Perfecte rit uit de koker van Remco Luksemburg

Zondag 16 december reden we de 1e Finalerit. Ons werd een intensieve dag vol puzzels en vallen voorgeschoteld, waar elke deelnemer volop van heeft genoten. Het is dan ook met veel plezier dat wij een verslag van deze rit schrijven.

De 'firma' Luksemburg & Co staat bekend om hun rallyprestaties. Al jong ging Remco met zijn ouders mee op de achterbank en zo werd het navigeren hem met de paplepel ingegoten. Dat heeft geresulteerd in, momenteel, dé beste navigator van Nederland. En als zo'n navigator een rit gaat uitzetten, dan weet je dat het een toprit gaat worden met heel veel uitdagingen.

De eerste uitdaging was het reglement. De hele dag alleen rode, witte en gele wegen en zo min mogelijk oranje wegen. In de ochtend het systeem pijlen kortste route. Bovendien mocht je pijlen die niet aan de beurt waren wel berijden maar alleen in tegengestelde richting, wat heel tegennatuurlijk is voor een navigator. In de middagetappe moesten we pijlen en punten op één na kortste route rijden wat makkelijk lijkt, maar er waren heel veel mogelijkheden. De herconstructies na een keercontrole of een niet bestaande situatie moesten in de ochtend en middag ook op een verschillende manier aangepakt worden. Jaap riep 's middags dan ook regelmatig als we moesten herconstrueren: 'niet vergeten een geheel nieuwe op één na kortste route te construeren naar de volgende punt of pijl!'. Wat natuurlijk heel wat anders was dan in de ochtend, toen we bij een herconstructie de geplande hoofdroute op de eerstvolgende mogelijkheid moesten proberen op te pakken. Al met al was het de hele dag heel erg opletten en vooral goed het reglement in de gaten houden.

Remco had alle deelnemers wat voorbeelden toegestuurd, zodat we ons optimaal konden voorbereiden. De week ervoor deze voorbeelden gemaakt en zo even kunnen oefenen met de systemen. De gemiddelde snelheid was tussen de 25 en 30 km/h afhankelijk van de klasse en de etappe, wat ons al deed vermoeden dat de moeilijkheidsgraad vrij hoog zou liggen. Het was duidelijk dat de hele dag een hoge concentratie vereist zou zijn. De kans om in te dutten kreeg je absoluut niet.

De nacht ervoor was er sneeuw gevallen, dus lekker bijtijds vanuit Almere vertrokken richting St. Oedenrode. Start, lunch en finish waren in de Vresselse Hut. Het reglement hadden we geprint, maar de bulletins en voorbeelden alleen digitaal bekeken. Omdat er sneeuw lag, werd het tijdschema los gelaten, wat altijd erg prettig is. Maar toen we de routekaarten hadden ontvangen en wilden starten, raakte ik even in paniek! De startsituatie op de kaart was onherkenbaar. Na enig overleg bedachten we ineens dat er een aanlooproute van 20 km was! En ik herinnerde me dat ik ergens in de bulletins de instructies voor de aanlooproute wel gezien had, maar nooit geprint. En natuurlijk op de telefoon niet meer terug te vinden. Jaap naar binnen gerend en vader Piet Luksemburg vertelde dat we via de snelweg naar Oirschot moesten rijden. Ja, was inderdaad op de kaart te zien dat daar de echte start was. Maar wij als polderprovincialen wisten niet waar de snelweg was, laat staan waar Oirschot lag. Navigatie erbij gehaald en die bracht ons gelukkig naar Oirschot, waar ik de situatie herkende. Poeh, de echte start bereikt. Lekker rustig begin van deze rit!

Wat kwamen we onderweg zoal tegen. Heel veel leuke wegen, maar uiteraard ook veel keercontroles en ritpijlen omlaag die een meestal onbegaanbare blubberweg, die wel op je gepande route lag, blokkeerden. Verder veel lange pijlen met een ingewikkelde vorm en kleine stukjes weg van de verkeerde kleur (blokkeerden dus). Ook op de computer had Remco zich uitgeleefd. Hij had niet alleen sommige wegen van een andere kleur voorzien, maar ook menige weg verlegd en aangezien je alleen over kaartwegen mag rijden, moet je deze wegen negeren met de nodige gevolgen. Zo waren sommige pijlen en punten helemaal niet meer bereikbaar! De gevolgen van dit alles: herconstructies en soms nog meer herconstructies, die ook nog eens aan het reglement moesten voldoen. Het was heerlijk puzzelen met elke keer weer een verrassing die weer een nieuwe puzzel opriep. En wat heel fijn was, de controles waren goed zichtbaar opgesteld en stonden precies daar waar je ze verwachtte. Heel goed voor het zelfvertrouwen.

Eén voorbeeld uit de ochtendetappe. Van pijl 8 naar pijl 9 rijd je gedwongen over een stukje oranje weg, wat mag indien er geen keus is. Pijl 9 rijden was een kwestie van goed navigeren. Naar pijl 10 moest je het kaartfragment verlaten via de gele weg richting het zuidoosten (zie pijl). Dus je wilt na pijl 9 meteen rechtsaf gaan op het gebogen, gele weggetje langs de snelweg, echter die wegaansluiting blijkt niet te kloppen qua vorm en qua plaats, dus weg negeren en via driehoekige keerlus weer terug omhoog naar de geplande route.

Onderweg krijg je een opvanger met een herstelopdracht die je toch het gebogen, gele weggetje instuurt. Daarna ga je de eerste weg rechts (want via tweede weg is wel korter, maar oranje) en rijd je pijl 9 bijna helemaal tegengesteld (niet afsnijden, want verbindingsstukje is ook oranje) om ten slotte richting pijl 10 te 'ontsnappen'. En wat een genot als je dit alles oplost.

De 1e Finalerit is een uitstekende rit zonder flauwe grappen zoals watertjes die de weg onderbreken, viaducttekentjes, fietsjes, veel te kleine stukjes gekleurde weg en scherprijders. Wel hier en daar een duidelijke bermlijn, een zichtbaar stuk weg van de verkeerde kleur (ik gebruik wit ledlicht en daarmee zie je de verschillen erg goed). Kortom, geen gemene instinkers, maar wel goed logisch denkwerk.

In de ochtend maakten we vier fouten, waarvan twee door een verkeerde interpretatie van het reglement. In de middag één fout. Dit resulteerde in een eerste plaats in de B-klasse.
We hebben een heerlijke dag gehad en danken Remco, zijn ouders en de andere controleurs hartelijk voor al het door hen verzette werk. We hopen dat de 'firma' Luksemburg & Co volgend jaar weer zo'n perfecte rit wil uitzetten en raden iedereen aan om dan deel te nemen. Niet alleen is het heel leerzaam voor de navigator (je hersens worden opgerekt), maar het is ook een heel plezierige rijrit.
Verder de felicitaties aan alle andere prijswinnaars. Elders op deze site is de complete uitslag van de A-, B- en C-klasse te vinden.

Joke (& Jaap) Beck

Het weekend na de NOL, (ik had weer eens tijd voor andere zaken) werd de 45ste editie van de Hornenacht verreden.

Een paar jaar geleden benaderde Jaap Jongman mij of we die niet eens samen zouden rijden. Ik was daar toen niet zo happig op, want ik had begrepen dat er bij de ritten van de club uit Weert erg hard gereden moet worden. Ik werd echter gerustgesteld door Ad van der Werf: “valt reuze mee hoor, ’t is NRF, 36 km/uur gemiddeld…” Ik heb het geweten. Met toch wel aardig doorrijden waren we na de eerste etappe met een rijtijd van ongeveer 3 uur al 56 minuten te laat. Al bijna gediskwalificeerd dus. Gelukkig konden we reglementair korter pauzeren, en ben ik na de pauze meteen maar begonnen met het tempo te verhogen, maar in de tweede etappe pakten we toch nog 19 extra minuten tijdstraf. De BMW was dat jaar nog te jong om in de Classic Sportklasse mee te doen, maar we pakten met 4 fouten en 75 tijdsoverschrijding wel ruim de overwinning in de open Sportklasse, en “overall” waren we tweede.

In 2017 had Jaap andere verplichtingen, en vormde ik met Peter Staal een equipe. Dat jaar was het niet toegestaan om korter te pauzeren, dus meteen maar lekker op het gas. Het ging dat jaar wat moeizamer voor wat de controles betreft (13 fout), maar met de tijd viel het ondanks de weersomstandigheden mee, “slechts” 51 minuten te laat. Weer pakten we open Sportklasse, maar met een klein verschil van minder dan één controle, en overall zou dat goed zijn geweest voor de zevende plaats.

En nu dus mijn derde deelname, weer met Jaap Jongman. De BMW was inmiddels te oud voor de Open Sportklasse, en dus deden we mee in de Classic Sportklasse.

Op zaterdag 17 november hadden we om 14:45 uur afgesproken op de carpoolplaats in Heteren, en extra zwaarbeladen reden we richting Weert.

Ik had namelijk voor de Volvo nog een set winterbanden die ik niet gebruikte in mijn garage staan, en die had ik verkocht via Marktplaats. De nieuwe eigenaar zou het setje komen ophalen op het parkeerterrein van de startlocatie, de Schuttershoeve.

Bij de Schuttershoeve, vlak bij Altweerderheide, was het al gezellig druk, er was koffie met vlaai, de winterbanden kon ik vrijwel direct overdragen aan de nieuwe eigenaar, en om 17:33 uur gingen we van start. De eerste etappe had een lengte van 93,8 km en een rijtijd van 2 uur en 45 minuten, en bestond uit 5 trajecten, nl. IL, pijlen-punten, IL-blinde lijn, grensbenadering en bol-pijl.

Het eerste foutje maakten we al snel. Op de kaart stond een perkje ingetekend, naar onze mening groter dan de situatie in het veld. De route was echter niet op te halen, dus gingen we, na even goed te hebben gekeken op het perkje, maar weer verder. Later bleek er op dat perkje toch een scherprijder te hebben gestaan. Dit traject eindigde net ten noorden van de grens met België in de buurt van Stramproy.

Het tweede traject voerde ons België in, en dit traject pijlen-punten werd vrijwel probleemloos afgelegd. Ook met het tijdschema klopte het nog goed. Het volgende traject konden we probleemloos rijden, ik zag echter een langsrijder over het hoofd. Helaas, maar bijna onvermijdelijk gezien het formaat van de routecontroles… De finish van dit traject lag ten zuiden van het Belgische Neerkreiel, en het volgende traject was grensbenaderen.

In dit traject maakten we twee fouten. We zochten op de verkeerde plaats naar een keerlus, en bij het oplossen van een “licht is rijden” misten we de goede controle, waarschijnlijk wederom niet gezien… Dit traject eindigde ten noorden van Bocholt, en daarna begonnen we aan het laatste traject van de eerste etappe, bol-pijl. Dit traject bracht ons weer terug in Nederland. We reden de bol-pijl foutloos, en met slechts twee minuten tijdstraf kwamen we weer bij de Schuttershoeve voor de pauze.

Bij de Schuttershoeve stond inmiddels een buffet klaar, en de deelnemers lieten het zich goed smaken. De tussenstand gaf aan dat we op een gedeelde tweede plaats stonden, echter onze tijdstrafpunten stonden daar nog niet bij. Ik ging dus maar uit van een vierde plaats, niet slecht gezien het deelnemersveld.

Na de pauze vertrokken we voor de tweede etappe. Ad had verteld dat dit jaar de eerste etappe sneller af te leggen was dan de tweede. Gelukkig hadden we nog 58 minuten speling tot de diskwalificatiegrens. De tweede etappe werd geheel in Nederland verreden, en bestond uit vier trajecten: pijlen, visgraat, BARIL en punten vrije route. In het lastige eerste traject maakten we drie fouten: Een verlegde kaartweg herkenden we niet als zodanig, op een industrieterrein losten we een ingewikkelde constructie verkeerd op, en we probeerden een weg in de route op te nemen die maar één bermlijn had. We liepen in dit traject ook wat achterstand op het tijdschema op.

De visgraat liep, nadat er eerst wat communicatieproblemen waren, gesmeerd. We reden soepel en snel, maar maakte toch twee fouten. We reden een parkeerplaats op en af, maar er stond een bordje “eigen terrein”. Ik had het wel zien staan, maar realiseerde me niet dat er reglementair geen gebruik van mocht worden gemaakt. En aan het eind van het traject misten we een controle op een rechtdoorrijder…

In de buurt van Nederweert en Ospel ging het verder met de BARIL. Al vrijwel direct maakten we een fout met een situatie waar de voorgenomen route niet te rijden was. Dit was helaas weer een geval van miscommunicatie. Bij een kruising waar we rechtdoor wilden kon dat niet. Rechtdoor was een fietspad, en vóór de kruising stond een verkeersbord dat ons rechts- of linksaf dwong. Ik zag het bord en vertelde Jaap dat we gedwongen links of rechts moesten, maar hij zag alleen het fietspad, en niet het verkeersbord.

Het ene betekent gewoon eromheen, het andere proberen om vanuit een andere richting nogmaals proberen om het fietspad in de route op te nemen. Het verkeersbord dwingt je namelijk de route te wijzigen voordat je bij het fietspad bent, en officieel weet je dus nog niet dat je er echt niet in kunt. Verderop in dit traject maakten we een fout bij het bepalen van de kortste route om een barricade. En weer een beetje tijd erbij…

Het laatste traject was punten vrije route. Er stonden 30! punten op de kaart waarvan een aantal “blind” was ingetekend. Niet op alle punten stond een controle. Dat vind ik altijd verontrustend: staat er nu echt geen controle, of zoeken we op de verkeerde plaats… Een aantal controles stond niet op een punt. Gelukkig konden we die snel als “fout” beoordelen. We reden dit traject foutloos, en uiteindelijk pakten we in de tweede etappe 30 minuten tijdstraf. Terug bij de Schuttershoeve stond soep en broodjes klaar voor de deelnemers, en toen begon het wachten op de uitslag. Er werd een en ander geneutraliseerd, en uiteindelijk werden we met 332 strafpunten als vierde geklasseerd.
De overwinning ging naar Albert Boekel en Remco Luksemburg, en de equipes Alexander Leurs - Peter van Hoof en Hans van Beek – Peter Rovers legden beslag op de tweede en derde plaats.

Jaap en ik hebben het prima naar ons zin gehad, en we willen de organisatie hartelijk bedanken voor het vele werk en hun inzet. Waarschijnlijk zijn we er volgend jaar weer bij.

Enne… wat als de BMW een jaartje jonger was geweest? Dan waren we in de Open Sportklasse met de overwinning aan de haal gegaan. Maar ja, we worden allemaal ouder, zowel mensen als auto’s.

Carl Verboom.

Mooie lustrum editie van de Tour de Gazet.

Op zaterdag 24 november stonden maar liefst 101 equipes aan de start van de 5e Tour de Gazet, waaronder 19 in de Expertklasse. Een mooi gevuld startveld. Dat zie je niet bij alle rally’s.
De organisatie is sinds dit jaar in handen van het SVAR team (Stelling van Amsterdam rally), dus ook voor de Gazet geldt het ultra-all-inclusive concept: een goede rally inclusief lunch, hapjes, drankjes en diner geeft waar voor je inschrijfgeld.

Zaterdagochtend druppelden de deelnemers binnen. Peter Spruijt heette iedereen welkom en voorspelde geen tijdsdruk. Er waren TVC’s (Tijd Venster Controles) waar men zich tussen een kwartier vòòr en maximaal een half uur na de IPT straffeloos kon melden. Een prima oplossing om gejakker te voorkomen. Na een korte uitleg door uitzetter Fred Hak, mochten we aan de bak.

We begonnen met een ingetekende lijn met barricades. Het was meteen opletten geblazen, want vlak na de start liep er in werkelijkheid geen weg onder de IL. Ophalen dus, maar dan wel zien dat je niet door de doorgetrokken bermlijn rijdt en een ommetje maakt om de eerste letter van de dag, de F, op te halen. De volgende letter was een A, dus wie de F gemist had, dacht gewoon lekker bezig te zijn. Veel rally’s beginnen immers met de A. Vervolgens een wegomleiding (bulletin) waardoor de weg naar barricade 1 niet gereden kon worden. Je moest er dan wel aan denken om de oorspronkelijk geplande route op te pakken, dus de letter B bij de rotonde 3x(!) noteren. Wij waren al tevreden dat we hadden bedacht dat je ‘m 2x moest schrijven…. Schrale troost: niemand had dit goed. De barricades 3 en 4 lagen vlak achter elkaar, dus zorgen dat je de IL goed oppakt en een rondje meermalen moet rijden. Zonder al te veel problemen kwamen we na ruim een uur bij de eerste TVC van de dag.

Het tweede traject was pijlen kortste route en een blinde lijn. De uitzetter blonk uit in combinaties van valletjes. Als je dacht het valletje gezien te hebben, dan was er vaak nóg één. Bijvoorbeeld aan de punt van pijl 1 zat een klein haakje. Vervolgens is de kortste route naar de volgende pijl via een nauwelijks zichtbaar weggetje door de kop van pijl 1 heen om een klein lusje te rijden en weer over pijl 1 de weg te vervolgen.

Dit weggetje was er in werkelijkheid niet, dus moest je omrijden. Als je het haakje niet gezien had, kwam je de letter M tegen. Als je het haakje wel gezien had, maar de kortste route niet, dan kwam je de letter Q tegen. Als je alles door had, noteerde je de letters Q, P en M. Dus of je het nou goed had opgelost of niet, je had een goed gevoel omdat je een bordje tegen kwam. Wij hadden het kleine weggetje niet gezien…. Verder was dit traject prima te doen en mochten we pal na TVC3 aan de koffie. Het was waterkoud buiten, dus iedereen haalde snel een kopje verse espresso of cappuccino bij Barista Bob, een koffiekarretje aan een landweg, om in de auto op te drinken en vast de volgende etappe in te tekenen.

15 minuten na de doorkomsttijd bij TVC3 was de zelfstart van de regularity proef met het systeem grensbenadering met pijlen. Goede reglementkennis was handig, want je mocht pijlen maar 1x berijden, in z’n geheel, en je mocht ze niet raken of halverwege oprijden. Het jammere van de zelfstart was wel dat equipes soms op hetzelfde tijdstip moesten beginnen. Dat is in een RP nooit fijn. Wij hadden het geluk alleen te rijden. Uitzetter Fred had nog een extra moeilijkheidje ingebouwd: in de tabel was niet aangegeven wat de gemiddelde snelheid was. Rekenen dus. De letter U (in het begin van de RP) hebben velen gemist. Deze letter hing links van de weg aan een boom. Ook wij misten deze, terwijl ik altijd goed meekijk tijdens een RP. Het tempo staat dat toe en Peter heeft het druk genoeg met z’n tabel, de snelheid en de tijd.

Het was een pittig lange RP van maar liefst 21 minuten en 16 seconden. We waren tevreden met slechts 4 seconden afwijking. Er zijn tijden geweest dat een RP ons standaard 100 strafpunten opleverde. Vlak na het einde van de RP was er nog een verlegde weg, die we gelukkig onderkenden. Even later op weg naar pijl 7 een weg waar je niet in mocht. De oplossing die wij vonden, was verdacht simpel. We hadden echter het kleine puntje (rotonde) over het hoofd gezien. Deze rotonde moest je 2x rijden om de voorgenomen route op te pakken. Slordig foutje. We naderden TVC4 en dat was ook hard nodig, want we hadden toch wel wat tijd verloren, dus korter lunchen en daar maak ik Peter niet blij mee. In dit traject zat het venijn in de staart.
Afgeleid door de tekst ‘verkeersbord negeren’ en een IL met twee zijtakken, zag ik een parkeerterrein over het hoofd die dichter bij de grenslijn lag. Gelukkig kwam er net een DS collega uitrijden, zodat wij de B toch konden noteren. En vlak voor TVC4 liep door een kaarttekst en een kerkteken ook nog een weg, waardoor je de grens dichter kon benaderen. Wij roken de lunch al en misten deze val compleet.

Equipe van Leuveren - Kwant, helaas uitgevallen met electrische problemen in Traject 4. 

De lunch was prima verzorgd (met uitstekende kroketten) en vrolijk muzikaal ondersteund door “The Wine Children”. Velen hadden het gevoel in het ochtendgedeelte lekker bezig geweest te zijn, totdat het aantal fouten gepubliceerd werd. In de Expertklasse regende het 5 fouten. Alleen de equipes van Leuveren/Kwant (3 fout), Zijl/Zijl (4 fout) en Teerink/de Rijk (4 fout) deden het beter. In de Sportklasse misten van Hoeve/van Hoeve en Koebrugge/Temorshuizen 3 controles gevolgd door van Egmond/Loman en le Geuvel/Segers met 4 fouten. In de Tourklasse misten Hammerstein/Treure en Geels/Geels slechts 1 controle gevolgd door van Houwelingen/van Houwelingen met 2 gemiste controles. Nog voldoende spanning voor het middagtraject.

Traject 4 was punten vrije route, voor de Expertklasse deels op oude kaarten. Om punt 6 te vinden, moest je op zoek naar het water, wat gezien het aantal ronddolende auto’s niet voor de hand liggend was. Het was handig als ik het bulletin iets beter gelezen had. Je moest een kruis op je kaart toevoegen boven Aarle-Rixtel. Dat had ik gedaan, maar ik had het zinnetje “punt 7 vervalt” compleet gemist. Dat punt hebben we na een tijdje vergeefs zoeken toch maar opgegeven. De rest van de punten was goed te vinden. Helaas viel de tot dan toe leidende equipe van Leuveren/Kwant uit met pech aan het elektrische systeem van hun auto.

Na TVC6 kwam een traject waarbij de tijd wèl van belang was. Wij hadden een ingetekende lijn op een oude kaart. De onder de lijn liggende kaartwegen lagen niet altijd goed onder de IL en ik werd daar in eerste instantie onrustig van. We verloren veel tijd aan het begin bij de letter X. Je wilde daar rechtsaf, maar daar stond een bordje “verboden in te rijden”. Dat hadden wij niet gezien, dus we konden ook niet beredeneren waarom we kennelijk linksaf moesten en de tamelijk obvious geplaatste letter X moesten noteren. Niet geschreven dus en dat was jammer. Dure minuten en ook nog een gemist lettertje.
Op de volgende kaart wederom een verlegde weg waarbij je bij het omrijden de letter Y vond met HK. Je moet er dan nog wel aan denken de IL nog op te nemen via de controles Z en P. Waren wij even vergeten…. De rest was niet al te ingewikkeld met uitzondering van een oude weg vlak naast een spoortunneltje waar je de letter C vond.

Op kaart 6 (pijlen kortste, punten één na kortste route) stond bij een kruis een klein driehoekje op de kaart, dat er in werkelijkheid niet was. De weg volgen bleek na ruim 700 meter onmogelijk. Uiteindelijk bleek dat dit driehoekje op de kaart weggepoetst had moeten worden. Jammer, want ook dat kost tijd.
Wat ons ook hoofdbrekens bezorgde was pijl 7. Het puntje van de pijl liep overduidelijk naast de weg. Ter plekke bleek dit puntje (vanwege een berm tussen beide wegen) niet te rijden, dus volgde een omrijroute van 3,5 km. We verwachtten (en hoopten) een opvanger, maar helaas. We waren blij dat we het lettertje na 3 km vonden! Wij hadden bedacht dat de één na kortste route naar punt 8 wederom via het puntje van pijl 7 was, maar dat was vanwege de berm niet te rijden. Na uitgebreid kijken, konden we geen oplossing bedenken en besloten we door te gaan. Achteraf bleek dat Fred en de narijders het 2x rijden van het puntje over het hoofd had gezien. Toch ergens op de dag een keer de uitzetter afgetroefd! Tamelijk wat equipes hadden toch tijd verspild en wij moesten zelfs (ook door eerder opgelopen achterstand) het laatste traject vanaf pijl 11 afsnijden om op tijd binnen te zijn. Daarbij belandden we ook nog in een Sinterklaasintocht in het dorpje Erp, waardoor de spanning wel wat opliep. Jammer, want we misten door het afsnijden 6 letters. Maar ook dat hoort bij het spelletje. Later begreep ik dat er meer equipes waren die of net op tijd binnen waren of zelfs te laat. De hele dag geen tijdsdruk gehad en aan het eind toch nog stress in de auto.

Het was gezellig druk bij de borrel en het eten kwam snel door. Nog rapper was de rekenkamer (hulde!) want de uitslag was al om 18.40 uur bekend.

De originele prijzen werden uitgereikt door Peter Spruijt. In de Tourklasse veranderde er niets in de top. Winnaars werden Alex Hammerstein en Nico Treure met 2 gemiste controles over de hele dag, op 7 punten gevolgd door Gert-Jan en Maarten Geels. Lucienne en Bert van Houwelingen werden derde met 4 gemiste controles. In de Sportklasse gingen Laurent le Geuvel en Sjaak Segers er met de winst vandoor met 5 gemiste controles, op 1 luttel puntje gevolgd door Simon en Suzan van Hoeve. Steven en Carina Leijnse completeerden het podium door op te klimmen van plek 11 in de ochtend naar de 3e plaats.
Jan Peter en Yolanda Zijl werden overall winnaar van de Tour de Gazet, want zij wonnen de Expertklasse, op slechts 6 punten gevolgd door Gerrit Teerink en Bas de Rijk en op 11 punten door Toni Bienemann en Edwin Roos, die mooi opklommen van de 9e plaats bij de lunch naar de 3e positie. De Coupe d’automobiel werd gewonnen door equipe 94 Ton van Dorsselaer en Krijn Mackloet in een MG MKII en de Coup des Dames door equipe 73 Angela en dochter Fleur Schaap, die haar eerste rally reedt.

Foto's Niko Bloemendal

We hebben een heerlijke rallydag gehad in een prachtig, rustig gebied waar de voorspelde regen (op een paar spatjes na) uitbleef. Petje af voor de equipes die in de toch best koude omstandigheden open hebben gereden en een diepe buiging voor de organisatie en de rekenkamer. Uitzetter Fred Hak vertrouwde ons ’s avonds aan de bar toe dat hij een heleboel mooie weggetjes in dit gebied bewaard heeft voor volgend jaar.

Brigit Römer, equipe 10 met Peter Römer, Citroen DS 21

PS vergeet niet op de site van Niko Bloemendal te kijken naar de prachtige foto’s.

De 50e Nacht om de Lange Jan

Het is een hele eer als niet-lid om een rit van de AMAC te mogen rijden. Je ontmoet zomaar een marshall waarmee je over een Tulpenrallye van de jaren ’90 kan praten. Op zich niet zo vreemd, want dit was de 50e Nacht om de Lange Jan.
De tocht door de nauwe straatjes van een groot aantal rally auto’s gaf wat opstopping bij de boog bruggetjes van Amersfoort, maar iedereen is keurig op tijd. En wordt op het plein voor de majestueuze toren ontvangen met een drankje en een gebakje.
En dan begint het, er waren 11 systemen opgenomen in het reglement en bij elke routeopdracht kon je een ander systeem krijgen, dat was even wennen. We gingen met een neutrale route Amersfoort uit op naar pijl 3, een klein blind pijltje op het industrieterrein in Hoevelaken. Hier staan 4 panden naast elkaar, kies maar een van de drie doorgangen, wij kozen prompt de verkeerde.

Het zou priegelig blijven tenminste voor mijn ogen in de donkere nacht. Ik had met een vuilniszak gezorgd dat mijn chauffeur niet teveel last had van mijn licht.
Na pijl 4 was er een parallelweggetje getekend, dat er niet was. Dus mijn chauffeur meldt ook niks, wij draaien over een industrieterrein een één na kortste rondje en we halen de foute S op.
Voor TC 2 gaat het mis, ik roep haaks rechts, haaks links maar chauffeurs zien maar één asfalt baan voor hun neus en rijden lekker door. Ik roep stop en we stoppen op een kruispunt. De weg achter mij èn de weg voor mij staan beiden niet op de kaart. Ik zoek naar een weg, die wel op de kaart staat, maar er in werkelijkheid niet is!
U begrijpt een chaos van rally auto’s, we hebben het met Joep ook een keer in de Tulpenrally gehad. De kaart is zo verschillend met de werkelijkheid dat je orientering helemaal weg is en dat kost tijd, veel tijd om het op te lossen.
Dan probeer ik de route op te halen, maar door tijdgebrek lukt dat niet helemaal. Je krijgt voor de omrij route een instructie waardoor reglementair de eerste omrijroute vervalt en je deze niet meer helemaal hoeft te rijden. Dit zou de foute letter J opleveren. Kennis van het hele reglement is cruciaal.

Dan mis ik een keer een ingetekend fietsje ach, maar dan maakt Carl in mijn ogen een fout. Door de letters “nter”van Meulunteren loopt echt een weggetje en dat is 100 meter korter. Ik heb dat zelf in een rallyhappening van de DHRC een keer gebruikt.
Bij pijl 8 wordt de weg boven èn onder de pijl onderbroken en via de onderste omweg loop je tegen een dichte bermlijn aan. Carl houdt van complexe oplossingen.
Dan kan een zijweg na pijl 9 niet gereden worden en stuur ik mijn chauffeur een grijs weggetje onder Ederveen op. Hij weigert dat wil hij niet inrijden, maar dat vond Carl ook, er stond dan ook een keeropdracht met de N.
Van der Valk in Veenendaal wachtte ons op met broodjes, koffie en fruit en natuurlijk de rally kroket. Aldus gesterkt weer de nacht in,

Hotel Uit, na een kruispunt lagen er 4 streepjes boven elkaar, waaruit je kon halen dat daar een parallelweg liep. Heus het kaartmateriaal was perfect verzorgd en zo thuis met een loupe was alles duidelijk.
Dan rijden we Soest in, ik ben thuis en ken elk weggetje. Carl verplaatst de oprit van een achter gelegen weggetje tegenover de inrit van De Stompert en dat klopt niet. Terug naar de keerlus en een stuk van de N413 ophalen.
Via Baarn, Hoogland naar Eembrugge maar een dichte bermlijn noopte tot een omweg via een slingerweggetje langs de Eem. Slecht te meten maar de zijweg lag niet op zijn plaats, door naar Eemdijk maar daar liep de Bloklandse Wetering zo maar door de Vaart weg. Rij een ritje van Joan en je leert dit soort problemen op te lossen. Nog verder doorrijden en op naar TC8 IN.

Er zaten twee regularities in de rit, de eerste mislukte want de tijdtabel was niet opgenomen in het routeboek. Bij de tweede viel het op dat slechts 3 equipes in de sportklasse NIET het maximale aantal strafpunten hadden gekregen, bij de experts waren dat er 5.
Toch lagen de gemiddeldes niet hoog, maar denkwerk kost tijd!
Het was inmiddels 3 uur ‘s nachts op naar het ontbijt in hotel Campanile in Amersfoort.

We gingen toch tevreden naar huis, een rit in het donker heeft toch iets speciaals en wij danken Carl en de AMAC en de marshalls voor hun inzet.

Aad Lourens

Equipe # 52: Pieter den Boef - Aad Lourens

Ingezonden bericht van Paul Hooiveld 13 november 2018

Als mede-uitzetter moet ik je toch wijzen op een klein foutje in jouw verslag. Ik ken het weggetje bij Meulunteren ook heel goed, omdat ik in dat gebied zeer regelmatig een avondritje voor de Amac uitzet. Altijd opletten dus of je dit weggetje moet opnemen.
Dit keer heeft Carl het laatste deel aan de oostzijde weggehaald en zelfs de bermlijn dichtgetekend zoals je op de kaartfragmentjes kunt zien. Een geniale grap dus, die wij gelukkig wel zagen (andere dingen zoals een fietsje helaas niet)...

Equipe 50: René van Brandenburg - Paul Hooiveld

Ingezonden bericht van Adrie Brugmans 14 november 2018

Meng me toch even in deze discussie. In mijn ogen is de controle A fout. Dus Aad heeft gelijk en Carl en Paul niet. Om een tekst is er altijd een marge waar geen bermlijnen zichtbaar zijn. De kleur van de weg loopt wel altijd door. Daarom heeft Carl het geel veranderd in lichtgroen en het bermlijntje veranderd. Maar.... wie zegt dat de weg rechtdoor loopt (weg A)? De weg kan prima door het witte gedeelte lopen en ergens in de letter "r" op de oranje weg uitmonden (weg B). Dus een gele weg die overgaat in een witte weg. (Daar zijn meerdere voorbeelden op de stafkaarten van te vinden). Naar mijn mening had Carl het hele witte vlak binnen de "tekstmarge" lichtgroen moeten maken, want groene wegen bestaan niet. Dan was de A wel goed geweest….

Equipe 14: Peter van der Lans - Adrie Brugmans