Rebirthing schijnt voor sommige mensen een zeer verhelderend of bevrijdend proces te zijn.

Ik heb er zelf geen enkele ervaring mee en wat ik er wel eens van gehoord en gelezen heb komt het op mij toch wat zweverig en vaag over. Maar dat kan met mijn nuchtere Zeeuwse achtergrond te maken hebben.

Sommige evenementen maken ook een soort wedergeboorte door. Dat gaat ook op voor de Gelderlandrit. Bij vele liefhebbers van de schone kunst van het kaartlezen in klassieke auto’s na 21 edities inmiddels uitgegroeid tot een fenomeen. Maar in 2016 besloten de ervaren organisatoren - onder aanvoering van Martin Roosenboom - dat het welletjes was geweest. Gelukkig kreeg Eric Klunder toen de gelegenheid om het evenement voort te zetten. Eric is geen groentje op het gebied van rally’s uitzetten. Met diverse edities van de Rally van de Grensstreek en de Nacht van Nederland heeft hij flink wat ervaring. Maar de geliefde Gelderlandrit oppikken, dat is toch effe wat anders...

16 september 2017 zou dus een spannende dag worden in historisch rallyland. Aan de deelnemende kant van de Gelderlandrit, maar net zo goed aan de organiserende zijde! Zou het een waardige voortzetting van de traditie zijn? Zou alles op zijn pootjes terecht komen? Het bleek in ieder geval helaas geen traditioneel Gelderlandrit weer te zijn. Meestal stond dat voor een zonovergoten dag in juni. Maar deze zaterdag in september begon spijtig genoeg grijs en vochtig. Binnen in de IJsselhoeve bij Doesburg was het echter vertrouwd warm en gezellig, met ook veel bekende gezichten.

Daarom gingen Harry Rupert en ondergetekende om 8.31 - gesterkt door verse koffie met krentenwegge - vol vertrouwen op pad in de Achterhoek. Meteen na ontvangst van het routeboek was duidelijk dat niemand het vandaag cadeau zou gaan krijgen. Er was gebruik gemaakt van de meest recente versie van de kaarten van de topografische dienst. En die staan helaas niet bekend om hun uitmuntende haarscherpe kwaliteit... Laten we het zien als een extra uitdaging voor de navigatoren. Ook de route leverde de nodige uitdagingen op. En dat moet ook, daar komen we voor, dus dat verwachten we ook. Gewoon pijlen kortste route en punten één na kortste route, dat lijkt niet zo moeilijk.

Maar je moest heel goed opletten om toch niet stiekem een stuk van de route tegengesteld te rijden. En de kortste route om alles netjes reglementair te rijden bleek ook niet altijd meteen voor de hand te liggen. Zelfs zonder al teveel gemanipuleer in de kaart was er genoeg te beleven. Het tijdschema van die ochtend was goed te halen, al werd het toch even krap toen we echt zeker wisten dat we een goede “slimme” route reden, maar geen routecontrole tegenkwamen. Dus nogmaals een rondje van een paar kilometer gereden om vervolgens opnieuw geen beloning te krijgen. Later zou blijken dat de bewuste letter O was weggehaald. Jammer, want dat had weer wat haast en stress gescheeld... Na nog een kaart met ingetekende lijn kwamen we netjes op tijd aan bij Landgoed Ehzerwold, bij veel deelnemers ook bekend als uitvalsbasis van de STAR Rally en de ROZ.
Gelukkig weet men daar dus prima wat een goede rallykroket is ! Die ochtend bleken wij een niet al te gelukkig geplaatste letter S te hebben gemist. Voor de zekerheid 2 keer langs gereden over de parallelweg, maar niet gezien. Jan en Thijs de Beus waren de enigen die in de Expert klasse geheel foutloos hadden gereden. Knappe prestatie!

Na deze prima pauze nabij Almen was er weer werk aan de navigatiewinkel. Opnieuw bedroog de schijn, want het leek allemaal niet zo moeilijk, maar niet alles wat je van plan was om te rijden bleek mogelijk. Mooie uitdagingen, daar houden wij van! Dat is ook wat het deelnemende publiek verwacht van de Gelderlandrit. Het moet geen veredelde toerrit zijn en dat was deze editie dan ook zeker niet. Wat wel jammer was, is dat je soms hele stukken (kortste ) route reed maar niet beloond werd met een routecontrole. Af en toe een extra langsrijder voor de moeite zou gewaardeerd worden en enige onrust (hebben we wel goed gekeken??) in de auto wegnemen.

We deden uiteraard veel reeds bekende weggetjes rond onder meer Lochem, Vorden en Ruurlo aan, maar ik zou zweren dat er wegen bij waren waar ik nooit eerder ben geweest. Deze hoek van Nederland biedt dan ook veel mogelijkheden voor onze hobby. Het tempo lag nu wel merkbaar hoger. Al gaf het overzicht in het routeboek slechts iets hogere gemiddeldes aan, in de praktijk moest er toch flink doorgereden worden en moest er niet teveel getwijfeld worden als je tijdig de tijdcontroles onderweg wou aandoen. Gelukkig liepen wij nergens tijdstraf op en kwamen we even voor 16 uur verrassend vroeg weer aan bij TC 8 IN bij de IJsselhoeve. Gelukkig was het inmiddels droog en zelfs een beetje zonnig weer geworden. Het perfecte excuus om buiten op het terras van een lekker biertje of andere versnapering te genieten! Dat maakt het afwachten van de uitslag prima draagbaar. Er was ook genoeg bij te kletsen met iedereen uit het rallywereldje en wat later was het gevarieerde buffet ook weer van de vertrouwde kwaliteit. Hoe zou iedereen het er vanaf gebracht hebben?

Aan de hand van de uitleg konden we zien dat we de middag foutloos hadden doorstaan, maar wat heeft de rest ervan gebakken? Uiteindelijk presenteert Eric Klunder rond 7 uur de uitslag.
In de Toerklasse ging de winst naar Sjaco Griffioen en Suzy Doerahman, met slechts 30 strafpunten. Heel knap! Bij de Sportklassers mochten Henk Hoogeveen en Gerbrand Loman de grootste bekers meenemen. Wordt het voor de heren niet eens tijd voor promotie...? Als laatste ging in de Expertklasse de overwinning naar.... Harry Rupert en uw verslaggever! Het scheelde maar heel weinig met de nummers 2, Jan en Thijs de Beus, slechts 3 minuten aan straftijd. Mocht ik vorig jaar nog de laatste “oude” versie samen met Oscar Uhlhorn afsluiten met een “Veni, Ralli, Vici”, om dit bij de 22e editie – bij een geheel andere uitzetter en organisator – te mogen herhalen, dat is wat mij betreft toch wel erg gaaf!

Het antwoord op de eerder gestelde vraag, of dat Eric Klunder en de zijnen een waardige opvolger van de Gelderlandrit zouden kunnen neerzetten kan ik positief beantwoorden. Jazeker, zij zijn hierin geslaagd.
Het was een waardige voortzetting, maar geen één op één kopie van voorgaande edities.

De Gelderlandrit is herboren!

Rutger Kwant

Equipe # 1 - Harry Rupert - Rutger Kwant | Algemeen winnaars 2017

foto's: Niko Bloemendal

Bloed, zweet en tranen: een ouderwetse SLS.

Het leek wel of het befaamde bronwater uit de hemel kwam vallen in Spa tijdens de start van de SLS Classic dit jaar. De vele regenbuien maakten het de rally-equipes niet makkelijk om de eerste kilometers door te komen, beslagen autoruiten zorgden voor een allerbelabberdst zicht op de weg en eventuele routecontroles. Gelukkig had de uitzetter van dienst Bart den Hartog niet al teveel uitdagingen in de prelude die dag opgenomen zodat auto, rijder en navigator rustig op bedrijfstemperatuur konden komen.

Ook dit jaar startte de SLS dus in de Belgische Ardennen. Wellicht het breken met een conventie maar een vondst die door de deelnemers zeer wordt gewaardeerd aangezien we direct in een schitterend wedstrijdgebied onderweg zijn. De SLS heeft in de afgelopen jaren weer een grote schare enthousiaste participanten vergaard en ook nu waren de 150 startplaatsen in “no-time” vergeven door wedstrijdleider Cees de Jong.

Reisdoel van de eerste dag was Luxemburg en op redelijk duidelijke kaarten met een schaal 1:100.000 moest een kleurrijke route door bossen en velden uitgestippeld worden. Eerste hoofdbrekens voor de navigator bleek een verkeersbord met een verplichte rijrichting waardoor je van de geplande route werd afgeleid. Als de rijder het bord gezien had en er een goede uitleg aan gegeven werd, was er een controle als beloning. Rond de lunch sloten de hemelsluizen zich weer en liet het zonnetje zich zowaar weer zien. Voor veel cabriolet-rijdende rallyrijders het teken om de boel open te gooien. De dag werd afgesloten met een Michelin-kaart uit 1979. Bij alleen het idee daaraan breekt bij menig navigator het klamme zweet uit maar ook hier wisten meeste equipes de schade voor het klassement beperkt te houden.

De volgende dag werd het uitzetter-stokje doorgegeven aan Peter Rovers voor een route richting Brussel. Op de gevreesde Michelin kaarten had deze een prachtige etappe uitgezet met genoeg uitdagingen waar de fijnproevers van het betere navigatiewerk de tanden vol in konden zetten. De Michelin kaart is eigenlijk een vereenvoudigde weergave van de werkelijke situatie en dus moet er volop gezocht worden naar de weg die op de kaart staat. In het systeem punten vrije route pakten wij de eerste foutcontrole die dag. Een andere mooie vondst was een pijl die niet te rijden bleek en door veel teams niet op de juiste plek weer in de route werd opgenomen. Er zouden voor ons nog verschillende foutjes volgen die dag. Bijzonder prettig bij de SLS is het feit dat iedereen in hetzelfde hotel verblijft waardoor er veel contact is tussen de deelnemers. Aan het eind van de dag aan de drukbezochte bar was de conclusie bij menigeen met een koud biertje in de knuisten dat dit een zeer pittig dagje was. Witte raaf in dit gezelschap waren Albert Boekel en Remco Luksemburg, met slechts 1 gemiste controle hadden zij de concurrentie al op ruime achterstand gezet.

De zaterdag had als bestemming Antwerpen en was weer van de hand van Bart. Op wat recentere kaarten was de moeilijkheidsgraad weer iets lager maar als je een moment niet scherp was, had je een controle aan de broek. Het was vooral een uitputtende dag voor de expert-klasse aangezien ook de avond etappe verreden werd. Het blijft een enerverende ervaring om in het donker zonder veel oriëntatiepunten de juiste route te vinden. Er zaten een paar gemene instinkers in dit traject en na een lange dag zochten velen moe maar voldaan nog even de bar op voor een hapje en een drankje.

De slotrit op zondag naar Scheveningen via de Zeeuwse eilanden was al aangekondigd door de uitzetter als geen “walk in the park”. Daar bleek geen woord van gelogen, de vallen en trucs volgden elkaar in duizelingwekkend tempo op en een moment van verslapping kwam je direct duur te staan. Een van de hoogtepunten die dag was een korte rallyproef bij Kloosterzande waar de rijders hun hart even konden ophalen op een prachtig onverhard parcours. Bij terugkomst op de zonnige en gezellige boulevard in Scheveningen werden velen weer in de armen van hun geliefden gesloten en konden we terugkijken op een voortreffelijke SLS. Op de laatste dag werd het klassement zoals het hoort nog eens goed door elkaar gehusseld. Op eenzame hoogte na 1700 rallykilometers staan Albert Boekel en Remco Luksemburg die met grootst machtsvertoon de SLS 2017 op hun naam schrijven. Na de Tulpenrallye dit jaar een nieuwe scalp voor dit dreamteam, proficiat voor deze indrukwekkende prestatie. En de SLS die voegt weer een fantastisch hoofdstuk toe aan haar rijke geschiedenis, het was wederom een editie om niet snel te vergeten.

Bas de Rijk

Equipe # 13 | Theo van Erkel - Bas de Rijk | 3e plaats Expertklasse

Foto's: Niko Bloemendal

Partycentrum Gambora in Gameren was evenals vorig jaar de plek waar de Happy MidSummer Drive editie 2017 van start ging en ook weer zou finishen. Een mooie locatie met een aantrekkelijk rallygebied rondom. Als je dan weet dat Joan de leiding heeft met haar team en deze rit uitzet dan weet je als deelnemer dat het “goed” zit. Zeker met de wetenschap dat de route is gecontroleerd door een zeer ervaren man als Martin Roosenboom.

Na de verkoop van mijn rallybolide vorig jaar kwam ik er steeds meer achter dat ik het wereldje mistte. Het alternatief is dan een weg zoeken om er op de een of andere manier bij te blijven.
Allereerst probeerde ik me beschikbaar te stellen als marshall, wat buiten de charitatieve ritten waar ik dat werk al deed heel weinig respons opleverde. Van de grotere evenementen honoreerde alleen de Hornelandrally mijn sollicitatie.
Dus wat kun je dan als de SLS en de Tulpenrallye je niet willen? Kaartlezen natuurlijk! Is dat wat voor me vraag je jezelf dan af?
Daar kun je alleen achter komen door het te doen is het simpele antwoord. Zeer sporadisch had ik het wel eens eerder gedaan en met wisselend succes. Paar jaar geleden al eens 9e geworden is een Starrally, maar meestal werd ik geklasseerd in de dubbele cijfers. Bovendien en wellicht zullen de rijders dat herkennen: Ik ga zomaar maar niet naast iedereen zitten. Want als ik bestuurder was ik zelf veel beter, ahum! ( opschepmodus uit)
Na mijn start in een lastige Stelling van Amsterdam rally met Ruud Bosch waar we verdienstelijk 8e werden besloot ik toch dat er een vervolg moest komen aan een navigatie loopbaan. Zeker als de kans zich voordoet met een ervaren kaartlezer als Fred Hak op de bestuurdersstoel. Die helpt me wel verder als ik het niet meer weet.

Na dit persoonlijke verhaal maar eens door naar een werkelijk verhaal van de Happy MidSummer Drive, want dat was de vraag die ik gekregen heb van RallyNews.
Traject 1, pijlen kortste route was hier de opdracht met een niet al te moeilijk reglement. Onze eerste uitdaging vandaag. Bij pijl 3 al mistten we een verlegde wegaansluiting en dat leverde de eerste strafpunten op.
Via Aalst en Nederhemert ging het door een prachtig en rustig gebied naar TC 2 zonder verdere fouten. De paar minuten te laat die we hier incasseerden lag aan mijn kaartleessnelheid en niet aan de stuurcapaciteiten van Fred. Onze vrouwen die de TC bemanden waren ook al niet zo aardig om de ideale tijd te geven.

Dit volgende traject bestond uit pijlen/punten waarbij de punten slechts één maal mochten worden bereden. Gelijk na de TC mistten we de J, vraag me niet waarom, zelfs met het uitlegboek naast me snap ik het nog niet, wat veel zegt over mij uiteraard.
Het ging best lekker ook door het meekijken van Fred en of we H nu niet gezien hebben of dat ik die letter niet heb opgeschreven weet ik niet, maar hij staat niet op onze controlekaart terwijl we wel zo gereden zijn als de uitzetter bedoeld heeft.
Tot aan de lunch geen fouten meer gemaakt ondanks een opkomende misselijkheid. Heb me maar aan een broodje kaas gehouden en de rallykroket overgeslagen. Waar ik kennelijk niets aan gemist heb, gehoord de commentaren om me heen aan tafel over slappe kroketten en mosterd over de datum.
Ingetekende lijn met barricaden was het systeem van traject 3. We startten redelijk en tot en met barricade 4 gingen we niet helemaal foutloos want we mistten de F. Waarom ? Een weg die wel hebben gereden, niet gezien of niet genoteerd?

Onderweg wel heel veel overleg met mijn stuurman maar ik kon alles goed volgen en zag zelf ook oplossingen die we reden na toetsing met Fred.
Bij barricade 5, de makkelijkste van allemaal staat er een K op onze kaart wat een E had moeten zijn. Of is de controle gewijzigd na het drukken van het routeboek? In ieder geval is het fout gerekend.
Omdat we meenden een verkeerde aansluiting te zien pakten we voor de 2e keer de U, wat niet op prijs gesteld werd door de uitzetter bleek want de rekenkamer beloonde ons met weer 30 strafpunten.
Overigens zouden we een 2e keer nog een lange omleiding maken wat ons door het feestvierende dorp Oudendijk voerde wat kennelijk niet de bedoeling was want het leverde niets op, gelukkig ook geen foute controle deze maal.

En toen gingen we de grensbenadering rijden…………….Pfffff, ik heb het er nog warm van, want was dat begin langs Werkendam moeilijk voor me. Fred moest hier zelf de kaart ter hand nemen en daarom kwamen we Werkendam nog uit want ik zag het gewoon niet. Maar het lukte Fred zonder strafpunten en gaandeweg begon ik het ook een beetje te snappen en maakten we pas in Giessen de eerste fout in dit traject door de N te missen.
In het slotstuk was ik alert omdat in eerdere ritten van Joan me was bijgebleven dat ze altijd nog wel een valletje maakt als je denkt dat het gedaan is. Nu waren er zelfs twee valletjes, na stempel O nog een listig geplaatste wegblokkade waardoor we stempel G ophaalden en een rondje industrieterrein leverde een F op.

Helaas na een 8e plek na de ochtend terug gevallen naar een 17e na de hele dag. Maar ondanks alles tevreden want 2 controles niet of fout opgeschreven heeft toch heel wat plaatsen gescheeld, top 6 had dan haalbaar geweest.
Conclusie: Leuke rit gereden en heel veel geleerd van Fred.

Dank aan Joan en het team voor de mooie rally en tot een volgende keer!
Hans Ahlberg

Winnaars Sportklasse: Jacqueline Zuiderwijk - Jürgen Donders

Winnaars Tourklasse: Rob met dochter Sabine Koebrugge

foto's: Fred Hak

"Klasse Classic 500"

Het was alweer een paar jaar geleden dat we hadden meegedaan aan de classic 500. Voorheen in september. Nu voor de eerste keer in juni. De oude rally-boeken van destijds tevoorschijn gehaald en er een avondje voor gaan zitten om een kijkje te nemen in het hoofd van de uitzetter.....

Omdat de kleine BMW aan een motorrevisie toe was, besloten om met de 1800 de strijd aan te gaan. Enige stress voorafgaand aan de rally. Wat begon met "hij loopt niet zo lekker, zal wel iets kleins zijn aan de ontsteking" werd uiteindelijk "carburateur stuk, nieuwe erop, loopt als natte krant, andere weer terug, heb het probleem bijna gefixed, trouwens de schokbrekers zijn ook kapot, kan ze op vrijdag erin zetten, jamaar we starten al vrijdagochtend".
Uiteindelijk toch donderdagavond bij het Van der Valk aangekomen, ditmaal in Enschede. Vertrouwde gezichten bij het inschrijven, gezellig wat gegeten en gedronken, volgende dag 8.44 start!

Vrijdagochtend binnen 2 minuten al op mooie landweggetjes in de groene omgeving van Enschede! Aantal buien onderweg, groeizaam weer zou Peter Timofeeff het noemen. Grote lus aan de westkant van Enschede tot aan Raalte en Holterberg aan toe. Wij houden hier wel van, mooi landschap, weinig verkeer, leuke boerderijen en uitdagende route opdrachten. Uiteraard pijlen-kortste-route, maar ook punten-pijlen met verschillende kleuren! Rood = kortste route, wit = een-na-kortste, groen = vrij. En natuurlijk trap ik met open ogen in de val, stempel A op weg naar een groen punt stempel ik triomfantelijk op mijn kaart. Terug in de auto viel het kwartje.....10 minuten boos op mezelf geweest (vrouw naast mij uiteraard ook).
Na de koffiestop mooie grensbenadering langs Markelo, eindigend met een prima lunch in Holten.
In het middagtraject mooie instinker met vrije punt 4, gelukkig zat ik goed op te letten en gezien dat de weg iets was verlegd. Eerst de "O" en daarna de "I". In het verdere traject tweetal oude weg situaties niet gezien en/of begrepen. "Paar schoonheidsfoutjes", zo probeer ik het te vergoelijken naar mezelf. Desondanks zeer enthousiast over de route, Suus heeft ook erg lekkere kilometers gemaakt.
Op het terras, tijdens het diner en aansluitend aan de bar uiteraard de nodige discussies over de letters, route en al wat gebeurde onderweg.

Zaterdag nog zo'n mooie rally dag. Dit keer naar de noordkant van Enschede, bijkans nog mooier dan een dag eerder. Ook nu weer gevarieerd aanbod aan kaartleesmateriaal. We zaten goed in de kaart, alleen de regelmatigheidsproeven waren niet ons sterkste onderdeel. Van de 4 hebben we er 3 verkeerd gedaan. Er zaten enkele goede grappen in, paar omrij lusjes die vakkundig door ons werden genegeerd. Vond het al zo vreemd dat de auto's om ons heen tijdens de regelmatigheid, opeens niet de auto's waren die we hoorden te zien (Suus: waarschijnlijk doen zij het allemaal fout?!?). Helaas niet dus.
Rond een uur of 16.00 uur zagen we de vertrouwde Toekan weer door de bomen naar ons kijken en was het rally avontuur weer teneinde. Erg prettig om zo snel na de finish al de uitslag te hebben, hulde aan de rekenkamer!
Na een uitstekend diner-buffet volgde de prijs uitreiking. Winnaars in de ster-klasse: Zuiderwijk-Donders, concurrentie op een mooie afstand weten te houden!
Veel dank aan de vlekkeloze organisatie, marshalls, ondersteuning etc. Erg leuke en gevarieerde route gereden gedurende twee dagen.
Kortom: een klasse Classic!

Susanne en Bart Tonino

foto's Niko Bloemendal