Wat maakt dat we rally-rijden zo leuk vinden?

Welnu, het begint natuurlijk bij de inschrijving….. Zullen we deze rally gaan doen? De datum in de agenda zetten is de start van de voorpret. 

Zorgen dat alles in orde is, zowel met de auto als met de spullen voor de navigator. Minimaal controleren we de bandenspanning en het oliepeil en zorgen we ervoor dat de tank goed ‘opgetopt’ is, en we willen er ook zeker van zijn dat de tripmaster gekalibreerd is, het kompas werkt, het vergrootglas en de schaallineaaltjes binnen handbereik zijn en dat de clipboards mee zijn.

De start

Wat iedere keer weer verbazend is, is dat iedereen zo op tijd is. Als wij (Irene Blauwkuip en ik)echt een ruime marge nemen en denken heel vroeg te zijn dan blijkt als we aankomen het hele parkeerterrein al vol te staan!! Iedereen heeft er blijkbaar zin in!!
En op dat parkeerterrein is het dan ook altijd een gezellig gedoe. Je ziet oude bekenden; er lopen al deelnemers met tasjes rond en anderen zijn druk in de weer met tyraps om de rallyschilden zo netjes mogelijk op de auto’s te bevestigen. En wat ook altijd opvalt is de kleding….. Op de een of andere manier willen we erbij horen en doen daarom iets herkenbaars aan. Zo zagen we dit keer natuurlijk Tulpenrallye-truien, maar ook Wintertrial- en Ijsselland-jasjes en polo’s van allerlei evenementen. En volgend jaar komen daar dan ook de paarse polo’s van de Tour de Gazet bij!!! En dan ga je beginnen. Altijd een rijtje navigatoren voor je bij de starttafel…… Op jouw tijd zo snel mogelijk naar de auto en ja, dan moet het gebeuren… Intekenen en gaan……

No guts no glory.

Wij deden mee in de sportklasse, maar hadden al wel gezien dat het deelnemersveld bijzonder sterk was! Veel bekende namen, veel potentiele winnaars. En al ben je nog zo goed voorbereid, dat betekent niet dat je alles meteen ‘snapt’ of ‘ziet’.
Met bol-pijl naar het traject punten/pijlen kortste route was een lekkere opwarmer. Daar bleek al snel dat wat je dacht dat de goede route moest zijn, absoluut niet waar was. Dat er op zo’n klein stukje kaart zoveel mogelijkheden zijn is iedere keer weer een verrassing! De listigheden van de uitzetters waren behoorlijk heftig!! Ingetekende lijn met barricades vroeg natuurlijk om creatief kaartlezen, maar ongenummerde lijnstukken kortste route dreef menigeen tot wanhoop!!

Chaos

Ondanks goed meten kwamen er op de diverse kruispunten van alle kanten auto’s aangereden, die vervolgens ook allemaal weer in een andere richting doorgingen….. Waren zij slimmer, hadden zij al een rondje extra gedaan?? Het zorgde voor heel grappige taferelen, maar ook wel voor onrust. Wat was nou de juiste route?
En waar voor de ‘top tienrijders’ het tijdschema prima was,moesten wij erg ons best doen om zo dicht mogelijk in de buurt van onze tijd bij de TC’s te komen. Na de lunch bleven de kaart-leessystemen hetzelfde, waarbij ongenummerde lijnstukken kortste route soms wel erg ‘priegelen’ was. Wat is het achteraf dan logisch en gemakkelijk als je ziet hoe het had gemoeten….Steeds denk je dat je er niet meer in zult trappen, maar de uitzetters weten iedere keer weer iets te bedenken waardoor je op het verkeerde been gezet wordt. De regularity in bol/pijl zonder afstanden bleek een makkelijke, pfff dat gaf de burger moed. Ook de blinde lijn was goed te volgen en wat een prima gevoel gaf het om redelijk op tijd weer bij Auberge ’t Asje te finishen!!

Borrel en stamppot

En dan sta je gezellig met elkaar na te praten, vertel je de ander wat je denkt ervan gebakken te hebben en hoor je hoe weer anderen een situatie opgelost hebben.Voor de opgehangen lijsten met uitslagen en de kaarten waarop de juiste route is ingetekend is het altijd dringen! Eén ding is zeker: iedereen heeft een leuke dag gehad, heeft zich enorm moeten focussen op de weg of op de kaart en heeft absoluut geen tijd gehad om zich met de dagelijkse beslommeringen bezig te houden. Hoe mooi is dat!! Compliment aan de uitzetters, het was een prachtige route (zei Irene..), het was lastig en listig, goed georganiseerd, leuke locaties en dat alles in een sportieve, competitieve sfeer.

Volgend jaar weer!!!! En als we dan een beetje kunnen opklimmen in het klassement, net als na de eerste keer, dan zijn we helemaal tevreden!!

Marielle Vehmeyer

We hebben in Nederland een aardig vergaand historie in het rallyrijden. In de laatste Octane (nr 013 van december 2014), wordt al een stuk opgehaald over ‘Bud’ Bakker Schut in Monte Carlo Rally van voor en net na de 2e Wereldoorlog. De Tulpenrallye heeft ook flink wat in de melk te brokkelen gehad, met namen die we vooral kennen: Maus Gatsonides (die we ook weer ergens anders van kennen..nu nog!), maar ook namen als Hans Tak (ja, de vader van Johan), Jan Quant (toch een andere dan : Rutger Kwant), Piet Nortier en vele anderen. Dries Jetten is ook zo’n legende in onze autosport. 

Na 14 jaar service bij de Historische Tulpenrallye te hebben gedaan, kom je vele deelnemers tegen. Zo ook Dries in de Tulpenrallye met zijn Ferrari met zoon Dirk en kregen pech. Wij hebben hem zo goed als mogelijk geholpen, maar lukt niet om hun op weg te helpen. Wel hotel gevonden voor ze en daar met hun auto achtergelaten. Vanaf die tijd zien we elkaar regelmatig bij rally’s, vooral de Tulpenrallye (hij is een van de leden: Comité van Aanbeveling van de Tulp, dus met bijzondere verdienste)en ooit gezegd dat we samen een rally zouden rijden. Toen Dries gevraagd werd om de prijsuitreiking te doen bij de 15e RallyHappening van de winnaars over 2014, dacht hij: ik wil die kaartleesrit ook wel rijden. Eerst zijn vaste panel gebeld, maar deze konden helaas niet en toen kreeg ik een telefoontje om een lang geleden gemaakte belofte in te lossen. Ik was prettig overdonderd door zijn telefoontje. Ik zou er zowiezo bij zijn om een TC te bemannen en in de rekenkamer te assisteren. Maar nu dit! Ik heb Jacques gebeld en die was direct enthousiast en bood me direct startnummer 1 aan. Nou, dat ook goed geregeld!

We hadden de afspraak gemaakt om 7.30 uur op een parkeerplaats in Beuningen en daar zou ik overstappen in de Opel Kadett Coupe rally 1900. Alom bekend, want ook met deze oranje Opel heeft hij verschillende Tulpenrallye’s gereden met o.a. Hans Brinkman. Het zou een lange dag worden. Het was bijna 100 km rijden naar Markelo toe en de tijd hadden we zo gepland dat we ruimschoots de tijd hadden om af te tanken daar in de buurt, in te schrijven , rallyschildjes en nummers op de auto bevestigen en natuurlijk de social talks te houden. Mijn navigatie ingesteld en we zouden er rond 8.45 uur zijn. Nou, het zal jullie niet verbazen (of wel) maar op de snelwegen cruisden wij rond de 130 km/u op mijn navi….dat is de echte snelheid. Op- en afritten werden met dezelfde snelheid genomen…..dus we waren er heel vlot. We worden in Markelo door iedereen zeer vriendelijk ontvangen en hebben de rallyschilden en startnummers (het is startnr 1 maar het zijn er 2) op de Opel bevestigd: voor met tie-wraps en achter op de kofferklep met Duck-tape en de beide nummers op de deur. Nu van een bakje koffie met lokale lekkernij krentewigge genieten.

Onze starttijd was 10.01 uur nadat de tourklasse voor ons is gestart. Dries, zo professioneel als ie is, op tijd naar de auto en deze klaar zetten voor de start. En we hebben de kaart…. Eerste stuk tot volgende TC samen intekenen. Tot TC 2, pijlen kortste route ging soepel en foutloos. Wel hebben we een aantal minuten opgelopen. Dat lag zeker niet aan de chauffeur: die rijdt sneller dan de kaartlezer kan lezen. Op TC2 stond zelfs de voorzitter Aad Lourens als bemanning van de TC en vroeg zich al af waarom we zo laat waren…het was ruim bemeten, zegt ie. We hebben wel onderweg Harry Rupert aangeduwd omdat zijn startmotor niet werkte. Dan krijgen we het inmiddels traditioneel geworden: ‘Rondje van de Voorzitter’. Dit was een plattegrond van een industrieterreintje met onbekende schaalgrote. Oeps, denk je dan, maar dat viel mee. Er waren maar een paar wegen, die je door reglementen natuurlijk niet tegengesteld mocht rijden en één weg er niet lag die we op de kaart wel hadden, dus ..ophalen! Deze wegen zoveel gereden dat het laatste stuk niet meer gereden hoeft te worden en kwestie was van noteren van controles die je dan moest halen en dan door naar TC3. Pff, scheelt rijden en tijd, anders kwamen we zeker te laat… dan nog 1 minuut te vroeg inklokken…jammer! Wel alle controles goed. Gaat prima! Bij pijl 36 staat de professionele huisfotograaf van de DHRC Niko Bloemendaal. Ik had met hem afgesproken extra foto’s te willen maken van ons equipe…nou da’s goed gelukt, bedankt Niko! Toch een foutje gemaakt met een constructie waardoor de foute is geteld en degene die je moest hebben wordt ook geteld (eigenlijk combinatiefout) . We komen bij de lunch en zag dat we op de 3e plaats stonden. Voor ons zeker 2 teams die zelfs tot op het laatst alles gevonden hadden, slechts tijd heeft hun parten gespeeld. Mooie uitslag. De lunch was goed verzorgd met heerlijke soep, broodjes en natuurlijk met de beruchte ‘rally-kroket’.

Na de lunch nog 3 trajecten met pijlen kortste route. Dries rijdt heel vlot en geeft, zoals het hoort, altijd richting aan waar we afslaan, zelfs als we een onverhard pad op gaan. Wat kan die man rijden: duidelijk heel veel ervaring. Het is een genot om dit te mogen meemaken. Regelmatig gaven we elkaar de hand als we een moeilijke controle gevonden hadden…geeft wel veel vertrouwen. Daarbij ziet hij veel oude wegsituaties en andere mogelijkheden, waardoor hij de weg leest en ik de kaart: zoals het hoort. Wat een samenwerking! Het middagtraject was het heel pittig en hebben we nog een enkel foutje gereden. Een controleletter (D) verkeerd gehoord en B geschreven, jammer, dat zijn toch 2 fouten! Verder met grote glimlach een prachtige route gereden met een bijzondere chauffeur.
Het zal duidelijk zijn dat we geen 1e zijn geworden, maar het gevoel was wel zo. Deze rit in de Sportklasse is gewonnen door de winnaars van zowel de bestuurder als navigator in de Sportklasse van gehéél 2014: vader en zoon Giel en Arjan van der Palen in hun Porsche 911. Op de 2e plaats Leo Vrijland met Bas de Rijk in hun Porsche 911. En als 3e Olaf Pothoven en Piet van Leusden in hun Porsche 356 om uit te proberen voor de komende Tulp!

Na de rally was het naborrelen en vooral praten, hoe het had gemoeten. Telkens wordt je weer bewust gemaakt dat de organisator/uitzetter (bij deze Aad Lourens, Jacques Limpens en Fred Hak) je altijd pakken door tijd of net andere constructie. Daarom blijft het spelletje zo leuk. Om 19 uur begon het diner met voorgerecht en daarna maakt Aad een mooi inleidend praatje over afgelopen jaar en heeft één van de 3 oprichters die aanwezig was: Martin Rooseboom, bedankt dat zij 15 jaar geleden (3e lustrum), dit clubje te hebben opgericht. Na het hoofdgerecht zijn alle prijzen uitgereikt aan de winnaars van 2014. Er is 1 ,de grootste, beker blijven staan: die is voor volgend jaar. Dan hebben we 3 winnaars: de Expert klasse komt erbij, naast de huidige Sportklasse en de Tourklasse. Elke winnaar kreeg van Dries een persoonlijk gesigneerde boek : de Nederlandse Rallysport 1950-1967 geschreven door Dries. Velen kende dit boekje niet en wilde meer weten hierover. Er staan vele leuke anekdotes en foto’s uit die jaren. Zeer voldaan en met nog meer mooie oude verhalen onderweg zijn we naar huis gegaan. Wat een bijzondere dag:

Bedankt Dries!!!

Jos Jurriëns

Klik hier om enkele passages uit dit leuke boekje te lezen.

Winnaars Sportklasse: Giel en Arjan van der Palen

Winnaars Tourklasse: Helga en Frank Louwers

Klik hier voor de volledige uitslag