Verslag Limburgia Trophaeum 2017

Vrijdagmiddag zijn we (achteraf bezien) net te laat vertrokken richting het Golden Tulip hotel in Kerkrade. Zigzaggend om de files nog enigszins te vermijden komen we tegen half zeven ’s avonds aan in het hotel.

Hier worden we al op het parkeerterrein allerhartelijkst welkom geheten, door iemand van de organisatie die de hele nacht de mooie auto’s zal bewaken, en niet alleen in Kerkrade, ook de nacht erop in Munsbach Luxemburg en op zondagmiddag bij de finishplaats in Maastricht! Zelden iemand getroffen die zich zo met ziel en zaligheid wijdt aan zijn taak! Chapeau!

Om 19.30u opent de documentencontrole, dus dat hebben we maar meteen afgewerkt, zodat we rustig konden genieten van ons diner en nog een lekker drankje doen aan de bar met de overige deelnemers die traditiegetrouw bij de Limburghia uit diverse landen komen, zoals Nederland, België, Duitsland en deze keer ook uit Engeland.

Toch nog redelijk op tijd naar bed, want vanaf 08.00u wordt er gestart, en bij deze organisatie mag je 10 minuten van tevoren je routeboek op gaan halen, zodat je wat extra tijd hebt om de bescheiden te controleren en op tijd bij de eerste TC te verschijnen.
Ondanks het feit dat de kaarten niet gemanipuleerd worden, of anderszins omrij-constructies moeten worden gemaakt, blijft er genoeg te puzzelen over om de juiste route te vinden! Ze laten ons eerst beginnen met een stukje bol-pijl om erin te komen, waarna we in de buurt van Monschau overstappen op diverse kaartlees-systemen. Echter, 2 aanwijzingen voor aankomst bij de TC hebben de Duitse wegwerkers besloten om toch maar op zaterdagochtend te gaan beginnen aan het asfalteren van de weg, waardoor iedereen meteen al zo’n 10 kilometer moet omrijden om bij de TC uit te komen. En natuurlijk deden ze dit pas om 08.00u, zodat de 0-auto reeds gepasseerd was, en dit niet uit kon pijlen. Het is ons echter gelukt om net op tijd bij de TC uit te komen!

We kunnen wel meteen al profiteren van prachtig (maar fris) herfstweer, dus voor ons altijd reden om het kapje van de Austin Healey open te doen. Wat een prachtige ochtend brengen we door in de Duitse Eifel met diverse regelmatigheidsetappes en een tijdschema dat krap is, maar ruim genoeg om bij de diverse TC’s normaal gesproken even ‘naar lucht’ te kunnen happen.

In Prüm genoten we van een heerlijke warme lunch, en konden we even bijkomen van de ochtend. Daarna vervolgen we onze weg door het Duitse landschap richting Luxemburg met weer grote uitdagingen door middel van regelmatigheidsetappes en scherp kaartlezen. Het laatste uurtje door het donker, om uiteindelijk aan te komen in het Légère Hotel Luxemburg in Munsbach. Na een heerlijk diner waar we lekker konden kletsen met alle deelnemers, was er nog ruimschoots tijd voor een drankje aan de bar, want de klok werd teruggezet naar wintertijd, dus tijd genoeg….. Gevolg is natuurlijk dat wij zeker geen uurtje extra konden slapen, maar wel heerlijk hebben kunnen kletsen met andere deelnemers en de organisatie!

De zondag begint bewolkt, maar nog wel droog, maar voordat we bij de eerste TC zijn gearriveerd hebben we ons kapje dicht moeten maken vanwege een serieuze regenbui. Maar een half uurtje later knapt het weer op, en kunnen we weer volop genieten met de kap open in de frisse lucht en in de prachtige natuur richting Echternach en omhoog richting de Eifel en terug naar de omgeving van Monschau. Dan volgt nog een mooi stukje over de “Highway to Hell” van Mützenich naar Eupen. Dit was natuurlijk bedoeld om te controleren of alles nog goed vastzat aan de auto, na alle kleine weggetjes en hobbelpaadjes!

Rond 15.00u komen we dan in het zonnetje aan bij het NH Hotel in Maastricht, waar we verwelkomd worden met een glaasje Prosecco en even later kunnen genieten van een prima diner!
Tegen 17.30u volgt de prijsuitreiking en daar worden wij tot onze grote verbazing tweede in de Masterklasse, oftewel Sportklasse. We hadden namelijk grote delen van de dag niemand gezien, en als we mensen tegen kwamen, reden die meestal de andere kant op?!
De overall-winnaars in de Marathon (Expert) klasse, Oscar Uhlhorn en Arthur Denzler, riepen iedereen op om de organisatie een staande ovatie te geven voor een super mooie rally en dat hebben we dan ook met liefde en plezier gedaan!

Hierbij roep ik dan ook iedereen op om mee te doen met de Limburgia Trophaeum 2018, want ik ben er zeker van dat dat weer net zo’n mooie rij-rit wordt als deze editie! Met een hartelijke, gezellige en goede organisatie en leuke deelnemers uit alle landen!

Equipe 14 – Martien & Angelique de Louw

Zaterdagmorgen bijtijds vertrokken naar Wolvega om te starten om 09.14 uur, als laatste in de Expertklasse.

We hadden er zin in, reglementje goed doorgelezen, dat was supersimpel, dus zouden de problemen onderweg wel voorgeschoteld worden. De start was bij Van der Valk in Wolvega, een super locatie, die we met de 7 uren van Emmeloord ook al diverse keren hadden aangedaan en waar het altijd goed toeven is.
Vele bekenden, dus altijd weer gezellig.

In de ochtend was uitzetter Rutger Kwant aan de beurt en die had er weer wat moois van gemaakt. Kaarten 1:100.000 en 1:50.000. Ik persoonlijk vindt dat de eerste schaal nou niet zulke ideale kaarten zijn om op te rijden, maar dat is de keus van de uitzetter. Hij had zich aardig uitgeleefd en we hebben in dat ochtenddeel toch nog wel even 7 foutjes gemaakt. Sommige door wat slordig en niet al te scherp te zijn en soms zaten er gewoon hele vieze vallen in. Tijdens de lunch hoor je al zo’n beetje wat er mis is gegaan en dan denk je, in de middag beter opletten !!

Ook 2 snelheidscontroles waren er in de ochtend, dus oppassen geblazen in de Q zone’s en de 30 en 50 km zones. Ik kom hier nog op terug.
Het middagdeel van Carl Verboom leek minder moeilijk en ruimer in de tijd (soms wat erg ruim). Maar toen de uitslag werd opgehangen waren er toch ook nog wel wat foutjes gemaakt. Een goede uitzetter laat je in de waan dat het superlekker gaat, maar soms heb je toch de verkeerde route gereden.

In de middag hadden we vier foutjes en een verprutste RP, omdat ik zo dom ben geweest het uitgereikte formulier niet goed te lezen. Daar stond dat de visgraat gespiegeld gereden diende te worden (rechts is links en links is rechts) en dat ging dus helemaal mis bij ons. Hoppa, weer extra 45 strafseconden.
Ook in de middag weer een snelheidscontrole, dat was dus de derde. Nu zijn achteraf de eerste 2 snelheidscontroles door omstandigheden komen te vervallen en telde alleen de laatste mee voor het klassement. Er is gemeld bij de prijsuitreiking dat er bij die 3 snelheidscontroles totaal maar 4 auto’s NIET te snel gereden hadden. Dat leverde voor enkelen nog wel wat strafpunten op.

Mooie winnaars, gefeliciteerd allemaal, organisatie, uitzetters, de rekenkamer, marshalls en iedereen die nog niet genoemd is, BEDANKT, het was een mooie dag.
We hebben ervan genoten, evenals de vele andere deelnemers.

Tot volgend jaar.

Wouter & Peter Staal - startnummer 14 

klik hier voor de uitslag

Nog wat duf van een slapeloze nacht begin ik aan het verslag van de Nacht van Nederland. Volgens mij is dit nog de enige echte nachtrit voor een niet select gezelschap sinds de AMAC besloten heeft een avondrit van de Nacht om de Lange Jan te maken. Die ervaring van toen wilde ik nog wel een keer meemaken en Willem Kamps wou wel mijn bestuurder zijn. Om wat te oefenen hebben wij enkele weken geleden de Brabant Grens Rit in de A-klasse gereden en eindigden die dag net niet op de laatste plaats. De organisatie snapte ook al niet dat wij met weinig NRF-ervaring in deze hoogste klasse meededen.

Een week voor de Nacht ontving ik van de vrouw van Willem Kamps het bericht dat hij met een scheurtje in zijn aorta was opgenomen in het ziekenhuis. Deelnemen is dan dus geen optie meer en op het moment van het schrijven van dit verslag gaat het nog niet goed met Willem. Redelijk snel na dit bericht heb ik Margreet op ’t Hof kunnen verleiden deze rit met mij te rijden. Wij reden al een keer verdienstelijk KLIP II, die we wel op het hoogte podium eindigden. Rijden met mijn vaste en ‘nachtblinde’ rallypartner Hanja Jonker was geen optie.

Vol vertrouwen reden we op zaterdag 14 oktober richting Wijk bij Duurstede, waar we op het historische kerkplein werden ontvangen. Door het uitzonderlijk mooie weer die dag waren er vele enthousiastelingen die onze auto’s kwamen bewonderen. Zelfs Bas de Rijk was met zijn neefje gekomen om ons succes te wensen. Om 17:21 startte onze trip van 16 uur door de nacht. We zouden het onderweg donker en weer licht zien worden.

Het navigeren door de eerste trajecten ging nog niet helemaal soepel. In de vreemde auto moest ik nog even mijn draai vinden en toen het donkerder werd zat ik teveel te klooien met de aanwezige kaartleeslampjes. Uiteindelijk besloot ik de hele nacht op het plankje te gaan zitten, waarop ik mijn eigen mobiele kaartleeslampje heb gemonteerd. Het zicht op de kaart was nu wel ideaal, maar door al het geklooi kwamen we in minuut 29 aan bij de TC-IN voor ons avondeten. Doordat deze achter in het restaurant zat, wist ik net niet binnen de 30 minuten in te klokken. Een extra 300 strafpunten was verdiend.

In 10 minuten hadden we de nodige sanitaire stop gemaakt en wat eten naar binnen gewerkt. Tijd voor het kopje koffie was er echter niet meer. Met nog frisse moed vingen we met de tweede etappe aan. Het eerste traject ‘punten vrije route’ gaf een soort rust in de auto, omdat je minder op kaartmanipulaties moet letten. De aandacht ligt dan vooral op het vinden van de juiste locatie van het punt. Dit ging redelijk vlot tot punt 3. Er stond al een man met zaklamp op de straat te roepen waar wij mee bezig waren, maar daarna vond een ander het nodig ons te stoppen. Ook hij snapte ons spelletje niet en was gewend aan een rustig landleven. Soms hadden ze wel wat last van stropers en drugsdealers. Toen we hem hadden kunnen overtuigen dat wij voor deze rit alle vergunningen hadden ontvangen en dat we bezig zijn met een soort vissen zonder hengel, mochten we onze weg vervolgen.

Door al het gedoe en de toch lastig te vinden controles (er stond er een achterwaarts in een doodlopend weggetje in het hoge gras) moesten we om de tijd toch besluiten een stuk van de route af te snijden. We kwamen toch al weer 28 minuten te laat bij de eerste TC na het avonddiner. Hierdoor was de druk gelijk weer hoog en konden we de tijdwinst van 10 minuten in het volgende traject niet in mindering op die 28 minuten. Toch lastig als je graag weer verder wilt. De gemiste ruimte in het tijdschema hadden we door de opkomende mist nog hard nodig. Het werd steeds lastiger de hoge gemiddelde snelheid van bijna 47 km/uur over de hele nacht te halen. Ook dit keer kon ik de TC-IN binnen net te laat vinden en we kregen nogmaals 300 bonuspunten. De rustpauze bij de snackstop in Asten was al gereduceerd van 30 naar 2 minuten, maar we namen nu wel de tijd voor een bakkie koffie en een Brabants worstenbroodje.

De derde etappe begonnen we door de genomen rust 10 minuten later dan gepland. Dit deel van de avond bleken we achteraf het beste doorlopen te hebben. Op weg na pijl 3 zagen we een controleletter Q, die ik op een verrassend lege kaart noteerde. Iets te laat ontdekte ik dat ik de daarvoor gevonden P was vergeten op te schrijven. Zo rond 1:00 waarschijnlijk een snackstopdipje. Tot de pauze bij Café René op een met vuurkorven verlichte parkeerplaats misten we nog een tweetal controles, waarvan ik er nu nog steeds één discutabel vind. Bij deze pauze hadden we door de latere start en de mist onderweg ook nog maar 1 minuut van de 30 over. Genoeg om de controlekaart in te leveren en de nieuwe te ontvangen.

Direct vanaf de start van etappe 4 reden wij net als vele anderen door een wazig pijltje op de kaart de route naar het eerste punt tegengesteld. Dit leverde langs de buitenrand van Drunen waarschijnlijk zoveel rumoer op, dat een in zijn slaap gestoorde bewoner in zijn onderbroek verhaal kwam halen bij een van de equipes. Iets verder in dit traject gaf een net schoongemaakte Dixi op de bouwplaats naast de sluis in de Bergsche Maas gelukkig de gelegenheid voor een eerder gemiste sanitaire stop voor Margreet. Wellicht zou het een goed idee zijn vaker Dixi’s voor dames langs de route te zetten. De stress nam echter toe toen bleek dat we in het eerste traject van de laatste etappe door teveel gezoek al weer 23 minuten vertraging hadden opgelopen. De mist bleef ook hardnekkig aanwezig.

Op weg naar de laatste twee reguliere TC’s, die we net op minuut 29 wisten te bereiken, hebben we te veel controles laten liggen. Ook deed de man met de hamer zijn werk. Margreet had zo rond 6:00 haar laatste blikje Red Bull geleegd en mijn cafeïne uit de twee kleine blikjes cola uit de goodiebag van de ABC-Rally was ook al uit mijn lichaam verdwenen. Moe gestreden leverden we onze laatste controlekaart om 7:53 in bij de laatste TC-IN en gingen op weg via een neutrale route met een pontje naar het ontbijt wederom in Wijk bij Duurstede.

Voor de geïnteresseerden heb ik nog wat statistieken achteraf. Onze start was om 17:21 en finish om 7:53 (bijna vijftien en een half uur rijden). We hadden in totaal 14 minuten pauze (10 + 2 + 1 + 1), maar namen 10 minuten extra. Misten 28 controles, waarvan 11 fout gereden, 4 niet gezien (langsrijders), 8 overgeslagen door tijdsdruk, één vergeten te noteren en 4 die ik nu nog steeds niet begrijp. Tot slot kregen we 600 strafpunten extra, omdat ik net te laat een TC binnen kon vinden.

Alles overziend was het een prachtige ervaring weer eens zo’n slapeloze nacht mee te maken. Door het mooie warme weer was het niet eens zo vervelend om zo door de nacht te rijden. Helaas hadden we wel veel last van plotseling opdoemende mistbanken. De 600 km door het zuiden van Nederland was fraai, maar het blijft lastig bewoonde gebieden te vermijden. De druk was hoog en de nacht vloog hierdoor voorbij. De verzorging was onderweg prima, voor zover wij die konden krijgen en ook het ontbijt was prima geregeld. Door onze klassering onderaan besloten we wat eerder te vertrekken en moeten onze bonusprijs voor een gevonden listige controle later in ontvangst nemen.

Eric (Klunder) en zijn team wil ik bedanken voor deze bijzondere ervaring. We hebben de rit uitgereden en dat was vooraf ons grootste doel. Als je dan 5e wordt (en laatste) voel je toch een soort van trots. Elk jaar is het deelnemersveld klein, maar ik kan iedereen aanbevelen een keer mee te doen.

Paul Hooiveld

Equipe: Margreet op 't Hof - Paul Hooiveld

Vrijdagmiddag vertrokken we vanuit het Westland in onze MG, met een lekker gangetje en net vóór de files, naar het (verre) Emmen – ver, maar altijd een mooi rallygebied met vele onverharde wegen. Zonder enige vorm van ellende (nee, zelfs geen lekke band…) arriveerden we om 18 uur en maakten we er met vele andere equipes een gezellige avond van, inclusief een heerlijk diner (vooral de rivierkreeftjes waren heerlijk). Dit jaar dus geen avondetappe om mee te beginnen voor de experts, maar vooral gezelligheid voor allemaal. Een andere invulling van de ABC dus.

Niet al te laat naar bed, want een goede nachtrust is belangrijk voor een goed resultaat….. meerdere toiletbezoeken later was het alweer 7 uur…. De rivierkreeftjes waren lekker, maar niet goed – en dat was inmiddels ook het geval voor de navigator. Opgeven is echter geen optie, dus we gaan ervoor.

Meteen vanaf de eerste kaart herkenden we het typische recept van de ABC: genoeg instinkers, lokkertjes, oude kaarten en al snel op Duits grondgebied. Na de ochtend met een overtuigd gevoel de lunchlocatie “Aselager Mühle” betreed, maar zoals zo vaak – dat geeft geen enkele garantie. Een goede uitzetter weet je dat gevoel te geven van een foutloze ochtend, waarna je weer met open ogen in zijn vallen bent getrapt. Gelukkig viel de schade mee, maar 1 val hadden we verkeerd opgelost – 1 gemiste controle dus, maar gelukkig waren we niet de enigen.

Na een ruime lunchtijd, die voor de meesten niet werd verkort door tijdstraf, wederom de weg op met hetzelfde recept. Tijdens dit middagtraject hadden we geen last van wandelaars, fietsers en/of paarden op de weg want de regen kwam met bakken uit de lucht (elk nadeel heb zijn voordeel).

Weer vol in het spel: goed meten, niet te snel denken dat je de goede route te pakken hebt, er is immers vaak een betere, goed letten op de wegverleggingen en natuurlijk de “Joeppies”: in het bol-pijl-traject waren (tijdens een regularity) 2 bol-pijl situaties in omgekeerde volgorde weergegeven, zodat je eerst situatie 7 en daarna pas 6 zou rijden. Gelukkig waren we alert genoeg om dit op te merken en verliep de middag verder prima – weer 1 misser. Via het uitvoeren van een test op de inmiddels bekende, maar uitstekende testlocatie, terug naar het hotel.

We bleken op dat moment de koppositie in te nemen. Na een middagdutje voor de navigator (die nog steeds niet was bekomen van de kreeftjes) en een goed diner voor de rijder, met volle moed aan het avondtraject begonnen.

En die ging niet goed. Bij de start snel gezien dat we 4 (!) regularities moesten rijden, waarvan de eerste 3 snel na elkaar. Arjan van der Palen zette ons op die manier direct onder druk…. En dan moeten we nog beginnen (slik). De eerste regularity ging nog goed, maar tijdens de 2e kwamen we bij deze brug waar we overheen moesten.

In het donker leek deze brug nog een stuk smaller en die 2 palen links en rechts dikker en dichter bij elkaar te staan….. daar kunnen we dus niet overheen. Omrijden dus…… helaas, bij een 2e bezoek aan die brug bleken we er wel degelijk overheen te kunnen – zelfs de equipe Bienemann – Roos was dat gelukt…. weg 2e regularity. Behalve de duisternis was er voor alle equipes nog een uitdaging....de rustieke zandpaden. Deze waren na een dag van hevige regen veranderd in modderstraten waar stil staan geen optie was. Op die wegen is ook niemand betrapt op te hard rijden ;-). Ook de 3e en 4e regularity verprutsten we, waarschijnlijk door een te hoog stresslevel. Dat werkt dus wel, inbrengen van een behoorlijke stressfactor (goed gedaan Arjan).

Na een behoorlijk goede nacht voorzichtig wat muesli met melk gegeten en weer vol goede moed de weg op.

Gelukkig had alleen de equipe Remco en Albert kunnen profiteren van ons waterloo tijdens de avondetappe. De ochtend bood weer mogelijkheden om eventueel de koppositie te heroveren. We reden goed, maar niet goed genoeg om ook de daad bij de gedachte te voegen. En tijdens de uitstekende afsluitende lunch werden wij als 2e, en Remco en Albert als algemeen winnaars gehuldigd. En ook dit jaar was er weer veel lof en applaus voor de organisatie, in het bijzonder voor Joep, die het uitzetten dit jaar nog samen deed met Arjan, maar volgend jaar wat dat betreft het stokje helemaal overdraagt. En hulde voor Arjan, die heeft laten zien een uitstekende uitzetter te zijn en ons allemaal fouten heeft laten maken.

Na de uitreiking van de vele prijzen en dankwoorden ging eenieder rond 15 uur huiswaarts. Wij kijken terug op een enorm geslaagd, uitdagend en gezellige rally. Ook via deze weg bedanken wij met name Joep en Arjan voor hun inzet. Wij kijken alweer uit naar de volgende ABC.

Equipe # 7 Zuiderwijk - Donders

 foto's:Niko Bloemendal