Write a comment
Zaterdag 19 juni 2021 staat bij 86 equipes in het geheugen gegrift: eindelijk weer eens een rally’tje rijden, na een verplichte stilstand van een jaar, anderhalf jaar of voor sommigen wel twee jaar. De Mini-SLS ging van start, overigens keurig volgens de op dat moment geldende RIVM-regels. Dat betekende starten binnen een van te voren opgegeven individueel tijdslot, geen tijdsdruk, geen klassement, maar wel serieus navigeren.
De gereden route werd gecontroleerd door de redrive-app op je telefoon en na de finish kreeg je gelijk je eigen uitslag door, inclusief uitleg van de gemaakte fouten.
Zaterdag 19 juni 2021 staat bij 86 equipes in het geheugen gegrift: eindelijk weer eens een rally’tje rijden, na een verplichte stilstand van een jaar, anderhalf jaar of voor sommigen wel twee jaar. De Mini-SLS ging van start, overigens keurig volgens de op dat moment geldende RIVM-regels. Dat betekende starten binnen een van te voren opgegeven individueel tijdslot, geen tijdsdruk, geen klassement, maar wel serieus navigeren. De gereden route werd gecontroleerd door de redrive-app op je telefoon en na de finish kreeg je gelijk je eigen uitslag door, inclusief uitleg van de gemaakte fouten.
Bij de 3 Zussen in Meteren werden we welkom geheten door een groot deel van de SLS-organisatie: Cees, Yolanda, Peter en Bart. Na de koffie kregen we een lunchpakket, een SLS-mondkapje en het routeboek mee en konden we op weg. De prima weersomstandigheden (niet te warm, niet te koud) lieten toe dat het dak lekker open kon. Telefoon in de lader, redrive-app aan en rijden maar!
Via pijlen-kortste-route met barricades reden we van Meteren naar Wadenoijen. Goed meten en letten op de juiste plek van begin en eind van de pijl was het devies. Vervolgens ging het, weer met pijlen met barricades maar ook met punten-één-na kortste-route richting Amsterdam-Rijnkanaal. 
Een bijna onder een hoogspanningsleiding verstopt doorsteekje richting pijl 1 (zie rode pijl op de afbeelding) was erg listig! Het derde traject ging volgens het systeem kompaspunten en bracht ons naar de omgeving van Echteld. Als je maar zorgde dat je de punten vanuit de aangegeven windrichting aanreed en in de juiste richting verliet was dit goed te doen. Verder naar het oosten ging het (we moesten tenslotte in Arnhem uitkomen) met wederom pijlen met barricades. Pijl 1 vlak voor de barricade verlaten was niet moeilijk, maar wel even een ommetje maken via een stukje pijl om hem zo kort mogelijk na de barricade weer op te pikken. En zien dat richting pijl 2 een stukje weg op de ogenschijnlijk kortste route twee onderbroken bermlijnen had (zie rode pijl op de afbeelding)!
In Dodewaard vonden we een mooi plekje aan de Waal om onze lunch op te eten. 
Nog drie trajecten te gaan. Met pijlen-kortste-route kwamen we uit in Valburg, daarna met hetzelfde systeem in combinatie met punten-vrije-route in Ressem. Bij die punten was het zaak dat je niet te enthousiast de controles accepteerde. Soms stonden ze te vroeg, je moest in ieder geval doorrijden naar het punt, waar je dan wel de juiste controle aandeed. En onderweg naar een punt moest je ze natuurlijk ook niet accepteren, vrije route immers! Het laatste traject was kort, maar krachtig. Het bestond grotendeels uit een regularity op een industrieterrein in Elst. Constructietechnisch niet al te lastig, maar je moest wel flink aanpoten om de gemiddelde snelheid van 42 km/h te halen.
Via een neutrale route bereikten we het Rolls Royce museum van Toni Bienemann in Arnhem. 
Lekker napraten met een drankje en een hapje. Die gezelligheid hadden we lang gemist! Iedereen was enthousiast, omdat ze eindelijk weer eens een rit konden rijden. Een rit die perfect in elkaar zat (we hadden niet anders verwacht), waarbij de redrive-app bijna feilloos werkte (het enkele foutje dat er nog in zat had de organisatie al weggepoetst nog voordat we er zelf over begonnen). Kortom: een heerlijke oefening voor het grotere werk straks eind augustus!
Tekst: Fred Hak | Foto’s: Fred Hak, Jos Jurriëns
