De corona cijfers zijn nog verre van optimistisch en voordat het vaccinatieplan echt effectief wordt zijn we naar onze mening zeker vele maanden verder. We hebben het sterke vermoeden dat de voorgenomen data van de Classic 500 Challenge, op 11 en 12 juni, nog steeds in de gevarenzone zit.

Dus hebben we de koppen bij elkaar gestoken en uiteindelijk besloten om de rally wederom te verplaatsen, nu naar 8 en 9 oktober volgend jaar. Alles was al geregeld met de horeca-locaties. Totdat …, ons afgelopen week het bericht bereikte dat de Tulpenrallye haar evenement eveneens verschoven heeft naar 3 t/m 9 oktober. Dus moesten we opnieuw schakelen.

De agenda’s van onze horeca-locaties lopen voor volgend jaar al voller en voller, het was passen en meten om met iedereen overeenstemming te krijgen maar hebben toch nieuwe data kunnen vaststellen.

Wij hebben er alle vertrouwen in dat we op vrijdag 29 en zaterdag 30 oktober 2021, nog net voordat het een uurtje eerder donker wordt, weer op een ouderwetse en gezellige manier ons spelletje kunnen spelen.

Uit de resultaten van de enquêtes van de Dutch Historic Rally Club, welke door de leden van de DHRC het afgelopen jaar zijn ingevuld, is gebleken dat de Classic 500 Challenge voor de derde keer op rij als beste rally van Nederland is verkozen. 

Wij feliciteren de organisatie van dit mooie evenement met dit behaalde resultaat.  

De equipe Jacqueline Zuiderwijk - Jürgen Donders hebben met hun MG B de 7e editie van de Classic 500 Challenge gewonnen.

In de Sportklasse ging de overwinning naar vader en zoon Frans van Rooijen - Gijsbert van Rooijen en in de Tourklasse eveneens een vader/zoon equipe Boudewijn Boeken - Philip Boeken.

Proficiat alle prijswinnaars.

Klik hier voor de volledige uitslag.

Binnenkort een verslag van deze tweedaagse rally.

Het zal vermoedelijk ongeveer zo zijn als in de “500 shades” verhalen, ieder haalt zijn genoegens weer ergens anders uit.

Qua vrijetijdsbesteding geef ik persoonlijk de voorkeur aan goed georganiseerde, uitdagende autorally’s. Wat mij betreft valt de Classic 500 Challenge daar vanaf de allereerste editie zeker onder. Laat zoiets maar over aan de dames en heren van Classic Rally Promotions. Bevelhebbers Martin Roosenboom en Frans Diepeveen hebben dan ook een schat aan ervaring om jaloers op te zijn.

Er werd daarom ook gespannen en met hoge verwachtingen uitgekeken naar de 7e uitvoering op 16 en 17 september jongstleden. Voor velen zou een nieuw wedstrijdgebied worden aangeboord, net over de grens met onze oosterburen bij Enschede. Gestart werd ook vanuit een kersverse locatie, het splinternieuwe Van der Valk hotel in de Twentse universiteitsstad. De lijmdampen kwamen je nog tegemoet, maar verder was alles daar piekfijn voor elkaar. Prima kamers, uitstekende catering, vriendelijk personeel. En een prettige keus aan bieren in de bar, waar ikzelf altijd bijzonder blij van wordt. Kan haast niet beter. Voor mij persoonlijk erg leuk om in Enschede te starten, aangezien ik hier wat fijne jaren heb doorgebracht. Enkele daarvan op slechts anderhalve kilometer van de startlocatie. Uiteraard ben ik daar even wezen kijken!

Op vrijdag stond er weer een flinke groep enthousiaste rallyrijders te drentelen om van start te mogen gaan. Sommigen nog een beetje duf van het gezellige verblijf ‘s avonds aan de hotelbar, anderen zo fit als een hoentje in de frisse Twentse ochtendlucht. Reeds om half 9 werden de klassiekers losgelaten.
Om 8:39 rol ik naast Wytze van Leuveren in de Porsche 911 met startnummer 9 het hotelterrein af.
Direct de N35 op richting Duitsland. En je moest meteen goed fris en fruitig zijn, want eenmaal van de grote weg af, liet de eerste valstrik niet lang op zich wachten. Nee, niet op weg naar een punt vrije route een controleletter noteren! Het blijkt een leuk gebied om in te rijden. Hier en daar doet deze grensstreek denken aan het gebied waar de ABC-Rally de laatste jaren gebruik van maakt. Wel blijven opletten! Ten zuiden van Epe (nee, niet die op de Veluwe) kom ik wat situaties tegen die net even anders lijken dan op de kaart staan. Ik kan er echter de vinger niet op leggen en een eventuele oplossing zie ik niet. Even verder twijfelende deelnemers. Nog peinzend over de situaties van zo net zie ik niet direct een probleem.
Bijna bij het afsluitende stempel blijkt echter dat we volgens het schema in het routeboek wat kilometers tekort komen ten opzichte van de ideale route. Zou een stukje terug dan toch.....en zo ja wat?
Kunnen we het binnen de tijd halen om terug te rijden en te gaan kijken? Misschien. Het lijkt ons de gok waard. Gelukkig kunnen we een stuk overslaan en hoeven we niet de hele route tegengesteld te rijden.
Gaat het dan soms hard? Ik ga niet beweren dat wij roomser zijn dan de paus. Je wilt het oplopen van strafpunten toch zoveel mogelijk proberen te vermijden. Dat zit in de aard van het spelletje. Haastige spoed is zelden goed, maar in dit geval toch wel geboden. Natuurlijk gaat het gas er dan flink op. Waar dat kan. Waar er ruimte is, geen bebouwing en geen fietsers of andere kwetsbare verkeersdeelnemers. In de bebouwde kom in een hoge versnelling met weinig toeren. Maar daar buiten gaat het gaspedaal in zo’n geval tegen de vloer. En dan doet de “air cooled flat six” niet onder voor een heavy metal band. Lekker stevige muziek! Voor wie er van houdt, dat weten we ook wel. Dus doen we in een dorp kalm aan. Maar elders zijn we vast wel waar te nemen. Een grijze Toyota Prius is zeker veel minder opvallend met honderd kilometer per uur... Toch zien we onderweg geregeld lachende gezichten, zwaaiende handen en opgestoken duimen. Maar ook wat bedrukt kijkende omstanders, die wellicht onze ouwe karren het liefst in de shredder zien verdwijnen. Zo zie je maar, je kunt niet iedereen te vriend houden.

Maar het stukje laagvliegen was niet voor niets, ter plekke doorzag ik alsnog wat er niet deugde en we haalden hiermee een combinatie van twee controleletters op. Dat kostte uiteindelijk wel 5 minuten aan straftijd, maar dat is minder dan we anders waren opgelopen. In het verdere verloop kunnen we gelukkig rustiger aan doen, het tijdschema leek niet al te krap. Een fraaie route met best een paar uitdagingen, zelfs in de Sterklasse. Net als vele anderen heb ik ook niet in de gaten dat bij Rodde de weg onder het spoor door niet correct uitkomt. We missen hierdoor de letter S. Bij de lunch zou later blijken dat Jurgen Donders deze als één van de weinigen wel had en was de equipe Zuiderwijk/Donders hiermee als enige in onze klasse foutloos gebleven. En daarmee het “team to beat”.

Maar eerst stond er nog iets heel anders op het programma. De tests op het terrein van Fursten Forest. Waar al maanden over gespeculeerd werd. Want zo’n voormalig militair oefenterrein biedt nogal wat mogelijkheden. De twee tests zouden best vermakelijk blijken, wat ons betreft. Eentje vrijwel geheel op verhard en de ander helemaal op gravel. De bogeytijden zaten in de categorie onhaalbaar en dus was het trappen geblazen. Maar dat kan op afgezet gebied. We zouden 5 seconden pakken op de eerste proef. Op de tweede proef, die wel wat had van een WRC proef tijdens de Rally of Wales, waren we 10 seconden te laat. Even de adrenaline weer laten bekoelen na deze pittige proeven en op naar een smakelijke lunch.

Helaas krijgen we daar te horen dat de proeven neutraal worden verklaard. Omdat voor de deelnemers die later op met name het onverharde parcours verschenen, de ondergrond inmiddels te slecht was geworden.
De meeste van onze bolides zijn namelijk geen WRC auto’s. En helaas was hetgeen door de organisatie was afgesproken met de terreinbeheerders ook niet correct uitgevoerd, want men zou het terrein veel beter geëgaliseerd hebben. Hartstikke jammer van alle inspanningen, al hebben wij best lol gehad.
Maar spijtiger was nog dat er na klachten van omwonenden de gehele middag vervolgens tijdneutraal verreden moest worden. Er zou op sommige plaatsen toch te hard gereden zijn. Hoe subjectief dat ook mag zijn. Men is in deze regio wellicht niet veel gewend op dit vlak. Er zijn ook in Duitsland flink wat rally’s, maar mogelijk niet veel in dit gebied. In ieder geval was men niet heel blij met die haastige Hollanders.
Na de prima verzorgde lunch (uiteraard met Bratwurst!) konden we dus rusti g, zonder tijdsdruk, de route terug naar Enschede vervolgen. Iets meer tijd om van het fraaie landschap te genieten en om wegsituaties goed op ons in te laten werken. Zelfs dat was niet voldoende om ons te behoeden voor een tweetal fouten. Al was één daarvan reglementair wel op het randje, zou uitzetter Martin Roosenboom later toegeven. Uiteindelijk was het toch een mooie eerste rallydag, al had niet alles zo uitgepakt zoals dat bedacht was.
Na het genoegen van een voortreffelijk dinerbuffet werden de dagprijzen uitgereikt.
In de Tourklasse ging deze verdiend naar de aanstormende talenten Bea Hubers en Sjaak Cornelissen in hun witte Triumph Spitfire. De Sportklassers moesten vandaag hun meerdere erkennen in Ton Burger en Antoon Reurings met de Ford Escort. Tot slot waren Jacqueline Zuiderwijk en Jurgen Donders in hun MG B terecht de dagwinnaars in de Sterklasse. Al zaten wij hen op slechts 30 strafseconden (dat is 3 seconden op een regularity...) op de hielen! Het zou morgen wel eens een hele spannende rallydag kunnen worden.

De zaterdag zou zich geheel in Nederland afspelen. In Twente en de Achterhoek, waar Martin heel goed thuis is en waar de Classic 500 al vaker is verreden. Nog drie kwartier vroeger dan gisteren vertrokken we om te beginnen naar Vliegveld Twente, waar nog een test op ons lag te wachten. Effe flink knallen over de betonbanen daar. Gaaf en (met een rappe auto) goed te doen. Jammer dat ook deze proef niet meetelde.
Daarna was het met afwisselende systemen laveren over de vele kronkelige wegen die het oosten van ons land kent. De druk werd af en toe nog wat opgevoerd door pas bij een tijdcontrole een kaartleesproef uit te delen. Waar dan ook nog eens niet veel tijd voor beschikbaar werd gesteld. Snel handelen dus. Maar niet te snel.... want dan kun je makkelijk een denkfout maken. Even te vlot een barricade willen omzeilen kostte ons een routecontrole. Jammer. De regularity met de slinks weggepoetste weg ging gelukkig wel heel strak.
Maar een kompleet voorbij gereden langsrijder gaf ons bij de uitstekende lunch bij Erve Brooks bij Gelselaar het gevoel dat de eindoverwinning niet meer haalbaar was. Zuiderwijk en Donders waren ’s morgens heel knap foutloos gebleven. Dat zou ons in de middag ook lukken, maar het was inderdaad niet voldoende.
Wel was het opnieuw uitdagend, met kaarten in verschillende schalen en met wisselende systemen. Waardoor je vreselijk moest opletten waar je eigenlijk mee bezig was op dat moment. Leuk! Na wederom een goed verzorgd dinerbuffet was het dan tijd voor de prijsuitreiking. Met in de Tourklasse Boudewijn en Philip Boeken als winnaars. In de Sportklasse gingen de lokale helden Frans en Gijsbert van Rooijen aan de haal met de grootste beker en zoals al verklapt mochten Jacqueline en Jurgen zich Sterklasse winnaars en daarmee volkomen terecht overall winnaars noemen van deze editie van de Classic 500 Challenge.

Het waren misschien in totaal geen “500 shades of“ kaartleesbillenkoek (al zaten er valstrikken genoeg in), maar wel dik “500 shades of “ vermakelijke rallykilometers. Alle dames en heren van Classic Rally Promotions, bedankt! Wij zijn er volgend jaar, maar dan in juni, zeker weer bij.

Rutger Kwant

Dag 1: Morgen zal het beter zijn……

Allereerst willen wij Martin Roosenboom, Frans Diepeveen , Ton den Uyl en alle marshalls bedanken voor en complimenteren met de super geslaagde 7e editie van de Classic 500 Challenge. Donderdagavond kwamen we in onze Alfa met arko aan bij het nieuwe Van der Valk hotel in Enschede, het kloppend hart van de rally. De parkeerplaats was al gevuld met de helft van de equipes, het was al bar gezellig. Vrij laat gingen we naar onze prima kamer, veel slaap kregen we, met dank aan het onweer en de harde wind , niet. Met het uitzicht op de parkeerplaats zagen we vrijdag al vroeg dat de startboog werd geplaatst, zagen we Nico Bloemendal in zijn 2CV aankomen en was Bas Aalberts bezig om de met zijn servicewagen meegenomen geprepareerde Opel Kadett af te laden. Al bij het prima ontbijtbuffet was de nervositeit bij de deelnemers voelbaar, ook wij raakten hierdoor aangestoken. Om negen uur vertrokken we voor een lange rallydag door Duitsland in ons rookie jaar in de sportklasse.

De start verliep stroef met een verkeerd meetlatje en een voor ons te strak tijdschema. De route voerde via Glanerbrug Duitsland in. Tot halverwege TC4 leverde dat geen problemen op. De route voerde tussen prachtige hakselrijpe maisvelden over soms wel erg hobbelende wegen. Die Duitsers doen echt niets aan wegenonderhoud. In traject 3-4 heeft Martin ons te pakken, we vergeten te keren op een punt daarmee missen we RC T. Even later gaan we door de grenslijn om RC X te scoren en dat blijkt niet voldoende. Als toetje van sectie 1 staan de door ons gevreesde testen op het voormalig oefenterrein van het Duitse leger, Fursten Forest, op het menu. Met extra hard opgepompte banden (we willen geen lekke band) rijden we de testen veel te langzaam. Tot onze opluchting wordt echter besloten om de testen voor het klassement niet mee te laten tellen.
Tijdens de lunch krijgen we ook te horen dat een aantal auto’s tijdens de rally zijn stilgezet. De reden: klachten over te hard rijden. Om verdere problemen te voorkomen besluit de wedstrijdleider om alle TC’s van sectie 2 te neutraliseren. Dit klinkt ons als muziek in de oren met onze 18 minuten tijdstraf in sectie 1.

Dat er soms te hard werd gereden leert het lijstje van gelaserde snelheidszondaars. Nota bene in Q zones reden nogal wat equipes veel te hard, zij komen er met een waarschuwing van af waar het CJIB al gauw meer dan € 100,- in rekening brengt. Een tijdstraf vinden wij ook bij een eerste overtreding op zijn plaats. De rally is per slot van rekening geen hardrijwedstrijd. De equipes die alle (on)mogelijke routes rijden om toch nog een RC te vinden, en daarvoor kostbare tijd nodig zijn, zouden ook moeten worden beloond met een (foute) RC. 

Over sectie 2 kunnen we kort zijn, die ging belabberd, de verlegde weg van RC B misten we, we begrijpen nog steeds niet dat we na RC O fout reden, de regelmatigheidsproef verknalden we en natuurlijk trapten we in de niet bestaande oprit naar de snelweg, waardoor we RC R misten.
Het resultaat van de eerste dag was een plekje in de onderste regionen van het klassement.
Na het heerlijke en uitgebreide buffet en een goede maar korte nachtrust namen we ons voor om het de tweede dag relaxter te doen, onder het motto: morgen zal het beter zijn…..

Dag 2: Jo zei het nog zo…… niets opschrijven

Sectie 3 begon direct met een test over de brede wegen van vliegveld Twenthe. Hier konden de snelle Porsche jongens hun lusten botvieren, lekker scheuren zonder limiet. Het parcours legden wij ruim boven de bogey-tijd af, de test telde immers toch niet mee.
De route ging vaak weer langs hoge maisvelden over mooie gladde wegen met af en toe zo’n vervelende verkeersdrempel door een werkelijk schitterend landschap. Het ging voor ons fout met een verlegde weg en een klein rood stipje op de route dat we misten. Op zich waren we best tevreden hoe we sectie 3 hebben gereden, zelfs de regelmatigheidsproef ging heel behoorlijk. Zou het vandaag dan toch echt beter zijn?

Het antwoord kwam in sectie 4: nee !! Aanvankelijk trokken we de goede lijn door, lekker doorrijden en af en toe de val eruit halen. Die goede lijn werd ruw verstoord bij de laatste regelmatigheidsproef door een gemiste bol-pijl situatie ging de proef de mist in. Zie dan maar eens de concentratie te bewaren. Het was al een klein wonder dat we de route nog zonder verdere fouten wisten te vervolgen. Maar na Tubbergen vonden we ons Waterloo in het allerlaatste traject. Bij de snelle wisseling van het kaartfragment ging het mis. Overtuigd dat we zijn dat het traject pijlen kortste punten vrije route is, zegt Jo nog “we zijn op weg naar een punt dus niets noteren”. Na 4 RC’s die niet genoteerd zijn komen we erachter dat we de opdracht verkeerd uitvoeren. Veel maakt het ons allemaal niet meer uit, we hebben een fantastisch rally weekend gehad met leuke, verrassende routes, originele en inventieve routeopdrachten, een perfecte organisatie en een geweldige catering.

Ging er dan niets goed? Nee, we hebben heus wel een aantal lastige puzzels goed opgelost. We moeten nog duidelijk wennen aan de geniepige trucjes van Martin, maar we hebben veel van deze rally geleerd. Volgend jaar in juni zijn we weer van de partij, dan zullen we zeker voor een goed klassement gaan.

Jolanda en Berend Smid

In dit verslag probeer ik de geest van de Classic 500 Challenge uit te drukken en wil ik hier een paar ‘geweldige’ instinkers uitlichten.

29 oktober 2021, bijna 1,5 jaar later dan gepland konden we eindelijk onze favoriete rally weer rijden: de Classic 500 Challenge. Deze rally staat garant voor mooie routes, uitdagende trucs, lekker eten en een hoop gezelligheid. Om van dit laatste niks te missen zijn Ron Hageraats en ik op donderdag al richting Duiven gegaan om gezellig te dineren, drinken en bijpraten met alle rallymaatjes. De sfeer zat er goed in en we hadden er zin in.

Vrijdagochtend na een uitgebreid ontbijt was het dan zo ver. Sectie 1, met gezonde spanning vertrokken we via een punten pijlen route richting het…..

De mooiste truc vonden we de I K combinatie. Je moet altijd blijven opletten op de verkeersborden: ik zag dat we de provinciaalse weg niet rechtsaf mochten verlaten vanwege een verkeersbord doorgaand verkeer. We reden door, zagen op het ‘verboden weggetje’ de K staan en ik wist dat deze fout was. Toch begon ik te twijfelen, stuurde Ron terug zodat hij het verkeersbord ook kon zien en we samen een besluit konden nemen. Toen bedacht hij dat we via de ventweg de provinciaalse weg wel mochten bereiden en ja hoor: de I! Er zit normaal geen ‘i k’ in een team, maar op dat moment wel! Zo zie je maar, rallyrijden is een teamsport.

Aangekomen bij de koffie hoor je alweer diverse verhalen van deelnemers. Heb je de G? Heb je de I K? And so on. Toch dat fanatisme dat bij de deelnemers heerst, altijd leuk! Na de koffie vol goede moed weer door, waar we zo slim waren om een O niet op te schrijven daar we dachten dat het een fietspad was. Maar nee, dat lag naast de weg, zonde. Ook dat hoort bij ons spel: zo min mogelijk ‘domme’ foutjes maken, want fouten maken doen we allemaal. Martin had zelfs een fles champagne ingezet dat niemand 0 fout zou halen op een dag….

Prachtige lunchlocatie waar het nog even zoeken was naar de TC IN: 1 minuutje straf, helaas.

Op naar sectie 2 waar een leuke inteken opdracht te wachten stond: langste route met louter oranje wegen. Samen even puzzelen en uiteindelijk een besluit nemen. Hilarisch om in het veld deelnemers vanuit alle kanten samen te zien komen: wie heeft er nou gelijk? Key is dan om niet te twijfelen / onzeker te worden, en daar heb ik persoonlijk nogal een handje van….

Mooie val: de 1 na kortste route naar punt 9 was natuurlijk te makkelijk. Weg was gemanipuleerd maar niet gezien, zonde. Je weet dat er zelden een makkelijke oplossing is, altijd doordacht.

Aankomst in Enschede, waar we de ochtenduitslag zagen hangen: eerste!! En prachtig om te zien dat mijn vader en Bau Winkel 2^e stonden met maar 20 punten meer. Mama was apetrots op ons. Na een gezellige borrel hebben we genoten van geweldig buffet met oesters, sushi, life cooking, en heerlijke toetjes. En ja hoor, tijdens de prijsuitreiking werden Ron en ik op het podium gevraagd voor de dagprijs! Glimlach van oor tot oor. Zie je wel, we kunnen het toch. De druk is eraf. Op naar de bar!

We startten op zaterdagochtend een vrije route naar de eerste RP. Wij beiden het bulletin gelezen maar niet opgeslagen: we kwamen net op tijd aan bij de TC, lekker handig. Geen lekker begin om gestrest je RP te beginnen. Na 50 meter stond er een W verstopt in het bos, ik zag het te laat waardoor we moesten keren en je meteen ‘uit de tijd’ bent. Stressniveau steeg wederom. Tijd inhalen in je RP is toegestaan, maar dit hebben we ook gedaan in een Q-zone. Terecht dat wij (en een aantal andere equipes) hiervoor bestraft zijn: om ons spelletje te mogen blijven doen moeten we vooral geen klachten krijgen van buurtbewoners voor te hard rijden.

Deze sectie 3 was een psychologisch spelletje. Zeer weinig letters, niet mega uitdagend, waardoor je gaat twijfelen: wat hebben we gemist? Uiteindelijk niks, en was het bedoeld om toch scherp te blijven en vertrouwen te hebben in je voorgenomen route.

Naar de lunch leek alles vrij eenvoudig, totdat we een afslag hadden gemist en totaal lost waren. Ineens waren we (te laat) aangekomen bij de lunchlocatie maar niet via de voorgenomen route. Besluit genomen om terug te gaan, op zoek naar het punt waar we fout zijn gegaan. Gelukkig eindstempel 0 gevonden, maar 10 minuten te laat, zonde. En bij aankomst zagen we ons kadootje: 200 strafpunten voor te hard rijden. Damn it, gaat daar onze overwinning…? Tevens zagen we dat er een letter was geneutraliseerd waardoor Gerrit Teerink & Bert Smeitink (de Nr 2) naar de nummer 1 positie zijn gestegen. Zij hadden geen tijdstraf op dag 1. U begrijpt dat de stemming even in de auto minder optimaal was dan voorheen. Gelukkig lachen we de hele dag door en hebben we nooit last van ‘bolle ruiten’.

De mooiste val in sectie 4 was de kaartovergangssticker, pijl 5 naar pijl 6. Bij de grote rally’s moet je de kaartovergangssticker gebruiken. Dat hoeft hier helemaal niet maar je wordt er wel heen gelokt met intekenen. We zijn er ingestonken en niet twee keer de A opgeschreven. Note to ourselfs: volgend jaar hier scherp op zijn.

De finish is in zicht maar altijd nog even goed opletten. Hoe graag we ook door de finishboog en naar de bar willen, wel nog even de (langere) route over de rotonde rijden, om hierna afsluitstempel X op te halen richting hotel. Deze laatste instinker is door velen over het hoofd gezien. Voor diegenen die Martin kennen: opletten tot de laatste meters.

Na een drukke borrel en wederom een geweldig diner in Van der Valk Duiven was het in spanning afwachten op de prijsuitreiking. Hebben die 10 minuten te laat en de straf voor snelheid ons genekt? Ik zat aan een voor mij bijzondere tafel: equipe Suesan & Winkel en equipe Spruijt & Spruijt (mijn schoonouders). En toevalligerwijs hadden wij allen te hard gereden, niet iets om trots op te zijn. In de Expert was het ook spannend hadden we vernomen, echter ook hier is te hard gereden, zonde…

Bij dezen wil ik Arno van Houtum & Loek van Houtum feliciteren met de eerste plaats in de Tourklasse, Gerrit Teerink & Bert Smeitink van harte met de winst in de Sportklasse en Peter Dutman & Rutger Kwant met de overwinning in de Expertklasse.

En uiteraard wil ik Martin, Frans, de organisatie en het (enorme) team van enthousiaste marshalls bedanken voor een waanzinnig weekend. Op naar volgend jaar!

Simon M. Suesan

Equipe: Ron Hageraats - Simon M. Suesan

Het stond al lange tijd gereserveerd in de agenda’s: de Classic 500! Een rally die garant staat voor twee uitdagende dagen navigeren, routes over de mooiste weggetjes van Overijssel en erg veel gezelligheid.

Ons DAFje is er ook helemaal klaar voor!

Onder het mom ‘we moeten goed uitgerust zijn’ begaven we ons met Team ROS donderdagavond al richting Zwolle.

Na een biertje op het terras en lekker tafelen in het restaurant hebben in de bar onze rallyvrienden opgezocht. Ondanks onze goede voornemens niet meer tot vier uur ’s ochtends in de bar te hangen, zoals vorig jaar, doken we weer als laatste ons bed in. Het was weer té gezellig!

De wekker ging naar onze mening dan ook iets te vroeg. Maar een goed ontbijt doet wonderen en we konden ons gelukkig weer herstellen. Dat moest ook wel, want dit jaar hebben we ons ingeschreven in de Sportklasse! Nicole en ik hebben bedacht dat als we beter willen worden we eerst fouten moeten maken en moeten wennen aan het strakkere tijdschema.

Bij de lunch bleek dat de ochtend ons toch wel wat zwaar viel. We hadden namelijk zes fouten gemaakt. Wat een domper! Voor mijn eigen gemoedsrust bleek achteraf dat bij elke gemaakte fout wel een toelichting was opgenomen in het uitlegboek. Ik was vol in de instinkers van de uitzetter gestonken! Zo heb ik bijvoorbeeld dat ene rode weggetje/puntje op de kaart niet gezien en me niet gerealiseerd dat je via een Y-paal ook een keerlus kunt maken. Verdikkeme!

Naast de uitdagingen die de rally ons bood hadden we deze dag ook onze eigen uitdagingen. De lenzen van Nicole irriteerden dusdanig dat ze de gehele dag al huilend onze DAF heeft bestuurd. Dit heeft ze volgehouden tot de snackstop waar ze haar lenzen toch maar heeft uitgedaan. Dat ze het nog zo lang heeft volgehouden is bewonderenswaardig! Ons noodplan trad in werking: wisselen van positie en zorgen dat we finishen!

Eenmaal aangekomen in Zwolle bleek dat we het in de middag zo slecht nog niet gedaan hadden op wat tijdstraf na. Wie weet is het nog niet helemaal verloren! We hebben met Team ROS nog een poging gedaan ons te vermaken in de bar, maar we konden het tij niet keren. De vermoeidheid sloeg toe en we lagen allemaal vroeg in bed. Erg verstandig!

Topfit verschenen we de volgende dag weer aan het ontbijt. De ogen van Nicole waren nog steeds ontstoken, maar met dank aan onze collega Djuri hebben we dag gewoon kunnen starten. Op dag twee draaien we de rollen om. Nicole navigeert en ik ga de DAF besturen. Nicole heeft zich met geleende bril en daar overheen een zonnebril goed geweerd tegen de zon die haar ogen irriteren. Nu maar hopen dat de bewolking doorzet en de zon zich niet laat zien!

Het leek wel alsof de Classic 500 tegenspoed belooft! Vorig jaar vielen we op de tweede dag uit en nu krijgen we, weer op dag twee, in het zicht van de TC een lekke band. Gelukkig kwam er, toen we goed en wel de eerste bouten hadden losgedraaid, vier man versterking aan gerend. Zij hadden het klusje zo geklaard. Mannen bedankt!

Maar wat bleek. Door alle hectiek waren we vergeten ons te melden op onze ideale tijd! Achteraf was dat enigszins ons geluk, want nadat we ons gemeld hadden en we weer goed en wel onderweg waren, realiseerden we ons pas na zeven minuten dat we op weg waren naar de regularity. Ja, de regularity die zeven minuten na de TC zou starten! Oeps! Hoe gaan we die minuten nu nog inhalen? Nog nooit hebben we een regularity van gemiddeld 40 km per uur zo hard gereden! We reden meerdere equipes voorbij (dank daarvoor) en net op het moment dat we in de buurt kwamen van de ideale rijtijd stond de controlepost. Wat bleek! We hadden maar 10 seconden straftijd!

Tijdens de lunch bij Singraven konden we onder het genot van een rallykroket even op adem komen. Nicole navigeerde supergoed. We hadden in de ochtend maar 1 fout! Via Hardenberg en Nieuwleusden vonden we onze weg weer naar Zwolle. Vol spanning wachtten we met onze teamgenoten in de bar op de uitslagen! Zouden we nog stijgen na onze 18e plaats van gisteren? Zouden onze teamgenoten (Coen met Djuri en Frank met Mike) een podiumplek veroveren?!

De organisatie hield ons niet lang in spanning en het resultaat was super!

Team ROS
Frank en Mike Kastrop 3e plaats Sportklasse
Coen Heck en Djuri Jámbor 4e plaats Tourklasse
Nicole Oosterink en Lieke Goldschmidt 10e plaats Sportklasse

Met alle uitdagingen op onze weg waren wij met een uiteindelijk 10e plaats erg tevreden!
Organisatie heel erg bedankt voor een leuk weekend en tal van uitdagingen! Wij hebben meer dan voldoende redenen om volgend jaar weer aan de start van de Classic 500 te verschijnen!

Lieke Goldschmidt 

CLASSIC 500 CHALLENGE - GABY IS TERUG

Scherven brengen geluk? Ik ben niet zo van het bijgeloof, maar dat zou wel wat compenseren. Want op donderdag 7 juni – een dag voordat de 9e Classic 500 Challenge van start zou gaan – valt mijn bril op straat. Met een gebroken glas tot gevolg. Met 2 dagen navigeren in het verschiet word ik daar niet vrolijk van. Gelukkig gaat het om het glas voor mijn minst goede oog, dus hopelijk valt het zicht door de barsten mee. Ik heb als alternatief een zonnebril op sterkte, maar in een dichte auto werkt dat niet echt.

Vrijdagochtend vroeg toch maar vol goede moed op weg naar de start bij het nieuwe Van der Valk hotel aan de oostkant van Apeldoorn. Daar staan driver Wytze van Leuveren en Gaby 2.0 al te wachten. Zoals wellicht wel bekend, op de dag voordat dit jaar de Tulpenrallye van start zou gaan brandde de bekende witte Porsche 911 van Wytze – met als koosnaam Gaby – volledig uit. Eeuwig zonde. Nog voordat we een kans hadden om de strijd aan te gaan was het feest voor ons dus al voorbij. Maar dankzij de inzet van wat vrienden in het rallywereldje kwam er een paar uur later een oplossing. Er was via-via een reserveauto beschikbaar. Toen we vernamen wat ons alternatieve vervoer zou kunnen zijn, was de knoop om alsnog te starten snel doorgehakt. Detron CEO George Banken stelde zijn reserveauto ter beschikking. Een Porsche 911. Een witte. Van 1971. Het kon eigenlijk niet waar zijn. Alsof Gaby zojuist als een feniks uit de as was herrezen…
Doordat de afhandeling door de verzekering nogal wat voeten in de aarde had, was er voor de rest van het seizoen nog niet meteen een andere wedstrijdauto voor Wytze. Gelukkig mochten we nu opnieuw starten met Gaby 2.0. Weliswaar met startnummer 13, maar ik was niet zo van het bijgeloof, dus dat maakt niet uit…?

Om 8:43 rolde equipe 13 het parkeerterrein van het hotel af. In het kader van “scherven brengen geluk” hebben we net nog even een onhandig geparkeerd koffiekopje tot splinters gereden… Voor mij zou het de 8e keer zijn dat ik hier zou starten. En ik weet inmiddels dat wie van start gaat in de Classic 500 weet wat hij of zij kan verwachten. Een goed verzorgd NK waardig evenement dat – zeker in de Sterklasse – een tamelijk uitdagende route kent. En dat laatste zou niet lang op zich laten wachten! Al snel werden wij geconfronteerd met een stukje kaart van ca. 1960, waarop de A50 nog niet aanwezig is. Met een paar punten vrije route werd er meteen al flink gedwaald door de deelnemers. De toon was gezet! Sommige verbindende gedeeltes verleidden je als contrast tot lichtelijk in slaap geraken, terwijl je tussendoor echt scherp moest zijn. Zo moesten we tijdens een regularity opletten om niet een verkeerde geheime tijdcontrole aan te doen. Deze stond voor onze klasse op een niet-kaartweg maar stond in het veld wel goed zichtbaar te lokken. Een valstrik die de gewiekste uitzetter Martin Roosenboom vaker heeft toegepast. Bij de koffiepauze in Oud-Dijk waren zo de eerste strafpunten al uitgedeeld.

En verder ging het, met een prettige variatie aan systemen en kaarten , langs prachtige weggetjes door de Achterhoek. Jammer alleen dat het weer af en toe niet best was. De regenval zorgde er wel voor dat de fotografen spectaculaire plaatjes op de onverharde wegen konden maken. Bij restaurant De Schoppe buiten Aalten was een welkome pauze, waar de smakelijke rallykroket er wel in fietste. Volop verhalen natuurlijk, over wie waar wat fout had gedaan. Nee, niemand was inmiddels nog ongeschonden. Ook dit jaar was de “500” geen flauw toerritje!
In de middagsectie was er wederom voldoende te beleven. Oppassen dat je een punt niet nogmaals aandeed of een gedeelte van de route tegengesteld reed. Doorhebben dat er een weg van de kaart was gepoetst of dat een pijl niet op een weg was getekend, maar dwars door het veld ernaast. En alert blijven op vertekende wegen en aansluitingen, want er zaten behoorlijk veel kaartmanipulaties in verwerkt.
Zo werden grote delen van de Achterhoek onveilig gemaakt, alhoewel er overwegend best netjes gereden werd. Van de Achterhoek rolden we gaandeweg Twente in, over wegen die zich perfect lenen voor onze hobby. Waar we dus ook vaker met rally’s komen, maar waar een goede uitzetter altijd weer zorgt voor verrassende wendingen. Aan het eind van deze inspannende vrijdag konden de deelnemers bijkomen in het uitstekende Van der Valk hotel in Enschede. Na het prima verzorgde dinerbuffet werden de dagprijzen verdeeld en niet heel verrassend ging die in de Sterklasse naar de equipe die de afgelopen 2 jaar er met de winst vandoor ging, Jacqueline Zuiderwijk en Jürgen Donders. Maar equipe 13 zat hen in de stand echter binnen 1 routecontrole afstand op de hielen! Morgen zou wel eens een heel spannende dag kunnen worden…

Na een behoorlijk vroeg ontbijt gingen we om 7:43 weer op pad voor dag 2. Houden we aansluiting, maken we nog een kans…? Ook nu weer genoeg variatie aan systemen en een hele listige regularity op een oude kaart, waar je onderweg ook nog de juiste omrijroute moest rijden. Helaas wel een routeconstructie tegenkomen, waarbij sommige deelnemers nog net even gewiekster bleken dan de ervaren uitzetter. Met een hier zeldzame neutralisatie tot gevolg. Vandaag kon wel wat meer van de fraaie routes genoten worden vanwege een vrolijk zonnetje. Wat dan wel weer maakte dat binnen in de auto’s de temperatuur nog wat extra opliep…. Tussen het Sallandse Dalfsen en Heino kon men weer even op adem komen bij De Witte Gans met een plezierige lunch op het terras. Over en weer was men ook vanmorgen wel weer in de fout gegaan. Als we hier aangesterkt weer vertrekken staan we nog steeds binnen 1 controle van de top…
Uitdaging na uitdaging blijft volgen, het valt niet mee om in de warmte het hoofd koel te houden. Een gedeelte is voor mij wel bekend terrein als we via mijn woonplaats Deventer over de IJssel gaan. Maar dat is niet eens altijd een voordeel. Welke is nu de juiste controle op het punt bij het “Jürgen Donders Airport”?

In Apeldoorn krijgen we bij een bemande controle de laatste routekaart uitgereikt. Geen tijdsdruk meer, maar wel bij de les blijven op dit lastige kaartfragment. Voor wie wegen de laatste loodjes het zwaarst…?
Weer aangekomen bij Van der Valk in Apeldoorn is het tijd voor een welverdiend drankje op het terras.
Het was een pittige rally. Maar eigenlijk ook weer precies zoals ik had verwacht. Hier komen we voor!
Hoe zou het klassement er uitzien? Na het overdadige dinerbuffet zouden we het weten.
Uiteraard niet voordat alle sponsors en marshals bedankt werden, want zonder hen is het organiseren van evenementen zoals dit helemaal niet mogelijk. Maar dan komen de verlossende woorden van Martin en Frans. In de Tourklasse waren Peter Paul Buijs en Arie van Barneveld de toppers. Bij de Sportklasse gingen de grootste bekers verdiend naar Henk Hoogeveen en Gerbrand Lohman. Hoogste tijd dat deze mannen naar de Expert/Sterklasse gaan promoveren!
En dan tot slot de winnaars in de Sterklasse: Wytze van Leuveren en ondergetekende…
Wat een mooie strijd was het, wat spannend en wat gaaf om op het laatst toch bovenaan te eindigen.
En minstens zo mooi, de geest van Gaby is terug. Deze combinatie kan nog steeds winnen!

Alle dames en heren betrokken bij Classic Rally Promotions worden bij deze hartelijk bedankt voor het neerzetten van één van de meest aantrekkelijke rally´s van Nederland. Volgend jaar volgt de 10e editie. Je kunt er maar beter bij zijn. Wij in ieder geval heel graag!

Rutger Kwant

P.S. George, je bent een topgozer!

Wijzigingen bij de Classic Gelderlandrit en de Classic 500 Challenge met ingang van 2017.

Na uitvoerig beraad heeft het bestuur van de Stichting Gelders Rally Team (SGRT) besloten dat de 21e Classic Gelderlandrit 2016 de laatste editie zal zijn die door het SGRT georganiseerd zal worden.

Wij hebben de Classic Gelderlandrit altijd met veel plezier georganiseerd en hebben vanaf 1996 ieder jaar heel veel enthousiaste deelnemers aan de start mogen begroeten.
De reden is het vele werk om een kwalitatief hoogwaardige rally te organiseren; daarbij in aanmerking genomen dat de bestuursleden van het SGRT ook zijn betrokken binnen de organisaties van de Tulpenrallye, de Classic 500 Challenge en de Alzheimer Rally.

Wij danken alle (oud) deelnemers voor het door de jaren heen in ons gestelde vertrouwen.

Wat gaat er wijzigen?

De Classic Gelderlandrit zal met ingang van het jaar 2017 georganiseerd worden in de maand september van ieder jaar; de organisatie wordt voortgezet door Eric Klunder.
Eric Klunder heeft veel ervaring met het uitzetten en organiseren van rally’s; zo organiseert hij de Rally van de Grensstreek en de Nacht van Nederland.
De opzet van de Classic Gelderlandrit zal niet wijzigen. Het wedstrijdgebied, de start- en finishlocatie, de wijze van uitzetten alsmede het karakter van de Classic Gelderlandrit zullen herkenbaar blijven. Het is de intentie om de huidige groep vrijwilligers te blijven betrekken bij de rally. De leden van het SGRT blijven in een adviesrol betrokken bij de organisatie van de Classic Gelderlandrit 2017.

Wijzigen datum

Classic Gelderlandrit

Vanaf 2017 zal wel de datum wijzigen. In 2017 zal de 22e Classic Gelderlandrit worden georganiseerd op zaterdag 9 september.

Classic 500 Challenge

De Classic 500 Challenge zal met ingang van 2017 ieder jaar in de eerste helft van juni georganiseerd worden. De 8e editie zal in 2017 op 9 en 10 juni verreden worden.
Ook zal het wedstrijdgebied van de “500” er anders uitzien; niet meer in Nederland, maar 2 dagen rijden over de meest fraaie wegen in het Münsterland en door het Teutoburger Wald.

De 6e editie van de Classic 500 Challenge is gewonnen door de equipe Albert Boekel - Joep Wanders.

In de Sportklasse ging de overwinning naar Jacqueline Zuiderwijk - Jurgen Donders. De Tourklasse werd gewonnen door Marcel Magermans - Eric van Duin.
Proficiat alle prijswinnaars.

Sterklasse:

1. 12 Albert Boekel - Joep Wanders Alfa Romeo GTV 1750, 1969 0:39:00
2. 7 Giel vd Palen - Arjan vd Palen Porsche 911, 1972 0:42:50
3. 10 Jan de Beus - Thijs de Beus Triumph TR3A, 1959 0:45:20
4. 5 Oscar Uhlhorn - Arthur Denzler Alfa Romeo Giulia GT, 1971 0:49:00
5. 11 Wytze van Leuveren - Nico Slappendel Porsche 911, 1971 0:52:20

Sportklasse:

1. 40 Jacqueline Zuiderwijk - Jürgen Donders MG B, 1973 0:16:20
2. 53 Edwin Oosterink - Mike Kastrop Porsche 356, 1965 0:40:30
3. 34 Denis Dullemans - Rico Wisman Volvo 121, 1962 0:40:40
4. 37 Nicole Oosterink - Lieke Goldschmidt DAF 55 Marathon, 1968 0:47:40
5. 33 Toni Bienemann - Edwin Roos Bentley TI, 1976 0:50:00

Tourklasse:

1. 82 Marcel Magermans - Eric van Duin Alvis Sport Special, 1927 1:01:50
2. 76 Teun Crum - Arieke Janse Alfa Romeo Spider Jr, 1968 1:14:50
3. 77 Robert van der Meijden - Jeroen Sertons Mercedes-Benz 300 SE, 1963 1:52:30
4. 66 Berend Smid - Jolanda Smid MG A Coupé, 1960 2:05:00
5. 70 Wim Broens - Anjo Otten Jaguar XK140 OTS, 1955 2:10:30

Binnenkort een verslag van deze tweedaagse rally van Jürgen Donders. 

De volledige uitslagen vind je op www.500.nu 

Meer foto's van dag 1 van Niko Bloemendal vind je hier.

en van dag 2 van Niko Bloemendal vind je hier.

De equipe Peter Dutman - Rutger Kwant hebben de 11e editie van de Classic 500 Challenge gewonnen. In de Sportklasse ging de overwinning naar de equipe Gerrit Teerink - Bert Smeitink en in de Tourklasse was de equipe Arno van Houtum - Loek van Houtum die met de grootste beker huiswaarts keerde. 

De eerste dag vanuit Duiven was een stralende dag met volop zon,  maar in deze tijd van het jaar kan dit in de ochtend en in de namiddag tot de nodige irritatie leiden door de lage stand. Oppassen dus voor de zogenaamde langrijders. ???? De route ging over de karakteristieke weggetjes door de Achterhoek voor de lunch bij Erve Brooks in Gelselaar. Na een uitstekende lunch ging de route verder richting Enschede naar de finish van de eerste dag.

De volgende dag was "different koek" Al voor de eerste equipe om 7.51 van start ging, door een wegopbreking werd er 10 minuten eerder gestart, kwam de regen met bakken naar beneden maar dit werd gelukkig steeds minder hoe dichter men bij de lunch aankwam. De middag verliep niet geheel droog, maar prima rallyweer. Van de laagstaande zon hadden de deelnemers weliswaar geen last meer, maar zo hier en daar een geniepig trucje van uitzetter Martin Roosenboom bezorgde menig equipe voor hoofdbrekens. En zoals vaker bij Martin, tot aan de laatse 500 meter van de finish nog een uitsmijter om de minder alerte navigator extra strafpunten te bezorgen. ????

Klik hier voor de volledige uitslag

Binnenkort een verslag van deze rally door Simon M. Suesan, die met bestuurder Ron Hageraats op de eerste dag de dagprijs in de Sportklasse in ontvangst mocht nemen en op een mooie 2e plaats finishten.

Winnaars Sportklasse: Gerrit Teerink - Bert Smeitink

Winnaars Tourklasse: Arno van Houtum - Loek van Houtum

Foto's Niko Bloemendal 

Goed nieuws voor deelnemers aan rally's in de Tourklasse

Wij willen graag beginnende equipes de kans geven om kennis te laten maken met de historische rallysport, en de Classic 500 Challenge in het bijzonder, en bieden daarom de mogelijkheid om op zaterdag 18 juni 2022 de rally gedurende één dag in al zijn facetten mee te beleven. 

U rijdt dezelfde route als de deelnemers in de Tourklasse die de volledige tweedaagse rally rijden, echter in een aparte klasse die wij de Youngster klasse hebben genoemd. U kunt in deze klasse inschrijven met een auto tot en met bouwjaar 1992. De start en finish zijn bij hotel Van der Valk in Deventer en U rijdt een prachtige route door de Achterhoek.

Het inschrijfgeld voor deze volledige dagrally bedraagt slechts € 275,00 en hiervoor krijgt u:

• een mooie dag rally rijden
• verzorgde routeboeken
• een variatie aan kaartleessystemen
• rallyschilden en portiernummers
• koffie met wat lekkers bij de ontvangst en tijdens de morgenetappe
• een lunch bij Loco in Lievelde
• een borrelgarnituur na de finish
• een uitgebreid live-cooking diner bij Van der Valk Deventer
• een uitlegboek
• aanvullende verzekering voor WAM dekking
• prijzen voor de winnaars

Overnachting voor of na de rally is optioneel mogelijk, mits beschikbaar.

Wij organiseren onze rally's met fysieke duidelijke controleborden en marshals langs de route.

Voor alle duidelijkheid: deelname gedurende één dag is alleen mogelijk voor beginnende equipes in de Tourklasse en er zijn maar een beperkt aantal startplaatsen beschikbaar.

Mogen wij jou ook verwelkomen aan de start in Deventer van deze speciale eendagsrally op zaterdag 18 juni 2022. Je bent van harte welkom!

Het Organisatiecomité,
Frans Diepeveen, Martin Roosenboom en Gijsbert van Rooijen

Ga naar de website van de Classic 500 Challenge.

De equipe Wytze van Leuveren - Rutger Kwant hebben de 9e editie van de Classic 500 Challenge gewonnen. Na het drama daags voor de start van de Tulpenrallye waarbij de 911 van Wytze volledig uitbrandde was deze equipe weer vol op dreef. Lag de eerste dag de equipe Jacqueline Zuiderwijk - Jürgen Donders nog aan de leiding helaas voor hun werd in het laatste zeer moeilijke traject (alleen voor de Sterklasse) dit in hunnadeel beslist. De spanning was de tweede dag continue aanwezig mede doordat er nog al wat equipes vrij kort na de start in de ochtend door een snelheidscontrole strafpunten hadden opgelopen en hiermee tijdens de voortreffelijke lunch bij de Witte Gans in Dalfsen werden geconfronteerd. Oeps... voor diverse equipes...... (?!)

Winnaars in de Sportklasse waren Henk Hoogeveen - Gerbrand Lohman, die ook de eerste dag al de dagprijs in de wacht wisten te slepen. Hetzelfde gold voor de equipe Peter Paul Buijs - Arie van Barneveld, die ondanks extra strafpunten voor snelheid hun eerste plaats tot aan de finish wisten te behouden. Chapeau voor alle prijswinnaars. 

Beknopte Eindstand:

Sterklasse:

1. 13 | Wytze van Leuveren - Rutger Kwant | 535 pnt
2. 4 | Jacqueline Zuiderwijk - Jürgen Donders | 561 pnt
3. 7 | Peter Dutman - Jaap Jongman | 769
4. 3 | Hanja Jonker - Paul Hooiveld | 965 pnt
5. 15 | Cees de Jong - Jaap Verplanken | 988 pnt

Sportklasse:

1. 102 | Henk Hoogeveen - Gerbrand Loman | 729 pnt
2. 120 | Rob Koebrugge - Robbert-Jan Koebrugge | 823 pnt
3. 114 | Gerrit Teerink - Bert Smeitin | 935 pnt
4. 109 | Bas Roosenboom - Gerben Roosenboom | 1008 pnt
5. 106 | Wil Legerstee - Jan Legerstee | 1045 pnt

Tourklasse:

1. 201 | Peter Paul Buijs - Arie van Barneveld | 1712 pnt
2. 203 | Lucienne van Houwelingen - Bert van Houwelingen | 1841 pnt
3. 209 | Wim Krosenbrink - Naomi Krosenbrink | 1920 pnt
4. 214 | Sjaco Griffioen - Suzy Doerahman | 1970 pntn
5. 210 | Gert-Jan Geels - Maarten Geels | 2106 pnt

 Klik hier voor de volledige uitslag.

Binnenkort een verslag van de rally door de winnaars Rutger Kwant.

Tijdens de koffiestop op zaterdagmorgen werden de deelnemers op de rode loper onthaald. 

foto's Niko Bloemendal

meer foto's van Niko van dag 1, klik hier.

meer foto's van Niko van dag 2, klik hier.

Jacqueline Zuiderwijk en Jürgen Donders hebben voor de twee keer op rij de Classic 500 Challenge gewonnen. In de Sportklasse ging de overwinning naar Roeland IJdenberg - Jasper Kouijzer. In de Tourklasse ging de overwinning naar de equipe Marianne Bijl -Ferry Flinterman. Proficiat aan alle prijswinnaars. 

De start verliep vrijdagmorgen bij Van der Valk in Enschede voor alle equipes droog, maar niet lang daarna kwamen de eerste voorzichtige en later gevolgd door wat heftige regenbuien. Na de lunch werd het weer droog en na de finish kon men zelfs weer op het terras van een drankje genieten. De tweede dag verliep vanaf de start tot aan de finish onder ideale rallyomstandigheden, met zo'n 21-24° C af en toe wat licht bewolkt. De rally voer totaal zo'n 600 kilometer door het midden en oosten van de provincie Overijssel een schitterend gebied en daar waren alle deelnemers ook van overtuigd.

Klik hier voor de volledige uitslag.

Winnaars in de Sportklasse: Roeland IJdenberg - Jasper Kouijzer

Winnaars Tourklasse: Marianne Bijl - Ferry Flinterman

Binnenkort een verslag van de rally door Suzanne en Bart Tonino.

De Classic 500 Challenge is natuurlijk niet alleen voor FIATjes 500.

 Foto's Niko Bloemendal

Klik hier voor meer foto's van dag 1

Klik hier voor meer foto's van dag 2

Uitdagend en gezellig

Dat kenmerkt de Classic 500 Challenge. Paul van de Riet en Jürgen Donders schreven gezamenlijk onderstaand verslag. Helaas heeft Paul alleen de eerste dag meegereden en daarom completeert Jürgen dit verslag vooral met zijn ervaringen op dag 2.

Een regendansje op vrijdagavond had gewerkt. Tijdens onze vorige rally, in een toeristisch, dichtbevolkt gebied met mooi weer, hadden wij veel te maken gehad met fietsers, wandelaars en het prototype zondagsrijder op zaterdag. Wij waren wel toe aan wat regen om deze groepen bij deze rally thuis te laten blijven. Zo verschenen wij op zaterdagmorgen aan de start van de Classic 500 bij een regenachtig Toekan hotel in Zwolle.

Een ruim dozijn klassieke auto’s stond bij onze aankomst reeds onder de overkapping van het hotel geparkeerd. Naar ons idee niet helemaal de bedoeling van de uitzetter of het hotel, maar het creëerde wel een heel leuk sfeertje. Het weerzien met bekenden deed de rest, dus de stemming was ondanks de regen vooraf al opperbest.

In de ochtend zaten een paar listige valletjes van de uitzetter. Zo stond er een vrij punt (altijd lastig) op 330 meter afstand van het begin van de weg. Aan het eind van de weg leek je nog zo’n 50 meter over te houden tot het einde van die weg. Maar Martin had het einde van de weg op de kaart zo’n 50 meter naar achteren verplaatst. Velen schreven dus de controle B, die echter op 280 meter afstand stond i.p.v. op 330. Vergelijkbare vallen zouden er nog meer volgen….

Een sublieme val was een wegverlegging in een omrij-constructie. Velen hadden het door dat er een stukje route moest worden opgehaald door een wegverlegging. Dat leek vrij eenvoudig door op het einde van de weg rechts te gaan. Op de kaart maakte de betreffende weg echter een knik naar rechts, waardoor ‘aan het einde rechts’ een stukje tegengesteld rijden opleverde. Scherp blijven op iedere meter van de weg bleef het devies.

De stemming zat er bij de meeste deelnemers bij de lunch nog steeds in. Het was inmiddels droog, maar zoals bleek hadden wij de regen eigenlijk niet nodig gehad. Iedereen was te spreken over de heerlijk rustige rijwegen die de uitzetter had gevonden voor ons deelnemers. Wij hadden het idee dat het super goed ging. Wij hadden naar onze ‘bescheiden’ mening alle vallen ontweken en het kon niet anders dan dat wij op weg waren naar een topklassering.

Met hetzelfde goede gevoel continueerden wij onze route in het middagtraject en wederom stelde Martin ons niet teleur. Heerlijke routes, uitdagende constructies, maar desondanks voldoende tijd om zonder ‘haast’ de trajecten te rijden.

In de middag zat nog een heikel moment voor Jürgen. Op 2 bijna even lange routes had hij zo vaak de afstanden gemeten met een prikpen en een cellofaantje, dat er een puntje inkt precies midden op een kruising was achter gebleven (zie foto). Na een route-opdracht ‘Doorgaan met punt 5’ moest (dus) opnieuw de op-één-na-kortste route worden geconstrueerd. Bij Jürgen dus rechtsom (met de wijzers van de klok mee) om de rotonde (op de kaart) dus. Niemand anders had die ‘rotonde’ op de kaart staan, wat hij haast niet kon geloven. 

Het leuke aan een tweedaags evenement is dat iedereen ’s avonds in hetzelfde hotel bijeenkomt en verblijft. Dat geeft de ruimte voor goede gesprekken aan tafel. Gesprekken die in ons geval vergezeld gingen van veel leedvermaak, want wij hebben hartelijk gelachen om de vallen waar wij met open ogen toch ingereden zijn. Heerlijk als een uitzetter je het gevoel weet te geven dat je alles goed doet, maar dat achteraf blijkt dat je veel gemist hebt.

De volgende ochtend beloofde het een stralende zomerdag te worden. Ook de grappen en grollen van de uitzetter beloofden het weer een enerverende en uitdagende dag te laten worden. En dat werd ruimschoots waargemaakt. De tweede dag had wat dat betreft dezelfde dynamiek als de eerste dag.

Enkele wegverleggingen waren echter wel zodanig klein, dat velen er niet op aan sloegen. Zo miste Jürgen op deze dag een verlegging van een brug, waardoor er weer een foutje achter zijn naam kon worden genoteerd in de rekenkamer. Martin heeft dit in zijn epiloog ook erkend en draagt er zorg voor dat afwijkingen volgend jaar een minimale afwijking hebben van 80 meter.

Maar de domste fout van die middag zat hem in de staart. Op de kaartwegen tussen pijl 9 en de laatste pijl 10 op de op-één-na-laatste kaart, stond een verbindingskenmerk (een omcirkelde A) weergegeven om duidelijk te maken welke kruising op de volgende kaart (met een onbekende schaal!!) dezelfde is. Uiteraard stond deze letter A niet op de kortste route, maar toch heeft Jürgen zich laten verleiden om de route toch via dit punt in te tekenen, terwijl er toch een beduidend kortere route bleek te zijn. Bijkomende pech was dat de fout pas werd ontdekt juist nadat de controleletters van het klad waren overgeschreven op de officiële controlekaart. Enig gevloek kon worden waargenomen in de auto van de equipe Zuiderwijk-Donders…. Van een A kon immers nooit meer een Z worden gemaakt….

Met een tweede plaats voor laatstgenoemde equipe en helaas een DNF voor Paul van de Riet en Gerard van Egmond, kijken wij terug op ene bijzonder geslaagd evenement waar we volgend jaar zeker weer bij zijn. Hopelijk jullie ook!!

Paul van de Riet en Jürgen Donders

"Klasse Classic 500"

Het was alweer een paar jaar geleden dat we hadden meegedaan aan de classic 500. Voorheen in september. Nu voor de eerste keer in juni. De oude rally-boeken van destijds tevoorschijn gehaald en er een avondje voor gaan zitten om een kijkje te nemen in het hoofd van de uitzetter.....

Omdat de kleine BMW aan een motorrevisie toe was, besloten om met de 1800 de strijd aan te gaan. Enige stress voorafgaand aan de rally. Wat begon met "hij loopt niet zo lekker, zal wel iets kleins zijn aan de ontsteking" werd uiteindelijk "carburateur stuk, nieuwe erop, loopt als natte krant, andere weer terug, heb het probleem bijna gefixed, trouwens de schokbrekers zijn ook kapot, kan ze op vrijdag erin zetten, jamaar we starten al vrijdagochtend".
Uiteindelijk toch donderdagavond bij het Van der Valk aangekomen, ditmaal in Enschede. Vertrouwde gezichten bij het inschrijven, gezellig wat gegeten en gedronken, volgende dag 8.44 start!

Vrijdagochtend binnen 2 minuten al op mooie landweggetjes in de groene omgeving van Enschede! Aantal buien onderweg, groeizaam weer zou Peter Timofeeff het noemen. Grote lus aan de westkant van Enschede tot aan Raalte en Holterberg aan toe. Wij houden hier wel van, mooi landschap, weinig verkeer, leuke boerderijen en uitdagende route opdrachten. Uiteraard pijlen-kortste-route, maar ook punten-pijlen met verschillende kleuren! Rood = kortste route, wit = een-na-kortste, groen = vrij. En natuurlijk trap ik met open ogen in de val, stempel A op weg naar een groen punt stempel ik triomfantelijk op mijn kaart. Terug in de auto viel het kwartje.....10 minuten boos op mezelf geweest (vrouw naast mij uiteraard ook).
Na de koffiestop mooie grensbenadering langs Markelo, eindigend met een prima lunch in Holten.
In het middagtraject mooie instinker met vrije punt 4, gelukkig zat ik goed op te letten en gezien dat de weg iets was verlegd. Eerst de "O" en daarna de "I". In het verdere traject tweetal oude weg situaties niet gezien en/of begrepen. "Paar schoonheidsfoutjes", zo probeer ik het te vergoelijken naar mezelf. Desondanks zeer enthousiast over de route, Suus heeft ook erg lekkere kilometers gemaakt.
Op het terras, tijdens het diner en aansluitend aan de bar uiteraard de nodige discussies over de letters, route en al wat gebeurde onderweg.

Zaterdag nog zo'n mooie rally dag. Dit keer naar de noordkant van Enschede, bijkans nog mooier dan een dag eerder. Ook nu weer gevarieerd aanbod aan kaartleesmateriaal. We zaten goed in de kaart, alleen de regelmatigheidsproeven waren niet ons sterkste onderdeel. Van de 4 hebben we er 3 verkeerd gedaan. Er zaten enkele goede grappen in, paar omrij lusjes die vakkundig door ons werden genegeerd. Vond het al zo vreemd dat de auto's om ons heen tijdens de regelmatigheid, opeens niet de auto's waren die we hoorden te zien (Suus: waarschijnlijk doen zij het allemaal fout?!?). Helaas niet dus.
Rond een uur of 16.00 uur zagen we de vertrouwde Toekan weer door de bomen naar ons kijken en was het rally avontuur weer teneinde. Erg prettig om zo snel na de finish al de uitslag te hebben, hulde aan de rekenkamer!
Na een uitstekend diner-buffet volgde de prijs uitreiking. Winnaars in de ster-klasse: Zuiderwijk-Donders, concurrentie op een mooie afstand weten te houden!
Veel dank aan de vlekkeloze organisatie, marshalls, ondersteuning etc. Erg leuke en gevarieerde route gereden gedurende twee dagen.
Kortom: een klasse Classic!

Susanne en Bart Tonino

foto's Niko Bloemendal