Nog wat duf van een slapeloze nacht begin ik aan het verslag van de Nacht van Nederland. Volgens mij is dit nog de enige echte nachtrit voor een niet select gezelschap sinds de AMAC besloten heeft een avondrit van de Nacht om de Lange Jan te maken. Die ervaring van toen wilde ik nog wel een keer meemaken en Willem Kamps wou wel mijn bestuurder zijn. Om wat te oefenen hebben wij enkele weken geleden de Brabant Grens Rit in de A-klasse gereden en eindigden die dag net niet op de laatste plaats. De organisatie snapte ook al niet dat wij met weinig NRF-ervaring in deze hoogste klasse meededen.
Een week voor de Nacht ontving ik van de vrouw van Willem Kamps het bericht dat hij met een scheurtje in zijn aorta was opgenomen in het ziekenhuis. Deelnemen is dan dus geen optie meer en op het moment van het schrijven van dit verslag gaat het nog niet goed met Willem. Redelijk snel na dit bericht heb ik Margreet op ’t Hof kunnen verleiden deze rit met mij te rijden. Wij reden al een keer verdienstelijk KLIP II, die we wel op het hoogte podium eindigden. Rijden met mijn vaste en ‘nachtblinde’ rallypartner Hanja Jonker was geen optie.
Vol vertrouwen reden we op zaterdag 14 oktober richting Wijk bij Duurstede, waar we op het historische kerkplein werden ontvangen. Door het uitzonderlijk mooie weer die dag waren er vele enthousiastelingen die onze auto’s kwamen bewonderen. Zelfs Bas de Rijk was met zijn neefje gekomen om ons succes te wensen. Om 17:21 startte onze trip van 16 uur door de nacht. We zouden het onderweg donker en weer licht zien worden.
Het navigeren door de eerste trajecten ging nog niet helemaal soepel. In de vreemde auto moest ik nog even mijn draai vinden en toen het donkerder werd zat ik teveel te klooien met de aanwezige kaartleeslampjes. Uiteindelijk besloot ik de hele nacht op het plankje te gaan zitten, waarop ik mijn eigen mobiele kaartleeslampje heb gemonteerd. Het zicht op de kaart was nu wel ideaal, maar door al het geklooi kwamen we in minuut 29 aan bij de TC-IN voor ons avondeten. Doordat deze achter in het restaurant zat, wist ik net niet binnen de 30 minuten in te klokken. Een extra 300 strafpunten was verdiend.
In 10 minuten hadden we de nodige sanitaire stop gemaakt en wat eten naar binnen gewerkt. Tijd voor het kopje koffie was er echter niet meer. Met nog frisse moed vingen we met de tweede etappe aan. Het eerste traject ‘punten vrije route’ gaf een soort rust in de auto, omdat je minder op kaartmanipulaties moet letten. De aandacht ligt dan vooral op het vinden van de juiste locatie van het punt. Dit ging redelijk vlot tot punt 3. Er stond al een man met zaklamp op de straat te roepen waar wij mee bezig waren, maar daarna vond een ander het nodig ons te stoppen. Ook hij snapte ons spelletje niet en was gewend aan een rustig landleven. Soms hadden ze wel wat last van stropers en drugsdealers. Toen we hem hadden kunnen overtuigen dat wij voor deze rit alle vergunningen hadden ontvangen en dat we bezig zijn met een soort vissen zonder hengel, mochten we onze weg vervolgen.
Door al het gedoe en de toch lastig te vinden controles (er stond er een achterwaarts in een doodlopend weggetje in het hoge gras) moesten we om de tijd toch besluiten een stuk van de route af te snijden. We kwamen toch al weer 28 minuten te laat bij de eerste TC na het avonddiner. Hierdoor was de druk gelijk weer hoog en konden we de tijdwinst van 10 minuten in het volgende traject niet in mindering op die 28 minuten. Toch lastig als je graag weer verder wilt. De gemiste ruimte in het tijdschema hadden we door de opkomende mist nog hard nodig. Het werd steeds lastiger de hoge gemiddelde snelheid van bijna 47 km/uur over de hele nacht te halen. Ook dit keer kon ik de TC-IN binnen net te laat vinden en we kregen nogmaals 300 bonuspunten. De rustpauze bij de snackstop in Asten was al gereduceerd van 30 naar 2 minuten, maar we namen nu wel de tijd voor een bakkie koffie en een Brabants worstenbroodje.
De derde etappe begonnen we door de genomen rust 10 minuten later dan gepland. Dit deel van de avond bleken we achteraf het beste doorlopen te hebben. Op weg na pijl 3 zagen we een controleletter Q, die ik op een verrassend lege kaart noteerde. Iets te laat ontdekte ik dat ik de daarvoor gevonden P was vergeten op te schrijven. Zo rond 1:00 waarschijnlijk een snackstopdipje. Tot de pauze bij Café René op een met vuurkorven verlichte parkeerplaats misten we nog een tweetal controles, waarvan ik er nu nog steeds één discutabel vind. Bij deze pauze hadden we door de latere start en de mist onderweg ook nog maar 1 minuut van de 30 over. Genoeg om de controlekaart in te leveren en de nieuwe te ontvangen.
Direct vanaf de start van etappe 4 reden wij net als vele anderen door een wazig pijltje op de kaart de route naar het eerste punt tegengesteld. Dit leverde langs de buitenrand van Drunen waarschijnlijk zoveel rumoer op, dat een in zijn slaap gestoorde bewoner in zijn onderbroek verhaal kwam halen bij een van de equipes. Iets verder in dit traject gaf een net schoongemaakte Dixi op de bouwplaats naast de sluis in de Bergsche Maas gelukkig de gelegenheid voor een eerder gemiste sanitaire stop voor Margreet. Wellicht zou het een goed idee zijn vaker Dixi’s voor dames langs de route te zetten. De stress nam echter toe toen bleek dat we in het eerste traject van de laatste etappe door teveel gezoek al weer 23 minuten vertraging hadden opgelopen. De mist bleef ook hardnekkig aanwezig.
Op weg naar de laatste twee reguliere TC’s, die we net op minuut 29 wisten te bereiken, hebben we te veel controles laten liggen. Ook deed de man met de hamer zijn werk. Margreet had zo rond 6:00 haar laatste blikje Red Bull geleegd en mijn cafeïne uit de twee kleine blikjes cola uit de goodiebag van de ABC-Rally was ook al uit mijn lichaam verdwenen. Moe gestreden leverden we onze laatste controlekaart om 7:53 in bij de laatste TC-IN en gingen op weg via een neutrale route met een pontje naar het ontbijt wederom in Wijk bij Duurstede.
Voor de geïnteresseerden heb ik nog wat statistieken achteraf. Onze start was om 17:21 en finish om 7:53 (bijna vijftien en een half uur rijden). We hadden in totaal 14 minuten pauze (10 + 2 + 1 + 1), maar namen 10 minuten extra. Misten 28 controles, waarvan 11 fout gereden, 4 niet gezien (langsrijders), 8 overgeslagen door tijdsdruk, één vergeten te noteren en 4 die ik nu nog steeds niet begrijp. Tot slot kregen we 600 strafpunten extra, omdat ik net te laat een TC binnen kon vinden.
Alles overziend was het een prachtige ervaring weer eens zo’n slapeloze nacht mee te maken. Door het mooie warme weer was het niet eens zo vervelend om zo door de nacht te rijden. Helaas hadden we wel veel last van plotseling opdoemende mistbanken. De 600 km door het zuiden van Nederland was fraai, maar het blijft lastig bewoonde gebieden te vermijden. De druk was hoog en de nacht vloog hierdoor voorbij. De verzorging was onderweg prima, voor zover wij die konden krijgen en ook het ontbijt was prima geregeld. Door onze klassering onderaan besloten we wat eerder te vertrekken en moeten onze bonusprijs voor een gevonden listige controle later in ontvangst nemen.
Eric (Klunder) en zijn team wil ik bedanken voor deze bijzondere ervaring. We hebben de rit uitgereden en dat was vooraf ons grootste doel. Als je dan 5e wordt (en laatste) voel je toch een soort van trots. Elk jaar is het deelnemersveld klein, maar ik kan iedereen aanbevelen een keer mee te doen.
Paul Hooiveld
Equipe: Margreet op 't Hof - Paul Hooiveld
