Classic Gelderlandrit 2020
Morgen is het dan zover, geen droogrit, maar real life rijden. Waar lagen ook weer de spullen precies? Een jaar geleden de SLS gereden en daarna is alles de kast in verdwenen. Of toch niet? De doos met spullen die altijd opgeruimd worden zijn zo te vinden, maar waar zijn die linialen en het stempelkussen ook alweer? Wel een paar linialen gevonden (in de doos omdat ze niet favoriet zijn) maar niet degenen die het fijnste zijn (vast niet onbekend…). Eind goed al goed, na wat zoeken vindt manlief er nog één in de garage behorend bij de favorieten. Mooi, een beetje op letten tijdens het rijden en 1 liniaal zou voldoende moeten zijn.
Toch is het anders dan andere jaren, hoe zal het zijn in het corona tijdperk? Nog even lezen, nee mondkapje niet verplicht, stempels vervallen (das mooi, stempelkussen is nog niet gevonden), advies eigen klapstoelen mee (laten we die nou net voor de zomervakantie aangeschaft hebben) en niet te vroeg komen bij de start….
Zo gezegd zo gedaan, strak gepland stappen we de volgende ochtend in de auto. Nog wel heerlijk fris dus kapje nog maar even dicht zo op de snelweg. Een mooie ochtend, nevel boven de weilanden, de zon laat zo nu en dan een straal zien. Onder het rijden de benodigdheden hun vaste plek gegeven. De magnetische keukenwekkers (ja, echt waar; ze bewijzen al jaren hun trouwe dienst als stopwatch) opgehangen, de tijdklok vastgeplakt en de mandjes met pennen (en toch maar wat reserve linialen type niet favoriet) gevuld. De powerbanks met duck tape onder de tripmaster respectievelijk tegen de achterwand van de Rosbak geplakt. Zo hebben we zonder sigarettenaansteker toch nog licht mocht dat nodig zijn. Klaar, alles toch een eigen plek in een niet-rally geprepareerde originele auto. Maar goed ook, de planning is strak. Eenmaal aangekomen geen tijd voor koffie. Aangemeld, stickers geplakt, routeboek opgehaald , kapje open en rijden maar. Een warm welkom bij de start (de Crummetjes met de Spider zijn er weer). Het rijden voelt als vanouds. Letters schrijven zoals voorheen, alleen die stempel vlak voor de tijdcontrole. Die is er niet. Maar ook dat went gauw genoeg, eigenlijk is het wel makkelijk. Scheelt tijd (en brandnetels) niet meer je auto uit te hoeven.
De lunch is op dezelfde locatie als de start. Niet veel tijd, de roestige radars moesten weer even op gang komen, dus veel tijd verloren in de ochtend. Veel mensen hebben het advies opgevolgd en zitten op hun klapstoel bij hun auto. Zo ook wij. Net alsof je op de camping staat, alleen met een auto in plaats van een tent. Dit heeft toch ook wel wat zo in het corona tijdperk.
Dan de middagetappe. De tijd die gaat voor ons te snel voor het vinden van de juiste route. Mooie omgeving en weggetjes. Helaas niet altijd de goede. Maar ter lering en vermaak thuis op google maps maar eens precies uitzoeken wat er mis ging.
Bij de finish de kaart ingeleverd. Nog even op gepaste afstaand wat mensen gesproken en daarna toch maar naar huis gereden. Dit is toch wel echt anders, het voor nu nieuwe normaal. Eenmaal thuis gekomen en is goed kijkend naar het rallyschild bleek het de 25e editie van de Classic Gelderlandrit te zijn geweest. Op gepaste afstand maar wel real life rijdend de boeken in gaand.
Arieke Janse
Equipe #49 | Teun Crum - Arieke Janse | Alfa Romeo Spider 1300 Junior
