Bloed, zweet en tranen: een ouderwetse SLS.
Het leek wel of het befaamde bronwater uit de hemel kwam vallen in Spa tijdens de start van de SLS Classic dit jaar. De vele regenbuien maakten het de rally-equipes niet makkelijk om de eerste kilometers door te komen, beslagen autoruiten zorgden voor een allerbelabberdst zicht op de weg en eventuele routecontroles. Gelukkig had de uitzetter van dienst Bart den Hartog niet al teveel uitdagingen in de prelude die dag opgenomen zodat auto, rijder en navigator rustig op bedrijfstemperatuur konden komen.
Ook dit jaar startte de SLS dus in de Belgische Ardennen. Wellicht het breken met een conventie maar een vondst die door de deelnemers zeer wordt gewaardeerd aangezien we direct in een schitterend wedstrijdgebied onderweg zijn. De SLS heeft in de afgelopen jaren weer een grote schare enthousiaste participanten vergaard en ook nu waren de 150 startplaatsen in “no-time” vergeven door wedstrijdleider Cees de Jong.
Reisdoel van de eerste dag was Luxemburg en op redelijk duidelijke kaarten met een schaal 1:100.000 moest een kleurrijke route door bossen en velden uitgestippeld worden. Eerste hoofdbrekens voor de navigator bleek een verkeersbord met een verplichte rijrichting waardoor je van de geplande route werd afgeleid. Als de rijder het bord gezien had en er een goede uitleg aan gegeven werd, was er een controle als beloning. Rond de lunch sloten de hemelsluizen zich weer en liet het zonnetje zich zowaar weer zien. Voor veel cabriolet-rijdende rallyrijders het teken om de boel open te gooien. De dag werd afgesloten met een Michelin-kaart uit 1979. Bij alleen het idee daaraan breekt bij menig navigator het klamme zweet uit maar ook hier wisten meeste equipes de schade voor het klassement beperkt te houden.
De volgende dag werd het uitzetter-stokje doorgegeven aan Peter Rovers voor een route richting Brussel. Op de gevreesde Michelin kaarten had deze een prachtige etappe uitgezet met genoeg uitdagingen waar de fijnproevers van het betere navigatiewerk de tanden vol in konden zetten. De Michelin kaart is eigenlijk een vereenvoudigde weergave van de werkelijke situatie en dus moet er volop gezocht worden naar de weg die op de kaart staat. In het systeem punten vrije route pakten wij de eerste foutcontrole die dag. Een andere mooie vondst was een pijl die niet te rijden bleek en door veel teams niet op de juiste plek weer in de route werd opgenomen. Er zouden voor ons nog verschillende foutjes volgen die dag. Bijzonder prettig bij de SLS is het feit dat iedereen in hetzelfde hotel verblijft waardoor er veel contact is tussen de deelnemers. Aan het eind van de dag aan de drukbezochte bar was de conclusie bij menigeen met een koud biertje in de knuisten dat dit een zeer pittig dagje was. Witte raaf in dit gezelschap waren Albert Boekel en Remco Luksemburg, met slechts 1 gemiste controle hadden zij de concurrentie al op ruime achterstand gezet.
De zaterdag had als bestemming Antwerpen en was weer van de hand van Bart. Op wat recentere kaarten was de moeilijkheidsgraad weer iets lager maar als je een moment niet scherp was, had je een controle aan de broek. Het was vooral een uitputtende dag voor de expert-klasse aangezien ook de avond etappe verreden werd. Het blijft een enerverende ervaring om in het donker zonder veel oriëntatiepunten de juiste route te vinden. Er zaten een paar gemene instinkers in dit traject en na een lange dag zochten velen moe maar voldaan nog even de bar op voor een hapje en een drankje.
De slotrit op zondag naar Scheveningen via de Zeeuwse eilanden was al aangekondigd door de uitzetter als geen “walk in the park”. Daar bleek geen woord van gelogen, de vallen en trucs volgden elkaar in duizelingwekkend tempo op en een moment van verslapping kwam je direct duur te staan. Een van de hoogtepunten die dag was een korte rallyproef bij Kloosterzande waar de rijders hun hart even konden ophalen op een prachtig onverhard parcours. Bij terugkomst op de zonnige en gezellige boulevard in Scheveningen werden velen weer in de armen van hun geliefden gesloten en konden we terugkijken op een voortreffelijke SLS. Op de laatste dag werd het klassement zoals het hoort nog eens goed door elkaar gehusseld. Op eenzame hoogte na 1700 rallykilometers staan Albert Boekel en Remco Luksemburg die met grootst machtsvertoon de SLS 2017 op hun naam schrijven. Na de Tulpenrallye dit jaar een nieuwe scalp voor dit dreamteam, proficiat voor deze indrukwekkende prestatie. En de SLS die voegt weer een fantastisch hoofdstuk toe aan haar rijke geschiedenis, het was wederom een editie om niet snel te vergeten.
Bas de Rijk
Equipe # 13 | Theo van Erkel - Bas de Rijk | 3e plaats Expertklasse
Foto's: Niko Bloemendal
