De SVAR 2017 was de moeilijkste rally die wij ooit gereden hebben. En we doen het toch al een slordige 10 jaar. We reden in de sportklasse en tijdens de rally raakte ik er steeds meer van overtuigd dat we laatste of één na laatste zouden worden. Uiteindelijk zijn we achtste geworden met maar liefst 34 fout. In onze klasse had de winnaar 29 fout en de laatste plek 49 fout. Ook zijn van de 31 equipes die in onze klasse aan de start verschenen er maar 27 gefinisht. In de tourklasse was het slagveld nog groter: maar liefst 11 equipes kregen het predicaat “Did Not Finish”, bijna 20% van het deelnemersveld. De winnaar had 19 fout. Ook de expertklasse had het zwaar te verduren: de winnaar had hier 27 fout.

Tijdens de rally dachten we nog dat we zelf een offday hadden, maar na de finish werd het al snel duidelijk: iedereen had een hele zware dag achter de rug. Waar is het misgegaan bij deze rally? Een aantal dagen later kregen we een apologetische brief van de organisatie, waarin ze onder andere aangaf dat de moeilijksgraad simpelweg te hoog was.

De rally was uitgezet door Peter Spruijt en Jürgen Donders. Wij kennen Jürgen nog van toen hij net begon met rallyrijden bij de MG club, wat wij toen al jaren deden. Binnen een jaar was hij net zo goed als wij en binnen twee jaar was hij ons hopeloos voorbij gestreefd. Inmiddels is hij één van de beste rallyrijders van dit moment en sinds kort is hij voorzichtig begonnen met het uitzetten van rally's. Maar het blijkt toch wel dat uitzetten weer een hele andere sport is dan rijden, want waar iedereen het toch wel over eens is, is dat deze rally echt te moeilijk was. Maar wat maakte hem dan zo ontzettend moeilijk? Hier een top 8 van wat de meeste fouten veroorzaakte.

#8 Het weer
Laten we beginnen met iets wat we de organisatie toch nauwelijks kwalijk kunnen nemen: het prachtige weer. Het was zulk mooi weer dat menig rallyrijder verbrand zal zijn en dat veel navigatoren zich waarschijnlijk maar moeilijk konden concentreren. Daarnaast waren er veel bootjes op het water waardoor er veel bruggen open stonden. Hierdoor werd het nog lastiger het tijdschema te halen en moesten veel equipes de twee koffiepauzes laten voor wat ze waren. Tijdens de lunch kregen we als klap op de vuurpijl ook nog een droogrit mee. Op zich vind ik dit een erg leuk idee, maar dan moet je er wel de tijd voor krijgen. Voor veel equipes was de lunch niet meer dan even snel twee broodjes pakken en verder. Overigens werd de droogrit niet in het reglement vermeld en telde hij ook niet mee in de uitslag.

#7 Het systeem
Een groot deel van de rally was volgens het systeem “Pijlen kortste, Punten één na kortste route”. Dit systeem kan erg vermoeiend zijn omdat je bij een één na kortste route steeds twee keer een route moet construeren, eerst de kortste, dan de één na kortste. Daarnaast waren er twee “sneaky” regels opgenomen in het reglement voor de variant “Pijlen kortste, Punten één na kortste route, vermijden rode wegen” In dit systeem moest je ook naar de TC de één na kortste route rijden, en mocht je bij een herconstructie juist wél over rode wegen. Wie deze regels was vergeten mocht vijf extra fouten noteren.

#6 Bermlijnen
Bij veel situaties moest je op bermlijnen letten. Bermlijnen zijn nu eenmaal notoir lastig te zien, vandaar dat het bij de meeste rally's om geen tot enkele situaties gaat waar je hierop moet letten. Bij deze rally waren er tenminste zes van zulke situaties. Zie bijvoorbeeld Afbeelding 1.

#5 Fietspaden
Wie goed de legenda bestudeerd had, had geweten dat bruine wegen fietspaden waren, maar wie dit over het hoofd gezien heeft zal menig foutieve route geconstrueerd hebben, met flink wat tijdverlies tot gevolg. Ons is het zelfs nog gelukt om een één na kortste route over een fietspad niet alleen te construeren, maar zelfs te rijden. Helaas vonden we daar alleen een verbaasde wielrenner, geen letter.

#4 Details
Daarnaast waren er nog een handjevol situaties waarbij je echt je loep op de kaart moest zetten om het te zien. Een punt net naast de weg, een pijl met een klein haakje op een parkeerplaats, een dun beekje dat een weg blokkeerde, een driehoekje dat nou juist net níet op de kaart stond, een klein stukje bruine of rode weg. Ook dit soort situaties waren er net iets meer dan bij de gemiddelde rally.

#3 Veel foutletters
Bij de meeste rally's staat er zo nu en dan een foutletter. Bij deze rally waren in de sportklasse 23 van de 81 letters een foutletter, bijna 30%. Ik vind echter dat dit juist een heel sterk punt van deze rally was. Bij sommige rally's weet je gewoon dat je fout rijdt, puur omdat er geen letter staat. Dat is ook niet leuk, en ook niet eerlijk voor equipes die het wel in één keer goed doen.

#2 Alternatieve routes
Veel alternatieve, maar voor de hand liggende, routeconstructies werden niet tegengegaan, wat tot lange, foutieve routes kon leiden. Hier ging vooral veel tijd door verloren. Alleen al op kaart 1 hebben we vier keer zo'n “verkeerde” (her)constructie gemaakt. Bij één zo'n foutieve herconstructie werden we uiteindelijk door een vriendelijke marshal van een ander evenement tegengehouden met de toevoeging dat we “niet de eersten” waren. In traject 1.2 was er op weg naar punt 21 een viaduct niet duidelijk aangegeven op de kaart. Als je hierop om ging rijden kwam je op een zandweggetje uit wat niet tot een letter, maar alleen tot heel veel tijdverlies leidde (Afbeelding 2).

#1 Langsrijders
Ondanks dit alles staat de categorie langsrijders bij mij op nummer 1. Veel situaties hebben we wel goed gedaan, maar de letter simpelweg niet gezien. Ik heb van de organisatie vernomen dat alle letters er nog hingen achteraf, dus ik ga er dus vanuit dat veel letters toch te onduidelijk waren opgehangen.

Al met al was het een enerverende rally. De positieve punten waren de vele foutletters en de droogrit. Ik vind alleen dat die droogrit dan ook best mag meetellen, maar dan moet het wel in het reglement staan. De negatieve punten waren met name dat er te weinig rekening gehouden werd met alternatieve constructies, dat veel letters slecht stonden opgesteld, maar vooral dat het alles bij elkaar gewoon een slag te moeilijk was. Echter, volgend jaar zijn we gewoon weer van de partij, zeker als Jürgen weer één van de uitzetters is. Het uitzetten doet hij namelijk nog niet zo lang – dit was pas zijn tweede rally – en als hij dit net zo snel leert als hij het rallyrijden geleerd heeft dan denk ik dat ons nog vele mooie, uitgebalanceerde rally's te wachten staan van zijn hand.

Wim van der Zijden

Wat een start!

maandag 08 mei 2017, Feldkirch, Oostenrijk
Op dit moment is onze klassering, oké na een dag: plaats nummer 9! Volgens een van onze volgers het moment om de ambitie op te schroeven! Nou nee, we houden vooralsnog vast aan plaats 10 t/m 20. En hoe was het vandaag, nat, nat en nog eens nat! We hebben bol/pijl kortste route en 2 regularities gereden. Bij bol/pijl kortste route teken je de route aan de hand van de op de kaart geplaatste genummerde punten en pijlen. En bij de regularity moet je het traject rijden op de vooraf aangegeven snelheid (=moeilijk). En we zijn er maar mooi van af gekomen. Het was vandaag een beetje saai voor de navigator en Barend heeft lekker kunnen scheuren. Van de Tegernsee via Garmisch Patrenkirchen, via Vorarlberg (voor de intimidatie, ook door Andelsbuch) naar Feldkirch. Waarbij er twee passen voor onze klasse geschrapt waren vanwege de sneeuw. Hadden we met Kerst niet eens last van. De dag sloten we af met een piepklein pilsje op de Marktplatz in Feldkirch. Morgen om 8.58 uur starten we in Götzis. Nu lekker slapen!

Gewoon omdat het zo leuk is?

dinsdag 09 mei 2017, Bischwihr, Frankrijk
Waarom gaan we ook al weer 6 dagen in een oude auto door Europa crossen? Omdat we het zo leuk vinden! Maar wat dan? Barend vindt het heerlijk om in zijn Giulia gas te geven daar waar het kan en de limiet te zoeken op bochtige weggetjes. Jacqueline vindt het dan vervolgens leuk om Barend de juiste weggetjes te wijzen en om op de kaart te puzzelen naar de kortste route. En onderweg komt dat samen en heet het rally rijden. Vandaag reden we vanuit Oostenrijk via het Scharzwald naar de Elzas. Onderweg hadden we nog veel geluk, een overstekende gems was bijna het bokje.(en dan onze auto ook!)
Het gepuzzel was vandaag goed te doen en ook het rijden van de route ging prima. We hadden tijd om onderweg een praatje te maken met andere equipes en we hadden ruim de tijd voor de lunch. En dan was het weer tijd om de dag passend af te sluiten met een piepklein pilsje op het terras, want het was droog. En tijdens het eten zo nu en dan even kijken of de uitslagen al binnen zijn....net pas in het hotel zien we ze binnen komen. Vooralsnog de 10e plaats van de dag en in het totaal klassement staan we op de 7e plek! Mmmmmmm best lekker eigenlijk.

Tulpenrallye topsport?

woensdag 10 mei 2017, Strasbourg, Frankrijk
Na een ietwat getemperd stemming, op een 7e plaats naar bed met een 9e plaats wakker worden, toch vol vuur van start. In de ochtend hebben we dat ook netjes gedaan. Bij de lunch 4 controles gemist net zoals heel veel deelnemers. We waren dus weer gewoon gemiddeld. De middag wil je dan wel verbeteren. Na de lunch besloten we, om een traject 2x te rijden. De eerste doorkomst hadden we geen controle opgehaald, dus we hoopten dat de alternatieve route ons wel een bordje op zou leveren. Niet dus. Toen hadden we wel een tijdstraf aan ons broek. Daarna hebben we super geconcentreerd het volgende traject afgerond en het testje op het circuit hebben we goed afgelegd. Daarna was Jacqueline tussen punt 2 en 3 het spoor helemaal bijster. Dit stuk hebben we dus opgegeven om niet weer tijdstraf aan ons broek te krijgen. Nou zo mild was de dag niet voor ons! Op zich zijn we goed in Straatsburg aangekomen en gaan we na een lekker diner, heerlijk slapen.
Voor ons was het topsport vandaag!

Dagje spelen in de Elzas

donderdag 11 mei 2017, Luxembourg, Luxemburg
Beginnen we bij het begin of met het einde van de dag? Vooruit gewoon bij het begin. Vanmorgen ging de wekker al erg vroeg 6.00 uur. Over het algemeen niet het beste moment van de dag voor Jacqueline. En daar valt overheen te komen. Als je maar een doel hebt. En dat hadden wij. Een gezellige dag rally rijden met gezellige equipes. Het was vandaag de Alfa dag. Eigenlijk met een merken dag, maar aangezien wij een Alfa rijden en een flink aantal vrienden ook heet het voor ons de Alfa dag. Samen speuren naar de goede routes en soms help je elkaar dan ook een handje! Dank je wel Paul! En vandaag kregen Barend en Bart de kans om door een modderbak te rijden. Onze auto zit helemaal onder: zie de foto's!
Bij de lunch kregen we te horen dat we 4 fouten hadden en dat viel wel tegen. Gelukkig hadden alle equipes die ongeveer in onze buurt staan ook zo iets. De uitzetten had dus gewonnen! Ach ja, lekker eten en een beetje kletsen, en weer door. ' s Middags lekker gereden, lol gemaakt in de auto en netjes op tijd bij de tc's. We gingen tevreden de auto uit, op naar het goede diner in Luxemburg. En dan aan tafel komt het moment waarop de uitslagen gepubliceerd worden. Vandaag weer een knappe 7e plaats! Echt tof, weer een plekje goed gemaakt in totaal, dus nu nog lekker doorgaan! En 2 fouten geneutraliseerd! Morgen starten we als allerlaatste equipe om 10.20 uur. Niet heel fijn, maar we doen het ermee! Morgen komen papa Wim en mama Nel met Robbie, Oona en Wilko naar Vaals!

We zijn er bijna

zaterdag 13 mei 2017, Aachen, Duitsland
Eigenlijk wel heel tevreden aan de dag begonnen. Een late start, als laatste equipe van het hele veld, van alle klassen, en dat is niet zo ons ding. Je rijdt dan ook een beetje in je eentje. 's Morgens ging het eigenlijk best prima, maar toch 4 bordjes gemist en dat kan je niet hebben in de sportklasse. Ook het testje op een circuit nabij Nürburg ging niet zoals gehoopt. De twee regularities gingen wel lekker! Ergens in de 40 gefinisht, wel echt te laag! Dus morgen zullen we moeten knokken voor wat we waard zijn om in de top 20 te blijven; en dat gaan we doen!
Waar we echt van genoten hebben is dat Wim en Nel met Wilko en onze Robbie en Oona naar Vaals waren gekomen! Zondag zoen we ze weer!

Wat een dag!

zondag 14 mei 2017, Noordwijk, Nederland
Als je de uitslag en de stand in de gaten hebt gehouden, dan weet je het wel. En laat ik toch maar even een verhaaltje typen. De laatste rally dag is er een om de equipes in de buurt, wat stand betreft, te laten zien dat ze serieus rekening met je moeten houden. Vorig jaar wisten we in ons rijtje voorop te blijven en sloten we af met een 4e plaats!

We reden weg uit een zonnig Limburg en voor mijn gevoel ging het helemaal prima. Duitsland in voor een regularity op een test circuit met een kombaan. Even uitleggen, een baan waar rijstroken in een kombocht liggen. Je komt aanrijden met een bepaalde snelheid en die snelheid maakt dat je onderin of juist bovenin de bocht gaat rijden. Ik wilde wel bovenin. Dus we besloten de regularity op te geven en lekker te gaan! Dikke pret! Toen op weg terug naar Nederland, op een groot militair terrein nabij Oirschot de serieuze test. De route kreeg je pas bij de start en dan moet je serieus strak navigeren en mag je echt geen fouten maken. Ik heb wel fouten gemaakt en we zijn toch tevreden het terrein weer afgereden. Oh ja, we hebben ook nog op het Euro circuit in Valkenswaard gereden, daar zit de grap 'm in, afwisselend verhard en onverhard, ook weer genieten dus.

Via Zaltbommel, waar we onze kaart in mochten leveren, op weg naar Noordwijk. Gezellig kletsen met z'n tweeën, een beetje de bol-pijl in de gaten houden en dan kom je de boulevard van Noordwijk op en mag je gaan finishen. Onze (schoon)ouders opsporen en ja hoor, traditie getrouw staan ze daar bij de start van de sprint! Bijna klaar; op naar Huis ter Duin! Het aantal toeschouwers loopt op, tulpen onder de ruitenwissers, korenwijn in een plastic bekertje, op naar de ereboog, vlak voor die boog spreekt een bevriend navigator me aan; dank je wel we staan voor jullie, enne wat heb jij gedaan vandaag? Toch even de app checken........knak! euforisch gevoel weg, weg tevreden terugkijken, incasseren. Even was ik helemaal van slag.....tja nu denk je vast dat is een stom einde, maar ik ben nog niet klaar! Ik heb nog een praatje gemaakt met Linda de Mol, hoe leuk is dat! Op naar het diner, het was beter geregeld dan voorgaande jaren en we zagen er weer super uit (geen foto's helaas) De overzichtslijst met de prijswinnaars werd op tafel gelegd. Nou geef die maar gauw door, wij hebben er niks van gebakken! Toch ons startnummer op de lijst; wij hebben de fairplay prijs gewonnen. De marshalls kiezen uit alle equipes, één equipe die zich het gezelligst, meest sportief heeft gedragen: wij dus!

En nu gaan we met een Tulpje naar huis! En zo was en blijft het weer een geweldige Tulpenrallye!

Jacqueline en Barend Aarts

Vandaag mogen we weer!

Het is alweer enige tijd geleden dat de auto de garage uitkwam voor een rally en we zijn dan ook blij dat het weer tijd is voor de Alzheimerrally. Onze ervaringen met deze rally en de organisatie staan bij voorbaat garant voor een prima rallydag!
En dat bleek ook dit jaar weer te kloppen. In totaal 163 auto’s werden uitgewuifd door Erben Wennemars en aan het eind van de dag met lachende gezichten weer ontvangen door Bert van Dool.

In de Alzheimerrally is tijd geen valkuil, de TC-tijden zijn zo gepland dat je nooit hoeft te haasten en de minuten die je over hebt kunt gebruiken om het volgende traject alvast in te tekenen. Voor de start krijg je het routeboek dan ook al wat eerder, zodat het eerste traject rustig kan worden ingetekend. Dat begon al direct met een piepklein voetje aan pijl 1 en aan pijl 5, om ons eraan te herinneren dat het belangrijk is om al tijdens het intekenen de kaart goed te bekijken.
Op het kaartfragment tussen kaartovergang A en B dacht ik nog een bermlijn te zien maar ter plaatse bleken er uitsluitend wandelpaden te zijn.

Aangekomen op pijl 10 zagen we een rij auto’s voor een tijdcontrole staan. De ex-aequo GTC! Komt mijn hele oude rallybord van pas, daarop zit al jaren een bijna nooit meer gebruikte notitie, hoe je de ideale tijd moet uitrekenen. In de jaren dat wij net begonnen met rally rijden was het gebruikelijk dat je bij elke TC je ideale tijd zelf moest uitrekenen, nu is dat bijna altijd voorgedrukt op de kaart. Afgelegde kilometers delen door gemiddelde snelheid en dan vermenigvuldigen met 60 levert de rijtijd in minuten op.

De bermlijn onderweg naar TC3 zag ik wel goed. Niet tijdens het intekenen, maar toen we al op de weg zaten ontdekte ik ineens dat de einde weg werd afgesloten door een bermlijn. Snel gekeerd en een andere route geconstrueerd wat een goed idee was omdat deze controleletter N in de pauze de meest gemiste letter bleek.

Na de onderbreking van pijl 5 konden we van start in de regularity waarin niet alleen de moeilijkheid zat goed de kortste route in te tekenen maar ook nog eens een kruispunt was vertekend. Hier stonk ik goed in. Ik realiseerde me dat we te noordelijk bij het kruispunt uitkwamen maar dacht dat de weg waar we in moesten wel op de juiste plaats lag. Achteraf niet logisch, maar tijdens een regularity moet je toch in een fractie van een seconde de beslissing nemen. Daarop corrigeren heeft – tijdens een regularity - geen enkele zin.

Het laatste gedeelte naar de lunch bracht ook een mooie afwisseling tussen goed intekenen en het construeren van omrijroutes omdat niet alle wegen altijd precies aansluiten zoals op de kaart of niet te berijden waren.

Na de uitgebreide lunch bij Erve Brooks aan de slag met een BARIL, barricaden op de ingetekende lijn met om barricade 2 een hele lange omrijroute die al snel een stempel met HK opleverde en vervolgens weer door met pijlen/punten kortste route. Genietend van de mooie wegen hadden we het gevoel dat we niet al te veel moeilijkheden tegenkwamen in het middagdeel. Het rijden ging vlot en er hoefden nauwelijks omrijroutes te worden geconstrueerd. Dachten we.

Maar, de werkelijkheid was anders, bleek achteraf. Een wegaansluiting die niet op de kaart stond hebben we vrolijk gereden, niets van gemerkt en rondom Stroe (bij pijl 8 voor de expertklasse) klopte het allemaal niet zo en besloten we aan de voet van pijl 9 eerst terug te rijden om de aansluitingen en route tussen pijl 7 en 8 nog eens te bekijken. Gevoel goed, conclusie verkeerd. Pas later, namelijk de aansluiting van de weg waarop pijl 8 lag richting pijl 9, klopte de weg niet en hadden we een omrijroute moeten maken om een gemist stuk route op te halen. Niet gezien!

Bijzonder is dat deze rally voor alle klassen niet alleen leuk maar ook leerzaam is om te rijden en daarmee voor deelnemers die vaker rijden een goed moment om het eens in een hogere klasse te proberen. In de expertklasse variëren de moeilijkheden van het bestuderen van de kaart tijdens het intekenen (zoals bijvoorbeeld de veel gemiste bermlijn in traject 2), het toepassen van het reglement (wegen mogen in één richting bij het systeem pijlen/punten kortste route maar slechts één maal bij het systeem grensbenadering) en tijdens het rijden van de route zorgen dat uitsluitend kaartwegen worden bereden en indien nodig een omrijroute construeren. In de tourklasse is een combinatie gemaakt van routebeschrijving, bol-pijlsysteem en kaartlezen zodat het ook voor de meest onervaren equipes een leuke route is om te rijden.
Op deze manier kan iedereen een bijdrage leveren aan het goede doel, dat dit jaar maar liefst het bedrag van € 72.000 kreeg overhandigd!

Hetzelfde geoliede organisatieteam verzorgt de Classic500 die wordt verreden op 9 en 10 juni 2017. Heb je de smaak te pakken gekregen? Je kunt nog inschrijven. Ik heb er al zin in!

Yolanda Zijl

Expertklasse: Equipe # 8 Jan Peter & Yolanda Zijl

Daar sta je dan met je goed geprepareerde klassieke rallyauto. In the middle of nowhere.

Gelukkig is het uitzicht bijzonder fraai. Het is effe niet anders. De druk liep gewoon te hoog op. Die plaspauze kon echt niet langer wachten. Daarna konden we wat meer onspannen verder. Gelukkig konden we verder, want de reden van het stilstaan had zomaar heel anders kunnen zijn...
Op donderdag 5 april startten een import Zeeuw uit Renesse en een export Zeeuw uit Goes in de 12e editie van de Coppa d‘Europa. Vanuit zonnig Maastricht werd vertrokken voor een uitdagende driedaagse rally van zo’n 1500 kilometer naar München. Zoals iedere uitzetter heeft ook René Smeets zo zijn eigen stijl.

Ik heb zelf slechts enkele rally’s van de hand van René gereden en de laatste is al enkele jaren geleden. Het kan dus best zijn dat het niet snel (genoeg) lukt om het gedachtenpatroon van de architect van deze rally eigen te maken.
Wat het evenement ook een extra eigen karakter geeft voor een (in principe) Nederlandse rally is de grote diversiteit aan nationaliteiten. Aan de start stonden equipes afkomstig uit Nederland, België, Luxemburg, Duitsland, Zwitserland, Denemarken, Zweden, Noorwegen en Engeland.
Net voor negen uur van start gegaan wordt onze Volvo Amazon achtervolgd door een witte wolk. Mede door de geur die deze met zich meebrengt maakt dit ons tamelijk bezorgd. Dit kan niet anders zijn dan verbrande koelvloeistof en dat kan alleen maar betekenen dat de koppakking niet meer in orde is. Of erger, dat er een scheurtje in de cilinderkop zit. Dit euvel heeft deze stoere Zweed dit jaar al eerder gekweld. Na een revisie leek dit opgelost. Maar wat we nu waarnemen laat ons twijfelen of we de eindstreep wel gaan halen... Tijd om het nu snel op te lossen is er niet, dus rijden we maar gewoon verder en hopen we dat het mee zal vallen. Wij zullen als ware Zeeuwen worstelen en pogen boven te komen!

Maar het maakt ons wel onzeker. Hierdoor heeft Harry zijn koppie er niet helemaal bij en botst bij een wegversmalling bijna op een tegenligger. Dat gaat lekker en we zijn Nederland nog niet eens uit... Maar de knop gaat om en de rust keert terug in de auto. Dat moet ook wel, want de eerste RP (regelmatigheidsproef) wacht al kort over de grens met België. Concentratie is essentieel nu, want alle RP’s hebben een pittige gemiddelde snelheid van 50 km/uur. De verkeerde route rijden is meteen dodelijk voor je klassement! Maar we hebben het idee (illusie?) dat het wel lekker loopt. Harry en ik hebben natuurlijk al vaker samen gereden en we zijn aardig op elkaar ingespeeld. De samenwerking in de auto verloopt prima. Gaandeweg groeit toch het vertrouwen, al merken we ook dat het vermogen dat de motor levert merkbaar minder is dan normaal. Als straks de heuvels bergen worden kan dat wel eens vervelend worden... Focus! Eerst de route maar eens goed rijden. Die route is zoals we dat van René gewend zijn erg plezierig om te rijden. Veel rustige weggetjes, bebouwde kommen worden zoveel mogelijk gemeden en voor de stuurman is er werk aan de winkel door de vele bochten. Het blijkt een echte rijdersrally.

Geen gepruts met kaartmanipulaties. Dat is niet de stijl van Smeets. Zie maar dat je de juiste route bedenkt, vind en rijdt. Helder. Al zijn de overgangen tussen de verschillende routesystemen niet altijd even duidelijk. Dit vergt af en toe wat extra lees-, kijk- en denkwerk. Bij de lunch in het Luxemburgse Stadtbredimus aan de Moezel zou blijken dat ik bij het systeem routebeschrijving op kaart toch een domme intekenfout heb gemaakt. Jammer!
Tevens zou blijken dat er een dikke liter koelvloeistof verdwenen was...

De eerste dag waren er geen echte tijdcontroles, al diende je wel de verschillende posten zoals de starts van de RP’s binnen een bepaald tijdraam aan te doen. Ik moest er blijkbaar toch een beetje inkomen, want die eerste dag liepen we toch wel wat achter op het ideale tijdschema. Toch nog even terugrijden, klopt dit allemaal wel? Hebben we wel de juiste weg?
Dat wordt straks spannend als er wel echte tijdsdruk is...?
De routes worden steeds mooier. Omdat er geen kaartmanipulaties zijn, lukt het mij als navigator zelfs om wat van de fraaie omgeving mee te krijgen. En om mee te kijken naar de controlebordjes. Die weliswaar goed herkenbaar zijn, maar soms wel erg laag in de berm staan. Via de Franse Vogezen bereiken we na een dikke 500 kilometer eindelijk de eerste finishplaats Karlsruhe. Het was mooi, maar we zijn wel aardig gaar na zo’n lange dag.

Dineren tegen een uur of 10 in de avond past ook niet zo goed bij mijn bioritme.
Na als een stel blokken geslapen te hebben was het weer vroeg dag. Want voor we van start zouden gaan wilden we eerst een garage vinden waar we extra koelvloeistof konden inslaan. Met hulp van de hotelreceptie lukte dat en ondanks de wegwerkzaamheden rond het hotel waren we net voor onze starttijd weer present. De tussenstand na de eerste dag bleek aangenaam verrassend, want we stonden zowaar op de eerste plek in de Superklasse!
Dat is natuurlijk prachtig, maar het legt meteen de lat voor de komende dagen wel extra hoog. Vanaf plaats één kun je enkel nog zakken...
Maar vol goede moed en met een witte pluim achter de auto verlaten we Karsruhe. Met een koude motor lijkt de lekkage het grootst te zijn. Flink warm rijden dan maar!

Ook de tweede dag staan er naast de nodige kaartleesuitdagingen enkele RP’s op het programma. Genoeg gelegenheid om strafpunten te verzamelen! Het kaartlezen is voor ervaren bemanningen niet extreem moeilijk. Al moet je af en toe toch even puzzelen wat de kortste route is. Ook zitten er enkele leuke oude wegsituaties in, waarbij er in de huidige werkelijkheid enkele wegen zijn die niet op de kaart staan. Het blijft opletten geblazen.
Wat soms niet meevalt, want de route vanuit Duitsland, via Liechtenstein naar het Oostenrijkse Dornbirn is werkelijk schitterend! Gelukkig zijn we deze dag een stuk eerder bij de finish, want het uitzicht vanaf de bar op de 11e etage vanaf het Sheraton Panoramahaus hotel is als bonus adembenemend. Over de rand van het balkon kijk je over de bergen uit en rechtstreeks op de straten diep onder ons.
We zijn blij dat we nog steeds rijden en dat het ondanks een beperkt vermogen lukt om de hoogteverschillen binnen de gestelde tijden te overbruggen. Wat zou morgen brengen?
Na een uitstekend ontbijt kreeg de Volvo weer wat lekkere extra koelvloeistof toegediend.

Dag drie bleek het wederom prachtig weer te zijn. En tot onze verbazing stonden we nog steeds bovenaan het lijstje! Maar de kop van het veld zat nog immer dicht bij elkaar, dus konden we ons geen foutje permitteren. Extra leuk was dat nu voor het eerst in een aantal jaren de top drie uit Nederland afkomstig was. Helaas zou dat niet zo blijven. Niet ver in de ochtend komen we de stilstaande Alfa Giulia van Paul Zweers en Rogier Simon tegen. Bij het achteruit rijden was de aftapplug van de benzinetank door een stenen rand door de bodem gedrukt. Alle benzine lag nu op straat... Hun fraaie tweede positie ging hierdoor heel lullig verloren. Gezien de overvloedige Duitse concurrentie zat het gedroomde volledig Nederlandse podium zat er nu waarschijnlijk niet meer in. De laatste dag was qua navigeren niet bijzonder moeilijk, al waren er nog genoeg routecontroles te noteren. En de route was opnieuw echt de moeite waard. Jammer dat enkele afsteekmogelijkheden tot het rijden van de (aller)kortste route niet werden beloond, maar verder stak alles goed in elkaar. Aangekomen bij het laatste hotel in München kon het grote speculeren en afwachten beginnen. Een lekker koel biertje helpt daarbij enorm!

Bij de Coppa wordt het resultaat van de slechtst gereden RP geschrapt. Nu had de Duitse equipe Schepper/Mohr met een Porsche 911 het behoorlijk goed gedaan, daarnaast hadden ze een tamelijk hoog schrapresultaat. Na dag twee stonden zij op de 4e positie. Mede door het uitvallen van de equipe Zweers/Simon was het niet denkbeeldig dat zij uiteindelijk zouden winnen. Spannend! Totdat dan eindelijk de einduitslag wordt opgehangen.

Dan blijkt dat wij de Zeeuwse vlaggetjes op de voorschermen van de Volvo eer hebben aangedaan, wij hebben geworsteld en zijn bovengekomen. Luctor et emergo!
We hebben Schepper-Mohr nog net achter ons weten te houden en Hanja Jonker met Paul Hooiveld – toevallig ook in een Volvo Amazon – werden verdienstelijk derde.
Wat een geweldig gevoel. Zeker voor Harry betekende dit heel veel. Vorig jaar werd bij hem een hele nare aandoening geconstateerd. Inmiddels lijkt hij daar goed van hersteld. Dat hij dit nu mocht meemaken maakte hem dusdanig geëmotioneerd dat hij bij de prijsuitreiking moeite had om uit zijn woorden te komen. Iets waar Harry normaal nooit zo veel problemen mee heeft, dat zal menigeen kunnen beamen...

Dit is wat ons betreft een prachtige overwinning. In een absoluut prachtige rally. Wat er in eerdere edities ook voorgevallen mag zijn, er is een puik stuk werk afgeleverd door René, Rudolf, Wiel en alle andere dames en heren medewerkers en officials van RRE Events die deze Coppa d´Europa hebben mogelijk gemaakt. Wie in 2018 een goed verzorgde rijdersrally wil meemaken zou toch (weer) eens de Coppa d’Europa moeten overwegen!

Rutger Kwant

Equipe # 85 |  Harry Rupert - Rutger Kwant  | Volvo Amazon 122S