Driemaal voor ons géén scheepsrecht…
Twee jaar geleden was ik zo enthousiast over de Tour de Gazet dat ik zelf aangaf wel een verslagje voor Rallynews te willen schrijven. Nu zit ik op een natte en donkere maandagmiddag te bedenken waar dat enthousiasme toen vandaan kwam. Na het lezen van het verslag van de eerste editie van de Gazet, moest ik toegeven dat alle goede elementen nog steeds aanwezig waren.
Wellicht lag het aan de uitslag dat mijn gevoel dit jaar toch wat anders is. We hadden ons vooraf voorgenomen dat we geen genoegen zouden nemen met minder dan een 1e of 2e plaats. In het eerste jaar hadden we immers al een mooie trofee (die steen met dat autootje erop) voor een 3e plaats gewonnen en vorig jaar kwam er nog eentje voor een 4e plaats bij.
Helaas liep het niet helemaal zoals gepland. ’s Morgens waren we in ieder geval goed gestart, doordat we nog niet onnodig scherp waren na een gezellige avond ervoor aan de bar bij Van der Valk in Hengelo. Bij deze rit moet je vooral niet te moeilijk denken en zeker niet teveel achter de bedenksel van de uitzetter zoeken. Vorig jaar ging dat nog bijzonder goed, omdat we geen hoge verwachtingen hadden van onze concentratie zo vlak na het ongeval van René en Daniëlle van Brandenburg tijdens de NOL. Ook dit jaar werd nog gevraagd hoe het met ze gaat. ‘Het is al zo lang stil.’ Gelukkig is dat in dit geval een goed teken. Daniëlle lijkt steeds beter te herstellen van haar verwondingen, maar voor René duurt het toch allemaal wat langer. Een eerste avondritje hebben we al weer bij de AMAC gereden, maar de scherpte is er nog niet. De laatste van dit jaar wil hij er ook weer graag bij zijn.
Voor een equipe met een mooie Porsche liep deze Gazet nogal onfortuinlijk af. Hoe het nu met ze gaat weet ik niet, omdat ik ook niet meer informatie heb ontvangen dan we op deze site kunnen lezen. Een klein ongelukje van de winnaars van dit jaar gooide gelukkig geen roet in hun eten. Net als wij zagen zij een bedoelde omrijdconstructie niet en kwamen door gebruik te maken van het smalle verharde fietspad langs het onbegaanbare modderpad in een greppel terecht. De regen van de dagen ervoor had er voor gezorgd dat een aantal aanpassingen aan de route moest worden doorgevoerd, die in sommige gevallen toch weer ‘problemen’ elders opleverden. Tijdens de rit zelf was het trouwens prachtig weer. Zo mooi zelfs dat wij vroeg in de morgen en laat in de middag veel moeite hadden om de controles door de lage zon te zien.
De lage zon zorgde er in de ochtend gelukkig niet voor dat we een controle misten. De gehele route hadden we goed gereden en alle controles met uitzondering van één kunnen noteren. Om nog onbekende redenen hebben we een stempel naast een pijl gemist. Ik hoop toch niet dat het zicht op deze controle ons door een andere wachtende equipe is ontnomen. Met die controle en 6 minuten achterstand over de gehele ochtend (virtueel waren we tweede) gingen we nog met vertrouwen de middag tegemoet. Helaas ging er die middag toch iets heel goed mis. Het eerste traject waren we nog foutloos en in het laatste traject misten we een scherprijder. Hiermee zouden we goed in het klassement kunnen eindigen, nadat bleek dat meerdere equipes toch wel een langs- of scherprijder had gemist.
Tussen TC 6 en 7 waren we letterlijk en figuurlijk de weg kwijt. De eerste langsrijder K zagen we niet. Een U bij barricade 4 werd door menigeen en dus ook door ons niet gezien. Omdat ik even niet oplette noteerde ik iets te snel controle R, om daarna te ontdekken dat dit een M had moeten zijn vanwege een manipulatie van kaart. Net als vele anderen zagen wij de heel lange omrijdconstructie om barricade 6 niet en begingen foutje nummer vier in dat traject. Na het te snel opschrijven van controle R vergat ik maar weer eens een P bij een HK te noteren. Tot slot reden wij ook over het smalle fietspad, waar Jürgen en Jacqueline in de greppel terecht kwamen, maar zat het probleem bij ons juist in de fout genoteerde controle(s). Door al het gedoe hadden we daarbij nog eens 40 strafpunten voor 4 minuten te laat opgelopen. En dan kan je het verder wel vergeten. Ergens was er nog iets geneutraliseerd, maar dat wil je op dat moment niet meer weten. De sanctie voor iets te hard rijden in de ochtend namen we dan ook maar voor lief, terwijl dit toch beter niet had moeten gebeuren. Tot ‘ergernis’ van anderen reden we denk ik regelmatig juist ‘te langzaam’ over onverharde wegen.
We moesten uiteindelijk genoegen nemen met een dertiende plaats. Het gewenste resultaat hadden we, na een drukke periode ‘op het werk’ en daardoor minder goede voorbereidingen en klasseringen, niet behaald. Toch was het voor anderen een heel mooie dag. Jürgen en Jacqueline zullen de uitglijder wel snel vergeten zijn met hun eerste plaats. Ik meende zelfs te horen dat ze heel goede zaken hadden gedaan voor het DHRC-kampioenschap. Bij anderen hoorde ik wat gemor, maar weet niet precies wat de reden was. Het was weer een heel mooi evenement. Het begon met een niet te moeilijk reglement zoals eerdere jaren. Er waren geen regelmatigheidstrajecten of testjes nodig om een klassement te maken en zelf een ex aequo was maar in vier gevallen noodzakelijk. De lunch bij de watermolen van Singraven was goed verzorgd en de stamppotten na de finish waren heerlijk. Een prima afsluiter van het seizoen met een paar meer dan maximaal 80 deelnemers.
Peter wederom bedankt voor al jouw inspanningen, maar we missen Gijsbert wel een beetje…
Paul Hooiveld
