Een mooie dag
Wat krijg je als je een goed doel, mooi weer, prachtige bolides, de Havixhorst, Martin Roosenboom, Frans Diepeveen en Jan de Beus in een shaker doet en voorzichtig schudt???
Juist………. Een lekkere, prima verzorgde rally dag!
Het is ergens best bijzonder dat een goede doelen rally na 4 jaar al zo populair is dat deze in december al uitverkocht is met 144 equipes! Ook is het bijzonder dat deze rally – zonder vervelende veilingen tijdens het afsluitende dinerbuffet – maar liefst 60.000 EUR opbrengt. En tot slot is het bijzonder dat ook de echte wedstrijdrijders meedoen in een rally waarvan de moeilijkheidsgraad niet het hoogst is.
Daar zitten meerdere redenen achter.
De rally wordt – heel slim – goed geplaatst in de tijd. Voorjaar en een week of 4 voor de grote Tulpenrallye. Daarbij wordt ook nog het reglement van ‘de Tulp’ gehanteerd. We doen dus net alsof het de grote generale voor de Tulp is. Dat werkt kennelijk. Verder hebben de ‘3 mannen’ zo een groot netwerk in het rally wereldje dat dit als de spreekwoordelijke magneet werkt.
Wat ook heel handig is dat de rally op vrijdag is. Niemand kan negatief reageren als er geroepen wordt: ‘ga je nu al weer rallyrijden’ en het antwoord luidt: ‘ja maar het is voor het inzamelen van geld voor onderzoek tegen Alzheimer’. Want dan wordt het stil en neemt plaatsvervangende rode schaamte het gezicht van de vrager over.
Kortom: de Alzheimer rally hoort er gewoon bij. Ik vind trouwens sowieso dat iedere rallyrijder ieder jaar minimaal 2 ‘goede doelen rally’s’ moet toevoegen aan zijn lijstje maar dat even terzijde…
Dan de rally zelf
144 equipes is best een berg. Toch hebben we tijdens de hele rally nooit het gevoel gehad dat dit aantal in de weg zat. Goed geregeld dus. Martin is volgens mij de bedenker van alle ellende die wij over ons heen krijgen. Daarbij moet hij een moeilijk compromis sluiten. De ervaring leert dat dit type rally’s ook veel nieuwe deelnemers trekken, die de dag hun eerste rally ooit rijden. Het mag niet te moeilijk zijn. Dat is voor de meer ervaren rijders best lastig om de concentratie vast te houden, want je weet uit welk hout Martin is gesneden….. Er zullen enkele – niet te veel – gemene trucs inzitten.
Dus er wordt door de ervaren teams toch wat argwanend gereden…..
De hele dag bestaat gewoontegetrouw uit 2 delen. In de ochtend waren de grootste valkuilen ingetekende fietsjes en bruggetjes op de voor de hand liggende kortste route en een niet te rijden pijl (niet ophalen want in de Tulp blokkeert zo een pijl!). Verder moeten we bij Martin bij een grensbenadering altijd bedacht zijn op kleine ingetekende rotondes die als keerlusje kunnen dienen en prompt waren gebruikt.
De mooiste was wel tot het eind bewaard: Na de afsluitende stempel een tankstation en dan op het oog een ‘neutrale’ lange pijl naar de finish. De voet had een klein haakje. Even heb je het gevoel dat je iets ziet dat niemand zal zien….. Toch nog een klein ommetje. Bijna euforisch zie je dan RC F hangen. Yes, gevonden! Om vervolgens bij de finish een breed glimmende Martin tegen te komen: had je de F? Ja? Mooi! Want die is fout… De weg was iets verlegd… Volgens mij hadden alle ervaren equipes dit zo een beetje fout. Heel sportief heeft Martin even later de val wel ‘geneutraliseerd’ omdat de niets vermoedende rijders die de val helemaal gemist hadden niet gestraft werden met een foutletter. Jammer want dit was een hele mooie….
Maar liefst 14 equipes stonden zo op ‘0’ in de sportklasse en dat waren er aan het eind van de dag nog 5 die de maagdelijke ‘0’ hadden vastgehouden. Totaal waren er aan het eind van de dag 14 equipes van de 77 sportklassers die slechts 1 controle hadden gemist. Volgend jaar een expertklasse neerzetten, heren???
Voor het gevoel was de middag wat meer gericht op het overbruggen van wat grotere afstanden in wat vlakker ruimer gebied. Maar eerlijk gezegd krijg je als navigator niet altijd veel mee van de omgeving…. Ook leek de middag wat makkelijker dan de morgen maar schijn bedriegt. Zeker als het makkelijker lijkt wordt het extra oppassen geblazen… Een paar mooie vallen passeerden de revue. Een prachtig oud weggetje achter de boerenschuur terwijl er al iets kleins voor de boerderij langsliep. Een stuk of twee verlegde wegsituaties en een mooie herconstructie waarbij het (Tulp) reglement over de VOORgenomen route goed ter harte moest worden genomen want anders ging het mis…
Ons Waterloo vonden we uiteindelijk in het niet opmerkingen van een kortere route – mooi verstopt onder en dikke rode doorgaande weg en de rasterlijnen – waardoor wij met 1 gemiste RC uiteindelijk 8ste werden.
En traditiegetrouw stopt een goede doelen rally op tijd waardoor er lekker geborreld kon worden in een mooie voorjaarszon op een toplocatie. Alle ‘pre wars’ – ook een voordeel van een goede doelen rally: veel bijzondere auto’s! - mogen op het gras voor de Havixhorst staan wat de feestvreugde van iedere autoliefhebber verhoogd.
Met 60.000 EUR op zak – althans zo voelde het – gingen wij zeer tevreden naar huis. Mooie dag, dank alle vrijwilligers! En – zeker als er een expert klasse wordt geïntroduceerd – zijn wij er volgend jaar weer bij.
Peter Jan Smit
