An unusually bright and sunny Friday saw the 58 starters of Le Jog 2016 treated to wonderful views from the headland of Land’s End with the Scilly Isles clearly in sight - something that hadn’t happened in a lot of years at the start of the event.

The event followed its familiar format of a run up through the south west to the Bristol area before crossing into south Wales for some night time regularities and on to the mid and northern latitudes of the country for a final TC section before a brief overnight stop close to Chester. Sunday took crews from Chester via the M6 to Wirral, Lymm and Longridge before taking to the network of lanes that criss-cross Lancashire and Cumbria before reaching Gretna for a well-deserved rest before the final two legs. This year the event ran up the middle of Scotland on leg four, heading to Fort William for a two hour rest break before pushing on to Inverness, Skiach, Golspie and then to Thurso where the final regularity took place just before John O’Groats. The top crews were separated by just 40 seconds going into the penultimate regularity with a slide into a ditch changing the least penalties overall at the very last moment - it wouldn’t change the Gold Medal position and four crews were rewarded with the top honour of this event.

De laatste loodjes .....

Onze laatste rally van het jaar is de Tour de Gazet, altijd een lekkere rijrally zonder te veel geneuzel maar zeker niet te makkelijk. Voor mij als bestuurder een test, want ik ben ruim een week geleden geopereerd aan een niersteen. Geen zware operatie, maar ik heb toch een paar dagen rust moeten houden. Eigenlijk is de rally het eerste wat ik onderneem na de operatie, dus ik ben benieuwd hoe het gaat.
Dit jaar is de startplaats Uden, vijf minuten rijden vanaf de woonplaats van onze rallyvrienden Riny en Rieta. Een overnachtingplaats is dus snel geregeld, altijd beter dan zo vroeg uit je bed. We zijn ook nog wezen uit eten, erg gezellig dus.
De volgende morgen niet zo vroeg op en naar de startplaats. Na inchecken en stickers plakken is het tijd voor koffie en daarna mogen we van start.

We beginnen met pijlen-kortste-route. Hier geen problemen, tot we bij pijl 8 komen. We merken dat we op de verkeerde weg rijden, maar wat we nu moeten doen weten we niet echt. We proberen nog om de route te rijden via een zandweggetje, maar die gaat naar een huis dus dat is niet goed. We moeten ons toch een meer gaan verdiepen in dit soort kaartmanipulaties. Dit soort dingen is door de uitzetter aangebracht en wat we in zo'n situatie moeten doen is ons niet duidelijk. Daar komt nog bij dat wij niets opmeten en dan wordt het zeer lastig om dit soort wegomleggingen te achterhalen. Maar netjes op tijd komen we bij de volgende TC. Hierna volgt ingetekende lijn met barricades en dit gaat foutloos. Hierna een stuk grensbenadering en hier gaan we in de fout door een driehoekje naar de grens te rijden waardoor we een stukje tegengesteld rijden. En dan nog een stuk punten vrije route. Zoals jullie weten is dit niet onze favoriet. Op weg naar het punt mag je geen bordje opschrijven en bij het punt kunnen er een aantal bordjes staan. In sommige gevallen staat er zelfs geen bordje en dan ga je twijfelen en zoeken, wat volgens ons niets te maken heeft met kaartlezen. Maar goed, we hebben dit deel ook weer goed gedaan en zo komen we bij de lunch.

Tijdens de lunch kunnen we op het scorebord zien hoeveel fouten we gemaakt hebben. We hebben maar liefst 5 fouten gemaakt en wij dachten nog wel dat het zo goed ging. We vinden het vreemd, maar de middag gaat bij ons meestal beter .... meestal.
Na de lunch gaan we weer verder met kaarten 1:100.000 en dat vormt voor ons weer een probleem. Op deze kaarten staan niet alle kruisingen en omdat we niets opmeten denken we dat we al bij de kruising zijn, maar die blijkt nog veel verder te leggen. We slaan bij veel kruisingen af en moeten dan weer terug omdat dit de verkeerde weg is. Als we dan ook nog een regelmatigheidtraject in dit deel hebben gaat het helemaal fout natuurlijk. We komen maar liefst 7 minuten te laat bij de start van dit regelmatigheidtraject en dit is dus helemaal verprutst. Als we de weg ook nog kwijt raken is de pijp bij mij leeg. De operatie zit toch nog meer in mijn lijf dan ik dacht. We besluiten om even te pauzeren en eens op de kaart te kijken waar we zijn. We staan in het plaatsje Gassel, achter de kerk, en daar blijkt de route vlak langs te lopen. We gaan het toch nog proberen en verdomd we vinden de route weer terug. We zullen wel een stuk van de route overgeslagen hebben, maar we doen weer mee en 11 minuten te laat komen we bij de TC aan. Na de TC gaan we weer verder met pijlen-kortste-route en dat gaat redelijk. Ik ben nu echt moe en zie sommige bordjes niet eens meer. Gelukkig heb ik een oplettende navigatrice en zo komen we bij de finish. De laatste TC is binnen en dan moet je 2 trappen op. Niet handig als je haast hebt en door de gangen moet gaan rennen lijkt me.

Na de finish nemen we een drankje en plof ik op een bank neer. Ik ben doodmoe, maar ik heb het gehaald. Langzaam druppelen de andere deelnemers binnen, mopperend op de 1:100.000 kaarten. Gelukkig zijn we niet de enige die daar moeite mee hebben.
Het stamppot buffet wordt al snel geopend en daar heb ik wel trek ik en het smaakt zeer goed. Ondertussen wordt de einduitslag opgehangen en we blijken 13e geworden te zijn. Niet heel goed, maar gezien de omstandigheden zijn we tevreden. We wachten niet op de prijsuitreiking, sorry, want we moeten nog een uurtje naar huis rijden.
Meestal krijg je na de rally de uitleg met daarin de moederkaarten. Dit zijn de kaarten met alle letters die je zou moeten hebben. Deze keer zaten deze moederkaarten er niet bij en daarom stuur ik een dag na de rally een mailtje naar Peter, de organisator, en die belooft en in de loop van de week op de site te zetten. En inderdaad, na een paar dagen staat het erop en kunnen we alles nakijken. En wat blijkt: we hebben in het ochtenddeel geen 5 maar 3 fouten gemaakt. Ik stuur even een mailtje naar de organisatie of ik dit goed zie en het klopt: we hebben maar 3 fout in de ochtend. Met een dikke sorry van de organisatie voor dit foutje van de rekenkamer. Het is jullie vergeven en hierdoor stijgen we naar de 8e plek en daar zijn we natuurlijk heel blij mee.

Dit was de laatste rally van het jaar. Daarom wil ik de organisatoren, marshalls, alle geïnteresseerden en onze sponsors bedanken voor hun steun bij het afgelopen rallyjaar. We vonden het weer erg geslaagd, hebben weer een hoop geleerd en gaan ook volgend jaar weer door. We zijn dan ook erg blij dat onze sponsoren ons ook volgend jaar weer willen ondersteunen, want zonder jullie hulp kunnen we nooit zo'n leuk programma rijden.

De volgende rally is dus volgend jaar: de Happy New Year Drive en die is op 21 januari en de startplaats is Leusden.

Via deze weg willen we ook iedereen fijne feestdagen en een voorspoedig 2017 wensen.

Richard en Margriet Faas

Naar aanleiding van alle positieve geluiden over de Moustache Classic, besloten we vorig jaar voor het eerst in te schrijven. Wat een leuk evenement is dit. Stevig doorrijden en uitdagende kaartleesopdrachten. Goed georganiseerd en ook nog eens goed geprijsd. Typische lokale Belgische wegen worden afgewisseld met goed berijdbaar onverhard. Onze zuiderburen zijn ook nog eens allemaal bloedfanatiek en erg goed in ‘het VAS spelletje’. Omdat het vorig jaar zo goed was bevallen, stonden we dit jaar dus voor de tweede keer aan de start.

De rally bestaat uit 3 etappes en is in totaal ongeveer 225km lang. Geen expert, sport of toerklasse. Voor iedereen eenzelfde moeilijkheidsgraad en tempo. Wel klassenindeling op basis van de leeftijd van de auto; oldtimer, youngtimer en toertimer klasse. Met meer dan 100 auto’s in de Classic en 50 in de rondrit is het een mooi vol startveld.

Als Limburgia Historic Rally Team (LHRT) waren we aanwezig met 5 auto’s. Drie Daf’s, een Volvo 66 en onze rode Saab. Op het kerkplein in Bocholt hing een gezellige sfeer. Veel bekende gezichten. We hadden ons thuis goed voorbereid. De fouten van vorig jaar hebben we nog eens doorgenomen. Met name de bol-pijl heeft ons toen veel punten gekost. Maar ook de ‘administratie’ in de auto hebben we verbeterd. Vol goede moed begonnen we dus aan de editie van 2016. We hadden er zin in! We zien ons zelf als redelijk tot ervaren toerklasse rijders. Zeker geen sportklasse. Het was ondertussen ook alweer een jaar geleden dat we samen een rit gereden hebben. Een top 20 klassering zou te hoog gegrepen zijn. Maar ergens finishen rond positie 30 moest mogelijk zijn en was ons doel.

De etappes zijn samengesteld uit verschillende systemen; ingetekende lijn, pijlen- puntenrit, bol-pijl en barricades. Overigens, bol-pijl, hoe moeilijk kan dat zijn? Nou…daar kunnen ze je het heel lastig mee maken. Zeker met de zogenaamde gestileerde bol-pijl zonder afstanden. Dat is heel goed opletten. Maar wel leuk om te doen. Als je het tenminste goed doet.... Maak je een fout op de bol-pijl, dan kun je terug en kan het heel slecht uitpakken voor het eindresultaat! En dat hebben we geweten…

Nog geen 10 km onderweg en gingen we al de mist in. De gestileerde bol-pijl zette ons twee keer op een dwaalspoor. Een aantal keer terug gereden naar een situatie waar we dachten nog op de juiste weg te zitten. De tijd tikte door. Voor we er erg in hadden gingen we richting de 30 minuten vertraging. Vlot zijn we naar de volgende TC gereden. Beiden nog gefrustreerd door onze misser in het eerste deel, kwamen we maar niet in ons ritme. De fouten stapelden zich op. We kwamen als laatste aan op de rust in Genk. Het kwaad was al geschied. Uiteindelijk toch meer dan 30 min te laat gearriveerd in etappe 1. We werden achteraan in het klassement gezet: 99ste! De volle mep aan strafpunten. Een deuk in ons ego…! Geen tijd om te bezinnen. Snel een heerlijk broodje gegeten en gelijk door met traject twee. We herpakten ons. Maar de lol was er vanaf. Weg goede klassering. Nog steeds frustratie over ons slechte begin. Het ritme waar we op hoopten, kwam niet terug. De strategie vanaf nu; de routeopdrachten in eigen tempo afwerken. En de klok scherp in de gaten houden. Krap in de tijd: routeopdracht afbreken, gemiste controles incasseren en rechtstreeks naar de volgende TC. Dat werkte. We zaten weer een beetje in ons ritme van vorig jaar. Maar een traject net voor het einde afbreken blijft pijn doen. In traject 3 deden we hetzelfde. Strafpunten waren niet te vermijden. We missen nog gewoon tempo.

Als hekkensluiter kwamen we aan in Bocholt. Moe gestreden en nog steeds gefrustreerd van het rommeltje dat we er van gemaakt hadden in het begin. Uiteindelijk nog terug weten te krabbelen tot plek 41 in de klasse. De equipes Rene Van Bussel / Arenso Bakker en Frank Moonen / Peter Hoens hielden gelukkig de LHRT eer hoog met een 29ste en 32ste plek. LHRT pechvogels Roger Van Bussel / Jaap Tak vielen helaas uit met een gebroken aandrijfas. Het buffet na de finish lieten we ons goed smaken. Een glimlach kon er weer vanaf. Op weg naar huis de dag nog eens geanalyseerd. Hadden we het leuk gehad…nee. ;-) Volgend jaar revanche… ja, dat zeker! We komen terug! De Moustache classic is en blijft een hartstikke leuk evenement! Een aanrader!

Equipe 93
Jeroen Engels / Jan-Peter Ambaum

Wij arriveerden al de avond voor de rally om vooral goed uitgeslapen te kunnen beginnen aan het Starrally avontuur.

Het starthotel was volgeboekt, dus moesten wij 3 minuten rijden naar ons hotel, genaamd De Hoofdige Boer. De volgende ochtend gingen wij op tijd naar de startplaats, waar de meesten al waren gearriveerd.

Het eerste traject was grensbenadering met pijlen. Nu kennen wij de grensbenadering wel, maar in combinatie met pijlen, die natuurlijk in nummervolgorde moesten worden bereden, was het toch weer een nieuw avontuur. Pijl 1 was niet al te moeilijk en bij pijl 2 klopte er iets niet: scherp links was op dat punt niet mogelijk. Er moest dus worden omgereden. Voor de goede oplossing kregen wij als beloning op de route de extra letter J. Bij pijl 3 aangekomen leek het alsof de kortste route vanaf de hoofdroute, de noordoostelijke aanrijroute was, maar bij meting bleek dat er vanaf het westen benaderd moest worden. Zo gezegd, zo gedaan en P,E,W, was onze beloning. Dit bleek een combinatiefout, mocht men deze anders hebben gezien.

Vlak voor de finish was er natuurlijk nog een geintje, namelijk waar de grens ophield, liep een weg naar een keerlus net aan de andere kant van de grenslijn. Als je dit goed gezien had dan kon de controle R met een HK opgeschreven worden. Hierna kwam de discipline gemodificeerde pijlen. Men moest zoveel mogelijk gebruik maken van geel en oranje gekleurde wegen en zo min mogelijk van rode, waarbij witte en grijze wegen helemaal niet mochten worden gebruikt. Dit bleek achteraf niet door iedereen zo te zijn geïnterpreteerd, waardoor sommige deelnemers vele foutcontroles aan de broek kregen. Het was soms erg lastig om de route, soms bestaande uit hele kleine stukjes rode weg, precies in een dorp waar de bebouwing ook rood is, in te tekenen. Een fluorescerende stift was niet aan te raden. Hier hadden wij twee foutjes. Wij hadden wel de eerste letter gezien, maar door de spanning niet op de controlekaart genoteerd en wij hadden een heel klein stukje rode weg niet gezien. Qua tijd zaten wij goed en dus hebben wij lekker geluncht. Na de lunch was het pijlen kortste route, waarbij hier en daar een wegverlegging voor twijfel zorgde. Wij dachten, zoals gewoonlijk, foutarm te hebben gereden. Later bleek dat toch iets genuanceerder te liggen.

Bij de Varsel -proef was er een bogeytime van 20 minuten en 50 seconden voorgeschreven. Dit was ruimschoots te halen. De vraag was nu natuurlijk of wij wij eerder binnen mochten komen zonder strafpunten. De winnaar in de sportklasse dacht van wel, want bij de Tulpenrally mag dat ook, maar er stond niets over in het reglement. Zij bleken het hier niet bij het juiste eind te hebben. De rally ging verder met pijlen kortste route en de volgende proef was vertakte pijlen, waarbij echt opgelet moest worden want schijn bedriegt. Ik vond het een leuke discipline.

Voor het diner was gekozen voor een smaakvol stamppottenbuffet met naar keuze worst en/of ander vleessoorten met een kuiltje jus . Hierna hebben wij nog een bolpijl met een visgraat gereden. De visgraat was in een cirkel getekend, waarschijnlijk om de moeilijkheidsgraad nog wat te verhogen. Wij zijn maar drie keer opnieuw begonnen en dachten het redelijk gedaan te hebben, maar het bleek anders gereden te moeten worden volgens de uitzetter. Tot slot een bol pijl terug naar de startplaats met nog een klein geintje erin. We waren weer terug waar de rally gestart was. Iedereen werd nog een buitengewone lekkere hamburger aangeboden en het napraten gaat zoals meestal beter na een of twee biertjes.

Al met al een erg leuke rally. Wij doen volgend jaar weer mee.

Startnummer 24, Rob van Dooren en John van Dam

Helaas heeft de redactie geen foto's van de Starrally kunnen bemachtigen.