Write a comment
In dit verslag probeer ik de geest van de Classic 500 Challenge uit te drukken en wil ik hier een paar ‘geweldige’ instinkers uitlichten.
29 oktober 2021, bijna 1,5 jaar later dan gepland konden we eindelijk onze favoriete rally weer rijden: de Classic 500 Challenge. Deze rally staat garant voor mooie routes, uitdagende trucs, lekker eten en een hoop gezelligheid. Om van dit laatste niks te missen zijn Ron Hageraats en ik op donderdag al richting Duiven gegaan om gezellig te dineren, drinken en bijpraten met alle rallymaatjes. De sfeer zat er goed in en we hadden er zin in.
Vrijdagochtend na een uitgebreid ontbijt was het dan zo ver. Sectie 1, met gezonde spanning vertrokken we via een punten pijlen route richting het…..
De mooiste truc vonden we de I K combinatie. Je moet altijd blijven opletten op de verkeersborden: ik zag dat we de provinciaalse weg niet rechtsaf mochten verlaten vanwege een verkeersbord doorgaand verkeer. We reden door, zagen op het ‘verboden weggetje’ de K staan en ik wist dat deze fout was. Toch begon ik te twijfelen, stuurde Ron terug zodat hij het verkeersbord ook kon zien en we samen een besluit konden nemen. Toen bedacht hij dat we via de ventweg de provinciaalse weg wel mochten bereiden en ja hoor: de I! Er zit normaal geen ‘i k’ in een team, maar op dat moment wel! Zo zie je maar, rallyrijden is een teamsport.
Aangekomen bij de koffie hoor je alweer diverse verhalen van deelnemers. Heb je de G? Heb je de I K? And so on. Toch dat fanatisme dat bij de deelnemers heerst, altijd leuk! Na de koffie vol goede moed weer door, waar we zo slim waren om een O niet op te schrijven daar we dachten dat het een fietspad was. Maar nee, dat lag naast de weg, zonde. Ook dat hoort bij ons spel: zo min mogelijk ‘domme’ foutjes maken, want fouten maken doen we allemaal. Martin had zelfs een fles champagne ingezet dat niemand 0 fout zou halen op een dag….
Prachtige lunchlocatie waar het nog even zoeken was naar de TC IN: 1 minuutje straf, helaas.
Op naar sectie 2 waar een leuke inteken opdracht te wachten stond: langste route met louter oranje wegen. Samen even puzzelen en uiteindelijk een besluit nemen. Hilarisch om in het veld deelnemers vanuit alle kanten samen te zien komen: wie heeft er nou gelijk? Key is dan om niet te twijfelen / onzeker te worden, en daar heb ik persoonlijk nogal een handje van….
Mooie val: de 1 na kortste route naar punt 9 was natuurlijk te makkelijk. Weg was gemanipuleerd maar niet gezien, zonde. Je weet dat er zelden een makkelijke oplossing is, altijd doordacht.
Aankomst in Enschede, waar we de ochtenduitslag zagen hangen: eerste!! En prachtig om te zien dat mijn vader en Bau Winkel 2e stonden met maar 20 punten meer. Mama was apetrots op ons. Na een gezellige borrel hebben we genoten van geweldig buffet met oesters, sushi, life cooking, en heerlijke toetjes. En ja hoor, tijdens de prijsuitreiking werden Ron en ik op het podium gevraagd voor de dagprijs! Glimlach van oor tot oor. Zie je wel, we kunnen het toch. De druk is eraf. Op naar de bar!
We startten op zaterdagochtend een vrije route naar de eerste RP. Wij beiden het bulletin gelezen maar niet opgeslagen: we kwamen net op tijd aan bij de TC, lekker handig. Geen lekker begin om gestrest je RP te beginnen. Na 50 meter stond er een W verstopt in het bos, ik zag het te laat waardoor we moesten keren en je meteen ‘uit de tijd’ bent. Stressniveau steeg wederom. Tijd inhalen in je RP is toegestaan, maar dit hebben we ook gedaan in een Q-zone. Terecht dat wij (en een aantal andere equipes) hiervoor bestraft zijn: om ons spelletje te mogen blijven doen moeten we vooral geen klachten krijgen van buurtbewoners voor te hard rijden.
Deze sectie 3 was een psychologisch spelletje. Zeer weinig letters, niet mega uitdagend, waardoor je gaat twijfelen: wat hebben we gemist? Uiteindelijk niks, en was het bedoeld om toch scherp te blijven en vertrouwen te hebben in je voorgenomen route.
Naar de lunch leek alles vrij eenvoudig, totdat we een afslag hadden gemist en totaal lost waren. Ineens waren we (te laat) aangekomen bij de lunchlocatie maar niet via de voorgenomen route. Besluit genomen om terug te gaan, op zoek naar het punt waar we fout zijn gegaan. Gelukkig eindstempel 0 gevonden, maar 10 minuten te laat, zonde. En bij aankomst zagen we ons kadootje: 200 strafpunten voor te hard rijden. Damn it, gaat daar onze overwinning…? Tevens zagen we dat er een letter was geneutraliseerd waardoor Gerrit Teerink & Bert Smeitink (de Nr 2) naar de nummer 1 positie zijn gestegen. Zij hadden geen tijdstraf op dag 1. U begrijpt dat de stemming even in de auto minder optimaal was dan voorheen. Gelukkig lachen we de hele dag door en hebben we nooit last van ‘bolle ruiten’.
De mooiste val in sectie 4 was de kaartovergangssticker, pijl 5 naar pijl 6. Bij de grote rally’s moet je de kaartovergangssticker gebruiken. Dat hoeft hier helemaal niet maar je wordt er wel heen gelokt met intekenen. We zijn er ingestonken en niet twee keer de A opgeschreven. Note to ourselfs: volgend jaar hier scherp op zijn.
De finish is in zicht maar altijd nog even goed opletten. Hoe graag we ook door de finishboog en naar de bar willen, wel nog even de (langere) route over de rotonde rijden, om hierna afsluitstempel X op te halen richting hotel. Deze laatste instinker is door velen over het hoofd gezien. Voor diegenen die Martin kennen: opletten tot de laatste meters.
Na een drukke borrel en wederom een geweldig diner in Van der Valk Duiven was het in spanning afwachten op de prijsuitreiking. Hebben die 10 minuten te laat en de straf voor snelheid ons genekt? Ik zat aan een voor mij bijzondere tafel: equipe Suesan & Winkel en equipe Spruijt & Spruijt (mijn schoonouders). En toevalligerwijs hadden wij allen te hard gereden, niet iets om trots op te zijn. In de Expert was het ook spannend hadden we vernomen, echter ook hier is te hard gereden, zonde…
Bij dezen wil ik Arno van Houtum & Loek van Houtum feliciteren met de eerste plaats in de Tourklasse, Gerrit Teerink & Bert Smeitink van harte met de winst in de Sportklasse en Peter Dutman & Rutger Kwant met de overwinning in de Expertklasse.
En uiteraard wil ik Martin, Frans, de organisatie en het (enorme) team van enthousiaste marshalls bedanken voor een waanzinnig weekend. Op naar volgend jaar!
Simon M. Suesan
Equipe: Ron Hageraats - Simon M. Suesan
