1 Comment

Mensen, wat is het een genoegen om eindelijk weer rally’s te kunnen rijden!
Sowieso is het bijzonder prettig dat onze samenleving voorzichtig weer een soort van normaal begint te functioneren, nu de toestand rond Covid 19 dit toelaat. De spinnenwebben konden recentelijk al tijdens enkele rally’s uit de rallyauto’s geblazen worden, banden weer rondgereden worden, meetlatjes en loepen afgestoft worden. En de deelnemers konden organisatoren, vrienden en concurrenten eindelijk weer in levende lijve in de ogen kijken.

Zo stonden op 25 september een dikke 40 klassieke auto’s te ronken bij het - voor velen nog bekende - Van der Valk hotel bij Emmen, om van start te gaan voor de ABC Trial. Niet zoveel als zou kunnen en mogen, maar veel mensen bleken hun uitgestelde vakanties nu na de zomer in te halen. Anderen waren wellicht nog wat onwennig om zich al in een groter gezelschap te mengen.
Voor hen die wel van de partij waren had de ervaren Joep Wanders (nu echt voor het laatst?) een gevarieerde route door Drenthe en Groningen voorbereid. Joep inmiddels wel een beetje kennende, zou dit hoogstwaarschijnlijk een pittige route worden en ik kan nu al wel verklappen dat die verwachting uit zou komen!
Net als bij de vorige editie in de Betuwe werd er gewerkt met de RallyCheck app in plaats van met de conventionele bordjes. Geen harde tijdcontroles ook, maar er zou wel een regularity worden gereden en een getimed traject.

Om 8:43 mogen driver Harry Rupert en ondergetekende het eerste routeboek ophalen. Het begin lijkt niet zo moeilijk, al blijft het opletten met de kleur van de kaartwegen. Al jaren een specialiteit van Joep om daar mee te spelen, wel of niet of zo min mogelijk bepaalde kleuren mogen gebruiken. De variatie van dit keer (zelf nog niet eerder meegemaakt!) is dat de kleur van het “nummerballetje” de kleur aangeeft die je moet vermijden. Lijkt simpel, maar onderweg heb ik toch verschillende keren mijn route zitten aanpassen! Grensbenaderen op een kaart uit 1960 is dan weer een hele andere – leuke – uitdaging. Al vergaloppeerden velen zich hier bij een snelheidscontrole in een 30 km zone. Gelukkig zagen wij het net op tijd. Dat geluk hadden we een week eerder bij de Gelderlandrit niet, toen we aardig wat bonuspunten pakten door te snel te rijden op een onverharde weg. Soms heb je mazzel, soms niet… Zo hadden we wat minder geluk tijdens de bol-pijl in RallyCheck stijl. Niet alles goed gelezen in het reglement of niet goed door gehad of te snel gehandeld, maar we sprokkelen aardig wat fouten. Verder was het wel leuk om dit systeem eens uit te proberen. Al rijdend verschijnen vanzelf de te rijden bol-pijl situaties op je telefoon, goed bedacht. Bij de prima lunchpauze bij de zeer fraaie Fraeylemaborg bij Slochteren was het toch wel even schrikken qua strafpunten. Al hadden we het idee dat niet alle combinaties aan mogelijke fouten goed in het systeem zaten. Dat zou later ook blijken.

Met de onvermijdelijke rallykroket in de maag en vol goede moed werd de middagetappe aangevallen. Anders qua opzet, meer in Tulpenrallye stijl qua routeconstructie. Pijlen en punten niet eerder of later in de route opnemen en geen geknoei met wegenkleuren meer. Opletten met verleggingen, al had Joep zich wat dat betreft aardig ingehouden. En toch maak ik een paar onnodige fouten. Net de routecontrole in het scherm bevestigd en vervolgens zien dat er toch een kortere route mogelijk was. Oh f*ck. Geen weg meer terug. Door dan maar weer. Ook een mooie vondst was de regularity waarbij de route van tevoren niet vast lag. Pas op een punt of pijl kreeg je in je scherm de opdracht voor de volgende punt of pijl. Dus dan pas snel het vervolg van de route bepalen en ook nog de tijd in de gaten houden. Best inspannend moet ik zeggen! Maar met in totaal 26 seconden afwijking op 4 meetpunten in bijna 24 minuten rijtijd waren we na afloop niet geheel ontevreden. Daarna werden de deelnemers nog getrakteerd op enkele trajecten met verschillende kaartschalen, types kaart en grappen en grollen in grensbenadering en ingetekende lijn. De ingetekende lijn op een Duitse 1:100.000 kaart (een handelsmerk van de ABC’s van Joep) voerde ons rakelings langs Duitsland en werd geklokt van begin tot eind. Geen probleem, de tijd was goed te halen. En ook dit traject was plezierig om te rijden. Na de traditionele test op de “slipbaan” bij Dibo pakken we tegen half 7 de afsluitende controle. Best een lange inspannende dag. Maar zeker de moeite waard, de rally was uitdagend en leuk om te rijden, de wegblijvers hebben echt wat gemist. Bij Van der Valk staat een smakelijk en overvloedig dinerbuffet gereed om even bij te komen van alle avonturen. Nu maar hopen dat al mijn domme fouten onderweg een niet al te beschamende klassering op zou leveren….

Na wat correcties voor o.a. wat zaken die fout gingen bij de registratie bij de test (ja, en ook bij de rekenarij met digitale routecontroles kost dit toch gewoon extra tijd…) was het dan tijd voor de uitslag. Helaas was een behoorlijk deel van de deelnemers toen al vertrokken. Voor ons werd het wachten dan uiteindelijk tot onze stomme verbazing beloond met de winst in de Master (Expert) klasse! Die zag ik niet aankomen… ja, we hebben wel eens vaker een goed resultaat, maar hier had ik geen lekker gevoel bij over de uitkomst. Blijkbaar hadden meer van ons regelmatig de nodige “oh f*ck” momentjes in de auto. De winnaars in de Challenge (Tour) klasse, Peter en Arco de Bree, en de Trial (Sport) klasse, Gretha en Peter van Bruggen, zullen ongetwijfeld ook tevreden zijn over hun resultaat.

Vanaf de allereerste editie in 1999 van toen nog de ABC Rally, georganiseerd door Arthur Denzler, heb ikzelf geen aflevering gemist. Eerst als bestuurder, met mijn vrouw Gea als navigatrice, later enkele jaren als uitzetter en vervolgens als navigator bij verschillende bestuurders heb ik ze allemaal mogen meemaken. En dit was echt een meesterstuk. Een waardig afscheid (toch?) van Joep Wanders als uitzetter! Na deze geslaagde editie zijn we heel benieuwd naar de volgende en wie het stokje van Joep gaat overnemen. Hem of haar wacht een mooie uitdaging. En ons hopelijk ook in 2022!

Rutger Kwant

Foto's: Niko Bloemendal

Write a comment

De Woeste Noord-Wester 18 september 2021.

Onze Woeste Noord-Wester begint eigenlijk niet vandaag, maar al weken van tevoren. We zijn zijn al even bezig met het lezen en bestuderen van de reglementen met de verschillende systemen. Als we alle nieuwsbrieven met de kronieken van de Woeste Noord-Wester hebben doorgenomen en alle verborgen tips hebben verzameld, denken we klaar te zijn voor de rally dag.
Zaterdag 18 september verzamelen we in Badhotel Fletcher in Callantsoog. Op de weg hiernaar toe komen we al een aantal route controles tegen. We vragen ons meteen af of dit goed of foutcontroles zijn en voor welke klasse? We zijn al op onze hoede want met Sjaak weet je het maar nooit.

Met start nummer 9 mogen we om 12:09 vertrekken met het route systeem pijlen korste route. We zijn nog maar net onderweg als we de eerste omrij constructie moeten bedenken. In deze omrij route volgt al snel een tweede en zelfs een derde en worden we direct behoorlijk uitgedaagd. We rijden inmiddels met meerdere equipes hetzelfde rondje.
De route gaat verder richting DenHelder. Langs het NoordHollands kanaal richting ’t Zand komen we bij de windmolens twee fotografen tegen. Dan zitten we voor dit stukje op de juiste route, denken we. Helaas blijkt de kaartweg niet te bestaan en hebben al snel door waarom de fotografen voor deze plek hebben gekozen, we rijden er wel drie keer langs. (Bijna over haar tenen). Op deze manier is er wel tijd genoeg om alle equipes te fotograferen.

Via Oudesluis richting Schagen komen we op de West-Friese Omringdijk. Wat is het heerlijk rijden met dit prachtige weer over de mooie dijkjes. In Sint-Maarten gaan we de vlotbrug over en komen we aan bij de Special. Het kaartsysteem langste route in een vak is voor ons nieuw. Als we de special krijgen uitgereikt gaan we aan de slag, met een bogey tijd van 30 minuten kunnen we even goed puzzelen. Als we denken de langste route te hebben gevonden gaan we op pad. Onderweg komen we zelfs een aantal route controles tegen, nu maar hopen dat het geen foutcontroles zijn en we niets over het hoofd hebben gezien.
Met de kaart uit 1961 gaan we op weg naar het buffet, nog wel even opletten want er staat een fiets op de kaart bij Waarland. Voor het buffet bij Hotel-Restaurant de Buizerd hebben we ruim de tijd en alles is prima verzorgd.

Na het buffet en de start van traject 2 hebben we 16 minuten om bij de zelf-start van de special te komen. Voor de special is het de bedoeling om de langste route binnen een vak te maken. De special begint in Heerhugowaard en dat is gelukkig niet ver rijden. Het construeren van de route is nog wel een uitdaging gezien de vele verschillende mogelijkheden op het industrieterrein. We zijn niet de enige die hier wat moeite mee hebben, want we zijn erg veel equipes meerdere malen en uit verschillende richting tegen gekomen. We hebben dan ook geen enkel idee of we iets goed gedaan hebben. Veel tijd om erover na te denken hebben we niet want moeten weer verder.

Na de special gaan we verder via Hensbroek richting Ursem met het systeem zo min mogelijk rijden over rode wegen. We zien een rood huisje over de weg staan en kiezen voor de route langs de andere kant van het water. Hier vinden we een stempel. Achteraf blijkt er ook een stempel op foute route te staan, met Sjaak weet je het dus maar nooit.
Het kaartsysteem Grensbenaderen brengt ons via Oudendijk richting Purmerend en Edam. Bij Purmerend raken we toch verstrikt in de instinkertjes van Sjaak en zijn we de route even kwijt. Gelukkig kunnen we na Purmerend de route weer oppakken.
Via Middelie, Warder en Schardam komen we alweer in de buurt van Hoorn. Met het laatste systeem routebeschrijving op de kaart gaan we in de schemer richting de finish en weten we dat we nog even scherp moeten blijven. Met nog een laatste omrij constructie komen we bij de finish en rijden we naar Sportcentrum Hoorn.

Het was een prachtige rallydag en dat kwam niet alleen door het mooie weer. Zeker ook door de prachtige route en de gezellige mensen. Sjaak en Bea en alle andere vrijwilligers bedankt voor deze 13e editie van de Woeste Noord-Wester, tot volgend jaar.

Groeten Equipe 9
Martine Peterse en Saco de Vries
Winnaars Sportklasse

1 Comment

Al ruim anderhalf jaar heeft een vreselijk virus ons in zijn greep. De medische wetenschap heeft gelukkig redelijk snel een remedie gevonden, maar terug naar normaal lijkt soms nog ver weg. Door alle aandacht voor dit virus lijkt de aandacht voor een andere vreselijke ziekte wat naar de achtergrond gedrukt te worden. Helaas ondervinden velen van ons ook in hun nabije omgeving de effecten van deze ziekte. Ook mijn schoonmoeder werd wat vergeetachtig en verblijft nu al enkele jaren op een gesloten afdeling in een verpleeghuis. Gelukkig herkent ze ons nog bij elk bezoek, maar ook daar lijken in haar geheugen gaten te vallen.
Toen alles nog min of meer goed ging met mijn schoonmoeder werden we door Martin Roosenboom geattendeerd op de Alzheimerrally. Wat zou het toch leuk zijn als wij naast 'zijn' Classic 500 en Gelderlandrit ook meededen aan deze rally. Sinds 2014 zijn wij er dan ook graag bij en wat voelt het toch goed dat we op deze wijze een steentje kunnen bijdragen aan het langdurige proces een remedie voor deze ziekte te vinden. Op vrijdag 10 september was het dan ook eindelijk zover. Een groot deelnemersveld stond aan de start van de negende Alzheimerrally.

Nadat ik tot vervelends toe mijn navigatorskills met droogritjes op peil heb proberen te houden en we met drie OMC-ritjes van Rallycontrol rond de zomer weer met de auto op pad waren, mochten we op 16 juni eindelijk weer eens een avondritje van de AMAC met meer deelnemers buiten rijden. Anderen hadden ook alweer grotere ritten gereden, maar wij kozen ervoor in het jaar van de Coppa en Tulp geen SLS te rijden. Wat hadden wij zin om iedereen weer eens in levende lijve te zien en kozen ervoor de avond voor de Alzheimerrally al naar Apeldoorn te rijden. Wat was het weer gezellig om met een biertje bij te praten met andere deelnemers die hetzelfde idee hadden.

Van de 6 Alzheimerrally's die wij reden, zijn we in 2015 en 2016 op de derde plaats en in 2018 op de tweede plaats geëindigd. Andere jaren waren wat minder fortuinlijk. We waren er dan ook op gebrand nu toch eens echt die eerste plek te bemachtigen. Ik dacht dat ik daar tijdens de voorpret niets over had gezegd, maar iemand herinnerde mij de volgende dag dat ik na een paar biertjes toch had gezegd dat wij voor niets minder dan de eerste plaats zouden zijn gekomen. Het reglement was gelukkig kort en zoals we gewend zijn relatief eenvoudig. Ook het aantal te rijden systemen was beperkt. Ik zou dus geen probleem moeten hebben met dat ik iets niet goed gelezen zou hebben.

Na een goed ontbijt sloten wij aan in de rij met startende deelnemers en ontvingen ook ons eerste routeboek 10 minuten voor de start. De eerste kaart was gelijk 'punten vrije route' en ik liet het dan alvast intekenen wachten tot na de start. Een bekende Nederlander zou ons wegvlaggen, maar dat bleek uiteindelijk 'onze' prof. dr. Philip Scheltens te zijn. Het enthousiasme was er niet minder om. Normaliter kan ik een heel lang verhaal schrijven over alle fouten die we hebben gemaakt, maar om niet gelijk al te arrogant te worden, zal dat in dit verslag van de Alzheimerrally niet lukken. Wel kan ik jullie meenemen in een aantal overdenkingen, die bij ons gelukkig tot het juiste resultaat hebben geleid.
Zoals gezegd de eerste kaart 'punten vrije route'. Aan dit systeem op een oude kaart hebben we eigenlijk een beetje een hekel. Het duurt vaak te lang voordat je de juiste oude weg hebt gevonden en dan loopt er nu ook nog eens een A1 en een A50 doorheen. Waar kan je deze snelwegen onderdoor of overheen, die nog niet op deze kaart stonden. Alle punten vonden we toch redelijk vlot, waarbij er alleen bij punt 2 keuzestress was. 300 meter vanaf een inritje (ik dacht een oude wegaansluiting) vonden we controle B. De A zagen we bij doorrijden ook nog wel, maar zagen hierin een gebruikelijke grap met dubbele bodem van Martin. De eerste fout helaas.

Kaart 2 en 3 pijlen kortste route ging probleemloos en gelukkig kwamen we precies op de minuut bij de TC. Voor de start van de RP met een klein stukje blinde lijn had ik al alle afstanden bij de knikjes in deze lijn gezet. De bekende verlegging van een weg bij Martin in het begin zagen we gelukkig op tijd en vonden de nodige U en ook aan het einde zagen we eenzelfde grap net op tijd. Wij dachten 2 seconden te laat te zijn, maar van de rekenkamer kregen we er toch 19. Een tweetal kaarten met ingetekende lijn zou ons naar de eerste rallykroket na lange tijd leiden. Op deze lijn zagen wij een kleine verlegging niet en misten de controle J. Een foute en door ons 'gepakte' controle L werd om voor ons onbekende redenen geneutraliseerd, wat uiteindelijk niet heeft geleid tot een voor ons betere klassering. Gelukkig zagen we op de vierde kaart nog wel een tot weg door Martin omgebouwd stukje spoorlijn, dat prima voor een omrijdconstructie te gebruiken was.

Net voor een zeer uitgebreide lunch werden we nog even opgehouden door een vrachtwagen van de Hanos. Een klein sprintje over het terrein van Landgoedhotel 'Woodbrooke' en een coulante TC zorgden er gelukkig voor dat er geen negatief bericht over de Hanos in dit verslag is opgenomen. Om een afterlunchdip te voorkomen heb ik deze beperkt tot een broodje kroket en het nodige vocht met en zonder cafeïne. Ergens langs de spoorlijn bij Lochem maken we toch weer een foutje, missen de V en begrijpen ook na de uitleg nog niet wat we wel hadden moeten doen. Direct daarna maken we een domme fout en stinken in een grap die ze ook bij droogritjes gebruiken. Een bermlijn moest je verleiden een omweg te construeren, maar dat moet je dan niet doen over een weg die onderbroken wordt door een slootje. Toch niets geleerd van al die soms te flauwe grappen uit die droogritjes.

De enorme tankinhoud van onze Volvo zorgde in het begin van de middag voor wat minder druk op het tijdschema. We hadden dus voldoende tijd om nog eens goed naar het reglement te kijken, om te concluderen dat je bij deze rit niet per kaartfragment maar per traject moet construeren ofwel in één richting rijden. Net voor TC-6 moesten wat te simpele pijltjes je verleiden een piep klein stukje na een kaartovergang tegengesteld te rijden. Wij dachten net als Jaap Jongman een prima route te hebben gevonden richting Harfsen, omdat daar wat wegen waren weggepoetst en wat bermlijntjes erbij waren geplaatst, maar zonder stempel voor de TC ga je dan toch twijfelen. Met nog 16 resterende minuten in de rij voor de TC zag ik toch nog op tijd de juiste route via nogmaals een U en toch stempel 3. Een klein drama met twee fouten was ons bespaard gebleven.
Het eerste deel na TC-7 ging met grote stappen over de kaart. Inmiddels was de relatief zonnige dag veranderd in een zware hoosbui op de route over de A1 naar de afslag bij Wilp. 'Uiteraard' zagen wij pijl 5 langer doorlopen over een zandpad, maar besloten die niet te rijden, om tijdens de bui eventueel op privé te moeten keren. Wij reden een onnodige omrijdconstructie en pakten tweemaal de foute K. De koffiepauze bij Detron hadden wij beperkt tot een fotomomentje met een laagvliegende straaljager, omdat de nog actuele 1,5 metersamenleving tijdens de regen onder de luifel bij het koffiekraampje lastig te handhaven was. In alle rust konden we dan ook naar TC-8 rijden.

Ook in het laatste deel was er voldoende tijd om twijfelgevallen weg te nemen. Na drie keer eenzelfde weg te hebben gereden en de juiste plaats van een afslag te hebben gemeten, besloten we na het in klad noteren van de foute X naast de A50 toch nog even de alternatieve route te rijden en de juiste Y te noteren. Een laatste paar kronkelige pijlen en een blind deel van een pijl waarop meer werd verwacht brachten ons uiteindelijk naar de afsluitende stempel voor deze rallydag. Een korte file op de A50 naar de TC-9 IN leek nog wat roet in het eten te gooien, maar ook daar kwamen we gelukkig netjes op tijd aan. En dan begint het lange wachten. Ik had nog niet veel zin om ons resultaat zelf te controleren, maar ontdekte op verzoek van anderen dat we 's morgen 3 controles hadden gemist (waarvan er één uiteindelijk neutraal werd) en in de middag nog eens 3. Dat leek niet eens zo slecht te zijn.

Na een welverdiend glas bier en voor mij als naar huis rijder de nodige Spaatjes blauw kwam een mij in dit verslag niet bij naam te noemen navigator al langs met de mededeling 'Met jou had ik echt geen rekening gehouden'. Dit leek zowaar een opmaat voor een mooi besluit van deze dag te worden. Ook Martin Roosenboom vroeg vanaf een balkon op de eerste verdieping of wij wel mee bleven eten. Zou het dan toch waar zijn. De definitieve uitslag gaf uiteindelijk de duidelijkheid. Eerste in de Expertklasse van de Alzheimerrally. Tussen de fantastische voor-/hoofdgerechten van Van der Valk en het toetje werden de prijzen uitgereikt. De keuze voor Van der Valk dit jaar was perfect. Iedereen in één grote zaal samen met elkaar genieten van weer eens een echte rallydag. De bij de prijsuitreiking ontvangen flessen echte champagne hebben we maar niet zoals gebruikelijk bij de SLS en Tulp geleegd.

Dit verslag zal ik uiteraard beëindigen waarmee ik begonnen ben. Het doel van deze rally is uiteindelijk zoveel mogelijk geld bij elkaar brengen voor onderzoek naar de ziekte Alzheimer. Ook dit jaar zijn we daarin samen zeer goed geslaagd. Wederom is een cheque met een recordbedrag van € 76.000 uitgereikt voor verder onderzoek. Een enorme opbrengst waarvoor je met een collectebus langs wel heel veel huizen zou moeten lopen. Hiermee waardeer ik het werk van deze mensen eigenlijk nog meer. We hopen dat iedereen volgend jaar weer in zulke groten getale aanwezig zal zijn en de opbrengst nog weer wat hoger wordt. Wij hebben het maximale dit jaar mogen bereiken.

Alle deelnemers, organisatie, marshals, vrijwilligers en uiteraard alle mensen bij Van der Valk bijzonder bedankt voor deze prachtige dag. Zoals op de ook door ons aangekochte sokken staat 'Alzheimer socks', maar bedoelen ze misschien zoals je het uitspreekt 'sucks'…

1 Comment

Het was een beetje als vroeger na de zomervakantie. Na een lange tijd je vriendjes en vriendinnetjes weer zien. Dat gevoel hadden we toen we woensdagavond en donderdagochtend de deelnemers aan de 57e SLS troffen. Een warm weerzien. Men genoot buiten van een kop koffie verzorgd door Detron. “Zouden we nog wel kunnen navigeren” vroegen wij ons en velen met ons zich af. Wij besloten ons dit jaar in te schrijven in de Sportklasse, om geen avondetappe te hoeven rijden. We verwachten niet ‘zomaar’ even mee te doen boven in het klassement, want de SLS vinden wij een lastige rally vanwege de (soms onduidelijke) 1 op 100.000- en Michelin kaarten.
Ook de vaak lange dagen zijn pittig.
Het zal dit jaar anders zijn dan anders. Niet alleen door Covid 19 en de schade door de overstromingen in juli, maar ook omdat er een aantal rallyrijders onlangs is overleden, waaronder onze vriend Jan Willem de Looze.

Dag 1 van Urmond naar Luxemburg

Wij vertrekken rond 11 uur met een neutrale route over snelwegen naar de lunch in Duitsland. Dat is wel een relaxed begin. Na een goede maaltijd kan het spelletje echt gaan beginnen. De middag etappe (uitgezet door Bart den Hartog) begint met pijlen kortste route, punten één na kortste route. Goed opletten met deze lastige van oorsprong 1 op 200.000 kaart. We zijn gewend om te speuren naar kleine vallen en ontdekken een puntje net boven de kerk in Eisenach. Dat ziet eruit als een rotonde. Daar aangekomen vinden we helaas geen rotonde of letter, maar wel veel zoekende collega’s. We besluiten door te gaan en verder geen tijd te besteden aan terugrijden. In het eerste traject meteen al een foute beslissing, dat voelt niet lekker. Gelukkig heeft de organisatie achteraf besloten de gemiste stempels voor Sport en Expert te neutraliseren.

De volgende trajecten zijn op 1 op 100.000 kaarten, maar wel vergroot naar 1 op 50.
We rijden deze middag pijlen kortste route (soms met barricades) en kompaspunten kortste route. Als Peter behoedzaam twee wandelaars ontwijkt, zie ik nog net in mijn ooghoek een letter staan. Oef, bijna een langsrijder. Terwijl ik mijn letter op de kaart noteer, merk ik niet dat Peter een knik links maakt ipv rechts en we vinden de letter L. Jammer genoeg was dit de verkeerde weg en was deze letter eigenlijk voor de Expertklasse. In traject 4 krijgen we de eerste regularity te verwerken. De GTC volgt vrij snel na de start en voor het eerst in onze rallycarrière blijken we 0 strafpunten te hebben. Leuk om eens mee te maken. Het zijn listige kaarten, want her en der is de doorgaande weg weggepoetst. Lang leve de kerken op de kaart! Traject 5 bestaat deels uit een 1 op 30.000 kaart. Daar heb ik geen liniaaltje voor, dus het is telkens herberekenen wat de juiste afstand is, met ook nog eens een regularity die 15 minuten na de TC begint. En we hebben nog tijd nodig om in te tekenen. Allemaal ingrediënten om mij een gestrest gevoel te geven. We komen te laat bij de start van de RP, maar dat is ons al vaker overkomen, dus op tijd de klok aan, bij de start de afstand nullen en gas erop om tijd in te halen. Daardoor missen we bijna een dwangpijl (uitroepteken op kaart had ik gemist...), dus we moeten ook nog draaien. Helaas verschijnt al snel de GTC. We hebben nog geen bordje einde RP gezien, dus we volgen de dwangpijlen en komen al snel bij GTC2. We begrijpen niet helemaal wat de val is, dus we denken dat we de oorspronkelijke route nog moeten ophalen en dan nogmaals langs GTC2 moeten. Het bordje einde RP hebben we immers nog niet gezien. Later blijkt dat de dubbele dwangpijl betekent dat je de voorgenomen route helemaal niet op moet halen. Kennelijk was dit twijfelachtig want de organisatie besloot de 2e GTC-passage te neutraliseren.

Het was een pittige eerste middag, dus we zijn blij dat we in het Alvisse hotel in Luxemburg aan de borrel kunnen. Nieuw dit jaar is dat iedereen de kaart na elke etappe invoert in de SLS app. De marchals voeren de passeertijden in op hun telefoon of tablet. Daardoor is een voorlopige uitslag heel snel beschikbaar. Het was even wennen, maar het werkt wel goed.
De dagwinnaars hebben geen van allen een routecontrole gemist. In de Expert klasse hebben Jacqueline Zuiderwijk/Jürgen Donders hun eerste vis in deze klasse gewonnen met slechts 1 strafpunt. Han en Jasper Brouwes pakken plek 1 in de Sportklasse en Willem Groskamp/Ben Odenkirchen winnen de dagprijs in de Tour.

Dag 2 van Luxemburg naar Brussel

Vandaag rijden we de Ardennen in op van oorsprong 1 op 100 kaarten. Wij stinken vol in het rijden van een net niet doorlopende weg over het spoor. Een fout die we eigenlijk niet mogen maken. De RP in traject 3 is niet al te ingewikkeld. Na een kop koffie in de buitenlucht is het de rest van de dag doorploeteren op Michelinkaarten (oorspronkelijk 1 op 200.000). Ik vind dit erg onrustige kaarten, waarop je makkelijk een kortste route over het hoofd ziet. Dat overkomt ons dus prompt een paar keer. De verlegde wegen merken we helaas ook niet op. We proberen goed de plaatsnaambordjes te volgen en gebruik te maken van kerken op de kaart, maar dat blijkt lastig als er meerdere wegen naar een dorpje lopen en er meer kerken in een dorp staan. De route is prachtig vandaag, met mooie vergezichten, maar het regent fouten in alle klassen. Bij de lunch (bij een ambachtelijke bierbrouwerij) komt iedereen kapot aan. En dan moeten we de middag nog rijden! Direct na de lunch hebben we jammer genoeg een langsrijder en we vinden per ongeluk de letter Z van de Expertklasse die we niet opschrijven, omdat er voor ons een cirkel om de situatie staat. Grappig om later te horen dat veel Expertklasserijders deze Z niet hadden gevonden.

Een neutrale bolpijl wordt gehinderd door een omleiding, dus we moeten de dwangpijlen volgen en dat zijn er veel. We vragen ons onderweg af of de organisatie wel genoeg pijlen heeft….. Voor de laatste etappe is er nog een koffiestop. Peter kijkt de door mij ingetekende route na en ik ga koffie halen. Gelukkig ziet één van de koffieheren dat onze rechterachterband zacht is. Shit… band verwisselen dus en met wat achterstand gehaast aan de laatste etappe beginnen. Het zit de organisatie niet mee. Een één na kortste route constructie wordt verpest door asfalteringswerkzaamheden met voor de Tour- en Sportklasse neutralisatie van letters tot gevolg. Na aankomst in het hotel in Brussel bleek het nog even flink navigeren om je kamer te vinden in dit grote, maar overigens wel erg goede hotel.
Peter Rovers heeft er met zijn route een flink slagveld van gemaakt in alle klasses. Gemiste controles, verprutste regularities, tijdverlies, de strafpunten liepen aardig op. In de Tourklasse winnen Peter en Maaike Spruijt de dagprijs, in de Sportklasse is deze voor Tjeerd en Herman Wassenaar en in de Experklasse voor Albert Boekel en Remco Luksemburg.

Dag 3 van Brussel naar Brussel

Na een perfect ontbijt bedenken we dat we het deze dag wel wat beter mogen doen dan dag 2, maar dat horen we meer equipes zeggen. Via een bolpijl begint het kaartlezen bij ‘de Leeuw van Waterloo’, een herdenkingsmonument voor de Slag bij Waterloo. Jammer dat we geen tijd hebben er rond te kijken en de vele traptreden te beklimmen.

De Leeuw van Waterloo

De kaarten bevallen ons stukken beter dan die van dag 1 en 2. De systemen zijn met name pijlen kortste route en af en toe kompaspunten. Traditiegetrouw missen we een kortste route in een omleiding, maar de rest van de etappe verloopt goed, zonder al teveel zoeken en ook de etappes na de lunch gaan lekker. Tot de regularity….
Punt 3 moet je Zuid Oost verlaten. Wij zien twee wegen en het is eigenlijk kiezen tussen ZZO en OZO. We kiezen de eerste en komen na een tijdje allerlei auto’s tegengesteld tegen. Stress in de tent. Ik dacht dat ik de route verkeerd ingetekend had, dus gauw het ‘juiste’ bedenken. We noteren de A, komen langs de GTC en ik had in de snelheid bedacht (waarom begrijp ik nog steeds niet) dat we nogmaals de A moesten ophalen. En dus komen we ook voor de 2e keer langs de GTC. Kok van de Wetering kijkt ons hoofdschuddend aan. De GTC stempel toen maar geen 2e keer gepakt. We hebben niet goed genoeg gekeken, want bij punt 3 zit een klein knikje in de weg waardoor de richting wél Zuid Oost is. Schrale troost voor ons is dat er meer Sport- en Expert deelnemers zijn die deze fout gemaakt hebben. Tsja en na zoiets raak je toch van de leg.

Na TC5 gauw de volgende etappe intekenen en rijden. Peter callde een kruising op 700m die ik helemaal niet op mijn kaart had staan. Hoe kan dat nou weer? Gelukkig hadden we snel door dat de schaal was veranderd naar 1 op 25.000. We moeten inmiddels echt tanken, dus we zijn blij met de pompaanduiding op de kaart. Of het de verknalde RP is, het moeten tanken, het tijdstip van de dag (het is inmiddels 18.30 uur, ruim borreltijd) of de 1 op 25.000 kaarten, ik voel tijdsdruk en dat bevordert de prestaties meestal niet. Zo ook vandaag. Na punt 7 stuur ik Peter per ongeluk naar punt 11. Gelukkig had ik de letters alleen in klad genoteerd, maar was inmiddels wel kwijt waar we precies zaten. Met hangen en wurgen de weg teruggevonden en de etappe afgemaakt. Daarbij wel 2x een kortere route gemist en niet scherp genavigeerd. We zijn blij als we bij de TC zijn, zo’n beetje de laatste auto van het veld. Het is duidelijk dat ‘het vandaag beter doen’ zwaar mislukt is. Bij het hotel (het is inmiddels 20.30 uur) worden we verwelkomd door de Tulpenrally organisatie met haring en wodka. Dat maakt veel goed. De Expertklasse rijdt dit jaar geen avondetappe, dus ook zij zijn bij het gezellige diner aanwezig.

Dag 3 wordt in de Tourklasse gewonnen door Richard Onderberg/Marcel Kloostra, in de Sportklasse door Patrick Verzijden/Carla Hoogweg en in de Expertklasse wederom door Albert en Remco, die ruim 6 letters ‘los’ staan van nummer 2. De spanning voor de laatste dag in de Expertklasse zit ‘m in de kleine verschillen tussen de equipes die op plek 2 tot en met 4 staan.

Dag 4 van Brussel naar Scheveningen

De Slag om Zeeland en we weten allemaal dat Peter Rovers daar alles uit de kast haalt om er een echte slag van te maken. We rijden eerst een lange Bol-Pijl, zodat ik alle tijd heb om de route in te tekenen. Het begin loopt lekker en we genieten van het proefje bij Walsbay.
Bij pijl 4 (met barricade) denken we heel scherp te zijn door te zien dat er geen aansluiting is naar het begin van de pijl. Dat was te scherp gedacht en zo pakken we onze eerste fout. Na de 5e kaart vraagt Peter of we al bijna bij de lunch zijn. Nou niet dus, nog drie kaarten te gaan. Bij de RP op Noord- Beveland ben ik niet bij de les en stuur ik Peter de (deels weggepoetste) nieuwe weg op. Helaas GTC gemist. Op de kaarten erna vergeet ik twee letters op mijn moederkaart te schrijven en ook afsluitstempel 13 hebben we gemist. We zijn blij dat de laatste kaart niet gereden hoeft te worden, want we maken slordige fouten en hebben flink trek. Tegen half drie kunnen we aan de lunch in Klaaswaal en daarna door de regen naar Scheveningen.

In tegenstelling tot andere jaren hebben we wind en regen, is het een ongezellige bedoening op de Boulevard én heeft Cees de Jong zijn stem nog. Gelukkig is het in La Galleria wél gezellig en langzaam maar zeker stromen alle deelnemers binnen.
De laatste dagvissen gaan naar Richard Onderberg en Marcel Kloostra in de Tourklasse, naar Fred en Andrew Brom in de Sportklasse en (hoe kan het bijna anders) naar Albert Boekel en Remco Luksemburg in de Expertklasse.

De eindoverwinning in de Tourklasse gaat naar Tom Harthoorn/Joost de Lange, gevolgd door Richard Onderberg/ Marcel Kloostra en als derde eindigen Philip Plotnikov/ Marit van ‘t Hullenaar. In de Sportklasse bleken Elise Platjouw en Matthijs Cysouw het meest constant en zij grijpen de eindoverwinning, gevolgd door Hans Schouten/Wilco Beijer en Joost den Elzen/ Ronald van Weelde. Zesvoudig winnaars van der Palen/ van der Palen worden derde in de Expertklasse. Theo van Erkel/Bas de Rijk worden tweede en de algemeen winnaars van de SLS 2021 zijn, net als in 2017 en 2019, Albert Boekel en Remco Luksemburg.

Dank aan de tomeloze inzet van de organisatie onder leiding van Cees de Jong, Yolanda Zijl, Peter Rovers en Bart den Hartog en dank aan de marshals bij start, lunch en finish, de controleurs onderweg, de serviceploegen, de nulrijders, wegzetters, oprollers en de rekenkamer.

Wat voorspeld was kwam uit: de SLS 2021 was voor de organisatie én voor veel deelnemers een route met hindernissen. Maar we hadden de rally niet willen missen!

Peter en Brigit Römer, startnummer 135 

Foto’s: Niko Bloemendaal