VOORAF
Vanmiddag gaat onze tiende Nacht Om de Lange Jan van start. Reglement nog even doorkijken, tanken en even terug denken aan vorige edities van de NOL. Herinner me diverse uitzetters waaronder Erwin Berkhof, Erik Hartman, Rutger Kwant en Carl Verboom. Ieder met hun eigen specialismen en specialiteiten. Herinner me ook dat de NOL ooit een complete nachtrit was en vroeg in de ochtend eindigde i.p.v. laat in de avond, zoals nu. Met als gevolg nachtelijke ongemakken zoals dichte mist, sneeuwbuien en gladheid. Hoewel, de NOL van vorig jaar kende ook een behoorlijk heftige avondetappe met zware regenval en daardoor veel tijdsoverschrijdingen. Deze tweede helft maakten we toen niet mee: uitgevallen met elektrische problemen. Geen licht… Ja, je bouwt steeds meer apparatuur en lampen in en op de auto en dan begeven de vermoeide, oude draadjes het. Intussen heeft Jaap het hele elektrische systeem opnieuw opgebouwd met verse draden, gescheiden zekeringen enz. Dat moet vanavond dus goed komen.
Het uitzetten is deze keer honderd procent in handen van Carl. Dat betekent goed de kaart bekijken op details zoals fietsjes, bermlijnen, watertjes en nepaansluitingen. Dan de constructies: een hele tijd gaat alles feilloos en op het moment dat je aandacht verslapt, klopt er iets niet en moet je construeren. Scherp blijven dus. En zou er dit keer een pontveertje in zitten?
De systemen zijn bekend. Alleen de systemen 'weg rechts, weg links laten liggen' en 'routebeschrijving op de kaart' hebben we al lang niet meer gehad. Jammer dat er geen ingetekende lijn met barricades inzit, een van mijn favorieten. We zien wel een beetje op tegen de avondetappe: in het donker rijden en toch alle controles zien is niet onze specialiteit.
ACHTERAF
Traject 1 begon met een regularity op industrieterrein De Hoef. Systeem 'weg rechts, weg links laten liggen'. Ging als een speer! En op de seconde nauwkeurig, dat overkomt ons niet vaak.
Na dit pittige begin een stukje grensbenadering met een fietsje dat bij de Expertklasse later nog tot enige discussie leidde: een fietsje naast de weg dat op z'n kop was getekend, wat niet conform de legenda is, moet je dit nu wel of niet als een fietspad beschouwen en dus omzeilen. Je kunt je inderdaad afvragen of het manipuleren van minieme details in de kaart zulk soort twijfelingen niet in de hand werkt. Wat is nu wel en wat is nu niet als fout bedoeld? Het fietsje speelde bij de Sport gelukkig geen rol, maar het was de bedoeling dat de Expert het 'fietspad' omzeilde. Daarna, tot de avondsnack, het systeem 'pijlen kortste route', soms in de vorm van een 'blinde lijn'. Gewoon kaartlezen en goed meten, met weinig moeilijke constructies. Prachtige route en heerlijk doorrijden. Wel een beetje last van tourklassers die ons geen ruimte gaven en met een slakkengangetje door bleven toeren. Heel afleidend waardoor we, achteraf gezien voor niets, een stukje route opnieuw hebben gereden omdat we vergeten waren op de controles te letten. Waren we wel meteen van de desbetreffende tourklasser af…
Eén constructie sprong eruit. Op een nieuw industrieterreintje in de buurt van de Betuwelijn, kwamen we via een nieuwe weg, 'gedwongen' op een blanco stukje kaart terecht. Eindelijk een uitdagende puzzel. Hoe kon je toch bij de voet van de pijl komen, terwijl de oude weg ernaartoe niet meer bestond? Zo snel mogelijk een kaartweg opzoeken en de route ophalen is dan de oplossing. De Betuwelijn was makkelijk te vinden en via de parallelweg die wel op de kaart stond een omrijconstructie gemaakt naar de voet van de pijl. Kostte aardig wat denk- en rijtijd, maar leverde wel twee controles op. Goed gevoel. Wat bleek, Carl had deze kortste route naar de voet van de pijl over het hoofd gezien en de daaruit voortvloeiende problemen voor de sportklasse niet bedoeld. De hele pijl met omgeving, inclusief de twee controles, werden geneutraliseerd. Jammer voor ons, wel tijd aan besteed maar geen beloning.
De middagetappe leverde slechts één fout op: een kleine wegverlegging niet gezien op een industrieterreintje bij Ochten waardoor je een stukje route miste. Dat moest je ophalen en leverde een tweede U. En wat tijdsoverschrijding door de onbedoelde omrijroute, blokkerende tourklassers en gesloten spoorwegovergangen. De snelheidscontrole bij Ederveen leverde ons slechts 8 strafpunten op, maar bleek voor veel deelnemers bepalend te zijn voor hun positie in het klassement. Hierover later meer.
We bleken na deze etappe tweede te staan in de Sportklasse. Dat ging 's avonds veranderen.
De avondsnack bij de Goudreinet was goed en zeer snel uitgeserveerd.
Intussen was het aardedonker, zo donker dat we een passeercontrole en een stempel misten, die wel langs onze route hadden gestaan. Als je licht er niet opvalt, zie je ze niet. Het traject 'punten vrije route' was erg leuk. Een weggepoetst industrieterrein met een aantal punten getekend op een blanco achtergrond. Gelukkig bestaat een industrieterrein meestal uit een netwerk van kaarsrechte wegen, dus het was niet al te moeilijk de wegen in kaart te brengen en de punten met bijbehorende controles op te sporen. Je moet ze alleen wel op je controlekaart noteren. De G bij punt 6 had ik wel op al mijn lijstjes genoteerd, maar niet op de controlekaart. Derde fout binnen!
Ook 'routebeschrijving op de kaart' was leuk, maar het kostte veel tijd om de Gelderse hunebedden en begraafplaatsen op de kaart te vinden. En kwam het kaarttekentje voor de begraafplaats nu wel of niet precies overeen met de legenda?
Verder 'grensbenadering' en 'pijlen kortste route'. Een driehoekje dat gedeeltelijk samenviel met de grens niet gezien en een kortste route over het hoofd gezien, domme fout. Score: vijf fout in het avonddeel.
De snelheidscontrole bij Ederveen leverde een hoop discussie op. De straf die je bij een snelheidsoverschrijding opliep was namelijk afhankelijk van de mate van overschrijding. Hoe groter de overschrijding, hoe hoger de straf. Dat klinkt zoals gebruikelijk, maar dit keer zat er een formule achter de berekening. Stel je mag 30 km/h rijden. Het echte maximum wordt berekend door daar 10 procent bij op te tellen. In dit geval wordt dat 33 km/h. Vervolgens wordt je overschrijding berekend. Stel je rijdt 43 km/h, dan heb je 10 km/h echte snelheidsoverschrijding. Dit getal wordt gekwadrateerd, wat 100 geeft. Vervolgens wordt dit kwadraat met een vaste factor 0,3 vermenigvuldigd, hetgeen 30 geeft. Dus 43 km/h in een 30 km-zone, geeft 30 strafpunten, oftewel één controle. Rijd je daarentegen 53 km/h, dan krijg je volgens dezelfde berekening 120 strafpunten, oftewel vier controles. Iemand die 60 km/h per uur reed in dezelfde zone kreeg 219 strafpunten, oftewel meer dan 7 controles. Met andere woorden, de straf neemt explosief toe. Je kunt je afvragen of dit wel of niet terecht is. Voorzitter Kees van Hattum vertelde tijdens de prijsuitreiking dat het steeds moeilijker werd om vergunningen te krijgen voor een rit. Een fenomeen dat iedere organisator beaamt. Voornaamste reden is de enorme snelheid waarmee sommige deelnemers door bewoond gebied rijden. Hoe dit te beteugelen? Straffen uitdelen, daar is iedereen het mee eens. Meestal is de straf echter niet exact gekoppeld aan de mate van snelheidsoverschrijding bv. een bepaald aantal strafpunten voor een overschrijding tussen 0 en 10 km/h, een iets hogere straf voor een overtreding tussen 10 en 20 km/h enz. Gevolg: iemand met een overschrijding van 11 km/h krijgt dan net zo veel straf als iemand met een overschrijding van 20 km/h. Er is dus geen exacte koppeling tussen de mate van snelheidsoverschrijding en het aantal strafpunten, wat wel het geval is met het toepassen van het rekensysteem van de NOL. Wellicht heeft de AMAC met deze NOL een nieuwe trend gezet. Maar heren uitzetters, zorg ook dat het tijdschema haalbaar blijft, want een te krap tijdschema vormt de basis voor onze snelheidsoverschrijdingen. Bij deze NOL was dat overigens goed voor elkaar.
Wat erg goed was dat Expert en Sport andere TC's hadden dan de Tourklasse. Hiermee werd vermeden dat er chaotische toestanden ontstonden bij de TC's, zoals bij sommige andere rally's. Wat minder was, was dat de Tourklasse samen met de andere klassen werd gestart, waardoor er ongewenste irritaties kunnen optreden. Beginnende equipes hebben er geen idee van dat je ruimte moet geven aan andere deelnemers.
Deze NOL had wederom geen pontje, wel fietsjes en doorgetrokken bermlijnen. Dat was zoals wij verwachtten. De kaartmanipulaties waren echter voor de Sport op één hand te tellen, als je alle weggepoetste wegen niet meetelt. Hadden we toch in de Expert moeten inschrijven, in de hoop daar meer uitdaging te vinden? Maar in het donker rijden is niet onze hobby, vandaar onze twijfel.
Het kaartmateriaal was uitstekend en de route mooi met net genoeg onverhard. Maar, onze achtste plaats had met gemak een eerste kunnen zijn, als we de twee langsrijders gezien hadden. De controles en stempels blijven 's avonds moeilijk zichtbaar, iets waar meerdere deelnemers last van hadden. Een oorzaak kan zijn dat ze vrij ver van de weg af stonden en de stempels geen reflectielijntjes hebben…
Tot slot: we hebben heerlijk gereden en een plezierig gevoel aan deze NOL overgehouden. Volgende keer doen we weer mee, maar gaan er dan wel vanuit dat er iets meer uitdaging in zit, ook in de Sport.
Carl en alle marshals, bedankt voor jullie inspanning!
Jaap & Joke Beck
foto's Dick Groen | klik hier voor meer foto's van de NOL: www.autopics.nl
