Write a comment
Begin 2020 reden wij nog de Happy New Year’s Drive, omdat we even de recensies van de bijna gelijknamige Heavy New Year Rally wilden afwachten. Daarna lieten wij de ROZ Classic zo vlak na het carnaval even aan ons voorbij gaan en toen werd het heel stil in rallyland. Het enige rallyvermaak dat er voor ons was, zijn de alom bekende Desk Top Rally’s van Rallynews en de droogritten van DHRC en AMAC. René Smeets was denk ik de eerste die een mogelijkheid bood om weer met de rallyauto verantwoord naar buiten gaan, gevolgd door het initiatief van Classic Events met de Back on Track Training. In deze volgorde hebben we ons dan ook ingeschreven, om het droog geleerde weer eens in de echte wereld te ervaren. De eerste ‘helaas’ wel in het open Abarthje van Hanja, omdat de MG een incontinentieprobleempje heeft. Hij verliest ergens koelvloeistof, maar wij hebben geen idee waar.
Om te beginnen kozen we een van de drie routes van René Smeets die ons naar Maastricht zou leiden. Ik dacht dat dit een enkele reis zou zijn en we knoopten er gelijk maar een weekendje Maastricht aan vast. René vond het prima dat we eerst bij hem kwamen slapen en daarna gingen rijden. We konden het retourtje Maasbracht-Maastricht prima in tweeën knippen. Bij aankomst kregen we Limburgse vlaai met koffie, gevolgd door enkele biertjes op het terras, zodat ons prerallygevoel optimaal was. Vele herinneringen werden opgehaald uit de tijd dat we nog mochten en zoals gebruikelijk gingen we misschien weer iets te laat naar bed.
Het systeem van de route naar Maastricht was routebeschrijving met afstanden, waarbij je ook via een ingetekende lijn naar het keerpunt net boven Maastricht zou kunnen rijden. Bij het rijden via de kaart zou je wel de vragen en de wetenswaardigheden langs de route missen. Het meest bizarre was wel een zeer smalle oversteekplaats in de Maas, waar twee en elkaar gekoppelde veerponten een oversteek mogelijk zouden maken. Op onze rustdag in Maastricht zijn we toch maar even een tochtje gaan rijden door zuid Limburg, omdat de 1,5 meterregel voor velen in de stad nog lastig was. We vonden op dit tochtje nog wel het kasteel dat op het voorblad van het routeboek staat en lunchten bij Kasteel Bloemendal, waar de eerste Coppa’s startten. De terugtocht op zondag was minstens net zo fraai, maar het echte kaartlezen misten we op deze ‘toertocht’ wel. Om toch een beetje het echte rallygevoel te krijgen, hebben we natuurlijk wel even bezwaar gemaakt tegen een foutje in de antwoorden van de uitzetter.
Twee weken later was het tijd voor de Back on Track Training. Ook deze rit zouden we in tweeën knippen, omdat we al hadden gehoord dat die toch wel erg lang zou zijn. Net in dezelfde week dat we ons inschreven kwam er een arrangement van Van der Valk De Cantharel voorbij. Een overnachting met ontbijt, bubbels op de kamer en een driegangen Life Cooking diner. Dat dit Life Cooking eigenlijk gewoon onbeperkt opscheppen van een buffet is, maakte het echte rallygevoel alleen maar completer. Op vrijdagochtend kwamen wij eerst aan bij het kantoor van Classic Events, om de verrassing die je aan het einde van de rit zou ontvangen maar gelijk in ontvangst te nemen. Ik zeg natuurlijk niet wat het is, maar het was vooral leuk de uitzetter Remco weer in levenden lijve te zien. Hij kon ons ook direct even helpen toen bij de start bleek dat de Rallycheckapp niet functioneerde. Om toch de GPS-connectie te krijgen moesten we de telefoon opnieuw opstarten.
Voor ik onze ervaringen op Rallynews deel, zonder natuurlijk iets van de route prijs te geven, heb ik wel een klein puntje van kritiek naar de organisatie. Het kaartmateriaal is iets te groot geprint, zodat je bij het meten gelijk al de 50 meter marge bij aansluitingen kwijt bent. Gelukkig heeft dit ons tijdens het rijden geen problemen opgeleverd. Wel baal ik er een beetje van dat ik gelijk aan het begin een foute één na kortste route kies, terwijl ik beide routes met een scherp potloodje langs een stukje papier heb afgestreept en gemeten. Nog op dezelfde kaart maak ik een tweede foutje, dat ik ook al als enige maakte in de tweede droogrit van de DHRC. Een klein stukje weg was in de door mij gekozen route in een niet te noemen kaarttekst weggehaald, zodat deze niet te rijden is. Hanja zei nog dat De vent er beter op had moeten letten. Een koffiepauze hadden we nabij station Beekbergen naast de Veluwsche Stoomtrein Maatschappij. Helaas mochten we die dag niet bij de oude stoomlocomotieven kijken.
Op de site van Classic Events wordt voor de Masterklasse aangegeven dat je voor het echte rallygevoel de kaart pas moet bekijken als je aan het rijden bent. De derde en vierde fout op onze eerste rallydag maakte ik dan ook door iets te snel een te lange omrijdroute te kiezen en niet goed naar een klein lusje na een punt voor de één na kortste route te kijken. Het regelmatigheidstraject deden we wonderwel foutloos en de tijd was ook niet echt slecht, omdat het tempo best hoog lag. Wel hadden we ervoor gezorgd dat onze telefoon goed boven de tripmaster vast zat, om zo’n ongelukje als Jaap en Joke Beck niet mee te moeten maken. Bij het hotel aangekomen zag ik dat ze al op mij hadden gerekend. Na enige overleg mocht Hanja ook bij mij op de kamer slapen.
Het punt waar we de eerste dag de route hadden verlaten, was de volgende dag zonder problemen en snel gevonden. Wel moet je dan de controle niet voor een tweede keer saven. Van het weinige dat ik gehoord had, zouden 2 punten in een traject die dag best lastig zijn, maar met dat beetje NRF-ervaring dat ik heb, losten we dat feilloos op. Een controle die je dan drie keer moet hebben kan je dan niet eenvoudig op je controlekaart schrijven, maar moet je gewoon drie keer benaderen. Een (voor ons denk ik) onbereikbare controle, een lastige oude wegsituatie en een zigzaggende pijl zorgden direct al in ons eerste traject van die dag voor een aantal foutjes. We hebben die middag nog wel een pijl op twee manieren benaderd, omdat bermlijnen niet zouden onderbreken. Je kan in principe de hoofdweg zijdelings verlaten waar jij wilt, om op de parallelweg verder te gaan rijden. Gelukkig hadden we daar tijd genoeg voor, zaten in deze training niet van die flauwe grappen en was er geen keuzestress. Op beide routes stonden immers geen controles.
De langste route in een vak had ik op advies van Joke Beck al thuis ingetekend. Voor mij was dat ook verstandig, omdat ik in de auto niet altijd goed de gekleurde wegen zie (of het geduld ervoor heb deze te vinden). Remco versprak zich bij de aanvang nog wel, dat je niet te snel moet denken dat je het goed hebt, maar gelukkig was dat bij ons wel zo. Wel hebben we ontdekt dat de Rallycheckapp nog niet feilloos werkt. Een controle in mijn lijstje op de telefoon heb ik in de lijst die ik per mail ontving niet kunnen vinden. De organisatie gaat nog uitzoeken hoe dit kan. In het tweede regelmatigheidstraject hadden we geluk dat we op een onverwacht moment de juiste route kozen, die direct door een controle met een doorkomsttijd werd bevestigd. Uiteindelijk zaten we op dit ook vlotte traject aardig dicht bij de ideaaltijd.
Tot slot heb je natuurlijk ook je inkakmoment. Op de laatste kaart zag ik een onder een kaarttekst verscholen weggetje, waarop we de juiste controle pakten. Helaas sloeg Hanja (op mijn verzoek) net daarna de verkeerde weg in en savede ik de foutcontrole op de route die we net niet moesten rijden. Je kan dan heel lang op het beeldscherm van je telefoon tikken, maar die controle verdwijnt niet. Zoals gebruikelijk blijf ik dan te lang piekeren over die fout en kies net voor de finish niet de juiste omrijdroute voor de laatste onverwachte situatie. Totaal 8 fouten en een paar seconden straf in een wel heel mooi rallyweekend. We hebben er denk ik in totaal 8 uur over gedaan en raden het opknippen bijzonder aan. Je hebt dan ook even tijd om een afsluitend stukje vlaai te eten in het fraaie Hattem, dat ook langs de route ligt. De Rallycheckapp vond ik op zich prima, omdat je dan geen langsrijders mist, maar voor de bestuurder wordt het allemaal wel wat saaier.
Laat nu het echte werk maar komen na twee prachtige weekenden over fraaie routes, met leuke uitstapjes buiten de route en een beetje weer het normale leven…
Paul Hooiveld
