pikten we de letter O op, wat een opluchting. Niet veel later van start met de eerste regularity. Hij was eenvoudig zonder ook maar één probleem te verwachten…. Eigenlijk een reden om extra op je hoede te zijn. We waren blij toen we de GTC zagen staan. Gelukkig, bijna klaar. Op het moment dat we linksaf slaan zien we de tripmaster de verkeerde afstand aangeven... te laat, we staan al stil bij de … verkeerde GTC. Ik realiseerde me dat ik me echt moest herpakken wilden we met enig succes deze rally uitrijden. Tegelijkertijd moesten we ook wel lachen; we zijn er met open ogen ingetrapt, wat een mooie val van de uitzetters.
Vervolgens scherp en vol adrenaline zien we (voorlopig) de volgende hoekjes en verlegde of weggehaalde weggetjes. Aangekomen bij de volgende TC blijkt dat de tijden tussen TC’s redelijk ruim lijken te zijn; dat geeft rust en extra tijd om nog eens alles ‘onder de loep te nemen’. Van pijlen kortste route over naar een combinatie met punten vrije route. Goed opletten dus wanneer we onderweg zijn naar een punt: die letters niet schrijven. Tijdens de laatste SLS hebben we ons die regel goed ingeprent. Het is dan wel een beetje balen als die val er vervolgens niet in zit (wat raar eigenlijk dat het kennelijk zo werkt in je hoofd). Potverdikkeme, nu was ik zo goed alert terwijl het me niets oplevert. Jammer.
Over naar Ingetekende lijn met barricaden. De eerste barricade is te simpel… niet vertrouwen dus. De echte val zit echter na de barricade op de ingetekende lijn: haaks naar rechts was niet mogelijk waardoor een stukje ingetekende lijn moest worden opgehaald. De scherpte leverde de letter R op. “Yes”.
De Duitse kaarten waren even wennen. Daar rijden we niet zo vaak op en ze lijken minder detail te hebben dan de duidelijke 1:50.000 kaarten van Nederland. Het eerste systeem was weer Pijlen kortste route. Op pijl 2 konden we echter niet naar rechts. Er stonden veel equipes stil om uit te zoeken hoe nu verder… De één ging vervolgens rechtdoor, de ander linksaf. Mmmmh. Wij besloten ook linksaf te slaan. Er bleek een vrij lange en minder voor de hand liggende omrijconstructie te zijn die ons naar het juiste punt bracht om de ingetekende lijn weer op te pakken. Dit werd beloond met een tweede U en de letter W.
Bij de overgang van het eerste naar het tweede kaartje in dit traject, zag ik net op tijd dat ik pijl nummer 4 helemaal had overgeslagen. Ik bleek later op de dag niet de enige te zijn. Die pijl lag helemaal beneden op de pagina en velen werden toch direct naar pijl nummer 5 getrokken. Weer net op tijd gered, het werd tijd voor de lunch om de scherpte te kunnen behouden (maar met het risico op een after lunchdip). Vervolgens kwamen we op een punt waar we linksaf moesten, ogenschijnlijk op de hoofdweg. Op dat punt aangekomen bleek er echter ook nog een ventweg naast te liggen en met goed meetwerk concludeerden we dat we de ventweg moesten pakken. Daar heeft de letter D gestaan die we helaas hebben gemist…. En vervolgens ook niet gezocht terwijl we toch echt wisten dat we hier met een letter beloond zouden moeten worden. Te veel trek in de aanstaande lunch?
Na de heerlijke, prima verzorgde lunch, op weg naar een grensbenadering. Maar eerst over een lange ingetekende neutrale pijl. Heel verrassend stond op die pijl een snelheidscontrole; op een lange rechte weg die niet direct in de bebouwde kom lag. Mmmh, vreemd. Gelukkig reden wij niet te hard, in tegenstelling tot menig andere equipe, maar gelukkig viel de schade mee vanwege een vrij hoge marge van 10 + 10 km. Vervolgens in de grensbenadering een sneaky aanpassing van de kaart. De rechtdoorgaande weg is weggehaald en het is de bedoeling om een oud weggetje te nemen die met een hele kleine hoek naar rechts draait en zo goed als parallel aan de hoofdweg loopt. Aan het einde opgevangen met de letter H en een herstelopdracht.
Via een ingetekende lijn met barricades onderweg naar de test. Altijd leuk en dus aantrekkelijk om de aandacht te laten afdwalen naar de aankomende test: levensgevaarlijk. Voor je het weet mis je weer een haaks weggetje waardoor je toch eerst nog even een behoorlijke omrijconstructie moet rijden. Het testje was leuk: zand en gras en geen moeilijk circuit, gewoon lekker hard gaan en op die ondergrond dus flink driften. Heerlijk, ook omdat ik dan even van rol binnen de equipe mag switchen naar die van … coureur.
Daarna direct door met een Punten kortste route: opletten, want hierbij mogen wegen slechts in één richting worden bereden én mogen punten alleen worden bereden als ze aan de beurt zijn. Van punt 4 naar punt 7 blijkt dat we beter eerst het puzzeltje goed kunnen oplossen alvorens te gaan rijden. Gelukkig zagen we het stukje weg dat uitnodigde om tegengesteld te rijden en zagen we tijdig dat punt nummer 5 op de kortste route lag, maar niet mocht worden bereden. Het laatste stukje neutraal over de snelweg naar het Van der Valk hotel. We waren meer dan 10 minuten te vroeg en dat realiseerde ik me net op tijd. We stonden al bijna voorbij het gele bord, maar konden nog net op tijd een terugtrekkende beweging maken. Ook dat scheelde weer een haar. Met een biertje in de hand werd er met elkaar gelachen over de mooiste instinkers van die dag, waarbij de regularity de meeste indruk had gemaakt.
Wij bleken inmiddels van een 5e plaats tijdens de lunch te zijn opgeklommen naar de tweede plaats. Het zweet brak me uit: nog nooit een rally gewonnen terwijl we er wel al vaak dichtbij waren geweest. Ik had last van het Zoetemelk syndroom…. ’s Avonds een heerlijk verzorgd diner: een klasse verschil als ik terugdenk aan de tijd van ‘appelmoes met een kers’ bij de Van der Valk hotels.
De volgende dag vroeg op. Weer volop scherp en gemotiveerd. Vandaag is het erop of eronder! Het eerste traject is weer een combinatie met punten vrije route: en dus weer oppassen, maar weer niet de te verwachten val (het opschrijven van een letter op weg naar een punt). Wel wat verlegde weggetjes, maar die hadden we op tijd door. Van TC11 naar TC 12 wederom een combinatie met punten vrije route: en ja hoor, daar was tie dan. Een pijl die net eindigde voor een scherpe bocht, en na de bocht, op weg naar een punt, de letter Q. Gotcha, niet schrijven dus. Wat een heerlijk gevoel als je weet dat je niet in een val bent getrapt, en de (gemene) hoop dat je directe concurrenten er wel in tuinen.
Vervolgens via een pijlen kortste route naar de koffiestop bij Porsche Centrum Twente. Op pijl 2 kon je niet haaks naar rechts. En als je de route niet eerst had ingetekend, was de kans groot dat je bij de benodigde omrijconstructie een stukje tegengesteld zou rijden aan de voorgenomen route. Dat deden we dus niet en we haalden de route op de juiste wijze op. We zagen vele andere equipes stil staan en zoeken naar de crux van de val en menigeen de verkeerde richting oprijden. Dat deed overigens wel wat met enerzijds onze gemoedstoestand (yeah, het gaat goed…) en anderzijds met de druk op onze schouders (zou het eindelijk een keer gaan lukken?). Halverwege de proef werden we opgevangen met een stempel en een nieuwe opdracht om direct door te gaan met pijl 5. Nog wel even onderling gediscussieerd of je nu wel of niet tegengesteld mocht rijden, maar na het controleren van het aantal kilometers van de proef én het vermoeden dat een opdracht alle andere routeopdrachten overruled, reden we gewoon direct naar pijl 5, wat de juiste keuze bleek te zijn. Bij de koffie genoot menigeen van de entourage en de prachtige Porsche modellen en ging het natuurlijk over de letter Q. Bij het vertrek na de koffie kregen we een nieuwe kaart met het systeem Pijlen kortste route waarbij we zo min mogelijk rode wegen mochten berijden. Na de snack van de eenrichtingsweg bleek de echte instinker op het eind te zitten. We werden verleid om een route te nemen die overduidelijk minder rood bevatte dan de kortste route. Snelle beslissers namen vervolgens die route. Fout. Even doorpuzzelen gaf nog een derde oplossing waarbij er over nog minder rode weg werd gereden.
Het volgende traject was weer een ingetekende lijn met barricaden. Halverwege een aantal achter elkaar liggende vallen. Daarbij was het ook niet duidelijk welke omrijconstructie nu de kortste was. Daarop besloten we om meerdere routes te rijden om vervolgens te besluiten welke route de juiste zou zijn. Op beide routes kwamen we geen andere letters tegen dan één H en dus besloten we die te schrijven. Vervolgens opletten dat je bij dit systeem wegen wel in meerdere richtingen mocht rijden. Daarna weer naar een goede uitgebreide lunch bij een mooie watermolen waar het druk was vanwege nationale monumentendag. Bij de lunch bleek dat we die dag nog op 0 fouten stonden, terwijl we van anderen hoorden dat onze directe concurrentie wel fouten had gemaakt. De druk werd langzaam maar zeker hoger. We mochten dit niet meer laten wegglippen.
Direct na de lunch weer een regularity. Oh jee… Tijd genoeg om eerst goed in te tekenen en de vallen te ontdekken. Dat moest lukken, maar door de spanning stuur ik ons toch ergens een verkeerde weg in. Gelukkig merk ik dat na 100 meter op en rijden we snel achteruit om de juiste weg weer te hervatten. Ik was genoeg bij zinnen om de tripmaster terug te laten tellen zodat we nog steeds beschikten over de juiste afstand. Na de regularity het traject verder afmaken via pijlen kortste route. En weer ga ik in de fout: aan het einde staat ergens een kruis door een weg, waardoor ik snel een alternatieve route had geselecteerd. Ongeveer 1,5 km te laat zie ik tot mijn schrik dat er toch nog een andere kortere route mogelijk is. Als een gek zijn we gekeerd en met grote (maar natuurlijk niet té grote ;-) ) snelheid naar de TC gereden, waar we precies op tijd aankwamen. Door de stress reden we bijna een seconde te vroeg de TC in…. bijna, pff.
De rest van de middag strak blijven opletten: niet tegengesteld rijden, punten niet 2 keer berijden en de juiste omrijconstructie vinden. Op sommige plekken zien we equipes alle richtingen in rijden en twijfelen we ook aan onze eigen gekozen route. Er staan niet veel letters dus het is moeilijk vooraf vast te stellen of we goed gaan. De laatste 3 kaarten betreffen een grensbenadering. Tot de voorlaatste TC lijkt het vrij eenvoudig te zijn, maar in het laatste traject zitten veel instinkers. Gelukkig is de tijd in het laatste traject geneutraliseerd, want we werden ongeveer 10 minuten opgehouden door een kudde overstekende koeien… en die laten zich echt niet opjagen, zo bleek.
Tot slot nog enkele punten vrije route en een neutralisatie van het laatste gedeelte vanwege wegwerkzaamheden rond het finishhotel. Als laatste moesten we punt 3 ophalen. Op de rode doorgaande weg troffen we geen letter aan, maar je kon via een ander weggetje ook nog dicht bij punt 3 komen. Op die route troffen we nog een R aan, maar die stond verder dan 30 meter van het punt. Rondom punt 3 was er ook nog een smal tunneltje.… het zal toch niet dat… En het gaat me nu natuurlijk niet meer gebeuren dat…. Snel ben ik uitgestapt en door de (fietsers)tunnel gerend om met zekerheid vast te stellen dat ook aan de andere kant van de weg geen letter verstopt lag. Mijn inspanning leverde geen letter op, maar wel een bevestiging en een hoopvol gevoel. Zou het dan toch eindelijk een keer gaan lukken?
Terug in het hotel werd het spannend. Onder de boog kregen we direct de uitleg en ik controleerde meteen ons resultaat: één stempel verschil. De stempel aan het einde van de regularity stond niet in de uitleg. Zouden we er wederom zijn ingestonken??
Bij de borrel wees Truus Bakker ons nog op een hele mooie mogelijke val in de laatste grensbenadering (een verkeersbord midden op een weg waar we nog omheen hadden gekund) die zelfs de organisatie niet had gezien… en ook wij niet.
Toen de voorlopige uitslag werd opgehangen, bleek dat we over de hele dag maar 1 seconde straftijd (op de regularity) hadden opgelopen, en dat de concurrentie meer fouten had gemaakt. Eindelijk konden we een overwinning op onze naam schrijven. En dat voelde goed.
Wij kijken dus om meerdere redenen terug op een perfect georganiseerde, uitgezette en verzorgde rally. Nogmaals dank voor deze leuke ervaring die ons nog lang bij blijft. Volgend jaar zijn we er zeker weer bij en dan in de Sterklasse. Dan kunnen we het weer rustig aan doen….
Jacqueline Zuiderwijk en Jürgen Donders
Foto's: Niko Bloemendal
