Mooie weggetjes!

Een week voor de start van de Drie Provinciën Rally ontvingen wij onze starttijd van de organisatie. En dat was even schrikken, want wij (Albert Boekel en ik) werden nog voor half negen in Hollandscheveld verwacht (net onder Hoogeveen). Da’s best vroeg als je nog een rijtijd van een uurtje of twee vooraf hebt.

Dus snel schakelen en Booking.com geopend. Niet heel veel keus, maar uiteindelijk op een kwartiertje rijden een (ogenschijnlijk) leuk hotelletje gevonden en dus gelijk geboekt.

Op de vrijdagavond voor de wedstrijd zijn Albert en ik na de files die kant op gereden met de planning om rond een uurtje of 10 aan te komen. Onderweg werden wij al door andere equipes die daar ook overnachtte bericht waar we bleven.
Wat bleek, in de bevestiging stond dat wij voor 17:00 uur in moesten checken. Oeps…. Niet goed gelezen en deze TC met 5 uur tijdstraf gepasseerd. Een slechte generale……

Zaterdagochtend een overheerlijk ontbijt (not) weggewerkt, naar de start, alle formaliteiten en een half uur later echt van start.

Het eerste traject was uitgezet door Jaap Jongman. Volgens hem zou het goed te rijden moeten zijn met vooral een hoop een mooie weggetjes.

En dat begon een beetje vreemd. In het eerste traject (pijlen kortste en punten vrije route) passeerden wij een punt zonder controle en daarna een puntje aan de pijl waar ook geen controle stond. Niet een begin dat vertrouwen geeft. Later bleek dat de eerste twee controles van de rit verdwenen waren. Grappig, maar niet bedoelt.

De eerste twee kaarten waren lekker om in te komen, een enkele verlegging met een leuke omrijder, maar vooral een traject met mooie weggetjes en lekker wakker worden.

Op kaart 3 werd het een stuk spannender, pijlen met en zonder barricades. Hier was na pijl 3 namelijk een weg verlegd. Op zich niet zo’n probleem, maar in de omrijder zat ook weer een wegverlegging. Ook hier moest omheen gereden worden, omdat anders de oorspronkelijke route tegengesteld gereden zou worden. Dus een dubbele instinker. En na de route weer opgenomen te hebben, kwam je weer bij de tweede wegverlegging uit, dus nogmaals opnemen.

Ondertussen waren we in het wat meer open gebied op de grens van Drenthe en Groningen uitgekomen. Maar ook hier wist Jaap met een paar mooie kaartaanpassingen het kaf van het koren te scheiden. Het mooie hieraan was dat de verleggingen ook allemaal zichtbaar waren op de kaart (dus niet enkel te vinden via zeer exacte meetwerk). Soms lag een weg vóór in plaats van na een bruggetje, in andere gevallen was er een bocht weggehaald die er in werkelijkheid wel was. Zo werden kleine afstanden toch erg duidelijk, klasse!

Aangekomen op de laatste kaart voor de lunch kwamen we de uitzetter regelmatig tegen die met een grote glimlach en trots vertelde hoe blij hij was met de mooie weggetjes. En terecht, want ook hier had hij weer een route gevonden over veel onverhard (gelukkig hadden we mooi weer) en ook kleine kronkelweggetjes die je eigenlijk niet verwacht in dit gebied.
Als enige tip zou ik de plaatsing van de controles willen benoemen, soms (te) hoog in de boom, soms links van de weg en soms laag links in het heggetje. Met deze laatste hebben wij zelf onze (gelukkig) enigste fout opgelopen.

In de lunch werd duidelijk dat er door meerdere equipes 1 fout was gemaakt, dus het was nog erg spannend aan de top van het klassement.

Na een goede lunch (pittig soepje) mochten wij van start gaan met het traject van Rutger Kwant. Dat wordt even omschakelen, want Rutger is niet voor niets een van de beste navigatoren van Nederland en weet zijn grappen regelmatig op een mooie manier in te pakken, waardoor je uitgenodigd wordt het verkeerd te doen. Nu ligt deze stijl ons wel, maar wel zorgen dat we wakker (en vooral scherp) blijven.
Zo werden wij naar pijl 3 een grote cirkel ingestuurd om het vliegveld. Hier werd je uitgenodigd om de oranje weg op te gaan, maar de kortste weg loopt ook in de cirkel door. Dus wel zorgen dat je via de juiste weg (in dit geval de witte onverharde weg langs het hek van het vliegveld) er weer uit komt.

Ook werd op deze kaart mooi gebruik gemaakt van bestaande en nieuwe situaties, zonder de kaart aan te passen. Zo moest tussen pijl 7 en pijl 8 een mooie grote omrijder gereden worden, omdat de nieuwe (uitnodigende) kleine parallelweg, niet op de kaart stond. Dus netjes de kaartwegen volgen en er dan achter komen dat je de oorspronkelijke weg niet in kan, dus omrijden. Hier zagen wij veel mensen behoorlijk verdwalen.

Dan via een mooi onverhard pad door het bos naar de gevangenis. Ja, u leest het goed, wij mochten een mooi rondje om het Nationaal Gevangenismuseum in Veenhuizen rijden. Een hoop publiek die die oude auto’s prachtig vond. Wel even goed opletten dat je via de juiste (kortste route) weer het complex verlaat. Terwijl we aan het genieten waren van de omgevingen had ik ineens het gevoel dat er een aansluiting niet klopte. Het was wel erg weinig, maar op 300 meter is 50 meter toch significant. Dus terug en nogmaals meten. En ja hoor, het klopte echt niet. Maar direct extra stress, want twee grote concurrenten (Donders & v.d. Werf) kwamen achter elkaar aangereden onze richting op.
$#%&*!#, auto stil zetten, de andere kant opkijken en hopen en bidden dat ze niet teveel op ons letten. Adem inhouden, wachten, wachten, wachten….. En ja!!! Ze rijden allebei de verlegde weg in. Nog 30 seconden wachten om te kijken of ze niet terugkomen…… Nee, ze hebben het niet gezien. Dus wij rechtdoor, omrijden, de extra stempel pakken en door! Dit zou wel eens de scherprechter kunnen zijn.

Na een mooi traject grensbenaderen om de Dwingeloose Heide (weer prachtige weggetjes) kwamen we op kaart 5, pijlen volgens het Tulpenrallye systeem. En hier was weer een hoogstandje door Rutger verzonnen. Het einde van pijl 2 was zeer duidelijk verlegd, hier kwam je 50 meter te kort. En er was een zeer uitnodigende omrrij-route om het cijfer 2 op de kaart heen. Maar er was via een stuk eerder gereden route en nog veel mooiere (maar vooral kortere) route linksom een alternatief. Bijna waren wij hier ook ingestonken, maar last-minute ontdekte we de tweede mogelijkheid en na goed meten bleek deze veel korter te zijn.

Daarna door naar de TC-IN waarna je via een klein stukje ingetekende lijn naar de afsluitende Bol-Pijl met Regularity mocht gaan.
Dus voor je gevoel een stukje neutraal. Maar wat bleek, een kleine cirkel zorgen voor veel verwarring. Want de nieuwe weg liep heel anders dan de (oude) kaartweg. Maar omdat je in de cirkel eindigden, leek alles in orde en reden we vrolijk verder. Maar….. Vlak voor die cirkel zat nog een samenkomst van wegen… dus die moeten we nog ophalen!!! Oeps, dat ging bijna mis, wel wakker blijven. Dus rechtsaf, langs de beloning in de vorm van controle W en de route oppakken. En door! Maar… Ik kijk nog een keer naar de kaart, en wat blijkt. Voor die samenkomst van wegen zit nog een wit weggetje, die eigenlijk op de pijl lijkt uit te komen. Maar omdat de RC-W al hadden gehad, dacht je de beloning al binnen te hebben. Dus weer terug. En ja hoor, het kleine witte weggetje volgen en aan het einde staat de extra beloning in de vorm van een stempel. Bijna voor de tweede keer erin gestonken.

Nu wel door naar de BolPijl. Persoonlijk vond ik dit wat minder, volgens mij is deze ook door iedereen foutloos gereden. Hier had wat ons betreft wat meer in mogen zitten.

Maar al met al hebben we een erg leuke dag gehad en hebben Jaap en Rutger een evenement neergezet wat zeer goed bezocht wordt, goed verzorgd is en wat een van de moeilijkere eendaagse evenementen is.
En natuurlijk met de mooiste weggetjes ;-)

Dat dit ons inderdaad bleek te liggen was terug te vinden in de uitslag, voor de tweede keer mochten we hier de grootste beker ophalen.
Op het podium vroeg Rutger nog of we het moeilijk genoeg vonden. Voor ons mag het altijd moeilijker, maar ik denk dat jullie een goede balans hebben gevonden. Ik heb in ieder geval geen negatieve geluiden gehoord, klasse dus!

Over moeilijkheid gesproken, mocht u dit ook leuk vinden, dan wil ik graag van de gelegenheid gebruikmaken om u uit te nodig voor een rit die ikzelf uit zet, namelijk de 1e Finalerit van de NRF op zondag 16 december.

Tijdens dit compacte kaartlees evenement rondom Sint Oedenrode kunt u eens kennismaken met dit type rit. De snelheid ligt wat lager en de grappen/vallen concentratie ligt wat hoger.
En, mooie weggetjes, zeer weinig keercontroles, gewoon lekker rijden.
Klinkt eenvoudig. Echter…….Zowel in de ochtend als de middag is er een unieke twist aan de reglementen gegeven.

Geïnteresseerd? Kijk dan een op onze website. 

Terugkomend op de Drie Provinciën Rally, deze vierde edities heeft aangetoond dat dit een vaste waarde is op de kalender. Een gezien het niveau van deze rally mogen de Expert-klassers volgend jaar in grotere getalen afreizen naar het Noorden, jullie hebben echt een leuke wedstrijd gemist dit jaar!

Remco Luksemburg

Equipe # 15: Albert Boekel - Remco Luxemburg

De 8e Nacht van Nederland

Wij deden voor het eerst mee in deze 8e editie van de Nacht van Nederland. Ik dacht lijkt me ook wel leuk een nachtrally, mijn vouw die navigeert vond het oké. Later hoorde zij van andere equipes bij een andere rit dat het 600 km was dat had ik nog niet verteld. Een citaat luidt dat je beter om vergiffenis kan vragen dan om toestemming.

Het voordeel van zo’n nachtrit was dat je zonder stress naar Wijk bij Duurstede ging en er toch onbevangen aan begon. Voor de start nog een briefing over de ins en outs van de uitzetter Erik van de Klundert. Geen overbodige luxe bijvoorbeeld geen foutcontroles en een RC van een andere klasse toch genoteerd wordt niet bestraft, want dan heb je de RC van jouw klasse al gemist. Drukwerk van de kaarten was goed leesbaar maar een gekartelde bermlijn of versprongen kaartlas kon je negeren het is een echte rijders rally en verder geen geneuzel. Om 16.55 uur mochten we van start via een stukje bolpijl om langs de Neder-Rijn te beginnen met pijlen kortste route.

TC2 werd aangedaan en verder met pijlen kortste route naar TC3. We zijn nu in Putten aangekomen het systeem blijft hetzelfde en het wordt nu donker, echt donker. Geen fietsers meer, het was mooi weer dus die reden ook nog hun rondje, het werd rustiger. TC4 is bij de Ossenstal een uitbaterij midden in de bossen bij Epe. We zien ook nog wat wild oversteken en een hert was wel erg dichtbij langs de kant van de weg. De eerste 135 km zitten erop na het eten en na wat rust weer verder op naar carrosseriebedrijf Jansen in Wesepe. We hadden nu een ingetekende lijn, punten vrije route en pijlen kortste / punten één na kortste route gereden. Bij punten vrije route hebben we wel wat steken laten vallen of er was gewoon alleen een punt en geen RC.

Na de goede verzorging en ontvangst bij Jansen weer verder bij Holten begonnen we met grensbenadering wat weer overging in pijlen kortste route naar TC8. Via Ruurlo- Haaksbergen richting Zutphen, we zijn nu bij TC10 het voor de Nacht van Nederland bekende “Café René” Omdat het René Klement’s laatste kunstje was kreeg hij een ludiek cadeau in de vorm van elke deelnemer een kunstbloem aangeboden dit vormde een heel boeket René bedankt voor je inzet.

We hebben er inmiddels 385 km opzitten en er zijn nog geen wanklanken in de auto gehoord. Wel hebben we soms moeite bij het opstarten en weer verder rijden na een rustpauze. Bij elke TC waar we er even uit moesten werden we gelijk op de hoogte gehouden van de tussenstanden. We waren wat minder vertrokken 13e naar 8e toen weer 10e en uiteindelijk 12e weer terug in Wijk bij Duurstede . Niet super maar wel genoten en weer een ervaring rijker. We kunnen niet allemaal winnen en voor drie klasse drie auto’s aan de start is ook niet leuk maar ik wil ze wel even noemen de toerklasse werd gewonnen door:
Toerklasse: Frank Moonen met Peter Hoens
Sportklasse: Seppe Verstegen met Gonzo van den Bogerd
Expertklasse: Wytze van Leuveren met Rutger Kwant.
Alle winnaars proficiat. Ik moet erbij zeggen dat onze kompanen Eric R. Beyer met Ron Hageraats zich geweldig naar een derde plaats wisten te rijden in de Sportklasse met als smet op dit weekeinde dat Ron bij het naar huis rijden een draadbrand in zijn auto kreeg door kortsluiting. Jammer na zo’n mooie nacht. Sterkte hiermee Ron.

Tot slot dan nog: het is erg knap als de winnaars in de expertklasse na 600 km in het donker maar 2 RC’s gemist hebben en dan alleen in het tweede traject.

Rest mij Erik van de Klundert en zijn vrouw Mirjam en alle Marshalls te bedanken voor een onvergetelijke 8e Nacht van Nederland.

Fred Beckman

Equipe # 25: Fred en Bertine Beckman

Weer een prachtige ABC-rally

Wat was het een mooie editie van de ABC rally afgelopen vrijdag en zaterdag. Niet alleen het weer was fantastisch, ook het rallygebied en de algehele organisatie was perfect. Jammer dat zo veel andere equipes het dit jaar hebben laten afweten, we vragen ons af waarom? Maar om ook al diegenen een indruk te geven van het geslaagde evenement, doe ik hier een kort verslag.
Voor ons begon het allemaal al op de donderdagavond. Omdat het voor ons een flink eind rijden is (230 km), hadden we eerder besloten om de ABC-rally nu eens te combineren met een bezoek aan de nieuwe dierentuin in Emmen. Dan is de lange rit nog meer de moeite waard (Ideetje? Aanrader!). Wij bleken niet de enigen te zijn die dit hadden bedacht. Vrijdag overdag hoorde ik ineens ergens tussen de giraffen en neushorens mijn naam roepen. Jaap en Joke Beck lieten zich tussen de wilde beesten rondrijden.

Terwijl ’s avonds de eerste Sport en Toerklassers in het hotel arriveerden, begon voor ons de avondetappe. Het construeren, vinden en rijden van een route in het donker vergt altijd extra concentratie. Niet eenieders favoriete uitdaging, maar voor de diehards onder ons…. Die mogen niet klagen.
Het was een mooie uitdagende etappe en één situatie wil ik jullie niet onthouden: het tunneltje. Het betrof onderstaande situatie waarbij je aan kwam rijden vanuit het westen op de witte weg onder ’10.4’. Op weg naar pijl 12 had ik ingetekend ‘einde weg rechts’ om bij pijl 12 weer rechts te gaan de pijl op. Na de witte weg rechts hing er een stempel, en aangezien het niet meer ver was naar de TC vond ik dat niet vreemd. Dit zou wel eens de afsluitstempel kunnen zijn… FOUT!!! Als je immers goed kijkt op dit kaartfragment, zie je dat de pijl precies aansluit op een brug/tunnel. Je kon dus niet direct pijl 12 oprijden als je evenals ons rechts was gegaan na de witte weg. Je zou dan immers met je auto naar beneden storten en ongetwijfeld niet meer verder kunnen rijden. Nee…. De goede route was einde witte weg links, onder de brug door naar de andere zijde van de rode weg om dan vervolgens via het tunneltje pijl 12 op te rijden. Toen wij bij pijl 12 aankwamen en de tunnel zagen, wist ik dat we zojuist een foutstempel hadden gezet. Dat was tegelijkertijd balen en genieten. Balen omdat ik beter had moeten opletten, en genieten omdat we met 2 benen in een sublieme val van de uitzetter waren getrapt. Ik heb Arjan direct gecomplimenteerd met deze mooie val. 

Na een biertje in de inmiddels druk bezette en gezellige bar van het hotel, bleken we 3e te staan door deze ene fout, 2 minuten tijdstraf en een paar seconden op de regularity en het testje op het testcentrum van het DIBO opleidingscentrum. Onze grootste concurrenten (voor het NK) Van Leuveren en Kwant stonden direct al eerste.
Zaterdag was een stralende dag. We gingen direct richting Duitsland en hebben daar het grootste deel van de rally verreden. Prachtige landweggetjes, weinig wandelaars en al helemaal geen fietsers… een perfect rallygebied. En ook daarvoor is het echt de moeite waard om een rally te starten vanuit Emmen.

De routes waren mooi, de uitdagingen uitdagend, maar goed te doen, en de tijd stond behoorlijk ruim. Daar komt ook bij dat Arjan amper werkt met herstelopdrachten en foutletters (misschien moeten Arjan en ik wat aan elkaar doorgeven… ik wat minder en Arjan dan wat meer…). Dat heeft als voordeel dat je lekker door kunt rijden, maar kent ook nadelen. Zo twijfelden wij wel eens bij een situatie of de controle goed zou zijn, maar omdat er op de alternatieve route geen controle stond, kon het eigenlijk niet anders dan dat we de bediscussieerde controle toch maar moesten noteren.
Een ander voordeel van herstelopdrachten is dat je de equipes die de goede route rijden weer snel de situatie kunt laten verlaten, zonder dat de equipes die verkeerd rijden op andere ideeën worden gebracht en alsnog de juiste controles gaan ophalen. Eén equipe heeft hierdoor zeker 2 fouten minder gemaakt doordat ze ons vanuit een andere richting zagen komen.
Ook waren de koffiestop , de lunch en het dinerbuffet weer fantastisch geregeld en van goede kwaliteit. Hiervoor was ook voldoende tijd ingebouwd zodat eenieder kon genieten van een uitstekend verzorgde en lekkere lunch met voor ieders wat wils (behalve dan voor diegenen die voor de rallykroket naar Duitsland waren gekomen).

De rekenkamer was op tijd klaar met de definitieve uitslag zodat nog tijdens het diner de prijzen konden worden verdeeld: alle nummers 1 t/3, de beste equipe met een Britse auto, een loterij met kortingsbonnen voor 25 t/m 75% op het inschrijfgeld voor een volgende deelname en aparte prijzen voor de equipes met de minste strafseconden op alle testjes en regularities. Deze laatste Time Trial prijs is in het leven geroepen ter vervanging van de Best Mixed Equipe. En terecht vinden wij. Dit is een prijs waar vooral de rijders invloed op hebben en dus een extra uitdaging voor hen.

Op de zaterdag hadden we uiteindelijk geen enkele controle gemist, maar dat gold ook voor de equipe Van Leuveren/Kwant…. Hen feliciteer ik dan ook met een verdiende en mooie overwinning.
Wij bedanken, mede namens alle deelnemers, de gehele organisatie van de ABC rally voor de geweldige rally. Wij zijn er volgend jaar weer bij en wij hopen dan op een groter deelnemersveld, want dat verdiend een rally als deze.

Jürgen Donders en Jacqueline Zuiderwijk

foto's: Niko Bloemendal 

De knollentuin van Maus

Zaterdagochtend 29 september, in alle vroegte gaat de wekker. Vandaag staat de Memorial Maus Gatsonides op de rol. De 20e, dus een jubileumeditie. Start- & finishplaats is Haarlemmerliede bij het Hotel De Zoete Inval. Meerdere deelnemers zijn de vorige avond al die kant uit gegaan en hebben wat meer nachtrust genoten. Met de slaap nog enigszins in de ogen vraag ik mij af of dat voor ons niet ook verstandiger was geweest. Hup, op naar mijn maatje Kees Brussaard, piloot van dienst voor deze dag, om samen naar de startlokatie te rijden.

Voor wie niet meteen een beeld heeft bij wie Maus Gatsonides is een korte bloemlezing:
Als petrolhead heb ik bij Maus een ambivalent gevoel. Maus was misschien wel Nederlands beste rallyrijder ooit, met winst in de Rally van Monte Carlo in 1953. Weliswaar met een Ford Zehpyr, maar toch. Ook de Tulpenrally wist hij te winnen. In de jaren 50 was Maus tevens fabrieksrallyrijder voor Standard-Triumph. In die hoedanigheid heeft hij wellicht zijn meest memorabele rally gereden: de Rally van Monte-Carlo in 1958. In de aanlooproute naar Monte-Carlo had Maus door een aanrijding met Rob Slotemaker veel tijd verloren. Een gesneuvelde koplamp van zijn TR3 verving hij door een tractorlamp waarna hij als 58e van start ging voor de laatste nacht. Uiteindelijk eindigde hij als 5e en werd door de organisatie als morele winnaar uitgeroepen. Maus heeft ook een garagebedrijf gehad en heeft ook zelf enkele auto's gebouwd onder de naam Gatso. De bekendste voorbeelden zijn Kwik en Platje, beiden nog altijd in (meer dan) rijdbare staat. Tot zover de positieve associatie met Maus. Waar we, bewust of onbewust, Maus tot aan de dag van vandaag aan worden herinnerd is zijn uitvinding de Gatsometer, oftewel de FLITSPAAL. Helaas, een noodzakelijk kwaad in ons hedendaagse verkeer. Ik houd mij maar vooral vast aan de positieve associatie.

Omdat het een jubileumeditie betrof had de organisatie besloten om de MMG dit keer in het woongebied van Maus te organiseren: Heemstede en omstreken. Noord-Holland dus, eeehhh... meer Randstad wordt het bijna niet. Voor de uitzetters Kees van Hattum en Ton den Uyl een ware uitdaging om in dit druk bevolkte gebied een rally uit te zetten.

Bij aankomst begint de spanning toch wel een beetje te stijgen: de afgelopen jaren rijd ik nog maar heel af en toe een rally en de MMG was pas de 3e rit/rally dit jaar die ik zou navigeren, dus enig ritme in dit spelletje was ver te zoeken. Voor mijn maatje Kees was dit überhaupt pas de 3e klassiekerrally waar hij aan meedeed na 2 keer samen de Drie Provinciën Rally te hebben gedaan. Desondanks toch ingeschreven in de Sportklasse, min of meer 'gedwongen' door onze deelnemende dorpsgenoten Frans van Diepeningen en Saskia Bakker voor een extra onderlinge competitie, haha. De deelnemerslijst bestuderend leerde dat er meerdere equipes van Expert-klasse niveau meededen, dus de prijzen waren bij voorbaat al heel ver weg. Daar ging het ons toch al niet om: als we maar een leuke dag hadden.

De uitzetters hadden ons een verscheidenheid aan systemen voor deze dag voorgeschoteld: Pijlen kortste route, Pijlen kortste route & punten één na kortste route, BARIL, Grensbenadering en Striprit. BARIL is om de een of andere reden mijn favoriete systeem, niet omdat ik dat nou zo goed zou kunnen maar vind het wel heel leuk. De Striprit kent òf hele grote liefhebbers òf verfente 'haters'. Het is inderdaar een heel eigen spelletje dat je zeer nauwgezet moet uitvoeren, ikzelf vind het wel geinig. De dag vóór de start werd nog een bulletin toegestuurd. Hier stonden best wel veel wijzigingen en aanwijzingen op. Bij de vorige 2 ritten dit jaar heb ik in het geheel niet op het bulletin gelet en dat heeft aardig wat punten gekost. Een gewaarschuwd mens...

De ochtend begon met Pijlen kortste route, tussendoor afgewisseld met de striprit. Eerste deel van de Pijlenrit en de striprit ging prima en naar achteraf bleek zonder fouten. Halverwege de striprit wel een keer opnieuw begonnen want we kwamen ergens niet goed uit: bleek dat ik een situatie die we al wel hadden gereden niet had afgevinkt en ja, dan raak je in de war. Buiten wat opgelopen tijd geen probleem. De eerste 'val' daarna hebben we volgens de uitleg niet goed uitgevoerd. Maar ja, het bulletin zei toch echt dat in de ochtend bermlijnen NIET blokkeren, in tegenstelling tot wat in het reglement staat. Dat indachtig heb ik nog steeds het idee dat we het goed hebben opgelost, maar je kent het gezegde: de uitzetter heeft altijd gelijk, ook als hij geen gelijk heeft, haha...

De 2 domste fouten die je kan maken als equipe zijn:
• Een langsrijder niet opmerken
• Een routecontrole wel zien maar niet opschrijven
Helaas aan het eind van de Pijlenrit de laatste fout gemaakt. Pfff..., prutsers!

Dan de BARIL. Leuk! Eerste deel helemaal prima, maar het tweede deel toch maar mooi 3 fouten gemaakt. Was het de tijdsdruk richting de TC? Was het de maag die al wat begon te knagen waardoor de scherpte er af ging? Nou, niet helemaal. Hier was sprake van enerzijds de andere domste fout die je als equipe kan maken, maar anderzijds speelde het gebrek aan ritme hier parten: je hebt als navigator niet zo snel alle oplosmogelijkheden paraat. Wel leuk bedacht van de uitzetter trouwens. Deze etappe voerde ons vlak langs de Polderbaan en Zwanenburgbaan van Schiphol. Af en toe hadden we het idee dat we de binnenkomende vliegtuigen zo bij de staart konden pakken, indrukwekkend!

Met behoorlijk wat tijdsverlies bij de lunchlokatie. Snel de kaart ingeleverd terwijl Kees ging parkeren. En daar ontstond de nodige verwarring. Bij het inleveren van de controlekaart werd aangegeven dat we 10 minuten later mochten starten voor de middag omdat het tijdschema voor iedereen erg krap bleek. Ha, fijn, iets meer tijd om van een broodje mèt rallykroket te genieten. Aan tafel aangeschoven bij een andere equipe en die bleken met hun neus in een routeboek te zitten. "Is die van vanochtend of al van vanmiddag?" vroegen we. Bleek dat zij hadden begrepen èn gekregen dat 10 minuten vóór hun starttijd het routeboek al werd uitgereikt. Maar dat stond niet in het reglement en was òns niet verteld. Hùp, snel het routeboek gehaald en we kregen onze controlekaart mèt oorspronkelijke starttijd ook mee. Eeehhh..., wat is er met de 10 minuten extra gebeurd? Nou ja, toe maar, we hebben het laatste hapje kroket snel naar binnen gewerkt, zijn de auto ingesprongen en weer gaan rijden. Geen idee wat er uiteindelijk met die 10 minuten is gebeurd.

Eerste etappe van de middag was Grensbenadering, zo veel mogelijk links houden. De route ging onder andere dwars door Lisse. En daar kwamen alle 'uitdagingen' bij het uitzetten van een rally in de Randstad bijeen: in treintjes rijden door openstaande brug, veel stoplichten, druk verkeer, etc. Een controle midden in het dorp aan een drukke weg? Apart... Wel leuke vallen er in en ja, ook hier werd ik weer feintjes geconfronteerd met het gebrek aan ritme: ik vond het al vreemd dat ik geen omrijconstructie kon bedenken waarbij het nodig was om dóór de grens te gaan. En het stond nog zó nadrukkelijk in het reglement dat dit voor de Sportklasse wèl mocht. Ook een situatie die op de kaart nèt iets anders was dan in werkelijkheid niet goed beoordeeld. Goede vallen van de uitzetter en er met boter en suiker in gegaan. Ook hier weer een langsrijder gemist, nou ja zeg...

De laatste variant die ons voorgeschoteld werd was Pijlen kortste route & punten één na kortste route. En nu kwamen we ècht in de achtertuin van Maus want we reden langs Heemstede. Eerste kaart helemaal goed gereden, maar achteraf gemerkt dat er toch nog zoiets bestaat als een nog véél dommere fout die je als equipe kan maken dan de eerder genoemden: gewoon een àndere letter opschrijven dan die je gezien hebt. We zijn lekker bezig, haha...

Op de laatste kaart 'bewust' een verkeerde keuze gemaakt. Door het gebrek aan recente ervaring had ik niet meer scherp of ik een bepaald kaartteken nu mocht gebruiken om daaromheen een één na kortste route te construeren. Dat niet gedaan, op de foute route wel een letter tegen gekomen maar nog even niet geschreven. Toen we uiteindelijk tegen allerlei inrijverboden reden was het duidelijk: het moest tòch die andere route zijn. Tegen enkele inrijverboden in (ja, sorry, stout, ik weet het, maar ja, anders moesten we wel héél erg ver terug) naar de plek gegaan waarvan ik zeker wist dat daar de juiste controle moest staan. En inderdaad, niet één maar twéé controles stonden er. De juiste opgeschreven en weer door. Maar geen rekening mee gehouden dat nog iets verder daarvóór er nòg een controle kon staan. En daar had de uitzetter ons wéér tuk. Weer enigszins verlaat, maar niet zo veel als 's ochtends, aangekomen bij de finish. Eigenlijk hadden we nog wel zin in meer, maar het was helaas al voorbij.

Na inleveren van de controlekaart een lekker biertje, smaakt altijd weer héérlijk na afloop. En wat misschien wel nòg beter smaakte was het buffet dat opgediend werd. Complimenten aan de crew van Hotel de Zoete Inval, dit was ècht goed en lekker.

Uiteindelijk bleken we als 7e te zijn geëindigd, direct achter enkele vermaarde Expert-klasse equipes. Een resultaat dat we op geen stukken na van te voren hadden kunnen bevroeden. We waren daarom best een beetje trots op onszelf.

O ja, die knollentuin uit de titel van dit verslag, waar slaat dat nou eigenlijk op? Nou, dat slaat op de drempels die we onderweg zijn tegengekomen. We waren van te voren al gewaarschuwd door de organisatie dat dit fenomeen in dit gebied helaas niet te vermijden viel, en dat hadden ze niet overdreven: het waren er héél véél. Ondanks alle hindernissen die de Randstad met zich meebrengt voor dit soort evenementen hebben de uitzetters er tòch een leuke rally van weten te maken, een compliment waard. Wèl heb ik uit betrouwbare bron binnen de organisatie mogen vernemen dat er volgend jaar een héél ànder wedstrijdgebied wordt aangedaan. Dat belooft heel veel moois. Mogen we de Triumph-rijders onder de klassieke rallyrijders daar dan weer begroeten? Tot volgend jaar.

Richard van Erp