De Rally van de Grensstreek kent al een lange geschiedenis, afgelopen weekend werd de 18 e editie gereden.

In 2004 was het ons als redelijke nieuwkomers in het de klassieke rallywereldje al een keer gelukt om algemeen winnaar te worden. Zouden we dat in 2017 met een andere uitzetter nog een keer kunnen herhalen?
Uiteindelijk ben je wel 13 jaar wijzer (?) maar in ieder geval zowel voor mens en machine ook 13 jaar ouder !
De organisatie had ons voor de gemoedsrust het startnummer 13 toegekend maar dat terzijde.

Een mooi deelnemersveld met 66 equipes werd op zaterdag ochtend op voor hun kenmerkende gastvrije manier ontvangen door Eric Klunder en zijn vrouw Miriam. Na de briefing en de koffie met vlaai was ieder klaar voor vertrek en mocht er 10 minuten voor de starttijd worden ingetekend.
De zaterdag route voerde voor een groot deel over de mooie rustige wegen van Noord Limburg met 310 wedstrijdkilometers en met een leuke afwisseling van verschillende kaartleessystemen. Eerlijk gezegd moesten we in het begin een beetje aan de “geest” van de uitzetter wennen ondanks zijn troostende woorden bij de briefing maar gelukkig had hij daar ook aangegeven dat er geen foutcontroles stonden! Het werd een fijne rallydag met lekker rijden en niet veel geneuzel. Voor de chauffeurs was de test op het terrein van HAL89 in Ysselstein natuurlijk geweldig, heerlijk te rijden en omdat het resultaat alleen voor ex aequo telde hoefde niet tot het uiterste gegaan te worden. Slecht 2 equipes kwamen met 3 seconden verschil in de buurt van de normtijd van 2 minuten.

Na een uitstekende barbecue en de nodige consumpties was de uitslag van de zaterdag inmiddels bekend en we hadden een ruime voorsprong op de concurrentie. Piet Bremer en Ton Drost werden door mechanische problemen geplaagd maar gelukkig konden zij zondag nog van start gaan om ons te belagen.
Op zondag stond nog ruim 240 kilometer op het programma door de Brabantse Kempen en de Belgische grensstreek. Er was prachtig weer voorspeld en dat hadden niet alleen de rallydeelnemers begrepen, in de loop van de dag ontstonden er steeds meer ongenummerde natuurlijke barricades van wandelaars, fietsers, scootmobielen en paarden. Daardoor was het tijdschema na de lunch maar moeilijk te halen maar desondanks zat ook de zondag route prima in elkaar en Erik had een aantal hele mooie kaartlees situaties weten te vinden. Daardoor bleven we niet foutloos maar wel met ruim voldoende voorsprong om de Expertklasse ruim te winnen.

De Rally van de Grensstreek is een echte aanrader voor wie een lekkere rij rally wil rijden met niet al te veel gepriegel. Een gastvrije en toegankelijke organisatie die oog heeft voor de deelnemers met een snelle rekenkamer en vlotte afwikkeling van de vragenbriefjes. Al met al was het een zeer geslaagd rally weekend en we zijn volgend jaar zeker weer van de partij.

Janhein en Michiel de Rooij

Het was zaterdagochtend, 1 April. De equipes konden vroeg de veren uit want de eerste equipe zou al starten om 8:10 's ochtends. Bij aankomst bij garage Knobbout was de spanning al direct te voelen. De auto's werden voor de deur geparkeerd en hierna snel melden bij de wedstrijdleiding. Onder het genot van een bak koffie en een lekkere slagroomsoes werd er nog eens bijgepraat tussen de vele equipes. Er werd her en der al gesproken over de Coppa d'Europa en de Tulpenrally die alweer voor de deur staan. Het zou weer een heerlijke rallydag worden met aan het einde van de dag nog een pittig toetje voor de kiezen.

De ochtend begon direct met een scherp traject met 'gemodificeerde pijlen' waarbij de eerste valkuil nog geen 500 meter verder lag. Een klein stukje 'witte' weg gaf de navigator direct de opdracht om alert te zijn. Het oogde verder vrij gemakkelijk maar wel lekker om zo even in te komen. Je groeit langzamerhand in de rally. Er waren nog kleine stukjes 'rood' die niet of zo min mogelijk gereden mochten worden en verder een klein stukje aansluiting dat niet klopte. Toch was het even achter de oren krabben toen de equipes allemaal veel te vroeg bij de eerste TC aankwamen. 'Hadden we toch nog anders moeten rijden?' of 'Hebben jullie wel een afsluitstempel?'.

Toch volgde de meeste equipes op tijd voor het tweede traject. Voor de sportklassen ging het verder met nog meer gemodificeerde pijlen. Het was maar een klein stukje maar toch even puzzelen op het bedrijventerrein bij Zoelen. Heerlijk om te zien dat auto's tegen elkaar in rijden en elkaar hierdoor afleiden met de juiste route. Eenmaal het bedrijventerrein uitgekomen volgden de auto's hun route naar de koffiestop bij 'De Betuwe'. Onder het genot van een bak koffie en een lekker stukje taart kon er nog worden overlegd of er nou wel afsluitstempels waren en 'waren jullie ook zo vroeg bij de TC?'. Dit vraag is die dag nog wel vaker voorbijgekomen. Op de parkeerplaats van de stop was vond ook een proef plaats. Tijdens de proef was het de bedoeling dat de bestuurder 1 van de twee kleine paaltjes om zou rijden bij 2 verschillende punten. Bij de eerste in voorwaartse beweging en de ander achterwaarts en hierna snel naar de finish om vervolgens á cheval te stoppen.

Na de koffie werd de weg gevolgd met een BARIL. Opnieuw zat er een stukje bedrijventerrein in waarbij een paar rondjes gereden moesten worden. Onder de blinde vlek bij dit traject was er weer het bekende stukje 'off-road' naast het Lingemeer. Een bekend stukje voor verschillende rally's die worden gereden in dit gebied. Over het algemeen was de BARIL niet zeer ingewikkeld en kwam het neer op scherp blijven en de kaart goed blijven lezen.

Het laatste traject voor de lunch zou starten, was Traject 4. Een traject met pijlen kortste route en punten één na kortste route. Voor de navigator weer even omschakelen en toch het reglement erbij pakken om te kijken: 'hoe zat het ook alweer? Mag je hier wel tegengesteld rijden, punten of pijlen eerder aandoen?' Voor de meeste equipes was het rond punt 3 toch echt even zoeken. Het leek erop of de wedstrijdleiding hier rekening mee had gehouden want precies bij het knooppunt, waar het even zoeken was, vlakbij het punt stond een fotografe gepositioneerd. Misschien was deze dame wel niet van de organisatie maar zij stond hier op de goede plek om mooie foto's te kunnen schieten van alle rondzoeken auto's.
Verder was het toch even opletten bij pijl 8 aan het einde van Traject 4-1. De pijl liep net iets van de weg af een soort parkeerplaats op waar nog een RC iets verdekt stond opgesteld. Weer zo'n klein iets waar je scherp moest opletten tijdens deze rally.

Bij de lunch werd duidelijk dat het klassement niet in de ochtend maar juist in de middag gemaakt zou worden. Het deelnemersveld lag zowel in de Tour, de Sport als in de Expertklasse nog dicht bij elkaar. De moeilijkheidsgraad zou hem dus in de middag liggen wanneer men toch al iets meer vermoeid zou zijn.

Net zoals in de ochtend was het in de middag ook weer even op gang komen met een vrij gemakkelijk eerste traject met punten kortste route. Toch was het bij de eerste punt weer direct opletten. Moest hier nou linksom of rechtsom? Bij de juiste weg was de eerste RC alweer te vinden.
Echter, was het tweede deel van het traject toch net wat moeilijker. Het begon direct met een verlegde weg waarbij dus om moest worden gereden. Het was een traject van veel meten met daarbij de vragen: linksom of rechtsom? Het bleef puzzelen het tijdens de gehele route.

En daar kwam het dan toch echt tijdens het laatste traject van de dag: Grensbenadering met een kleine extra moeilijkheidsgraad. Naast het zoeken van de goede hoofdroute moesten er ook nevenroutes worden gemaakt naar verschillende punten of pijlen. Zoals al eerder gezegd zou dit het pittige toetje worden van de dag. Al bij de eerste pijl was het even zoeken wat de goede route zou zijn. Door iets te snel lezen en niet goed te kijken heb ik hier zelf een fout gemaakt. Het was lastig te zien maar als je een omrijroute langs het water wou maken zou je een RC tegenkomen met hierbij een bord van HK. Hierdoor had ik direct de gedachte op de goede route te zitten. Echter, na aankomst bij de finish en de uitleg gezien te hebben, scheen dus dat die 'simpele' weg verderop een fietspad zou worden. Dit was te zien aan de kleur die in de legenda een fietspad aangaf. De eerste insteker was dus al binnen en dit was pas de eerste pijl. Na de hoofdroute te volgen langs de grens was het bij punt 2 ook direct weer zoeken. Moest men hier linksom of rechtsom en moest men weer tegengesteld rijden? Het maakte het er allemaal niet veel makkelijker op.
Op weg naar punt 4 was het ook weer even kijken. Ook hier als beginnend navigator toch een fout gemaakt en de verkeerde route gepakt waardoor we al 20 minuten te vroeg bij de TC aankwamen terwijl punt 4 nog te gaan was. Het was een zeer pittig traject waarbij zoals eerder vermeld het klassement gemaakt zou worden.

'De Blusser' in het centrum van Beusichem zou de laatste stop zijn van de Rally. De borrel kon zowel buiten als binnen plaatsvinden doordat het weer toch goed meezat. Er werd nog goed nagepraat, gediscussieerd met vervolgens de prijsuitreiking voor de winnaars. Hierbij wil ik nog eens de complimenten maken naar Jacqueline Zuiderwijk en Jurgen Donders die, vooral in de middag, in de Expertklasse weer fantastisch hebben gereden en de winnaars zijn geworden van deze rally. Het was een mooie dag en een goed leermoment voor vele equipes. Op naar de volgende rally!

Luuk Senden

Equipe # 30 | Jeff Senden - Luuk Senden | Alfa Romeo Giulia 1600 Super, 1969

Foto's: Niko Bloemendal

Gelderse Valleirit 25 maart 2017.

Zaterdagochtend half 7..... RALLYDAG ...........

Ruim voor onze starttijd reden we het, al met een stevig aantal raspaartjes van diverse pluimage gevulde, parkeerterrein van de Goudreinet in Terschuur op.

Voordat we aan de gebruikelijke bij-klets-sessies beginnen eerst de documentencontrole afhandelen om vervolgens de auto van diverse schilden en stikkers te voorzien.

Nu is het wachten (en dat duurt lang) op welke vallen Carl allemaal voor ons heeft bedacht. Aan de ritsystemen zal het niet liggen dit waren er, in bekende en onbekende, meer dan voldoende.

09:25 - 10 minuten voor onze starttijd het routeboek afgehaald en intekenen maar.

Kaart 1 Grensbenaderen:
Vanaf de start lag de grens aan de rechterkant dus zoveel mogelijk rechtsaf, het eerste gedeelte oogde redelijk makkelijk en de finish van het eiktraject werd dan ook op de juiste afstand gepasseerd. Boven Appel haalde we onze 1e RC op, om vervolgens van enthousiasme de verlegde weg net onder Appel niet te zien dus ook meteen de 1e gemiste RC, dat is toch even door de zure Appel heen bijten. Ten oosten van Nijkerk nog een extra lus gereden i.v.m. een niet aanwezige weg wat ons tweemaal de M opleverde.

Kaart 1 pijlen één na kortste route:
De route voert over een 6 tal pijlen waarbij de één na kortste route van pijl 1 naar pijl 2 ons nog wel wat hoofdbrekers heeft gekost, bedoelt Carl nu het puntje in de cirkel ?????. Later met de uitleg op schoot hebben we het misschien per ongeluk toch goed gedaan. Met TC 2 in zicht snel door want we beginnen iets uit de tijd te lopen.

Kaart 2 start regelmatigheidsproef:
Op onze starttijd ontvangen we van de jongste AMAC marshall de route, deze leidt ons met een gemiddelde snelheid van 39.6 km/h door middel van een aantal pijlen op een witte achtergrond over een industrieterrein waar we na een drietal bochten verder dus geen referentie meer hebben omdat Bea uit macht der gewoonte de tripmeter nult, dan biedt alleen de naald van de KM teller nog wat houvast!!. Bij de bemande RC aangekomen hadden we wat het rijden van de route in ieder geval een goed gevoel.

Kaart 2 punten één na kortste route:
Via de neutrale pijl A die nog wel voor wat oponthoud zorgde “lossen/laden van een rupsvoertuig” waardoor er door diverse equipes, waaronder wij zelf, onze weg via het gras vervolgde. Vanaf Holkerveen tot Terschuur lagen de volgende uitdagingen op ons te wachten waar Carl de val van punt 8 naar 9 had geplaatst, hier moest je een klein driehoekje rijden die er in het veld niet was, waardoor we via Zwartebroek zoveel mogelijk van onze oorspronkelijke route moesten rijden.

Kaart 3 routebeschrijving op kaart:
Auto langs de kant om spoor te zoeken op de kaart. Dan lijkt elke minuut er wel één teveel vooral omdat we al iets uit de tijd lopen. Alle hoogspanningsleidingen, Y palen, Hunebed, dras en riet gevonden “toch handig zo’n legenda” dus rijden maar. Vanaf nu gaat de pet op want onder een steeds stralendere zonnetje heb je zomaar een verbrande neus. Maar zoals altijd blijkt dat haastige spoed een slechte raadgever is. Vlak voor TC 3 op het industrieterrein wel de stempel gevonden om vervolgens NIET de watertoren via de parallel vanaf de andere kant te benaderen......... wat onze 2e gemiste RC is.

Kaart 4 Pijlen kortste route, Ingetekende lijn met barricade:
Met nog een heel traject te rijden begon pauze al te lonken.
Onderweg naar pijl 1 leverde ons een niet aanwezige weg op waarvan het driehoekje aan de andere kant nog wel moest worden opgehaald. Tussen pijl 2 en 3 een bermlijn over het hoofd gezien wat ons de 3e gemiste RC opleverde. Om vervolgens op “of is het net na” de ingetekende lijn net onder Emminkhuizen nog even de foute RC I te noteren. Met de afsluitende stempel op zak was het in gezwinde spoed richting van der Valk voor de lunch.

Lunch................

Kaart 5 Bol-pijl op kaart:
De start van het traject was vanaf de lunch volgens de eerste twee instructies makkelijk bereikt, maar daarna stonden we met een aantal equipes te puzzelen met het gevoel dat we totaal “LOST IN SPACE” waren. Wij maar zoeken naar situatie 1, gelukkig bracht ............. de oplossing hé hé eindelijk het eerst punt gevonden, wel RC D opgehaald, maar RC T als eerste van het middagtraject gemist. Eenmaal onderweg volgde de bol-pijl situaties zich in rap tempo op. Natuurlijk blijft het opletten opdracht 14 en 15 zijn in het veld gewoon één situatie die als opdracht 19 en 20 gewoon terug komen. In opdracht 26 nooit gezien dat de situatie niet klopte en dus niets mee gedaan wat ons de 2e gemiste RC opleverde.

Kaart 6 Pijlen op pijlen af kortste route :
Wat soms makkelijk oogt is tijdens de uitvoering toch net even anders, langsrijder RC C gemist en een weggetje onder de tekst Meulunteren nooit gezien waardoor RC Q op de controlekaart ontbreekt.

Kaart 7 Coördinaten en pijlen kortste route:
Auto langs de kant om de opgegeven coördinaten op de kaart in te tekenen.
Dit met een vrijdag hobbymatig in elkaar geknutseld latje naar voorbeeld uit het Ben van Delden boek (waar een verjaardagscadeau al niet goed voor is). We zitten goed in de tijd dus hebben in tegenstelling met het ochtendtraject iets meer intekentijd. Toch nog een langsrijder RC E en de verlegde weg onder Overwoud gemist wat ons de 6e gemiste RC van de middag opleverde.

Kaart 8 T- systeem en pijlen kortste route:
Dit traject voerde ons noordwaarts richting TC 7 vlakbij Stroe.
Net als de systemen pijlen op pijlen af, bol-pijl op kaart en coördinaten was het T-systeem nieuw voor ons nu helpt een reglement wel maar op een kaart is het toch ‘a different cookie”. Met een fout genoteerde H in plaats van de RC L (DOM DOM DOM) en een, last but not least, op pijl 16 een heel andere hersenspinsel van de navigator, waardoor we onze 8e RC van de middag miste, kwamen we ruim binnen onze ideale tijd bij TC 7 dus meteen de volgende kaart intekenen.

Kaart 9 Pijlen kortste route:
We kunnen meteen na de stempel van start, de finish is in zicht maar toch tot TC 8 nog wel even scherp blijven.
Zo begint pijl 3 net om de hoek en is het eind van pijl 5 net even doorgetekend, nog even het reglement erbij gepakt om te kijken hoe het raken en kruisen van pijlen omschreven staat dus gereden zoals bedacht na pijl 6 de afsluitende stempel op de controle kaart genoteerd. Pijl 7 bracht geen verassing meer dus op naar de finish waar het al gezellig druk was.

Na de ochtend stonden we met 4 gemiste controles 10e maar 8 gemiste controles in de middag deed ons duikelen naar de 17e plaats wat voor beginners in de Sportklasse helemaal geen slecht resultaat is. Aan de keukentafel met de uitleg kom je altijd weer fouten tegen die we hadden kunnen voorkomen maar je speelt het spelletje nu eenmaal in een hobbelende auto onder tijdsdruk. Van je fouten leer je het meeste en daar houden we ons dan ook maar aan vast.

We hebben een prima dag gehad en het weer was fantastisch.
Hulde aan Carl Verboom die een prachtige rit in elkaar heeft gezet. Volgend jaar gaan we voor een top 10 klassering.

Sjaak Cornelissen en Bea Hubers | startnummer: 35

 G

 foto's: Dick Groen | www.autopics.nl 

Three Legs of Mann 16-18 maart 2017

Een winderige en natte start met de Three Legs of Mann 2017 was het op het starting grid van het beruchte TT Circuit op het Isle of Mann en daar wachten de deelnemers een zware uitdaging vanaf het moment dat de start viel. Een van de leidende teams was winnaar 2010 Charles Colton die Richard Bestwick als partner had. Colton was ‘partner-in-crime’ in 2010 met Guy Woodcock, maar Guy is nu de ‘boswachter’ ipv de ‘stroper’ en nu assistent wedstrijdleider met George Mullings, die ook de griezelige handigheid heeft voor het maken van deze regularity evenement.

Dit evenement was al enige tijd vol en dat met de kwaliteit van bemanningen en auto’s uit alle hoeken van Europa, om te concurreren in het mekka van de autosport van het eiland Mann. Doch zijn er een aantal nieuwkomers bij met sportieve zeer eclectische machines. Ed Abbott had zijn prachtige Jaguar XJ-S V12 meegebracht om te concurreren maar de zeer ervaren Andrew Duerden was een beetje sceptisch over de keuze die Ed had, om erin te zitten. Tegen de einde van het evenement heeft de grote Jaguar vele hoofden gedraaid met de snelheid en de grootte van zijn ‘afkomst’. Afgelopen jaren is er een opleving van een aantal vroege en mid ’80-er jaren voertuigen bij dit soort evenementen en bij dit evenement is het niet anders. Richard Isherwood bracht samen door Simon Mellings geprepareerde Nissan Stanza naar dit eiland, bijgestaan door de immer joviale Ian Canavan, een nieuwe koppeling in dit evenement.

56 Starters op het linker Pit-Lane op Glenchutchey Road en op weg naar de eerste 2 proeven op West Baldwin en Injebreck en zagen de finish van de regularity op Barregarrow. Paul Crosby / Ali Proctor waren in goede stemming. Ondanks dat Ali wat ziek was, zette zij een aantal snelle tijden op testjes en op regularities. Geoff Hall / Martyn Taylor waren ook in indrukwekkende vorm, een lekke band zorgde ervoor dat ze slechts 25 strafseconden terugvielen dat ze heeft, de hele rit moeite hadden om het in te halen, parten gespeeld. Het evenement gebruikt verschillende vormen van aanpak van navigatie in deze eerste sectie. Afgewisseld met Jogularities om het voor de navigatoren interessant te houden. Vader en zoon Nick & Andy Pullan gingen goed in hun kleine Hilmann Imp , bijna gênant voor de wat meer moderne en krachtiger machines.

De lunch in Ballasalla zag Dermont Carnegie / Paul Bosdet, met 2 seconden meer, Howard Warren / Nick Bloxham , de leiding te nemen en met dezelfde marge Paul Crosby / Ali Procter daarachter. In de ochtend had Carnegie zich goed gepositioneerd, maar door een navigatiefout in de middag heeft Bosdet in de bossen een fout gemaakt die hun duur kwamen te staan. De middag gedeelte kwamen ze op het westkant van het eiland met een regularity op Ronague met een Jogularity stijl intructies. Hierbij zagen de kaarten anders uit als de werklijkheid en werden de deelnemers gefrustreerd over een kruispunt, die geen wegen had. Bij nadere inspectie bleek dat een ruiterpad dit kruispunt te zijn. Het was belangrijk om de Jogularities uit het boek goed te lezen en niet teveel op de kaarten.

De volgende dag bij Jurby Airfield na een setje van testjes, onderbroken door een regularity, was het volgende moment om gegevens te verzamelen en de nieuwe leiders waren Matt Warren / Ryan Pickering. Deze Ford Escort-man, kreeg door uitstekende testtijden de Test Pilot Award met als goede 2e Crosby / Procter en derde waren Carnergie / Bosdet. Langzaam aan door de gelederen heen, kwamen Peter Lovett / Rob Henchoz in hun snelle Porsche 911. Lovett gaat in snel tempo omhoog. Dit is iemand om rekening mee te houden, want in de laatste 3 ritten die hij gereden heeft zijn er enorme verbeteringen in tijd en vertrouwen in zijn auto gewonnen.

De uiteindelijke regularity nog in het daglicht deel, bracht de Three Legs of Mann 2017 in Creg-ny-Baa (in letterlijke Keltische vertaling: “koe op een rock”) naar een grote regularity rond Baldrine en Conrhenny Plantation. In dit gedeelte dutten verschillende concurrenten in door een relatief rechttoe rechtaan aanpak door vele verschillende instructies afgewisseld met een overlay ……… Voor Carnergie / Bosdet, Warren / Pickering en Ed Abbot / Andrew Duerden ging het helemaal mis met de strafpunten en er waren wel een paar rode gezichten op Greg-ny-Baa en sommigen niet eens de Plantage gezien hebben. Paul Crosby / Ali Procter nam de leiding met Howard Warren / Nick Bloxam 25 seconden achter hen. John Abel, 3 keer winnaar van de Royal Automobile Club 1000 Mile Trail, was naar de 3e plaats geklommen en dit door partnerschap aan te gaan met zeer ervaren Mark Appleton (bekend van uitzetten WinterTrail). Zij waren het team om gezien te worden.

De regen en wind waren opnieuw spelbrekers toen de bemanningen Creg-ny-Baa opnieuw moesten starten om de schemering in te gaan. Dit zou wat moeilijker kunnen worden , terug naar Cornrhenny. De instructies waren het ‘Tulip-system’ en stonden de meetpunten (timingpoints/GTC) minder dan 2 mijl uit elkaar. Met een gemiddelde snelheid van 29 Mls/h (ongeveer 46,7 km/u) met 2 meetpunten minder dan 1.3 miles uit elkaar en de volgende meetpunt op 3,29 mls , liepen de bemanningen op hun tenen. Na deze andere soort van regularity hadden de mannen een korte rust in de Guard House Pub, dicht bij Jurby Airfield, voor wat cruciale actie van het evenement zou worden en de boel ondersteboven zou gooien: de nacht-sectie!
Juist op pad in het donker met de sfeer van Jurby Airfield, waren punten overdag nog zichtbaar, nu verduisterd in een grote rit door industriële gebouwen en karakterloze wegen, maakte veel problemen voor velen. Onder hen waren Howard Warren / Nick Bloxham, Roger Powley / Leigh Powley en Stephen Owens / Ian Mitschell die veel tijd nodig hadden en terwijl Abel / Appleton, Geoff Hall / Martyn Taylor en Crosby / Procter alles goed deden. Echter, een gemiste PC Ronague kosten Crosby / Procter veel tijd ( 2 ½ minuut) en kwamen uiteindelijk op de 4e plaats.

Zaterdagochtend werd de laatste en 3e sectie gereden over de klassieke wegen van Manx waarin de wegen Druidale en Sulby Glen waren opgenomen. Druidale werd deze keer omgekeerd gereden en reden weer omlaag naar Injebreck met uiteindelijk 2 tests op de TT Grandstands. In de afgelopen maanden in andere evenementen heeft, door mechanische en andere problemen , ernstige klappen toegebracht aan John Abel. Deze keer, samen met Mark Appleton in hun Ford Escort RS 2000 , wisten ze de overwinning te halen met 1:58 seconden vóór Geoff Hall / Martyn Taylor in hun uitstekend klinkende Mini Cooper S Die 2e werden. Crosby / Procter (Porsche 911) werden wreed 4e door de laatste regularity in verkeer terecht te komen, daardoor werden David Morgan / Paul Crosby (Volvo 123 GT) 3e in algemeen klassement. Bart den Hartog reed mee in de Mini van Kevin Haselden het hele weekend erg sterk en werd 5e!

Kev Haworth | Hero Rally

vertaling: Jos Jurriëns