In 2018 werd 'als absolute afsluiter van het NRF kampioenschap Kaartlezen' een nieuwe rit op de kalender geplaatst. De naam was uiteindelijk simpel, namelijk de Finalerit. Deze rit rondom Sint-Oedenrode werd uitgezet door Remco Luksemburg en gecontroleerd door Peter Rovers en Bart den Hartog. Kwaliteit was dan ook vanaf het eerste moment gegarandeerd. De NRF rittensport kent een drietal klassen: A, B en C, dat alleen qua moeilijkheidsgraad overeenkomst heeft met een Expert-, Sport- en Tourklasse in de 'gewone klassieke' rittensport.

Al vanaf het eerste moment kwam een meer dan gemiddeld hoog aantal deelnemers naar deze eerste Finalerit. Met mijn ervaring met ritten in de Expertklasse dacht ik ook eenvoudig in te kunnen stappen in de klasse A bij de NRF. Van de 50 deelnemers deed gelukkig één equipe het nog wat slechter dan wij en eindigden we net niet onderaan. In de versie van 2019, waarbij Joep Wanders de controleur was, nam ook het deelnemersaantal toe naar 56. In ons enthousiasme schreven we weer in voor de A-klasse, maar ook toen was de NRF-systematiek te hoog gegrepen. Gelukkig was er toen ook één equipe iets minder goed.

Na deze succesvolle eerste twee edities heeft de Finalerit ook een aantal jaren last gehad van een hardnekkig virus. Daarbij zocht Remco naar wat hulp om de kosten laag te houden, want de Finalerit is toch nog steeds de voordeligste eendagsrit zonder een avondmaal. De AMAC twijfelde niet lang om deze rit samen met de NRF te organiseren. Als het 'geneuzel' wat minder zou zijn, zou het ook een waardige afsluiter worden van het AMAC-clubkampioenschap. En net als bij de NRF zijn ook bij de AMAC auto’s van alle bouwjaren welkom. Het enthousiasme voor deze samenwerking was overweldigend. Een oorspronkelijk gedacht aantal deelnemers van 40 moest al snel worden verhoogd naar 70. Meer konden we er echt niet in de start-, lunch- en finishlocatie (de gastvrije Forelvisserij/Brasserie aan de Vijver in Maurik) en het beschikbare daglicht persen. Vrijgekomen startplaatsen door verhinderingen konden snel worden gevuld met equipes op de wachtlijst.

Op zaterdag 16 december mocht ik als wedstrijdsecretaris samen met onze coördinator publiciteit een nieuwe poging wagen voor een hogere klassering in de Expert- ofwel A-klasse van de 3^e Finalerit. In het kader van de kostenreductie werd de hoeveelheid papier tot een minimum beperkt en paste het ochtendtraject op één enkele kaart. Het systeem pijlen en punten kortste route met zo min mogelijk rood ging voor ons best goed. De eerste fout begrijp ik nog steeds niet en ik zal Remco nog om uitleg vragen. Bij een echte NRF-pijl met meerdere opnamepunten hadden we het even lastig. We hadden alle (keer)controles gezien, maar moesten ook zo nodig plassen, dat we de juiste volgorde niet meer bij elkaar bedacht kregen. Toch maar even een rustig plekje gevonden om de druk wat te verlagen en toen een bijna goed aantal controles op de kaart genoteerd (maar bijna goed is helaas ook fout). De derde fout is de ochtend was een 'stomme' meetfout voor de kortste route. Met die drie fouten deden we nu serieus goed mee in de bovenste helft van het klassement.

Na een ochtend lekker fris open te hebben gereden, moesten we 's middags de kap van de mooie Saab van Margreet toch dicht doen. Nu was het systeem weer eens anders dan anders. Pijlen en punten één na kortste route met ook zo min mogelijk rood. Nu niet omrijden als iets niet kan, maar een nieuwe één na kortste route maken. Op een constructie die ik nu nog niet begrijp hadden we oorspronkelijk 4 fouten gemaakt (1 fout genoteerde controle en 4 gemist). Een fanatieke navigator zou dit naar beneden hebben weten te praten tot één combinatie, maar wij werden toch beloond met 3 fouten. Tot bijna het eind van dit traject ging het verder best lekker. We zagen alleen Ad van de Werf met zijn dochter Anouk een weggetje inschieten dat ik niet begreep. Had ik maar wat verder gekeken, want zij vonden wel die lange route zonder rood onderlangs de kaart en keercontrole Z als beloning. Wat al in het eerste bulletin aangekondigd werd als punt van aandacht na pijl 9, loste ik helaas verkeerd op. Je moest goed gebruik maken van keerlusjes en wij gebruikten daarvoor net de verkeerde. We waren uiteindelijk heel tevreden met onze 12^e plaats in de middenmoot.

Tijdens het wachten op het vlotte werk van de rekenkamer, kwam een deelnemer op sokken binnen. We hadden wel op heel modderige wegen gereden, maar daarvan worden alleen de auto's en niet je schoenen vies. Wij hielden het droog door de kap van de auto tijdig dicht te doen tegen het water van boven, maar voor deze equipe kwam het water na een onfortuinlijke glijpartij van onderen. Gelukkig bleef de persoonlijke schade beperkt tot alleen een nat pak en mogen wij deze foto publiceren.

Na het uitreiken van de trofeeën in de vorm van een echte forel, vertrokken de deelnemers netjes op tijd naar huis. Een enkeling van ver bleef op locatie nog wat eten en een ander leefde zich uit in de wasstraat.

Tot volgend jaar bij de 4^e Finalerit op zaterdag 14 december, waarbij we op zoek gaan naar een grotere locatie en deelnemersveld. Op zaterdag 9 maart 2024 wordt een minstens zo mooi evenement georganiseerd door de AMAC, de 40^e GVR ofwel Gelderse Vallei Rit. Inschrijven kan via www.amac.tv.

Margreet op 't Hof (bestuurder) en Paul Hooiveld (navigator)
Startnummer 19 Expertklasse
Saab 9-3 Cabrio

📸 www.autopics.nl, Dick Groen en Paul Hooiveld (AMAC)

Afgelopen weekend tijdens de DHRC Rallyhappening was nog niet definitief bekend wie de NK-kampioenen van 2023 zouden worden. In alle klassen hebben nog wisselingen plaatsgevonden. De strijd is natuurlijk altijd het hevigst in de Expertklasse. Remco Luksemburg was al zeker van een eerste plaats bij de navigatoren, maar voor zijn bestuurder Albert Boekel was dat nog niet zo zeker. Hij had nog maar 5 NK-evenementen gestuurd en dat is er net eentje te weinig. Uitrijden van de Rallyhappening zou al voldoende zijn om de eerste plaats te bemachtigen. Bij de Hornenacht hebben ze al mee kunnen maken dat dit niet altijd vanzelfsprekend is. Dat uitrijden is uiteindelijk gelukt en Remco en Albert hebben samen het hoogste podium bij dit NK behaald. De AMAC feliciteert beide en natuurlijk ook alle andere kampioenen van dit rallyjaar (Henk Dinkelberg en Peter Spruijt in de Sportklasse en Eric en Barbara van Duren in de Tourklasse).


NK-kampioenen in de Sportklasse: Henk Dinkelberg en Peter Spruijt
📸 Niko Bloemendal


NK-Kampioenen in de Tourklasse: Eric en Barbara van Duren
📸 Niko Bloemendal

NK 2024: 40e Gelderse Vallei Rit

Uiteraard zal er in 2024 ook weer een DHRC NK zijn. Al in de eerste maanden van het nieuwe jaar zijn hiervoor punten te vergaren. De Midwinterclassic kan voor menigeen nog wat te koud zijn, maar de jubileum ROZ mag zeker niet gemist worden. Natuurlijk staat er ook een AMAC-rit op de 15 evenementen tellende NK-kalender. Dit is na een tijd van afwezigheid de 40e Gelderse Vallei Rit op zaterdag 9 maart a.s. Met deze jubileumrit kan er al vroeg gescoord worden in het NK 2024. De Gelderse Vallei Rit 2024 wordt uitgezet door veelvoudig AMAC-kampioen Carl Verboom en  gecontroleerd door Rutger Kwant, eveneens in AMAC titels grossierend. In het clubkampioenschap van 2023 kunnen zij al niet meer gepasseerd worden. Hiermee organiseert de AMAC gegarandeerd een goed evenement dat past in dit DHRC NK. Inschrijven kan nu al voor die vroege NK-punten. En bovenal natuurlijk voor een goede rit!

Paul Hooiveld
Amac

We hadden er veel over gehoord: “de Horne is echt wat anders!”, “een rijdersrally, flink doorrijden!”, “lang, en met eens strak tijdsschema!”. Dit maakte ons nieuwsgierig en dus schreven we ons in voor de 25^ste Horneland Rally die gereden zou worden op vrijdag 17 en zaterdag 18 november. De start zou plaatsvinden in Verviers en dus vertrokken we op donderdagavond naar België om zo fris mogelijk aan de start te kunnen komen. In een fraai gerestaureerd douane-entrepôt gebouw uit 1891 is nu een Van der Valk hotel gevestigd en de organisatie had deze locatie uitgekozen om de 25^ste Horneland Rally af te trappen. Aldaar aangekomen schrijven we ons alvast in. “Voor de eerste keer de Horneland, en dan gelijk sportklasse? Ambitieus!” was de reactie aan de inschrijftafel. We lieten ons hierdoor zeker niet afschrikken, maar we maakten het niet te laat in de bar.

Op vrijdagochtend vindt een verplichte autocontrole plaats en een briefing door de organisatie. Niet lang daarna krijgen we het routeboek en mogen we van start. De Horne wordt verreden met tot 1:100.000 ‘opgeblazen’ 1:200.000 kaarten en alleen met het systeem punten-vrije-route. Meteen is duidelijk waar de uitdaging ligt: de kaarten zijn niet gedetailleerd (understatement), kloppen maar matig en waar normaal geldt ‘meten is weten’ geldt hier een beetje ‘meten is vergeten’. Gemeten afstanden zijn niet meer dan een indicatie, je navigeert vooral op plaatsnamen en rijrichting. Helaas is ons kompas precies op de heenweg naar Verviers overleden, best een extra handicap… Zo mogelijk een nog grotere uitdaging is het tijdsschema: alleen al in de eerste etappe van 268 kilometer dien je onderweg 12 TC’s aan te doen en ligt de vereiste gemiddelde snelheid tussen de 40,5 en 49,8 kilometer per uur.

Het spel is efficiënt en een beetje op gevoel navigeren van punt-naar-punt, maar scherp zijn bij de punten zelf. Ter plaatse wil nog wel eens een geniepige kaartmanipulatie verstopt zitten. En tussen de punten? Gas erop waar het kan, fors terugschakelen in de dorpjes en goed oppassen op de natte en soms gladde wegen van de Ardennen in de herfst. Voor ons is het behoorlijk wennen: in de eerste etappe blijken we drie controles gemist te hebben met zes strafminuten.

Na een snelle hap en wat te drinken in Luxemburg vertrekken we in het donker voor de tweede etappe. Maar liefst 183 kilometer met tien TCs liggen op ons te wachten voor we aan het bier kunnen in Houffalize. Donker is in de Ardennen en de Duitse Eiffel écht donker, en in combinatie met regen en mist is er voldoende uitdaging voor chauffeur en navigator. Zelfs een bol-pijl verbindingsstuk waar we zeventien minuten over mogen doen halen we maar net op tijd. Bij de één na laatste TC van de avond krijgen we wat routeproblemen: we kunnen de TC echt niet vinden. Pikkedonker, meten met de verkeerde schaal, een niet kloppende kaart en de afwezigheid van een kompas…een perfecte combinatie van factoren om uiteindelijk met een vertraging van 15 minuten vanaf de verkeerde kant de TC aan te doen. Gelukkig zijn we bijna klaar voor vandaag, vermoeid en zeer dorstig komen we aan bij het hotel. Ondertussen is het bijna middernacht! Het eerste biertje gaat er sissend in en we zijn best tevreden met de negende plaats na de eerste dag.

Na een relatief korte maar verkwikkende nacht mogen we weer! Het is weer licht geworden en zijn de wegen redelijk opgedroogd. Gaan, we hebben er zin in! Vandaag rijden we drie etappes door vier landen met talloze grensoverschrijdingen (al weten we dat dan nog niet natuurlijk). We zijn scherp (of is het gewoon net iets minder uitdagend vandaag?) en we rijden de eerste twee etappes van de dag bijna ‘clean sheet’: nul fout, vijf strafminuten. Helaas zien we het bord onderweg niet waarop staat dat punt 30 (die ergens ‘in het veld’ staat ingetekend) niet aangedaan hoeft te worden en dus verprutsen we wat tijd met zoeken. De zichtbaarheid van de routecontroles, dwangpijlen en borden is wat ons betreft sowieso een klein verbeterpuntje tijdens de hele rally.

Weer in Nederland aangekomen wordt ons een prima dinerbuffet aangeboden en kunnen we hiermee energie opdoen voor de laatste etappe naar de finishplaats Weert. Deze etappe zal weer in het donker gereden worden en het is ondertussen weer gaan regenen. Scherp blijven dus! Bij punt 6 komen we weer een sterk staaltje tegen van het gebrek aan detail en precisie van de kaart. De groene lijn hebben we gereden volgens mijn tracker, nogal anders dan de kaartwegen. De afwijking was hier 800 meter! Dat is best wennen als je gewend bent om scherp te moeten zijn op afwijkingen van 25 of 50 meter…

Via wat oude smokkelroutes in het grensgebied tussen Nederland en België (die overduidelijk sinds de smokkeltijd niet meer onderhouden zijn…wát een gaten en wat een plassen!) komen we na ruim 850 rallykilometers aan in Weert. Alle auto’s mogen parkeren op het centrale marktplein en de rally wordt in stijl afgesloten in een overvol café met echte Limburgse gezelligheid. Op de tweede dag reden we nul fout en zes strafminuten en daar word je dan vijfde mee in het virtuele dagklassement. Bijna griezelig hoe goed sommige mensen in dit spelletje zijn! Wij worden zevende in het eindklassement en daar zijn we heel tevreden mee. Winnaars gefeliciteerd en organisatie en het leger van vrijwilligers en marshalls van harte bedankt!

Martin de Boer (bestuurder) en Emile de Boer (navigator)
Opel Commodore Steinmetz 1969