De IHHR van 2017 was een jubileumeditie: alweer de 20ste uitvoering van dit mooie evenement.

En om e.e.a. te vieren had de organisatie bedacht om er een extra lange rally van te maken. Hieronder een impressie.

De rally was als volgt opgebouwd: Op donderdag 9 maart een min of meer “gewone” rallydag. Om 10 uur in de ochtend starten en om 18.00 finishen in een hotel in Luxemburg voor een luxe diner en overnachting. Dit was dan de opwarmer voor de volgende dag die, volgens Horneland traditie, 24 uur aaneen achter elkaar afgewerkt zou worden. Mijn persoonlijke conclusie: dit 2-daagse concept is super! Zou wat mij betreft gehandhaafd mogen worden.

Ten eerste is het sociale aspect bij een rally van groot belang, een hotelovernachting helpt daar natuurlijk enorm bij. Ten tweede heb je als routechef ineens veel meer mogelijkheden om een route te bouwen. Het gebied wat bereikbaar is in de extra rijtijd is flink groter en daardoor voor iedereen interessanter. Zo zou je weer een paar jaar vooruit kunnen met de rally. Is een nieuwe traditie geboren?

De start van het evenement was dit jaar in het Belgische Bilzen op een paar kilometer van Maastricht. Met een beetje druilerig en grauw weer vertrok de karavaan in zuidelijke richting. Gaandeweg trok de bewolking weg en werd het mooi voorjaarsweer. Zo bleef het de rest van de rally. Geen gedoe met glibberige wegen en andere heftige omstandigheden. Dat maakte het zware evenement toch wel enigszins aangenaam. Maar de strijd onder de deelnemers was er niet minder om. In de sportklasse was een flink aantal “toppers” ingeschreven. En dan bedoel ik niet alleen de navigatoren, maar ook de chauffeurs en de keuze van de auto. Heel erg belangrijk in dit evenement.
De chauffeur en de auto moeten in staat zijn om een flink tempo te kunnen aanhouden en vooral ook te kunnen volhouden gedurende de lange nachtelijke uren.

In de toerklasse gingen 36 equipes van start. Daarvan zijn er 28 in de eindrangschikking opgenomen. 8 teams zijn uitgevallen (om wat voor reden dan ook). De Belgen Decavele - Verte met hun Volvo Amazon werden afgetekend winnaar met een zeer grote voorsprong in de eindklassering.

In de sportklasse was de strijd om de eindoverwinning heel erg spannend, 3 teams ontliepen elkaar eigenlijk niks. De winnaar van vorig jaar, de Belg Bjorn Vanoverschelde met Volvo 142, moest op vrijdagmiddag de strijd staken met motorproblemen. Hij stond toen, samen met Bart den Hartog aan de leiding met nul strafpunten. Ook de altijd gevaarlijke equipe vader en zoon van der Palen vielen uit. Op donderdagochtend hadden de oud-winnaars Meulen-Hendrickx zichzelf al geëlimineerd door zich muurvast te rijden in een geploegde akker. Het duurde uren voor ze daar weer uit waren, en dus kansloos.

Na een slordige 1400 km. was het verschil tussen de nummer 1 en 2 in de sportklasse aan de finish in Weert slechts 2 puntjes. Hans van Beek en Ad van der Werf op Alfa Romeo werden de winnaars. Alexander Leurs en Bart den Hartog eindigden met hun Opel Ascona als 2e. En dan een mooie 3e plaats voor Joost Chermin en Marleen van Gent met Volvo Amazon. Van de 33 equipes aan de start zijn er 26 geklasseerd.

Als u een keertje wilt meemaken hoe het is om een nachtje “door te halen” schrijf dan op tijd in voor de volgende editie van de IHHR. In de Hornelandrally kom je volgens mij het dichtste bij het gevoel van rally rijden uit de jaren 50 en 60. Het systeem is supersimpel: punten vrije route. Op het verstrekte kaartmateriaal staan genummerde punten: daar staan de RC’s. Ga die maar ophalen en meld je op tijd bij de TC’s. Niet meer, niet minder.
Alleen op of in de buurt van het genummerde punt is een routecontrole te vinden, nou ja, in zo’n 40 – 50 % van de gevallen. Als je een RC vindt in de buurt van het punt dan is die ook goed. Er wordt niet moeilijk gedaan over de afstand van 25 meter rond een punt (dat is allemaal geneuzel). Vindt je niks en weet je zeker dat je goed zit op de kaart (dit is natuurlijk essentieel), dan snel door naar het volgende punt. Tussen de punten geen gedoe met scherprijders, driehoekjes of herconstructies. Gewoon zien dat je op het volgende punt komt, het geeft niet hoe je dat doet. Lekker tempo rijden en proberen vol te houden, net zoals vroeger. Maar pas wel op voor “de man met de hamer”!

Arthur Denzler

Equipe # 9 |Jan Willem Cornelissen - Arthur Denzler | MG MGC roadster, 1968

Foto's: Gilbert Verstraeten

Op 4 maart stond weeral eens de « RAC de Pair » op ons programma.

Deze rally telt mee voor het BFOV kampioenschap en staat hier in Belgïe bekend als een typisch Waalse rally uitgezet zoals vroeger (in de jaren zeventig) . De roadbook bestaat uit bol-pijl, geschreven nota's en hier en daar een klein kaartfragment .
Modern tintje die erbij komt : Soms zijn de nota's gemeterd op totaal afstand vanaf een TC of tussenafstanden vanaf een bepaald punt . Ander modern tintje, er worden ook regularity tests gereden .
De rally is 300 km lang, de gemiddelde ligt op 50 km/u en er zijn niet minder dan 43 TC's (waarvan 32 met een rijtijd van minder dan 10 minuten). Om het nog een beetje harder te maken zijn er natuurlijk ook veel letterkes, zelfstempels en veel bemande stempelcontroles.

Er word gereden in drie klassen : Tour, Classic en Expert . Wij rijden « classic » Een moeilijke rally dus, vooral voor een Nederlandstalige copiloot die dit toch niet zo gewoon is. Komt er nog bij dat de meeste Franstalige rijders hier veel « oefen » ritten rijden op dit systeem en dus goed getraind aan de start komen. Heel sterke concurrentie dus ! 

Om 13u54 is het zover. We zijn vertrokken voor een dubbele regularity. We moeten een tabel volgen, maar met de moderne « high tech » foefeldoos in de auto kunnen we het ons een beetje gemakkelijk maken ....
Dit dachten wij, zoals de meeste teams ! Maar uitzetter heeft  er wel iets op gevonden, iets nieuw dus : Fictieve start, zelfstart een beetje verder op een bepaald uur en een tabel met doorlopende afstanden en tijden vanaf de start ... Het geintje niet gezien, alles op nul gezet in zicht van de zelfstart en ja ... dan moeten we beginnen met een nieuwe werkwijze : Tabel volgen en veel rekenwerk ! Dit lukt ons niet zo best . Alleen de topcopiloten zullen dit goed afwerken als de piloot tenminste snel genoeg was ....

Volgend valletje zit in de geschreven nota's : Volg « Bassine ». Eerste wegwijzer die we tegenkomen is « Bassines » en die moeten we dus niet volgen ... dit doen we goed en voor vele deelnemers zal dit zorgen voor tijdstraf en-of een gemiste RC .
De hele rally zit vol van zulke vallen ... copiloot moet dus heel attent zijn.
Bijkomend probleem voor ons is dat Ad alle plaatsnamen uitspreekt met een Nederlandse tongval ... wat voor mij, als Franstalige, aan alle namen een vrij exotisch tintje geeft !

Op weg naar de derde en laatste regularity proberen we ook deze een beetje beter voorbereiden ... Gelukkig zijn er nog een paar kort opéénvolgende TC's waar we telkens bijna één minuut moeten wachten.
Het zal wel een leuk zicht zijn : Ik lees het tabel met de neus op het blad -anders kan ik niets lezen- en ik dicteer de nodige gegevens aan Ad die alles invoert in de foefeldoos ...
Deze regularity rijden we op nul ... en er zijn niet veel die dit konden !
We rijden nu richting Ardennen en het word alleen maar moeilijker : korte stukken, navigatie met soms 10 nota's om 300m verder te rijden, zoeken naar verstopte wegwijzers ... alles word benut door de uitzetter om de deelnemers op de verkeerde weg te helpen !
En nu zijn de meeste TC's op de seconde te rijden . Opdracht is dus : Goed rekenen, nauwkeurig controlezone inrijden en het controleblad op het gepaste moment afgeven.

Na een korte pauze in Tenneville zijn we weer vertrokken . De route gaat ons terug naar de Condroz brengen via de Ardeense bossen. En nu gaat het pas moeilijk worden ... het word donker en om het spel nog een beetje lastiger te maken begint het te regenen !

We rijden via St Hubert, Libramont naar de streek van Marche en Famenne . Bochtige wegen door de bossen, stukjes onverhard die bijna niet te zien zijn.
Een voorbeeld : Opdracht is 520 m rechts verlaten op onverhard, einde weg rechts op onverhard, en einde weg rechts. Op 520 m zien we geen weg, niets te bespeuren als we een beetje verder rijden .... tripmeter achteruit zetten en achteruit rijden tot juist 520, naar rechts in het gras en ja daar is wel een weg ! Volgende nota is 5m verder : een grindspoor in de grasberm en die op het einde veel breder word in een soort parkeerplaats van een oude werf en waar we met veel moeite de uitgang vinden ...
Het regent nu niet meer ... neen, het water valt gewoon met bakken uit de lucht.
We zitten terug in de Condroz voor de laatste kilometers. Modder, modder en nog eens modder, gladde wegen en soms heel diepe « waterbakken », heel korte trajecten met de nodige navigatievallen en rond 21 u 30 kunnen we inklokken voor de laatste TC.

Auto's komen druppelsgewijs binnen, vrij veel opgaves ... het was een heel moeilijke rally .
Pintje pakken, lekker eten, sterke verhalen vertellen .... Ad is al onderweg naar huis : is twee uur rijden en hij doet het liever voor dat hij te moe word !
Uiteindelijk zijn we 14 de . Commentaar van een paar andere deelnemers die soms een beetje verbaasd kijken naar onze taalgebruik in de auto : « hé ton hollandais il se débrouille foutrement bien sur un rallye si difficile ! » ... « hé uwe nederlander die trekt godv .... goed zijn plan in zo een moeilijke rally ! »

Gilbert Verstraeten

Equipe: # 26 | Gilbert Verstraeten - Ad van Dolder | Opel Kadett C

Winnaars: Eric Manville - Germain Mathieu in een Opel Manta 1972

informatie over deze rally kun je vinden op: www.autoretropair.be/

De ROZ Classic of ‘aardig op weg naar Parijs’

Op 4 maart werd ie weer verreden: de ROZ Classic.
Inmiddels de 54 editie, dus dan weet je ook dat je met een organisatie te maken hebt die over jaren ervaring beschikt. Dat was dan ook te merken.
Ook dit jaar weer de start en finish in Steenwijk, dat leuke stadje dat zo’n beetje op het knooppunt van Overijssel, Drenthe en Friesland ligt. Jeroen heeft er ooit gewoond en ikzelf werk er alweer ruim 4 jaar. Reden genoeg om in de FIAT 124 Rally af te reizen naar het noorden. Drenthe zou vandaag met name het rally-gebied zijn.

Bij het inschrijven viel ons al een aantal zaken op.
De organisatie beloofde geen stoplichten, bijna 400 kilometer (ben je bijna al in Parijs) rally-rijden en slechts 3 tijden die je moest onthouden, je start- en verwachte finishtijd + 1 uur extra uitloop. Daarnaast een groot scala aan navigatietechnieken die in een beknopte cursus begrijpend lezen niet zou misstaan. Niks ‘pijlen kortste route’ of ‘ingetekende lijn’.

We hadden ons ingeschreven in de Sportklasse. Kijkend naar het deelnemersveld viel ook op dat het in alle 4 klasses een sterk veld betrof. Er is blijkbaar veel animo om de rit naar Steenwijk te maken. Kortom veel om naar uit te kijken.

Onze starttijd van 9.45 uur maakte dat we relaxed konden beginnen. Onze verwachte finishtijd was 20.01 uur. Wat? Dat is ruim 10 uur! Kom daar eens om bij de meeste rally’s.

Na de start konden we gelijk aan de bak met een van de vele testjes die je door de dag heen voorgeschoteld kreeg. Een regularity op een stuk terrein dat nog ontwikkeld moet worden met woonhuizen en bedrijven. Leuke start van de dag! Regularity-rijden dat kunnen we. Wij mogen het ons altijd wat extra moeilijk maken door de tripmaster niet op 0 te zetten en dit tijdens het rijden te corrigeren. Nou ja, het is zaterdagochtend zullen we maar zeggen.

Vervolgens lekker een traject ‘Pijlen kortste route met zo min mogelijk rode wegen’ gevolgd door ‘Langste route binnen grenslijnen’, ‘Ingetekende lijn met barricades’ en een tweede special voordat we een verplichte koffiestop kregen. Op dat moment waren we al weer een paar uur druk aan het rijden en navigeren. Allemaal niet eenvoudig en de hersenen werden behoorlijk gepijnigd. Maar wat was het lekker rijden! De omgeving leent zich uitstekend voor een rally. Veel afwisseling, mooi afgelegen gebied dus bijna geen verkeer, zandweggetjes, modderpaden, smalle bruggetjes, kinderkopjes en waren er al verkeersdrempels, dan waren deze prima te nemen. Dat hebben wij en onze carter-bescherming wel anders meegemaakt.

Na de verplichte rust ging het vrolijk verder met ‘Pijlen ontwijken kortste route’, ‘Pijlen kortste route, zo min mogelijk roden wegen’ en weer een special. Die specials breken lekker de dag. Bij tussentijdse controles wordt een rijopdracht uitgereikt, al dan niet met een tijdelement. Dit maakt het allemaal lekker gevarieerd en houd je goed bij de les. De special ‘Kompasroos-punten op één na kortste route met wegen in 1 richting’ bijvoorbeeld. Hoe kom je er op. Je moet er even goed voor zitten om tot de goede route te komen. Maar erg leuk om te doen. Waar kom je dit tegen?

Bij het lunch-adres in Erm uiteraard de verplichte rally-kroket. Wat? Het was inmiddels 14.30 uur! Nog maar 4,5 uur te gaan. 
En daar komt weer zo’n exoot de ‘Pijlenrit met alternatieve kortste route’. Na weer een verplichte ruststop op naar het 4e en laatste deel.
Het begon inmiddels te schemeren, het werd donker, nog donkerder. Erg donker in het buitengebied. Voor het traject ‘vrije route van punt naar punt’ werd gebruik gemaakt van kaartfragmenten uit 1935. Nou dan weet je het wel. Niets is wat het lijkt. Maar wat was dit uitdagend en leuk.

Als klap op de vuurpijl een traject ‘Pacenotes’ gevolgd door een special met jawel, ‘Pacenotes’. Pacenotes, hebben Jeroen en ik ondervonden, is niet echt ‘zeg maar ons dingetje’. We hebben ons na afloop laten uitleggen dat ‘130 R4 ->flr->20 L->fll->schrikhek->héél lang fll’ veel eenvoudiger is dat het lijkt. Maar toch. In het donker verloren we hier voor het eerst veel tijd. Vol verbazing keken we naar andere teams die zonder enige aarzeling het donker in verdwenen.

Inmiddels was het 19.52 uur en stond nog als laatste een ‘Grensbenadering’ op het programma. U begrijpt, hoe wij aankwamen bij de finish. Zeer voldaan.

Wat vonden we nou van de ROZ Classic?
Deze organisatie heeft het wat ons betreft helemaal begrepen. Elke minuut van de rally was het waard.
De route was bijzonder knap uitgedacht met plenty instinkers en breinbrekers en voerde door een geweldig stuk Nederland, waar je in alle rust nog lekker kan rijden. Door niet te werken met tussentijdse TC’s wordt het jakkeren goed teruggebracht en rijd je per saldo net iets relaxter. Al met al hebben we bijna 10,5 uur gereden inclusief 1 uur aan verplichte stops.

Wat de systemen betreft is het wel raadzaam om deze van tevoren goed door te nemen en ermee te oefenen. Als je zoals wij hier niet bekend mee bent, dan laat je in je enthousiasme toch teveel controles liggen.
Alles tezamen, inclusief de zeer vriendelijke en deskundige ROZ-medewerkers, maken deze rally zeer aan te bevelen.

Volgend jaar gaan we weer naar Steenwijk, wie wil er nou naar Parijs?

David Meiboom

Equipe #60 Jeroen de Geus - David Meiboom | FIAT 124 Rally, 1972

foto's van de rally door Niko Bloemendal kunnen hier besteld worden.

Op zondag 29 januari was het weer zover onze jaarlijkse rit waar we zelf een keer aan mee doen voor mij de 8e maal en voor Jan 1 minder (buiten de Amac om, in 2016 om div. redenen niet 1 maal van start).
Op weg naar de start, iets verder dan andere jaren, nog even het reglement doorgenomen en Jan melde dat we voor een top 25 klassering te vrede konden zijn, of dat ging lukken later meer.
Na een goede ontvangst met koffie en een soort krentte wegge met spijs was om 10:48 de tijd en mochten we van start als een van de laatste met het ochtend traject, ingetekende lijn met barricade.
Eerst de gehele route ingetekend wat op zich geen enkel probleem opleverde maar dat zegt niks.

Gelijk bij blokkade 1 ging het al mis de laatste mogelijkheid om de IL voor de blokkade te verlaten gemist, wel gezien waar het oppak punt lag op een versprongen viersprong, waar wij verkeerd kwamen aanrijden en gedwongen werden tegengesteld moesten rijden (minimaal maar toch) en dan een om rijder waar alles was afgesloten en er niet veel van klopte (we hadden er ten slotte ook niets te zoeken), dan maar proberen tegen gesteld die route proberen te rijden en daar kwamen we de oprollers tegen die al een controle uit de grond aan het halen waren (komt bekend voor), toch nog even doorgereden en dachten ja we kunnen toch van die kant komen en moeten die RC wel hebben en de oprollers hadden keurig op ons gewacht en bleek ook nog de goede te zijn, koste alleen wel veel tijd.
De route verder oppakken ging wel goed alleen zag Jan een bordje Q-zone aan voor een controle en dat was onze 1e fout, bij de Toer klasse hoorden we later hadden ze die neutraal gemaakt.
Bij de ex aequo controle waren we een beetje laat en dachten ze al dat we gestopt waren.

Blokkade 2,3 en 4 leverde geen problemen op de scherp rijder gezien pleintje eerst niet en dan wel ook maar de verlegde weg helaas niet wat de 2e fout opleverde.
En toen was er een natuurlijke blokkade niet gezien dat er een pleintje was waar de route weer opgepakt kon worden, het blijft moeilijk om daar op te letten voor mij als de controles niet ingetekend zijn, hoe zal dat toch komen?
5 was een mooie met af gepeilde wegen en een keerlusje en waar is dan het juiste op name punt en dat ging goed.
6 en 7 leverde na goed opletten geen probleem op, vlak na 7 was een weg verlegging die we gezien hadden en dachten dit op te lossen door nog een keer om 7 te rijden en rechtdoor de dijk op te rijden maar op het laatste moment, toen we voor het hek stonden zag ik op de kaart een weg afsluiting teken staan, de lange om rijder die we al eerder hadden gezien maar genomen en kwamen de goede RC tegen die ons 8 liet over slaan.
9 t/m 14 zaten nog een verlegging in en een paar scherp rijders in wat eigenlijk vrij gemakkelijk ging en bijna aan het einde naar de meeste dachten een sluit stempel die aan een ijzeren HOLLE PIJP was vast gemaakt, vele konden het stempeltje niet vinden maar een deelnemer had hem waarschijnlijk in de PIJP laten zakken en konden hem niet vinden, gewoon touwtje volgen, helaas neutraal gemaakt.

Vlak voor de rust klopte er iets niet maar konden er niet achter komen wat en hoe en gingen toch maar naar de rust en kwamen buiten de voorzitter tegen (PvdL) en vroeg hoe het ging en zeiden eigenlijk wel goed alleen hier vlak voor de rust. Hij zei gewoon heb je dat brug teken dan niet gezien en ik liep vervolgen weg om naar binnen te gaan maar werd gelijk terug geroepen door Jan en zei we gaan terug hadden nog tijd (geen TC) en zijden tegen PvdL we gaan nog even kijken waarop hij zijn lippen tuitte en zijn navigator vertelde dat die controle weg was waarop ik vertelde dat ik dat dan met eigen ogen wilde zien en gingen het extra lusje toch even rijden en ja hij was er gewoon en bij het inleveren van de controle kaart werd er ook al verwonderd gezegd hé hij is er nog wel en ook andere deelnemers vroegen waar hij dan stond kwamen er al snel achter dat ze het brugteken over het hooft hadden gezien en het extra rondje niet hadden gereden.

De Lunch was van een uitmuntende klasse en er was voor een ieder meer dan voldoende en er was zelfs een rally kroket .
Het middag systeem was nieuw en leverde bij sommige vragen op en er was een Bulletin bij de start verstrekt wat het nog iets moest verduidelijken. Het systeem komt er op neer in het kort, pijlen kortste route in tekenen en dan een route maken waar zo min mogelijk van die ingetekende route rijden, de pijlen natuurlijk wel.
Het intekenen van de kortste route leverde op zich geen problemen op alleen die route zo min mogelijk rijden was iets anders, de 1e kaart ging helemaal goed met lusjes van de dijk af en een driehoekje, een industrieterrein met wat lusjes was goed te doen, bij “De Kampen” was een stukje tegengesteld in de kortste route korter dan er aan meerijden en tegengesteld werd in het reglement niet over geschreven dat dit niet mocht en was dus goed.
Bij TWC 3 aangekomen kregen we een speciaal uitgereikt met een schaal van 1:25.000 met het zelfde systeem alleen een extra bepaling dat pijlen maar 1 keer in de route mogen worden opgenomen. Dit leverde ons geen problemen op en de hele speciaal ging net als de 1e kaart goed. (De latere winnaars Carl en Peter maakte hier hun enige fout, een niet opgeschreven RC!!!!)

Op de 2e kaart ging het niet helemaal goed, pijl 5,6 en 7 ging nog goed maar op weg naar pijl 8 ging ik de mist in en zag ik een duidelijke lus door “Tuitjenhorn” niet en miste de RC R. Tussen pijl 9 en 10 ging het maar liefst 3 maal fout, de 1e maal liep de route door een blokkerings kruis maar bij weg liep die niet door, dit hadden wij gezien en gereden en Jan heeft hem gezien en waarschijnlijk genoemd maar is om onduidelijke reden niet opgeschreven, de 2e was bij een kanaal met 2 wegen er langs waarbij een klein stukje route was te vermijden, helaas niet gezien. De 3e lag hier vlak na en hadden we wel gezien gingen iets te vroeg links en werd een gras weg die er goed uitzag maar werd al maar slechter en smaller en waren blij dat we een plekje vonden om te keren en er uit waren en toen de juiste weg in gingen alleen een slingertje niet goed gereden en een RC miste
Door een grote cirkel op de kaart toch de juiste route gevonden

Op weg naar de laatste pijl ging het goed en leverde St 6 op maar daarna reden we pijl 6 en dat leverde niets op, 2 maal gereden niets gevonden en een iets andere er bij en toen vonden we ook nog St 5 en ook maar genomen en die bleek volgens de uitleg fout en bij beide had een hersteller horen te staan maar die stonden er niet waardoor wij de mist in gingen, pijl 6 hoefde niet gereden te worden het ging allen om de juiste aan rij route jammer van die herstellers. Er waren meerdere deelnemers hier aan het zoeken.
Het is een mooi systeem wat goed door de deelnemers werd ontvangen en al een uitzetter gesproken die dit in een binnenkort te verrijden rit ook wil gebruiken en als hij woord houd mogen we dit zelf gaan controleren, en wel bij de GVR bij de AMAC.

Na het 1e traject stonden we 14e maar na de missers van het 2e zakten we naar de 26e plaats 1 plaats lager als Jan en ik eigenlijk ook wel ten doel hadden gesteld maar op zich zeker tevreden.
Het kaartmateriaal en uitleg was super en wil alle mensen van DE WEGKRUISERS bedanken voor deze geweldige MIDWINTER CLASSIC die we hebben gehad en zijn er zeker volgend jaar bij de 10e uitvoering bij.

Jan Kuenen & Wouter van de Veen