Laat me beginnen om mezelf eerst voor te stellen: Ik ben Anjo Otten, 54 jaar en woon samen met Wim Broens, 3 paarden, 2 honden en 2 katten in het Achterhoekse Westendorp.
Wim rijdt al heel lang rallye en ik volgde met belangstelling de resultaten die hij met zijn vaste navigator Harry Boland behaalde. Een indrukwekkende rij bekers staan hier in de schuur. Helaas is Harry in 2013 overleden en Wim heeft vanaf dat moment met verschillende bevriende mannen als zijn navigator het rallye rijden voortgezet.
Maar ik wilde wel eens kijken of ik het ook leuk zou vinden zodat we deze hobby samen konden beleven. We zijn begonnen met de Happy midsummer drive in de zomer van 2014. Gevoel voor kaartlezen heb ik wel en een dagje rijden kan ik ook wel aan, maar al die verschillende kaartleessystemen en trucjes die daar dan ook nog zijn ingebouwd is wel andere koek. Leuk vond ik het zeker en in zekere mate is het ook verslavend, want nadat de analyse van alle fouten was gemaakt wilde ik het de volgende keer beter doen en nergens meer intrappen. Nou, dat valt nog vies tegen, elke keer weer worden er nieuwe fouten gemaakt om van te leren.
Niet dat we zo succesvol waren, maar na een paar rally’s in de toerklasse hebben we wel besloten om sportklasse te gaan rijden, want daar zit meer uitdaging in en je kan er veel meer van leren dus. Wij rijden slechts een paar keer per jaar samen een rallye en dat doen we ook echt samen, Wim rijdt maar kijkt regelmatig mee op de kaart als ik er even niet uitkom.
Toen wij zaterdag 20 januari 2018 met de BMW 2002 uit 1968 richting Woudenberg reden hadden we dan ook allebei het idee dat het wel een jaar geleden was dat we de laatste rallye samen gereden hadden. Dit was niet zo, want afgelopen november reden we nog de NOL en daarvoor in September de SLS en de Gelderlandrit.
De voorbereiding had die avond ervóór plaatsgevonden door het lezen van het reglement en that was it…
Kijk...je kan wel dénken dat je niet meer gefopt wordt door fietsjes; groene of blauwe wegen; een doorgetrokken bermlijn; bordjes die net effe op een verkeerde plek staan; een pijl die niet scherp maar rond getekend is; een punt die je kan rijden bij het systeem “grensbenadering” of afstanden die net ff niet kloppen, maar de werkelijkheid is dan toch weer anders. En laat dit nu nét de dingen zijn waar ik bij de Happy drives ALTIJD weer de fout in ga.
Het was een koude, maar droge 20e januaridag deze zaterdag en na een lekkere kop koffie met een koek konden wij als 2e starten. Vooraan starten is altijd fijn, je kan dan je eigen rally rijden en bent lekker op tijd weer binnen, als alles goed gaat tenminste. Pijlen kortste route vind ik een leuke om te doen en het intekenen ging vlot, maar het ging al vrij snel fout, omdat ik met mijn 50+ ogen niet gezien had dat het begin van een pijl op de parallelweg begon. Slordig, maar ook heb ik een dubbele loep en extra leesbril nodig om dit soort grapjes nog goed te kunnen zien op de kaart. Verder soepel gereden (blijkbaar nog langs een stempel Q gereden, hoe is dat mogelijk?) totdat de striprit/visgraat ons volledig in verwarring heeft gebracht. Waarschijnlijk redelijk in het begin een afslag (naar op een parkeerplaats?) niet gezien en daar ga je dan: tijd verloren en de rest volledig onduidelijk. Nog drie letters hebben we kunnen opschrijven, maar al snel hebben we de moed opgegeven en zijn naar het vervolg van de “pijlen kortste route” gereden en ja, daarom dan al 4 letters fout.. Wel een grote afstraffing voor één traject dat de mist in gaat! Tijd is gelukkig bij 2 minuten gebleven.
In de rest van de ochtend hebben we blijkbaar nog een langsrijder gehad, dat is altijd jammer. Ja en dan ook nog scherp i.p.v. rond gereden en foutletter A genoteerd en die letter J tóch gewoon opgeschreven, terwijl we al onze twijfels hadden over de plek waar die was opgehangen. Al met al hingen we onderaan de ranking met maar liefst 9 fouten in de ochtendetappe, dat is best balen. Maar het was een hele mooie route met in de polder bij Bunschoten nog verraderlijke gladde wegen. We kwamen opmerkelijk veel hardlopers, wandelaars en fietsers tegen en vooral veel omgewaaide bomen die na de januaristorm van donderdagmiddag opgeruimd werden. Het had hier ook flink huisgehouden konden we zien. Ook de zandpaden waren erg nat met grote kuilen, maar goed door te komen.
Toch vol goede moed hebben we ons na de heerlijke lunch met een warm soepie en een lekkere kroket gemeld voor het tweede deel van de dag. De ingetekende lijn met barricades was niet echt een grote uitdaging en hier en daar zelfs wat saai. Weg verlegd niet gezien, dat kostte een strafletter en door de afgesloten weg waar we de volledige rotonde moesten rijden hebben we ons laten foppen.
Grensbenadering is persoonlijk mijn favoriete systeem omdat het leuk is om in te tekenen en het gaat ook vaak goed, maar ik was weer net niet scherp genoeg voor de “addertjes onder het gras”, zoals een ieniemienie streepje dat de weg onderbreekt. Zoals ik al zei: een dubbele loep en een leesbril.....
Soms heb je het geluk dat er iemand voor je rijdt die linksaf gaat terwijl jij rechtdoor had ingetekend en dan ga je nog eens goed kijken op de kaart en ja....dan heb je tóch een riviertje over het hoofd gezien, maar deze keer, geholpen dus door Martin (waarvoor dank), is deze fout afgewend. De middag afgesloten met (slechts) 3 fouten.
Joan en Frans, jullie hebben weer je uiterste best gedaan om er een uitdagende rit van te maken en daarvoor dank.. De start rond half 10 en fijn op tijd weer binnen vind ik persoonlijk een prettig concept. Het tijdschema in de rally was perfect. De route heeft ons over mooie weggetjes geleid en het weerzien en bijpraten met rallyevrienden was erg gezellig.
Tot de volgende keer, Anjo.
