Na de zomervakantie is de eerste rally die op de agenda staat de roemruchte Woeste Noord Wester. Op 13 september mogen we ons weer richting het Noord-Hollandse verplaatsen voor de hersenbrekers van Sjaak Cornelissen en zijn team. In het pittoreske Spaarndam begint de spanning zich rustig op te bouwen. Wout (Jr) en Ruut (Sr.) beginnen zich rustig voor te bereiden. Het reglement wordt uitgeplozen en de oude routes en uitleggen worden nader bekeken. De Valletjes, de omrij-constructies en de valletjes in de omrij-constructies worden bekeken. Naar mate de dag nadert komen er wat wijziging in de plannen. De vaste rally auto’s moeten om technische betrouwbaarheids redenen plaats maken voor moderner spul. De Peugeot 204 ‘Liesje’ en Citroen Visa worden ingewisseld voor een Peugeot 306 Cabrio en een Peugeot 107.
Vanaf 11:20 zien we dat het al erg druk is op de het parkeerterrein van Robacher-Watermolen in Hauwert en Sjaak loopt ontspannen rond op het parkeerterrein. Wat een mooie locatie is dit. Na de koffie en appelgebak installeren we ons even in de auto. Al het noodzakelijke binnen handbereik en het routeboek kan opgehaald worden. Deze krijg je alleen met je controle formulieren dus ik mag een sprintje trekken naar de auto om deze op te halen. Maar met een verhoogde hartslag kunnen we beginnen.
We rijden richting Opperdoes over de parallel weg van de N240. Terwijl ik me focus op de aansluitingen van de parallelweg mis ik de onderbreking van de parallelweg op de kaart bij de wegnaam ‘N240’. De 2de letter [G] blijkt al fout te zijn. 
De aanpassing van de aansluiting bij Opperdoes wordt wel gezien om vervolgens in totale verwarring Opperdoes in te rijden op zoek naar een locatie waar we schuin de zijweg in kunnen slaan. Na even zoeken maken we het keerlusje op het industrie terrein en zeer tevreden rijden we, niet wetende dat we op het industrieterrein toch weer een verlegde weg rijden, vol goede moed door. We rijden lekker door. Knikje in de weg gevonden, niet trappen in de zeer aanlokkelijk geplaatste letter Q onder het viaduct bij afvalzorg, maar bovenlangs en daarna nog de verlegde aansluiting ophalen met een pad door de landerijen. Tegen beter weten in, groeit het zelf vertrouwen.
Op de volgende kaart moeten we het dak dicht doen. Het begint zachtjes te regenen. Ook hier zien we het huis op de weg en de verlegde brug. De omrij-constructie is complex, maar het gaat lekker en bij de letter M met instructie [HK-DMP8] gaan we tevreden richting de volgende kaart. Als je goed had gereden had je alleen de letters I en A. Achteraf blijkt dat het ons gelukt is om meerdere van de 5 foutletters te scoren.
Onderweg treffen we de Camel Trophy Mini met Renk en Tom die deze mini aan het inrijden zijn voor de nieuwe eigenaar uit Duitsland. Geen tijd om bij te kletsen want er ligt een mooie route door de polder voor ons langs het water en een mooie molen richting de Special. We constateren dat de afstand tussen 2 wegen niet klopt. We doen de reconstructie. Pakken de letter U met [HK]. Het bleek echter dat de andere weg verlegd was. We missen de scherprijder en komen bij de start van de Special. We zijn de eerste en liggen een kwartier voor op schema. Zijn wij nu zo goed of is de rest …. . Er bekruipt ons wel een gevoel dat we mogelijk iets anders hadden moeten doen.
De Special bestaat uit het T-systeem kortste route. Waarbij de bovenbalk van de T niet in 1 keer mag worden gereden. Nadat we nog even hebben moeten wachten tot de laatste afzettingen verwijderd waren gaan we vol enthousiasme aan de slag. We houden ons aan de instructie en doen het uiteindelijk anders dan de bedoeling is. Wij klokken exact 20 minuten op basis van de bijbehorende afstand. We kunnen achteraf constateren dat een tripmeter app voor dit soort onderdelen niet nauwkeurig genoeg is. #apparatuurdeschuldgeven i.p.v. #zelfrefelectie.
We vervolgen de route en worden in de mooie Hensbroekpolder er weer een paar keer ingeluisd. Vlak bij Schermerhorn zijn we scherp genoeg om de verlegde weg te vinden. We rijden 2 keer de juiste route (dat bleek ook in de uitleg) maar het lukt ons om op deze goede route 2 bordjes over het hoofd te zien. Door naar de Beemsterpolder.
De eerste verlegde weg vinden we en we maken de reconstructie. Via de routebeschrijving op kaart maken we het lusje bij de molen en schrijven 2 x de letter K.
Dwars op de kaart loopt de N244. Door de duidelijke bermlijnen (en de onderbreking in ‘De Rijp’ en bij de verwijzing naar [Purmerend-Noord]. Na enig wikken en wegen gaan we uiterst voldaan door “De Rijp” heen. Best trotst dat we deze gevonden hebben. Wat niet opvalt is de veel lichtere viaduct tekens. Lang verhaal kort. Lekker gereden op een foute route. Het is tijd voor de late lunch of vroeg diner bij Kavel II wat picobello verzorgd was.
Tijdens de lunch komen we er achter dat andere deelnemers bepaalde zaken scherper hebben gezien dan wij. Ondertussen praten we gezellig bij en zijn we aangenaam verrast dat René Verschoor en René Roelofs, officials van Le Citron Presse, naar de lunch zijn gekomen om ons aan te moedigen.
Na deze goede lunch en met een iets beschadigd Rally-ego gaan we verder. De scherpte is even weg. De eerste verlegde weg missen we. Via de Oostdijk in Purmerend (even beneden langs de dijk) rijden we richting Kwadijk, waar we niet in mogen. Omrij-constructie maken via de mooie Oostdijk en komen we vanaf het Noorden in plaats van het westen Kwadijk binnen. Het ophalen van de route door Purmerend zien we over het hoofd en dus rijden we richting de Special. Een Bol-pijl, gedeeltelijk met afstanden, zeer kort op elkaar, die ons over diverse terreinen van bedrijven en bijna door een wasstraat sturen. We rijden een paar keer terug naar een vorig punt om opnieuw te nullen om zeker te weten dat we de juiste inrit pakken. We zien andere team ook stoeien, maar het is uiteindelijk goed te doen.
De volgende opdracht is een grens benadering. Het knikje in de weg zien we goed. We houden ons netjes aan de 30km/h en zien de verlegde Oosterweg zodat we in Warder de route moeten ophalen door de grens te rijden. In de volgende opgave zien we op Pijlen, kortste route een verkeersbord Verboden in te rijden in Schardam over het hoofd. We rijden door naar Beets, maar we zien kaart teken van een beweegbare brug die we niet als zodanig herkennen. We rijden 2 x heen en weer, zien ondertussen geen andere tegenstanders, maar genieten met volle teugen van de weg naar Beets. Vriendelijk houden we onze snelheid 3 keer in bij de wandelaar. Want als we in de toekomst rally’s willen blijven rijden moeten we geen klachten krijgen. We rijden alsnog door het kaartteken en treffen vlak daarna iemand met een zeer tevreden glimlach op zijn gezicht. Het is Sjaak. We moeten een route constructie maken omdat de pijl over het water gaat waar geen brug is. In de route constructie komen we de letter F [HK] tegen en maken de 2de reconstructie. Zeer tevreden met ons zelf constateren wij weer een verlegde weg en rijden via de letter V naar de keerlus en pakken we daar het onverharde pad. We zijn het er over eens. Sjaak heeft echt lef om ons hierover te sturen. De teleurstelling is groot dat deze weg niet beloond wordt met een letter. Achteraf begrijpen we waarom. Ik heb op de verkeerde plek genuld. De letter V en de onverharde weg waren allebei fout
De laatste kaart dient zich aan, de zon staat aan de horizon. De scherpte is er af, maar we moeten door. We moeten nog even door de Blindelijn en pijlen kortste route met barricade. Op de dijk staan er een stuk of 6 deelnemers. We denken dat we moeten stempelen. Ze staan allemaal de route in te tekenen. De blinde lijn gaat best aardig. We missen alleen het valletje vóór het begin van de blindelijn waar we even de dijk af moeten. Bij Pijl 4 even scherp zijn. We kunnen nog net een lusje maken en pakken de letter K mee. Een aantal deelnemers hebben hem niet gezien omdat ze tegen de zon in moesten kijken. Ondertussen roept de stal. Het einde is inzicht, we hebben dorst en maken de route af. We verzamelen op de laatste 4 kilometer nog 3 fouten. Bij DWNW moet je tot de laatste controle scherp blijven.
Na de finish gaan we naar de café de Ridder in Berkhout. Café de Ridder is in het bezit van een echte, professionele overdekte Kolfbaan. Ja, je schrijft het met een K. De trotse Wesfries Giel legt ons uit dan deze sport is ontstaan in de middeleeuwen en kolfsport kende haar hoogte punt eind 19de eeuw toen er in Amsterdam alleen al 200 overdekte banen waren. Na dit intermezzo wordt de uitleg rond gedeeld en wordt de resultaten vergeleken. We komen tot de conclusie dat ook hier het olympisch gedachtegoed geldt: Meedoen is belangrijker dan winnen. Ondertussen valt in deze grote groep deelnemers uit Noord Holland de Brabantse tongval van Wil en Gerriane op. Zij komen speciaal voor De Woeste Noord Wester een weekendje naar Noord Holland. Zijn er dan geen leuke rally’s in Brabant? Zeker wel, maar De Woeste Noord Wester is het 100% procent waard om de reis vanuit (het donkere) Brabant te ondernemen.
Tijdens de prijsuitreiking worden 9 equipes in het zonnetje gezet. Geconfronteerd met de uitleg bleken ze niet foutloos te zijn geweest. Echter wanneer je minder fouten maakt dan je tegenstander dan win je. Dus tot de grote verrassing van een aantal equipes waren zij toch in de prijzen gevallen. Onder luid applaus worden de top 3 in de Tour-, Sport- en Master- klasse gehuldigd.
We kijken terug op een zeer leuke, mooie en altijd lastige DWNW. We hebben genoten van de routes, valletjes, goede catering, organisatie en overige deelnemers. Tevreden na een dagje rallysport gaan we naar huis. De glimlach op het gezicht van junior is groter dan die van senior. Volgend jaar revanche!
Equipe nr: 04 – Ruut van Schie & Raymond van der Meij
