Write a comment
Wie had dat gedacht?
Inmiddels zijn we een kleine week verder. Mijn bestuurder Erno Reuvekamp en ik – Miranda Reuvekamp - kijken nog steeds verguld naar onze mooie trofeeën! Op 25 augustus jl. zijn we de winnaars geworden in de Tourklasse van de Happy Midsummer Drive 2019! Wie had dat gedacht? Wij zeker niet.
De dag begon goed. Ruim op tijd vetrokken we richting Kesteren. Ik heb inmiddels geleerd dat als ik tijdens het rallyrijden graag “Zen” in de auto wil hebben, we ook op tijd moeten vertrekken. Want Erno heeft er een hekel aan als we op het laatste nippertje arriveren. De thuisbasis van de Happy Midsummer Drive was dit jaar Molen de Zwaluw in Kesteren. Een prachtige nieuwe locatie in het hartje van de Betuwe. Alles was prima geregeld, zoals we dat van de Happy Drives inmiddels ook gewend zijn. Rallyschildjes op de auto, kopje koffie met wat lekkers en toen konden we starten.
Foto 1: Molen de Zwaluw in Kesteren was dit jaar de thuisbasis voor de Happy Midsummer Drive
Het eerste traject was “Pijlen kortste route”. Goed te doen, zonder rare fratsen. Prima om er in te komen. De zon stond al hoog aan de hemel. We reden dan ook lekker “open”, wat er alleen al voor zorgt dat de dag een feestje wordt. Via mooie weggetjes door Opheusden, Randwijk en Indoormik voerde de route ons richting Heteren. Ruim op tijd arriveerden we bij de TC2. Foutloos, naar later bleek.
Het tweede traject was “Punten pijlen kortste route”. Ook dit was niet echt lastig. Al weten we van eerdere edities dat schijn soms kan bedriegen. Zeker bij de Happy Drives. Via Driel, Elst, Valburg, Andelst, Hien, Dodewaard en Eldik ging het weer terug richting Kesteren voor de lunch. Met daarin een prachtig stuk langs Natuurreservaat Rijntakken en langs de Waal. Op de dijk blijft het goed opletten. Met alle d’rop en d’rafjes. Hier dus helaas vlak voor de finish de letter S gemist…
Foto 2: De oplettende navigator haalt hier onderaan de dijk de S op…
De lunch was prima verzorgd door Molen de Zwaluw. Alles was even lekker. Al blijf je je er altijd wel over verbazen dat veel horecagelegenheden de grootste moeite hebben met de rallykroket-aanvoerlijn. Iedere keer als de dame - met zo’n 8 kroketten - uit de keuken kwam, ontstond er een ware run. Waarbij de meeste deelnemers telkens opnieuw achter het rallykroket-net visten. We hebben ons kostelijk geamuseerd.
Na de lunch startten we de middagetappe met “Grensbenadering”. Direct bij Ochten was het al goed opletten. Rechtsaf de dijk op was een horecagelegenheid. Het was er een komen en gaan van auto’s. De uitzetter had hier nog wel een K aan een lantarenpaal gehangen. En zelfs de oproller heeft deze later gemist…
Foto 3: Hier niet het dijkje d’rop en d’raf…
Ook nu weer veel dijkjes waar het goed opletten is. Zo moet je controle O onderaan de dijk na IJzendoorn niet hebben en controle Z juist wel!
Foto 4: Maar hier juist wel!
Qua tijd zit de route straffer in elkaar dan ’s ochtends. We arriveren te laat bij de TC5. Niet goed voor de “Zen”… Via “Punten kortste route” vervolgen we de route richting Kerk Avezaath, Bergakker en Kapel Avezaath. Daar missen we de helaas de tweede W. Da’s jammer, want daardoor rijden we ook maar één rondje om het prachtige witte kapelletje.
Foto 5: Twee rondjes om de Agatha Capel, goed voor 2x controle W
Via Wadenoijen, Geldermalsen, Buren, Zoelmond, Ravenswaaij, Rijswijk en Maurik rijden we nu richting de Neder-Rijn. Ook hier volgt weer een mooi stuk langs het water. Vlak voor punt 20 zit nog een leuke instinker. Er is een stukje weg gemanipuleerd, waardoor de oplettende equipe hier controle R kan noteren. Ook vlak voor Rhenen is het nog even goed opletten. Na wat heen en weer rijden vinden we daar uiteindelijk controle K. Maar dat dan ook bij ons de warmte begint toe te slaan blijkt wel uit het feit dat we gewoonweg ‘vergeten’ de ingetekende lus naar punt 26 te rijden. Dat kost ons stempel Z. Met niet helemaal het goede gevoel rijden we naar de finish en leveren onze controlekaart in.
“Nou ja, we zullen wel 5e zijn geworden”, zeggen we nog tegen elkaar, als de prijsuitreiking begint. “Net geen beker…”. We zijn dus stomverbaasd als Joan het verlossende woord spreekt. “En de winnaars van de Tourklasse 2019 zijn… Erno en Miranda Reuvekamp!”
Wow! De glazen trofeeën zijn echt mooi! Zeker vergeleken bij de plastic bekers die we tot nu toe hebben gewonnen. We pronken hier later dus ook nog even mee op de parkeerplaats, op onze mooie CAAB! En ze hebben inmiddels een ere¬¬¬¬¬¬plaats gekregen in ons toilet annex prijzenkast!
Foto 6: Deze mogen gezien worden!
Bedankt voor een superleuke dag, de mooie route en de goede organisatie. Graag tot volgend jaar. Jawel, dan doen we mee in de Sportklasse…
Erno en Miranda Reuvekamp
Equipe 102
