De knollentuin van Maus
Zaterdagochtend 29 september, in alle vroegte gaat de wekker. Vandaag staat de Memorial Maus Gatsonides op de rol. De 20e, dus een jubileumeditie. Start- & finishplaats is Haarlemmerliede bij het Hotel De Zoete Inval. Meerdere deelnemers zijn de vorige avond al die kant uit gegaan en hebben wat meer nachtrust genoten. Met de slaap nog enigszins in de ogen vraag ik mij af of dat voor ons niet ook verstandiger was geweest. Hup, op naar mijn maatje Kees Brussaard, piloot van dienst voor deze dag, om samen naar de startlokatie te rijden.
Voor wie niet meteen een beeld heeft bij wie Maus Gatsonides is een korte bloemlezing:
Als petrolhead heb ik bij Maus een ambivalent gevoel. Maus was misschien wel Nederlands beste rallyrijder ooit, met winst in de Rally van Monte Carlo in 1953. Weliswaar met een Ford Zehpyr, maar toch. Ook de Tulpenrally wist hij te winnen. In de jaren 50 was Maus tevens fabrieksrallyrijder voor Standard-Triumph. In die hoedanigheid heeft hij wellicht zijn meest memorabele rally gereden: de Rally van Monte-Carlo in 1958. In de aanlooproute naar Monte-Carlo had Maus door een aanrijding met Rob Slotemaker veel tijd verloren. Een gesneuvelde koplamp van zijn TR3 verving hij door een tractorlamp waarna hij als 58e van start ging voor de laatste nacht. Uiteindelijk eindigde hij als 5e en werd door de organisatie als morele winnaar uitgeroepen. Maus heeft ook een garagebedrijf gehad en heeft ook zelf enkele auto's gebouwd onder de naam Gatso. De bekendste voorbeelden zijn Kwik en Platje, beiden nog altijd in (meer dan) rijdbare staat. Tot zover de positieve associatie met Maus. Waar we, bewust of onbewust, Maus tot aan de dag van vandaag aan worden herinnerd is zijn uitvinding de Gatsometer, oftewel de FLITSPAAL. Helaas, een noodzakelijk kwaad in ons hedendaagse verkeer. Ik houd mij maar vooral vast aan de positieve associatie.
Omdat het een jubileumeditie betrof had de organisatie besloten om de MMG dit keer in het woongebied van Maus te organiseren: Heemstede en omstreken. Noord-Holland dus, eeehhh... meer Randstad wordt het bijna niet. Voor de uitzetters Kees van Hattum en Ton den Uyl een ware uitdaging om in dit druk bevolkte gebied een rally uit te zetten.
Bij aankomst begint de spanning toch wel een beetje te stijgen: de afgelopen jaren rijd ik nog maar heel af en toe een rally en de MMG was pas de 3e rit/rally dit jaar die ik zou navigeren, dus enig ritme in dit spelletje was ver te zoeken. Voor mijn maatje Kees was dit überhaupt pas de 3e klassiekerrally waar hij aan meedeed na 2 keer samen de Drie Provinciën Rally te hebben gedaan. Desondanks toch ingeschreven in de Sportklasse, min of meer 'gedwongen' door onze deelnemende dorpsgenoten Frans van Diepeningen en Saskia Bakker voor een extra onderlinge competitie, haha. De deelnemerslijst bestuderend leerde dat er meerdere equipes van Expert-klasse niveau meededen, dus de prijzen waren bij voorbaat al heel ver weg. Daar ging het ons toch al niet om: als we maar een leuke dag hadden.
De uitzetters hadden ons een verscheidenheid aan systemen voor deze dag voorgeschoteld: Pijlen kortste route, Pijlen kortste route & punten één na kortste route, BARIL, Grensbenadering en Striprit. BARIL is om de een of andere reden mijn favoriete systeem, niet omdat ik dat nou zo goed zou kunnen maar vind het wel heel leuk. De Striprit kent òf hele grote liefhebbers òf verfente 'haters'. Het is inderdaar een heel eigen spelletje dat je zeer nauwgezet moet uitvoeren, ikzelf vind het wel geinig. De dag vóór de start werd nog een bulletin toegestuurd. Hier stonden best wel veel wijzigingen en aanwijzingen op. Bij de vorige 2 ritten dit jaar heb ik in het geheel niet op het bulletin gelet en dat heeft aardig wat punten gekost. Een gewaarschuwd mens...
De ochtend begon met Pijlen kortste route, tussendoor afgewisseld met de striprit. Eerste deel van de Pijlenrit en de striprit ging prima en naar achteraf bleek zonder fouten. Halverwege de striprit wel een keer opnieuw begonnen want we kwamen ergens niet goed uit: bleek dat ik een situatie die we al wel hadden gereden niet had afgevinkt en ja, dan raak je in de war. Buiten wat opgelopen tijd geen probleem. De eerste 'val' daarna hebben we volgens de uitleg niet goed uitgevoerd. Maar ja, het bulletin zei toch echt dat in de ochtend bermlijnen NIET blokkeren, in tegenstelling tot wat in het reglement staat. Dat indachtig heb ik nog steeds het idee dat we het goed hebben opgelost, maar je kent het gezegde: de uitzetter heeft altijd gelijk, ook als hij geen gelijk heeft, haha...
De 2 domste fouten die je kan maken als equipe zijn:
• Een langsrijder niet opmerken
• Een routecontrole wel zien maar niet opschrijven
Helaas aan het eind van de Pijlenrit de laatste fout gemaakt. Pfff..., prutsers!
Dan de BARIL. Leuk! Eerste deel helemaal prima, maar het tweede deel toch maar mooi 3 fouten gemaakt. Was het de tijdsdruk richting de TC? Was het de maag die al wat begon te knagen waardoor de scherpte er af ging? Nou, niet helemaal. Hier was sprake van enerzijds de andere domste fout die je als equipe kan maken, maar anderzijds speelde het gebrek aan ritme hier parten: je hebt als navigator niet zo snel alle oplosmogelijkheden paraat. Wel leuk bedacht van de uitzetter trouwens. Deze etappe voerde ons vlak langs de Polderbaan en Zwanenburgbaan van Schiphol. Af en toe hadden we het idee dat we de binnenkomende vliegtuigen zo bij de staart konden pakken, indrukwekkend!
Met behoorlijk wat tijdsverlies bij de lunchlokatie. Snel de kaart ingeleverd terwijl Kees ging parkeren. En daar ontstond de nodige verwarring. Bij het inleveren van de controlekaart werd aangegeven dat we 10 minuten later mochten starten voor de middag omdat het tijdschema voor iedereen erg krap bleek. Ha, fijn, iets meer tijd om van een broodje mèt rallykroket te genieten. Aan tafel aangeschoven bij een andere equipe en die bleken met hun neus in een routeboek te zitten. "Is die van vanochtend of al van vanmiddag?" vroegen we. Bleek dat zij hadden begrepen èn gekregen dat 10 minuten vóór hun starttijd het routeboek al werd uitgereikt. Maar dat stond niet in het reglement en was òns niet verteld. Hùp, snel het routeboek gehaald en we kregen onze controlekaart mèt oorspronkelijke starttijd ook mee. Eeehhh..., wat is er met de 10 minuten extra gebeurd? Nou ja, toe maar, we hebben het laatste hapje kroket snel naar binnen gewerkt, zijn de auto ingesprongen en weer gaan rijden. Geen idee wat er uiteindelijk met die 10 minuten is gebeurd.
Eerste etappe van de middag was Grensbenadering, zo veel mogelijk links houden. De route ging onder andere dwars door Lisse. En daar kwamen alle 'uitdagingen' bij het uitzetten van een rally in de Randstad bijeen: in treintjes rijden door openstaande brug, veel stoplichten, druk verkeer, etc. Een controle midden in het dorp aan een drukke weg? Apart... Wel leuke vallen er in en ja, ook hier werd ik weer feintjes geconfronteerd met het gebrek aan ritme: ik vond het al vreemd dat ik geen omrijconstructie kon bedenken waarbij het nodig was om dóór de grens te gaan. En het stond nog zó nadrukkelijk in het reglement dat dit voor de Sportklasse wèl mocht. Ook een situatie die op de kaart nèt iets anders was dan in werkelijkheid niet goed beoordeeld. Goede vallen van de uitzetter en er met boter en suiker in gegaan. Ook hier weer een langsrijder gemist, nou ja zeg...
De laatste variant die ons voorgeschoteld werd was Pijlen kortste route & punten één na kortste route. En nu kwamen we ècht in de achtertuin van Maus want we reden langs Heemstede. Eerste kaart helemaal goed gereden, maar achteraf gemerkt dat er toch nog zoiets bestaat als een nog véél dommere fout die je als equipe kan maken dan de eerder genoemden: gewoon een àndere letter opschrijven dan die je gezien hebt. We zijn lekker bezig, haha...
Op de laatste kaart 'bewust' een verkeerde keuze gemaakt. Door het gebrek aan recente ervaring had ik niet meer scherp of ik een bepaald kaartteken nu mocht gebruiken om daaromheen een één na kortste route te construeren. Dat niet gedaan, op de foute route wel een letter tegen gekomen maar nog even niet geschreven. Toen we uiteindelijk tegen allerlei inrijverboden reden was het duidelijk: het moest tòch die andere route zijn. Tegen enkele inrijverboden in (ja, sorry, stout, ik weet het, maar ja, anders moesten we wel héél erg ver terug) naar de plek gegaan waarvan ik zeker wist dat daar de juiste controle moest staan. En inderdaad, niet één maar twéé controles stonden er. De juiste opgeschreven en weer door. Maar geen rekening mee gehouden dat nog iets verder daarvóór er nòg een controle kon staan. En daar had de uitzetter ons wéér tuk. Weer enigszins verlaat, maar niet zo veel als 's ochtends, aangekomen bij de finish. Eigenlijk hadden we nog wel zin in meer, maar het was helaas al voorbij.
Na inleveren van de controlekaart een lekker biertje, smaakt altijd weer héérlijk na afloop. En wat misschien wel nòg beter smaakte was het buffet dat opgediend werd. Complimenten aan de crew van Hotel de Zoete Inval, dit was ècht goed en lekker.
Uiteindelijk bleken we als 7e te zijn geëindigd, direct achter enkele vermaarde Expert-klasse equipes. Een resultaat dat we op geen stukken na van te voren hadden kunnen bevroeden. We waren daarom best een beetje trots op onszelf.
O ja, die knollentuin uit de titel van dit verslag, waar slaat dat nou eigenlijk op? Nou, dat slaat op de drempels die we onderweg zijn tegengekomen. We waren van te voren al gewaarschuwd door de organisatie dat dit fenomeen in dit gebied helaas niet te vermijden viel, en dat hadden ze niet overdreven: het waren er héél véél. Ondanks alle hindernissen die de Randstad met zich meebrengt voor dit soort evenementen hebben de uitzetters er tòch een leuke rally van weten te maken, een compliment waard. Wèl heb ik uit betrouwbare bron binnen de organisatie mogen vernemen dat er volgend jaar een héél ànder wedstrijdgebied wordt aangedaan. Dat belooft heel veel moois. Mogen we de Triumph-rijders onder de klassieke rallyrijders daar dan weer begroeten? Tot volgend jaar.
Richard van Erp
