Eén van die monumentale rally’s op de Nederlandse kalender is de SLS Classic. Zoals iedereen weet een langeafstandsrally met een imposante historie, begonnen in 1952 als 24-uurs rally van Scheveningen naar Luxemburg en terug. Daarmee vergeleken was de editie van 2025 een makkie: van Luxemburg naar Scheveningen in vier ‘relaxte’ dagen. Dat dit toch geen vakantietrip is zal wel blijken uit dit verslag. Ontspanning door inspanning, dat dekt de lading beter.
Bijna 160 equipes staan er aan de start dit jaar en daarmee was de startlijst vol ingetekend. In de expertklasse hebben zich 33 teams ingeschreven en de meeste topteams zijn aanwezig. De sportklasse is met 86 teams uitzonderlijk sterk bezet, maar ook 50 teams in de tourklasse is om trots op te zijn. Zo’n mooi startveld, dat geeft wel aan hoe sterk de reputatie van de SLS is.
Op de avond voor de start op woensdag verzamelen alle equipes zich bij het bekende hotel Alvisse in Luxemburg. Als je iets later aankomt zoals wij kom je direct terecht in de sfeer die het rallyrijden mede zo leuk maakt. De parkeerplaats afgeladen vol met prachtige klassieke rally-auto’s, allemaal op en top geprepareerd. En voor de ingang van het hotel een levendige borrel waar op deze mooie zomeravond iedereen elkaar ontmoet onder het genot van een hapje en een drankje. En een lekker biertje drinken kan ook, want niemand hoeft meer te rijden: alle teams slapen in hetzelfde hotel. 
Het rijden van de SLS is heel afwisselend. We begonnen in het heuvelland van Luxemburg en de uitgestrekte leegtes van Noordoost Frankrijk. Meteen flink aan de bak qua rally, vanmorgen op 3 verschillende types 1:100.000 kaarten, allemaal tot 1:50.000 opgeblazen. Relatief weinig details dus op de kaart. Pijlen-punten kortste route, kompasrozen met kleurbeperking (waar je wegen van een bepaalde kleur niet of zo min mogelijk mag rijden) en een regelmatigheidsproef. Voor ons als eerstejaars expert en ook nog eens gelegenheidsteam niet makkelijk. Direct na de RP een omrijroute waardoor je nogmaals door de finish van de RP moest rijden. Blokkeert zo’n finishpunt op de weg de route nu wel of niet (als het punt niet aan de beurt is)? Wij kozen ervoor om nogmaals de finish RP te rijden en dat bleek correct. Hoorde ’s avonds hier en daar wel wat discussie hierover. De eerste dag eindigt waar hij begon in Luxemburg.
De tweede etappe gaat door prachtige Ardennenlandschappen om te finishen in Maastricht. Ook vandaag weer verschillende kaarten en zelfs een tot 1:100.000 opgeblazen 1:200.000 Michelinkaart. Onderweg naar Maastricht krijgen de experts ook nog een avondetappe met regularity en lastige kaartleesconstructies voor de kiezen. Net voor middernacht kwamen we dorstig aan in het hotel. Het was overduidelijk geen carnaval in Mestreech want bij de eerste bestelling riep de barman al ‘laatste ronde!’. Die ronde duurde nog ruim een half uur, maar ik denk dat hier en daar een deelnemer was die er nog wel eentje gelust had. Dan maar even in de parkeergarage kijken waar de Daf van Polly Moes een nieuwe koppakking kreeg. Om een lang verhaal kort te maken: na een nacht van hand-en-spandiensten verlenen en de voorraden en gereedschappen van mijn auto plunderen lag ik om vijf uur ’s ochtends in bed. Rally rijden is oorlog, maar als je maatje vierde staat en jij kansloos bent dan help je toch?
De derde etappe voerde naar Eindhoven. Met verrassend open ogen tuin ik in de ene na de andere val. Of speelt de vermoeidheid toch wat op? Laten we het daar maar op houden…Het laatste stuk rijden we op voor Nederlandse begrippen vertrouwde stafkaarten. De grote variëteit aan kaarten is wel echt een SLS kenmerk, maar met al die verschillende legenda’s, detailniveau’s en schalen is het wel goed opletten geblazen.
Op de laatste dag staan Theo van Erkel en Bas de Rijk best comfortabel aan de leiding met een voorsprong van twee bordjes. Bas leek dus af te stevenen op de dubbelslag Tulp-SLS. Maar dat was buiten Jacqueline Zuidewijk en Jürgen Donders gerekend. Na een voor hen ongetwijfeld bloedstollende maar foutloze finaledag bleken ze de achterstand te hebben ingelopen en wonnen ze welverdiend de 61ste SLS Classic op de boulevard van Scheveningen. Fantastisch gedaan! De finish op de boulevard is zowieso iets speciaals. Gewoon tussen het publiek rij je de hele boulevard af en na de finishboog worden alle bolides voor het Kurhaus geparkeerd. Heel sfeervol en prachtig dat dat nog kan in Nederland! Met een borrel en walking dinner bij La Galleria wordt de SLS 2025 afgesloten.
Ons SLS klassement is niet om over naar huis te schrijven, laten we het erop houden dat ik thuis een lijvig document geschreven heb met een analyse van de gemaakte fouten…volgende keer beter!
Het SLS team zet een prachtig evenement neer. Organisatorisch klopt alles en het concept van ‘met z’n allen in één hotel’ is heel aantrekkelijk. De drie uitzetters zijn van hoog niveau, dat merk je natuurlijk aan de prachtige routes, leuke constructies en goed gevonden weggetjes, maar ook aan het bijzonder lage aantal neutralisaties. Noord-Frankrijk, de Ardennen en Belgisch Limburg en de Kempen zijn heel geschikte rallygebieden met verrassend veel mogelijkheden om ook onverhard te rijden. Best lange dagen gecombineerd met een (in ieder geval in de expertklasse) scherp tijdschema, veel verschillend kaartmateriaal en een waaier aan routeopdrachten maken van de SLS geen toertochtje. Persoonlijk vind ik dat geweldig, want het rijden en het rallyspelletje daar komen we natuurlijk voor. Als alles daaromheen ook nog eens prima georganiseerd is dan heb ik echt een topweek.
Verder had ik het idee dat de app en de achterliggende rekenkamer heel goed werkte. Bij het wegrijden ’s ochtends en na de lunch kreeg je steevast de letter ‘A’ als bewijs dat alles goed ingesteld was en werkte. Heel fijn. En door de geautomatiseerde rekenkamer kon je enorm snel op schermen of de app de voorlopige uitslagen bekijken. Soms confronterend als je te veel fouten maakte en het idee had dat het best lekker ging, maar toch ook wel fijn om direct te weten waar je aan toe bent. Met al deze moderniteit ontbraken de marshalls gelukkig niet! Misschien minder teams dan voorheen, maar het is altijd leuk om even een kort praatje te maken en misschien zelfs een fris snoepje te krijgen onderweg.
De SLS heeft haar reputatie dit jaar weer meer dan waargemaakt. Organisatie, uitzetters, marshalls en alle andere betrokkenen bedankt! Tot volgend jaar!
Tekst en navigator: Emile de Boer
Driver: Gert Veldhuis
Dit artikel verscheen eerder in het DHRC Rallymagazine 2025-3
