Write a comment

De Woeste Noord-Wester

Na 11 eerdere afleveringen telde de 12e editie van deze rit dit jaar mee voor het NRF Klassiek kampioenschap kaartlezen. Door alle extra covid-19 maatregelen voor de Stichting DWNW een stevige klus om alles voor elkaar te krijgen.

Drie leden van de Vechtstreek mengden zich in de strijd om de bokalen.

Start

Na een aanlooproute van 80 kilometer reden wij met de Alfa Romeo het Totaal tankstation binnen. Alle pompen bezet met klassiekers. Gelijk gezellig, helaas was er een pinstoring en werd het betalen lastig. Contant of als het meezat kon het ook contactloos. De eerste file was een feit.

De start was bij De Nadorst in Blokker (Hoorn). Misschien hebben Nacht van Weesp rijders nog wel herinneringen aan deze plek (36e 2007).

Een goede ruime plek, waar de looplijnen m.b.t. tot de RIVM duidelijk op kaart waren aangegeven. Documentencontrole en start buiten. De 1,5 M kon met 39 equipes zo goed gehandhaafd worden.

Na de documentencontrole, het aanbrengen van de rallyborden en het installeren van de kaartleesbak konden wij om 12:25 echt van start.

Traject 1 Hoorn – De Zingende Wielen Den Oever

6 verschillende systemen en 120 kilometer te gaan.

Als eerste gele punten kortste route en rode punten vrije route. Waarbij niet op de kaart staande wegen voor de vrije punten gebruikt mochten worden. En na je een geel punt had aangedaan, mocht je ook keren. Van rustig beginnen was dus geen sprake. Vervolgens pijlen kortste route. Hier moesten op verschillende verlegde situaties wat herconstructies bedacht worden. Dit verliep in het begin soepel, maar in het 2e deel sprokkelden wij toch 3 fouten bij elkaar.

De getimde special bestond uit 6 T’s. Nu zijn wij niet van het precies op tijd rijden en besloten dus de tijdtabel maar gelijk op de achterbank te gooien. In een mooi rustig tempo losten wij die 6 T’s foutloos op. Wel 12 tijdstrafpunten! De volgende special was coördinaten punten kortste route. Helaas was de uitzetter te lui om die punten te plaatsen en moest dat lastige klusje door ons zelf gedaan worden.

Ook dit werd door ons foutloos opgelost. Tot slot voor de rust nog pijlen kortste route waarbij zo min mogelijk gebruik gemaakt mocht worden van rode wegen. Liefst vier fouten maakten wij in dit stukje, waaronder een langsrijder en een miniem stukje rode weg verstopt in de G van een tekst. Lichtelijk vermoeid draaiden wij de parkeerplaats van de Zingende Wielen in Den Oever. Ook hier de TC’s In en Uit lekker buiten en geen problemen met 1,5 M.

Vooraf hadden de deelnemers al de samenstelling van hun diner opgegeven.

Soepje, hoofdgerecht en drankje. Wij hadden gekozen voor varkenshaas saté met friet en salade. Geserveerd met kroepoek en atjar. Om 39 equipes in een beperkte tijd allemaal te voorzien van het hele diner is best een hele klus. Wij dachten door alleen voor de hoofmaaltijd te kiezen niet te lang te hoeven wachten. Dat viel iets tegen, de kok had besloten om eerste alle soepjes te serveren en daarna pas aan het hoofdgerecht te beginnen. Na wat aandringen bij de bediening kwam de smaakvolle maaltijd en de prima saté van wel 2 ons op tafel. Binnen 10 minuten hebben wij de saté tot ons genomen met een enkel frietje en lukte het ons om precies op de herstarttijd het routeboek 2 op te halen. 

Traject 2 Den Oever – Sportcentrum Hoorn

5 verschillende systemen en 98 km te rijden.

Vier pijlen kortste route. Niet te moeilijk en soepel te rijden. Natuurlijk wel goed blijven opletten en de juiste herconstructies vinden. Voor ons een foutloos begin met de nog niet geheel afgedaalde varkenssaté in de buik.

Erg leuk was de blinde lijn. Schaal 1:25.000, waarbij af en toe een stukje kaart enig houvast gaf in welk gebied je aan het rijden was. Veel dijk wegen met op- en afjes.

Bij een van die afjes vonden wij dat de afstand toch meer dan 50 meter afweek.

RC  Q niet geschreven, helaas volgens de uitzetter klopte het precies. Weer 30 strafpuntjes. Ook in dit traject een special, namelijk de visgraad. Voor routebeschrijvers is dit natuurlijk een eitje. Kort na de start leverde drie opdrachten met wegen voorzien van het verkeersbord rotonde de nodige problemen op. Bijna niemand begreep het en heel veel auto’s reden in het rond om de rotonde niet wetende wat te doen. Sjaak gebeld en die stond binnen 2 minuten naast ons. Zijn uitleg wilde bij ons niet doordringen in de hersenen, maar wij begrepen nu wel wat de bedoeling was. Resultaat nul strafpunten. Van Winkel naar Obdam grensbenadering, in principe zoveel mogelijk (linksaf) of (rechtsaf) slaan om de grenslijn te benaderen. Keuzes, altijd moeilijk!  Dat linksaf zat er 1 keer in en dat werd door ons niet gevonden. Kom ik later nog wel een keer op terug. Tot slot een stuk ‘ongenummerde punten passeren’. De afstand tussen de punten bepaalde de volgorde. Je moest steeds naar het punt dat hemelsbreed het dichtst bij het vorige punt lag. En dan de weg berijden die het dichtst langs het punt liep. En dit alles op een wat oude kaart die voor wat extra probleempjes zorgde. Met 4 fouten sloten wij de 12e DWNW niet zo best af.

De prijsuitreiking vond plaats op het tennisveld van het sportcentrum en de prijswinnaars mochten zelf hun prijs van de tafel ophalen. Alles conform de RIVM-maatregelen. De uitzetter Sjaak Cornelissen en narijders Bea Hubers en Rina en Arthur Denzler hebben een stevige Woeste Noord-Wester neergezet. ????????

Wim den Doop

Write a comment

Classic Gelderlandrit 2020

Morgen is het dan zover, geen droogrit, maar real life rijden. Waar lagen ook weer de spullen precies? Een jaar geleden de SLS gereden en daarna is alles de kast in verdwenen. Of toch niet? De doos met spullen die altijd opgeruimd worden zijn zo te vinden, maar waar zijn die linialen en het stempelkussen ook alweer? Wel een paar linialen gevonden (in de doos omdat ze niet favoriet zijn) maar niet degenen die het fijnste zijn (vast niet onbekend…). Eind goed al goed, na wat zoeken vindt manlief er nog één in de garage behorend bij de favorieten. Mooi, een beetje op letten tijdens het rijden en 1 liniaal zou voldoende moeten zijn.

Toch is het anders dan andere jaren, hoe zal het zijn in het corona tijdperk? Nog even lezen, nee mondkapje niet verplicht, stempels vervallen (das mooi, stempelkussen is nog niet gevonden), advies eigen klapstoelen mee (laten we die nou net voor de zomervakantie aangeschaft hebben) en niet te vroeg komen bij de start….

Zo gezegd zo gedaan, strak gepland stappen we de volgende ochtend in de auto. Nog wel heerlijk fris dus kapje nog maar even dicht zo op de snelweg. Een mooie ochtend, nevel boven de weilanden, de zon laat zo nu en dan een straal zien. Onder het rijden de benodigdheden hun vaste plek gegeven. De magnetische keukenwekkers (ja, echt waar; ze bewijzen al jaren hun trouwe dienst als stopwatch) opgehangen, de tijdklok vastgeplakt en de mandjes met pennen (en toch maar wat reserve linialen type niet favoriet) gevuld. De powerbanks met duck tape onder de tripmaster respectievelijk tegen de achterwand van de Rosbak geplakt. Zo hebben we zonder sigarettenaansteker toch nog licht mocht dat nodig zijn. Klaar, alles toch een eigen plek in een niet-rally geprepareerde originele auto. Maar goed ook, de planning is strak. Eenmaal aangekomen geen tijd voor koffie. Aangemeld, stickers geplakt, routeboek opgehaald , kapje open en rijden maar. Een warm welkom bij de start (de Crummetjes met de Spider zijn er weer). Het rijden voelt als vanouds. Letters schrijven zoals voorheen, alleen die stempel vlak voor de tijdcontrole. Die is er niet. Maar ook dat went gauw genoeg, eigenlijk is het wel makkelijk. Scheelt tijd (en brandnetels) niet meer je auto uit te hoeven.

De lunch is op dezelfde locatie als de start. Niet veel tijd, de roestige radars moesten weer even op gang komen, dus veel tijd verloren in de ochtend. Veel mensen hebben het advies opgevolgd en zitten op hun klapstoel bij hun auto. Zo ook wij. Net alsof je op de camping staat, alleen met een auto in plaats van een tent. Dit heeft toch ook wel wat zo in het corona tijdperk.

Dan de middagetappe. De tijd die gaat voor ons te snel voor het vinden van de juiste route. Mooie omgeving en weggetjes. Helaas niet altijd de goede. Maar ter lering en vermaak thuis op google maps maar eens precies uitzoeken wat er mis ging.

Bij de finish de kaart ingeleverd. Nog even op gepaste afstaand  wat mensen gesproken en daarna toch maar naar huis gereden. Dit is toch wel echt anders, het voor nu nieuwe normaal.  Eenmaal thuis gekomen en is goed kijkend naar het rallyschild bleek het de 25^e editie van de Classic Gelderlandrit te zijn geweest. Op gepaste afstand maar wel real life rijdend de boeken in gaand.  

Arieke Janse

Equipe #49 | Teun Crum - Arieke Janse | Alfa Romeo Spider 1300 Junior

Write a comment

Verslag PRC 2020.

Op zondag 6 september is de PeelRand Classic verreden. Oorspronkelijk op de kalender voor 5 april, maar door het covid-19 virus werden vanaf half maart alle evenementen afgeblazen. De ROZ Classic was op 7 maart voor mij de laatste wedstrijd voordat de boel op slot ging. Gelukkig komt er inmiddels wat meer ruimte om evenementen te kunnen organiseren, en met de nodige voorzorgsmaatregelen kan er weer gereden worden. En wat dat betreft had de ASC Van Hornerijders het goed voor elkaar. Zo werd voor de PRC een gedeelte van de route die door België zou lopen geschrapt, en werd de route niet met behulp van routecontroles gecontroleerd maar via de Rallycheck-app. Ook waren er geen bemande controles, en de tijdcontroles gingen ook via Rallycheck. Zaal Geraats te Grathem, de start-, rust- en finishlocatie, was voor elke equipe een plekje aan tafel ingericht. Op veilige afstand van elkaar en het was de bedoeling om niet onnodig heen en weer te lopen.

Jaap en ik hadden om 7:45 uur afgesproken op de carpoolplaats in Heteren, en net na negenen kwamen we aan in Grathem. Vlak voor aankomst zette ik de Terratrip aan en… hij bleef op nul staan. Wat is dat nu weer, de laatste keer, bijna een half jaar geleden, deed hij het nog. Pogingen om hem aan de praat te krijgen bleven vruchteloos. Hij kreeg kennelijk geen signaal, en als hij wel een signaal kreeg deed hij er niets mee. Gelukkig heb ik nog een VDO minicockpit in de auto, maar die laat zich helaas wat omslachtig nullen. De Rallycheck zou ook bruikbaar zijn als tripmaster, maar ideaal is anders. Gelukkig bleek bij de start dat de Terratrip ineens weer wel bleek te functioneren, en nadat de eerste kaart was ingetekend begonnen we aan de ochtendetappe. Deze had een lengte van ongeveer 104 km en een rijtijd van 180 minuten. De eerste kaart voerde ons volgens grensbenadering in noordelijke richting door het gebied ten westen van Baexem en Heythuysen. En de deelnemers kregen genoeg voor de kiezen. Kaartwegen die niet aanwezig waren, of op een andere plek lagen, of overgingen in niet-kaartwegen, of een rivier kruisten zonder brug. Herconstructies waarbij de grenslijn wél mag worden overschreden en een fietspad die door het opschrift “met” gewoon bereden mag worden. Wanneer je bij een NRF rit een hersteller “1L” krijgt op een punt waar je al van plan was om linksaf te gaan is het de bedoeling om de route op datzelfde punt op te nemen. Op een scherprijder sloeg de Rallycheck niet aan, terwijl hij dat volgens de uitleg wel had moeten doen. Waarschijnlijk net iets te krap afgesteld.

De tweede kaart bracht ons volgens pijlen kortste route door het gebied ten noorden van Heythuysen en Roggel. De deelnemers kregen hier onder meer te maken met het kaartteken wegafsluiting dat bij de NRF wegen niet afsluit, met kaartwegen die in werkelijkheid niet aanwezig waren, met een brug die dat wel was, maar die volgens de kaart een voetbrug was waar men natuurlijk geen gebruik van mocht maken. En met pijl 11 die tevens pijl 2 was en daarmee de deelnemers verleidde om hem na pijl 10 te vergeten…

De volgende kaart bevatte een ingetekende lijn met barricades die een ruime lus rond Neer beschreef. De uitzetter probeerde de deelnemers te verleiden om een stukje van de IL tegengesteld te rijden, en maakte hij het ons moeilijk doordat hij goed doordachte routes wreed onderbrak met keercontroles. Verder voegde hij een tunnel toe onder een bos, waardoor een op het eerste gezicht onderbroken weg toch te berijden was. Een doordenkertje was een hersteller “1L” op een punt waar we al van plan waren om naar links te gaan. Eigenlijk hetzelfde dus als op de eerste kaart. Deze keer echter liep vervolgens ook de herconstructie volgens de uitzetter nogmaals via die “1L”, en dat heeft kennelijk tijdens een herconstructie geen invloed. Ik moet toch maar eens gaan uitzoeken hoe dat precies zit… De ultieme niet-kaartweg werd gedwongen bereden toen een weg waar de deelnemers moesten afslaan niet op de juiste plek lag. Doorrijden dus een doodlopende weg in, en deze doodlopende weg liep gewoon dwars door het op de kaart weergegeven PeelRand Classic Meer.

De route op de volgende kaart was weer volgens pijlen kortste route en ging in zuidwestelijke richting naar Horn. Doorgetrokken bermlijnen, niet aanwezige wegen die al of niet wel vanuit de andere richting gebruikt konden worden en een fors aantal keercontroles maakten dit tot een lastig traject.

Het laatste deel van het ochtendtraject werd verreden volgens bol-pijl met en zonder afstanden. Ik moet helaas bekennen dat ik bij dit traject mijn navigator niet voldoende heb ondersteund. Ik ken het systeem erg goed door mijn deelnames aan de Nacht van Weesp, en weet waar men bij dit systeem op moet letten. En het eerste waar men op moet letten is of het plaatje klopt met de werkelijkheid. En als ik beter had opgelet had ik de twee fouten die we in dit traject maakten zeker kunnen voorkomen. De eerste situatie van dit traject klopte meteen al niet, volgens de bol-pijl moesten we op een eindeweg rechtsaf. Alles aan het plaatje klopte, de parallelweg ervoor, het fietspad waarvoor we gewaarschuwd werden, het feit dat het een voorrangsweg was. Die details leidden de aandacht af van het feit dat het in werkelijkheid geen eindeweg was, maar dat aan de overkant ook een weg liep en het dus een viersprong was. We hadden daar dus moeten doorrijden op zoek naar een eindeweg en zouden dan een goede keercontrole ingereden zijn. Helaas niet dus. Een aantal opdrachten verder moesten we op een kruising links. Helaas bleek dat de betreffende viersprong een beetje versprongen was en dus niet voldeed aan de opdracht. En ik had het wel opgemerkt, maar daar niets mee gedaan. We reden tijdens deze ochtendetappe vrijwel vanaf het begin met tijdachterstand rond, na ongeveer 72 km was onze achterstand 20 minuten op het ideale tijdschema. Tijdens de laatste 40 minuten hebben we gelukkig nog aardig wat tijd kunnen goedmaken. Dat kwam natuurlijk ook doordat we het bol-pijl traject veel te nonchalant aflegden. Uiteindelijk pakten we bij de finish 11 minuten tijdstraf. Volgens de Rallycheck hadden we 11 fouten gemaakt. Dat leek ons wat veel, en we konden het ons toegestuurde resultaat niet zo goed interpreteren.

We werden geacht om op onze ideale starttijd te beginnen aan de tweede etappe, maar met een rust van 70 minuten was dat geen probleem. De lunch was prima verzorgd. Soep, broodjes en koffie, en daarna konden we er weer tegenaan. Na de rust verliep voor een aantal deelnemers het opstarten van de Rallycheck niet vlekkeloos, maar uiteindelijk begon iedereen aan de middagetappe. Met een lengte van ongeveer 77 km en een rijtijd van 135 minuten was dit traject beduidend korter dan de ochtendetappe. En belangrijk verschil met de ochtendetappe was dat men wegen ’s middags slechts in één richting mocht berijden. Op de eerste kaart was de route aangegeven door een ingetekende lijn met barricades en de route liep aan de linker- en rechterzijde van het Kanaal Wessem Nederweert naar Ell. Een gedeelte van de ingetekende lijn was “blind”. De problemen in dit traject waren opnieuw van een gevarieerd karakter. Scherprijders, niet aanwezige wegen, wegen die niet te berijden waren, en een aantal keercontroles die voor steeds weer opschuivende opnamepunten zorgden.

Op de tweede kaart kregen de deelnemers weer te maken met een grensbenadering. De route ging in zuidelijke richting naar Neeritter. Een verlegde weg, niet aanwezige wegen, kaartwegen die overgaan in niet-kaartwegen en een aantal keercontroles vormden op deze kaart de uitdaging. Aan het eind van deze kaart, in een zone 30 in de bebouwde kom van Neeritter, werd de snelheid van de deelnemers gecontroleerd. Ik probeer mij in de bebouwde kom altijd netjes te gedragen, en Jaap had een voorgevoel toen we Neer binnenreden. Hier zou hij wel eens kunnen zitten, en inderdaad. De melding kwam op de Rallycheck, 35 km/uur in een zone 30. Iets te hard maar ruim binnen de marge die de organisatie hanteerde. Een aantal deelnemers reed hier echter wel ruim te hard en ontvingen daarvoor een aantal strafpunten. De bestraffing werd berekend door de overschrijding te verminderen met 10, de uitkomst te kwadrateren en vervolgens te vermenigvuldigen met 0,3. Dus 40 in de 30 is “gratis”, 50 in de 30 levert 30 strafpunten op en 60 in de 30 kost 120 strafpunten. Een fiks aantal, maar mijns inziens is het equivalent van vier gemiste controles voor het rijden met het dubbele van de maximumsnelheid in een zone 30 een meer dan terechte bestraffing. Van de 37 deelnemers reden er 17 meer dan 10 km/uur te hard. De hoogst gemeten snelheid was 59 km/uur, wat de betreffende equipe 108,3 strafpunten opleverde.

De route op de laatste kaart deed het gebied ten noorden van Neeritter en Ittervoort. Op deze kaart kwamen niet zoveel problemen voor. Vrijwel direct was de doorgaande weg van de kaart gehaald en moesten de deelnemers een zandweg gebruiken. Bij een herconstructie moesten de deelnemers goed opletten dat ze niet de grens met België zouden overschrijden. Verder waren een paar kaartwegen niet aanwezig of gingen over in niet-kaartwegen, en probeerde de uitzetter om deelnemers wegen tegengesteld te laten rijden. Uiteindelijk bereikten we de finish op industrieterrein Santfort bij Ittervoort, en pakten we nog drie minuten tijdstraf.

Via een korte neutrale route ging het weer terug naar Zaal Geraats in Grathem. Bij aankomst in de zaal bleek dat we in de ochtendetappe slechts vijf fouten hadden gemaakt en niet elf. We hadden een verkeerde conclusie getrokken bij een wel of niet versprongen kruising, we hebben de herstelopdracht tijdens een herconstructie verkeerd geïnterpreteerd en een verlegde weg niet opgemerkt. En dus die twee fouten in de bol-pijl. Waar kwamen die 11 fout bij de voorlopige controlekaart dan vandaan? Bij het schrijven van dit stukje heb ik de ons toegestuurde voorlopige controlekaart nog eens bekeken, en het laatste deel van de route bleek daarop te ontbreken. In het middagdeel hadden we één fout gemaakt, we hadden niet gemerkt dat een kaartweg overging in een niet-kaartweg. Er stond inmiddels een lekker buffet voor ons klaar. De digitale verwerking van de uitslag verliep helaas niet zoals gehoopt. Er deden zich problemen voor en de correctie daarvan kon helaas niet snel worden doorgevoerd. De top drie in de voorlopige uitslag tekende zich echter wel duidelijk af. Op basis daarvan werd de prijsuitreiking gedaan, en Jaap en ik mochten naar voren komen om de eerste prijs in de Expertklasse in ontvangst te nemen. De eerste prijs in de Sportklasse ging naar Petra en Rob Sijben, en in de Toerklasse ging de eerste prijs naar Maaike Hensbergen en Marijn Alderwereld.

Al met al was het een geslaagd evenement. Uiteraard werd het sterk beïnvloed door de Corona maatregelen, vooral voor de start, tijdens de rust en na de finish. Maar we hebben in ieder geval weer eens een wedstrijd kunnen rijden, en dat was wel heel fijn. Ik had nog nooit met de Rallycheck moeten werken, maar het gebruik daarvan viel reuze mee. Als bestuurder is het heel prettig dat je niet de hele tijd de berm in de gaten hoeft te houden, en gewoon een langsrijder missen behoort hiermee tot het verleden. Ik wil de organisatie hartelijk bedanken voor het vele werk, en hoop iedereen bij een volgend evenement in goede gezondheid weer terug te zien.

Carl Verboom, startnummer 24.

Klik hier voor de volledige officiële uitslag.

Foto's: Marco Koolen e.a.

Write a comment

Als uitzondering plaatsen wij (mede door gebrek aan evenementen ????) hierbij de vertaling van een verslag over de Tour Auto Optic 2000, welke van 31 augustus tot 5 september in Frankrijk werd verreden. Buiten de reguliere regelmatigheidsetappes werd er minimaal één circuit per dag aangedaan. Daarnaast is het grote deelnemersveld van zo'n 200 equipes gevuld met een fantastisch verzameling klassieke exoten, maar ook een Giulia's, Mini, Volvo  zijn van de partij. Er kan deelgenomen worden in 2 klassen; regularity en competitie. 

DAG 1

OFFICIËLE START OP HET ICONISCHE LINAS-MONTLHERY-CIRCUIT

Nadat ze Parijs hadden verlaten, gingen alle auto's naar het historische circuit van Linas-Montlhéry voor de officiële start van de Tour Auto Optic 2ooo met een ronde op zijn iconische ovaal. De eerste auto die onder de boog passeerde, was een zeldzame Dolomieten Pichon Parat uit 1955 (# 151 - Baldy-Grabowski) die in de wedstrijdcategorie werd ingeschreven. Het eerste klassement zette de toon. Alle ogen waren gericht op de crew van # 201, Raphaël Favaro-Lucien-Charles Nicolet, ook in de wedstrijdcategorie. Na hun overwinning in 2019 in een Lotus Elan, gingen Raphaël en Lucien de uitdaging aan om van auto te wisselen en kwamen aan in een 3.8 liter E-Type Jaguar uit 1962. Zullen ze hun titel behouden? Antwoord bij de finish op 5 september. Ondertussen lijken ze het juiste wapen te hebben gekozen, want de Jaguar won de eerste klassementsproef van de dag.

RICHTING HET MAGNY-COURS-CIRCUIT

Na Linas-Montlhéry was de volgende test voor de deelnemers en hun wagens het circuit van Magny-Cours. Sommigen liepen tegen mechanische problemen aan, zoals de Alfa Romeo Giulietta Sprint # 181 uit 1961, bestuurd door Luis Delso-Carlos De Miguel, die mechanisch faalde. Maar de bemanning gaf niet op en ging snel naar een garage om de auto te laten repareren om morgen weer aan de race deel te nemen. Dit maakt ook deel uit van de magie van de Tour Auto Optic 2ooo! In het regelmatigheidsgedeelte monopoliseerden de Porsches de topplaatsen in de VHC-classificatie, met name een van de prototypes van het merk - het thema van de 29e enscenering van het evenement - de # 99 Porsche 550 in handen van Frédéric Stroesser-Gabriel Marachian kwam naar huis vijfde. De overwinning in het H-I-klassement op Magny-Cours ging naar de # 79 BMW 2002 TII bestuurd door Stéphane Peculier-Stéphanie Viellard.

FINISH VOOR HET PUBLIEK IN CLERMONT-FERRAND

Autoliefhebbers die allemaal maskers droegen stonden langs de kant van de weg toen de auto's het parc fermé van Clermont-Ferrand naderden, de stad waar de eerste etappe eindigde. Ze waren allemaal aan het wachten om de doorgang van de Tour Auto Optic 200-caravaan te zien. Net als de Tour de France-wielrenners die ook de mooiste wegen van Frankrijk afleggen, werkt de Tour Auto Optic 2ooo als een magneet voor zijn fans.

DAG 2

VAN DE VULKANEN VAN DE AUVERGNE NAAR HET PORSELEIN VAN LIMOGES!

Nadat de avonturiers van de Tour Auto Optic 2ooo op dinsdag in de stemming waren geraakt, vertrokken ze de volgende dag bij het aanbreken van de dag in de richting van het Charade-circuit. De opwinding van de vorige dag was nog steeds voelbaar en het verlangen om hogerop te komen in de tijdschema's werd steeds sterker naarmate de seconden verstreken. Waren de wagens klaar om de strijd aan te gaan nadat ze waren afgesteld door de deskundige handen van de serviceteams?

Hervatten van de tweede etappe.

De Tour Auto Optic 2ooo heeft een behoorlijk aantal anekdotes die dit evenement jaar in jaar uit tot zo'n unieke gelegenheid maken. François Allain (# 50, 1973 Citroën GS) was de vorige avond nog steeds over zijn kleine schrik heen toen hij met een mechanisch probleem in de ontstekingsunit in het parc fermé van Clermont-Ferrand aankwam. Maar de presentator was goed uitgerust met een vrij grote voorraad reserveonderdelen! Dankzij de hulp van een plaatselijke garage kon hij zich opstellen voor de start van de tweede dag in Clermont-Ferrand en het circuit van Charade bereiken. Onvoorspelbaarheid is een van de belangrijkste kenmerken van de Tour Auto Optic 2ooo!

CHARADE-CIRCUIT

Charade is een legendarisch circuit waarop grote namen in de motorsport zoals Jackie Stewart en Graham Hill schitterden achter het stuur van Formule 1-auto's. Dit circuit van 3,975 kilometer loopt rond het Parc Régional des Volcans d'Auvergne en is daarmee het enige bergcircuit in Europa sinds de oprichting in 1958. De coureurs in de vierde grid in de wedstrijdcategorie sloegen er hamer en tang voor in deze prachtige omgeving. Onder hen was Ludovic Caron (# 204 1965 Shelby Cobra 289), die helemaal achteraan op de grid moest starten na een botsing de vorige dag op het circuit van Magny-Cour. Hij baande zich vrij snel een weg door het veld naar de koplopers en eindigde de race op de vierde plaats, net voor Jean-Pierre Lajournade (# 205 - 3.8-liter E-Type Jaguar). Het was een spannende performance!

TWEE SPECIALS OP GESLOTEN WEGEN IN NOUVELLE-AQUITAINE

De deelnemers aan de Tour Auto Optic 2ooo houden van de circuits, maar ook de klassementsproeven op afgesloten wegen moeten in aanmerking worden genomen. Hun locatie en lay-out worden op het allerlaatste moment aan hen gegeven, dus het is een echte test voor de coureurs die ondergedompeld raken in de wereld van het rallyrijden. Vanmiddag moesten ze niet in één maar in twee etappes rijden op afgesloten wegen. Het was een van de moeilijkste uitdagingen voor de wagens die in het regelmatigheidsgedeelte waren ingeschreven, aangezien ze een gemiddelde snelheid moesten respecteren die werd bepaald door een referentietijd die werd behaald door de wegafsluiters. Hun doel was om zo dicht mogelijk bij dit gemiddelde te komen. Morel-Lenfant in hun # 42 - Chevrolet Corvette C3 leek dit tot een kunst te hebben gemaakt. Ze verlieten het Charade-circuit in de late ochtend als 12e algemeen. In de eerste etappe trokken ze zes plaatsen terug in het algemeen klassement en eindigden ze de dag als leider in het regelmatigheidsgedeelte. Petje af heren!

DE CONCURRENTEN JUICHT BIJ HUN AANKOMST IN LIMOGES

Na 380 km kwam de dag ten einde in het Expositiepark in Limoges. De chauffeurs waren verrast toen ze werden begroet door een grote menigte die de auto's aanmoedigde terwijl ze langskwamen. Dit opzwepende welkom was uiteraard een verrukking voor alle deelnemers.

DAG 3

Het is 07.30 uur en de vroege ochtendstralen van de zon baden in het expositiepark van Limoges in een zacht licht. Terwijl de stad nog slaapt, beginnen de eerste deelnemers in de Tour Auto Optic 200o aan de derde etappe van de rally. Het is officieel, de caravan heeft meer dan de helft van de totale afstand van de route afgelegd. Tegenwoordig is Toulouse de bestemming van alle 200 verzamelaarsauto's, maar daarvoor moeten ze niet één maar drie klassementsproeven afleggen. Terugblik op donderdag 3 september.

PASSIE IS TIJDLOOS

De fans staan ​​aan de kant van de weg, het programma en de camera's in hun handen, en maskers op hun gezicht terwijl ze wachten op de passage van de Tour Auto Optic 2ooo. Sommigen zijn daarheen gereisd in hun verzamelauto's! Jongeren en volwassenen hebben alleen oog voor de prachtige historische rallyauto's. Sommige onderwijzers hebben de pauze bij wijze van uitzondering verlengd, zodat de kinderen de komst van de deelnemers kunnen toejuichen, vooral wanneer ze de plek bereiken die voor de lunch is gekozen, het prachtige Château d'Aynac.

HET GROTE VERHAAL VAN DE DAG VAN DE TOUR AUTO OPTIC 2ooo

Zoals altijd zijn er anekdotes in overvloed en in elk gesprek is er een geweldig verhaal. Het betreft vandaag de # 147 een Datsun 240 Z uit 1971, ingezonden door Amaury Eloy en Laurent Deltour. In het verleden was de Japanse auto van Philippe Rames, Eloy's jeugdvriend. Philippe vertelde Amaury dat hij deze auto die in 2009 gestolen was, wilde terugvinden en in wilde rijden voor de Tour Auto Optic 20ooo. Deze laatste heeft helaas nooit de gelegenheid gehad om aan deze wens te voldoen. Als eerbetoon aan zijn vriend besloot Philippe op zoek te gaan naar de Datsun, die hij uiteindelijk in zeer slechte staat in België aantrof. Een volledige restauratie werd uitgevoerd en in 2019 was de auto klaar om de historische rally in de competitiecategorie te starten (in het verleden had hij deelgenomen aan de Tour de France Automobile 1979).

Wederom liep het niet volgens plan en moest de bemanning voor het einde van de eerste etappe met pensioen vanwege een gesprongen cilinderkoppakking. Dit jaar was Eloy terug, maar dit keer in de regelmaat categorie. De geschiedenis herhaalde zich, opnieuw in de eerste etappe, toen de versnellingsbak brak. Maar dankzij het talent van de bekwame monteurs die de hele nacht werkten om de auto te repareren, konden de twee vrienden opnieuw de route van de Tour Auto Optic 20ooo volgen. Een geweldig avontuur en een geweldig verhaal.

DE FINISH IN TOULOUSE ONDER ESCORT

Terwijl de stad bezwaard raakte, begeleidde de Gendarmerie Nationale de verbazingwekkende auto's in de caravan naar het expositiepark van Toulouse. Een konvooi uit een ander tijdperk dat enkele oververhitte motoren hielp vermijden, die op de derde dag echt op de proef waren gesteld.

DAG 4, DE LAATSTE DAG

HET 29e EVENEMENT KOMT TOT EEN EINDE ONDER DE PROVENCALE ZON

Zaterdag 5 september: na een klassementsproef op afgesloten wegen nabij de Mont Ventoux en nog een op het circuit van Paul Ricard, passeerden de deelnemers onder de finishboog. De 29e Tour Auto Optic 2ooo kwam tot een einde. Het was een gekke week geweest waarin de deelnemers 1986 km hadden afgelegd door de mooiste Franse landschappen. Het was een uniek moment vol ontmoetingen en opwinding, maar vooral passie voor de auto. Terugblik op de laatste dag.

MONT VENTOUX, DE REUS VAN DE PROVENCE

25 km lang, 15 km breed, in totaal 26.000 hectare met als hoogtepunt 1912 meter hoogte, domineert de Mont Ventoux de omringende vlakten. Het is het hoogste punt van het Vaucluse-gebergte, de hoogste top van het departement en staat alleen in het landschap, vandaar de naam de Reus van de Provence. En de coureurs deden hun best om deze reus te bedwingen tijdens een klassementsproef op afgesloten wegen. In de regelmaatcategorie wonnen Jérome Fombelle en Christian Martin, twee journalisten die zich inschreven voor Auto Plus & Sport Auto Classiques, deze etappe aan het stuur van een BMW 3.0L CSL (# 90). De 3.0 CSL, beschouwd als de eerste M-afgeleide van een BMW, is een lichtere versie (200 kg minder) van de 3.0 CS-coupé. In feite is deze in serie geproduceerde auto ontworpen met het oog op racen. De alliantie tussen coureurs en auto's van deze bemanning lijkt te hebben gewerkt als een droom! In de wedstrijdcategorie kwamen Florent Jean en Yves Jean in een Ferrari 308 Gr IV Michelotto (# 253) uit 1981 als beste uit de bus in deze etappe vier seconden voor hun naaste achtervolger.

PAUL RICARD, DE LAATSTE KANS!

De laatste etappe van de dag en vooral de laatste van de Tour Auto Optic 20ooo, Paul Ricard bood de deelnemers de laatste kans om het absolute maximum te doen om een ​​paar punten te scoren of hun positie in het klassement te behouden. Dat was het geval voor de 100% vrouwelijke crew, Priam - Powels in hun Opel GT (# 91). Ze waren de eerste dag geëindigd op de 24e plaats in hun categorie (Regularity HI), en ze arriveerden bij Paul Ricard op de tweede plaats aan de startlijn. Tijdens hun allereerste optreden in het evenement hielden de twee vrouwen vast aan hun plaats in het klassement en eindigden ze deze grote historische rally op het podium. Bravo dames!

DE CLASSIFICATIES

Het moment van de waarheid. De auto's waren onder de boog gepasseerd, maar wie waren de winnaars van de 29e Tour Auto Optic 20ooo? In de competitiecategorie was de naam van de winnaars bekend bij de rallyfans. Raphaël Favaro won al in 2017 en 2018 en behaalde zijn derde succes. Dit jaar was zijn bijrijder Lucien-Charles Nicolet. Favaro had zijn titel voor het grijpen met een verandering van auto in 2020: de winnende Lotus Elan werd vervangen door een 3.8-liter E-Type Jaguar uit 1962. Maar de ruil had geen effect op de twee vrienden en Favaro kwam voor de derde keer bovenaan - gefeliciteerd!

In de regelmaat categorie stond een vader-zoon duo op de bovenste trede van het podium. Jean-François en François Nicoules waren ingeschreven in een Ford Mustang en samen hadden ze al drie overwinningen behaald in de Tour Auto Optic 2ooo (Jean-François 'eerste overwinning in 2012 en overwinningen samen in 2013 en 2015). Ze vormen een onbetwistbaar koppel en de vader-zoon combinatie bleek een winnend recept te zijn dat hen een vierde overwinning opleverde om hun lauweren bij te dragen in de Tour Auto Optic 2ooo - ongelooflijk!

Volledige klassement, klik hier.

voor meer info over de evenementen van Peter Auto.

foto's: Mathieu Bonnevie