Enigszins onrustig reisden we af naar de STAR rally die dit jaar op 21 november in en rond Almen werd verreden.

Wat moesten we van de rally verwachten en vooral hoe zou het weer zich houden. Wat dat laatste betreft bleef de voorspelde sneeuw uit, met af en toe een beetje regen viel het weer reuze mee.

De locatie van de rally was zorgvuldig en goed gekozen. Landgoed Ehzerwold in Almen bij Zutphen past met haar uitstraling prima bij de klassiekers. De sporen van het voormalig ziekenhuis (1902) en sanatorium (1920) zijn nog ruimschoots in het landgoed aanwezig, alsof de tijd heeft stilgestaan. Pal naast het ruime parkeerterrein bevindt zich de “baileyzaal”, het rallydomein van de dag, mooier kun je het niet krijgen.

Na de eerste kennismaking met enkele deelnemers in de bar op vrijdagavond, volgt een wat gehorige nacht, een lekker ontbijt en een kop koffie bij de documentencontrole. Na het aanbrengen van de rallyschilden en stickers kan de tourklasse 30 minuten voor de start het routeboek afhalen. Tijd om de kaartfragmenten voor de start goed door te nemen gunnen we ons niet. Het is veel leuker om een praatje met bekenden te maken en de route onder het rijden te bepalen. Dan is het 08.50 uur en start voor ons de ochtendrit het “pijlen kortste route” traject van ruim 4 uur. Normaal zijn we slow starters, ditmaal is het anders direct zitten we in ons ritme. Bij twee TC’s in het veld lopen we net geen tijdstraf op en de rest van de ochtend valt qua tijd prima te doen. We rijden door een schitterend rallygebied, veel mooie wegen met weinig verkeer en met weinig hobbels. Op de lunchlocatie in Almen staan we tot onze verrassing bovenaan met 1 gemiste controle. Later zal blijken dat de gemiste letter een stempelcontrole is waar we voor de tweede keer langs rijden die ik finaal over het hoofd heb gezien, een onnodige fout. Is dit een voorteken?

De prima verzorgde lunch genieten we in alle rust tijdens de verplichte lunchpauze van een uur. In de vorige editie van de STAR rally was dat heel anders, toen namen we een lunchpakket mee om geen tijd te verliezen. De middagetappe bestaat uit 3 trajecten die naar keuze gereden kunnen worden met pas aan het eind van het derde traject de TC. We kiezen ervoor om eerst het traject “pijlen kortste punten vrije route Almen NO” te rijden. In dit traject zijn een aantal zandpaden opgenomen en we willen niet het risico lopen van verregende modderpaden. Onze MG A uit 1960 op smalle diagonaalbanden is wat minder geschikt voor het betere slipwerk. Toch ontkomen we niet aan een modderdouche. In dit traject maken we weer één fout. Op punt 10 vinden we binnen de reglementaire 25 meter letter P niet. Die letter treffen we pas na ruim 100 meter van het punt aan. Dat wordt doorrijden en van de andere kant meten. Weer klopt de afstand niet, dus nog maar eens meten en nog eens meten. Het blijft niet kloppen, dus letter P niet noteren. We krijgen een beetje de P in als na afloop letter P toch goed blijkt te zijn. Het traject brengt ons terug in Almen. Daar gauw een stempel halen om het tweede traject, “punten vrije route Almen Zuid II” te rijden.

Aanvankelijk lijkt dit traject een eitje de eerste letters zijn binnen no time genoteerd. Dan gaat het mis, op punt 3 en 4 zien we geen letter, die er dus wel stonden. Herhaald meten van punt 5 en 6 met het nodige tijdverlies leveren op dat de letters niet binnen 25 meter staan. Hetzelfde geldt voor punt 12 en 13, waar de letters W en Y volgens onze berekening buiten de reglementaire 25 meter staan. Wat is hier aan de hand, deugt mijn tripmaster niet meer, zijn we te pietluttig of wil de uitzetter ons uitdagen?

Punt 12 is erg lastig, waar staat dit punt eigenlijk? Het vinden van de juiste locatie kost de nodige tijd maar onze vasthoudendheid wordt beloond met de goede letter N, dat geeft ons voldoening. In dit traject missen we uiteindelijk (na neutralisaties) twee controles.

Weer terug naar Almen voor de derde stempel en het laatste middagtraject “punten vrije route Almen NW ”. We hebben al heel wat tijd verspeeld, dus dit moet vlot gereden worden. Dat laatste valt met de vroeg invallende duisternis niet mee. Anders dan het vorige punten vrije route traject blijken hier de letters wel binnen de reglementaire afstand te staan. De letter G moeten nogal wat equipes hebben gemist. Punt 6 staat naast de weg, maar niet op het parkeerterrein waar we hem verwachten. We zien letter G iets verderop tegen een meterkast. In dit traject missen we weer één controle.

Met wat tijdstraf komen we in het donker aan in Almen. Het is al gezellig druk in de eetzaal. We schuiven aan om te genieten van een uurtje rust en van het prima stamppotbuffet. Dan wordt de tussenstand bekend. We schrikken van het aantal fouten, maar we staan nog steeds bovenaan met de concurrentie op onze hielen. In eerdere avondritten scoorden we altijd goed, dus hebben we er vertrouwen in dat ook nu het wel goed zal komen. Het avondtraject van 1.45 uur is weer “pijlen kortste route”. Nog voordat pijl 4 aan de beurt is hebben we al 4 letters gemist (!). De Z die ik gewoon had moeten zien, omdat we daar al eerder langs zijn geweest en 3 langsrijders die ik tot verdriet van Jolanda domweg heb gemist (wennen aan de reflecterende streep of ingedut?). Samen met een verkeerde keuze voor de kortste route wordt de foutenlast te hoog om bovenaan te blijven. Hoe zouden onze concurrenten het ervan hebben gebracht? We zijn vooral benieuwd naar de equipe Ron van Mechelen / Flok Boer, de navigator die met Jolanda strijdt om het DHRC kampioenschap in de tourklasse. Na een paar drankjes, een werkelijk overheerlijke hamburger en een gezellig gesprek met equipe 109, Jeroen en Ronald, komt het verlossende woord. We zijn op de tweede plaats geëindigd, achter de winnaars Bart van Rooijen en Ton Hillen, maar ruim voor de equipe van Ron en Flok. Met een tevreden gevoel en 2 trofeeën rijker rijden we naar huis. O ja, een paar kilometer buiten Almen staat de winnaar van de sportklasse Wytze van Leuveren, langs de kant van de weg. Met onze reservebenzine kan ook Wytze naar huis.

Op de organisatie van de rally valt niets aan te merken, zij hebben hun uiterste best gedaan om meer balans is de rally te brengen en het iedereen naar de zin te maken. In die opzet is de organisatie geslaagd. Gelukkig niet meer van die lange verbindingsstukken en voldoende tijd om de accu weer op te laden op een prima rallylocatie. Een grotere variatie in de routeopdrachten en meer TC’s in het veld om zo het rallygebied te vergroten zijn voor ons verbeterpunten. Al met al kijken we met een tevreden gevoel terug op een goed georganiseerde en verzorgde rally, waarvoor nogmaals onze hartelijke dank. Helaas was het deelnemersveld niet al te groot, de thuisblijvers hebben een hele leuke rally gemist.

Berend en Jolanda Smit

Driemaal voor ons géén scheepsrecht…

Twee jaar geleden was ik zo enthousiast over de Tour de Gazet dat ik zelf aangaf wel een verslagje voor Rallynews te willen schrijven. Nu zit ik op een natte en donkere maandagmiddag te bedenken waar dat enthousiasme toen vandaan kwam. Na het lezen van het verslag van de eerste editie van de Gazet, moest ik toegeven dat alle goede elementen nog steeds aanwezig waren.

Wellicht lag het aan de uitslag dat mijn gevoel dit jaar toch wat anders is. We hadden ons vooraf voorgenomen dat we geen genoegen zouden nemen met minder dan een 1e of 2e plaats. In het eerste jaar hadden we immers al een mooie trofee (die steen met dat autootje erop) voor een 3e plaats gewonnen en vorig jaar kwam er nog eentje voor een 4e plaats bij.

Helaas liep het niet helemaal zoals gepland. ’s Morgens waren we in ieder geval goed gestart, doordat we nog niet onnodig scherp waren na een gezellige avond ervoor aan de bar bij Van der Valk in Hengelo. Bij deze rit moet je vooral niet te moeilijk denken en zeker niet teveel achter de bedenksel van de uitzetter zoeken. Vorig jaar ging dat nog bijzonder goed, omdat we geen hoge verwachtingen hadden van onze concentratie zo vlak na het ongeval van René en Daniëlle van Brandenburg tijdens de NOL. Ook dit jaar werd nog gevraagd hoe het met ze gaat. ‘Het is al zo lang stil.’ Gelukkig is dat in dit geval een goed teken. Daniëlle lijkt steeds beter te herstellen van haar verwondingen, maar voor René duurt het toch allemaal wat langer. Een eerste avondritje hebben we al weer bij de AMAC gereden, maar de scherpte is er nog niet. De laatste van dit jaar wil hij er ook weer graag bij zijn.

Voor een equipe met een mooie Porsche liep deze Gazet nogal onfortuinlijk af. Hoe het nu met ze gaat weet ik niet, omdat ik ook niet meer informatie heb ontvangen dan we op deze site kunnen lezen. Een klein ongelukje van de winnaars van dit jaar gooide gelukkig geen roet in hun eten. Net als wij zagen zij een bedoelde omrijdconstructie niet en kwamen door gebruik te maken van het smalle verharde fietspad langs het onbegaanbare modderpad in een greppel terecht. De regen van de dagen ervoor had er voor gezorgd dat een aantal aanpassingen aan de route moest worden doorgevoerd, die in sommige gevallen toch weer ‘problemen’ elders opleverden. Tijdens de rit zelf was het trouwens prachtig weer. Zo mooi zelfs dat wij vroeg in de morgen en laat in de middag veel moeite hadden om de controles door de lage zon te zien.

De lage zon zorgde er in de ochtend gelukkig niet voor dat we een controle misten. De gehele route hadden we goed gereden en alle controles met uitzondering van één kunnen noteren. Om nog onbekende redenen hebben we een stempel naast een pijl gemist. Ik hoop toch niet dat het zicht op deze controle ons door een andere wachtende equipe is ontnomen. Met die controle en 6 minuten achterstand over de gehele ochtend (virtueel waren we tweede) gingen we nog met vertrouwen de middag tegemoet. Helaas ging er die middag toch iets heel goed mis. Het eerste traject waren we nog foutloos en in het laatste traject misten we een scherprijder. Hiermee zouden we goed in het klassement kunnen eindigen, nadat bleek dat meerdere equipes toch wel een langs- of scherprijder had gemist.

Tussen TC 6 en 7 waren we letterlijk en figuurlijk de weg kwijt. De eerste langsrijder K zagen we niet. Een U bij barricade 4 werd door menigeen en dus ook door ons niet gezien. Omdat ik even niet oplette noteerde ik iets te snel controle R, om daarna te ontdekken dat dit een M had moeten zijn vanwege een manipulatie van kaart. Net als vele anderen zagen wij de heel lange omrijdconstructie om barricade 6 niet en begingen foutje nummer vier in dat traject. Na het te snel opschrijven van controle R vergat ik maar weer eens een P bij een HK te noteren. Tot slot reden wij ook over het smalle fietspad, waar Jürgen en Jacqueline in de greppel terecht kwamen, maar zat het probleem bij ons juist in de fout genoteerde controle(s). Door al het gedoe hadden we daarbij nog eens 40 strafpunten voor 4 minuten te laat opgelopen. En dan kan je het verder wel vergeten. Ergens was er nog iets geneutraliseerd, maar dat wil je op dat moment niet meer weten. De sanctie voor iets te hard rijden in de ochtend namen we dan ook maar voor lief, terwijl dit toch beter niet had moeten gebeuren. Tot ‘ergernis’ van anderen reden we denk ik regelmatig juist ‘te langzaam’ over onverharde wegen.

We moesten uiteindelijk genoegen nemen met een dertiende plaats. Het gewenste resultaat hadden we, na een drukke periode ‘op het werk’ en daardoor minder goede voorbereidingen en klasseringen, niet behaald. Toch was het voor anderen een heel mooie dag. Jürgen en Jacqueline zullen de uitglijder wel snel vergeten zijn met hun eerste plaats. Ik meende zelfs te horen dat ze heel goede zaken hadden gedaan voor het DHRC-kampioenschap. Bij anderen hoorde ik wat gemor, maar weet niet precies wat de reden was. Het was weer een heel mooi evenement. Het begon met een niet te moeilijk reglement zoals eerdere jaren. Er waren geen regelmatigheidstrajecten of testjes nodig om een klassement te maken en zelf een ex aequo was maar in vier gevallen noodzakelijk. De lunch bij de watermolen van Singraven was goed verzorgd en de stamppotten na de finish waren heerlijk. Een prima afsluiter van het seizoen met een paar meer dan maximaal 80 deelnemers.

Peter wederom bedankt voor al jouw inspanningen, maar we missen Gijsbert wel een beetje…

Paul Hooiveld

Verslag 42e Hornenacht 14-11-2015 (georganiseerd door de ASC van Hornerijders uit Weert )

 Oefenrit

Op 23 oktober vond op de vrijdagavond de oefenrit van de 42e Hornenacht plaats. Een lekker begin van het weekeinde! De laatste rit waaraan we hadden deelgenomen was de Westhoek Classic in september, maar deze is toch niet echt te vergelijken wat betreft het route/ kaartleessysteem. Het was dus wel prettig om zo even de kans te krijgen er weer een beetje ‘in te komen’! En het was inderdaad wel even nodig, toch wel een aantal ‘suffe’ fouten gemaakt… Tweetal langsrijders gemist, een foutcontrole opgeschreven doordat we een verkeersbord overhet hoofd zagen….