Write a comment
Na een zeer spannende strijd kwam de beslissing pas op de laatste dag en finisht de equipe Rinus Sinke - Bart den Hartog nipt voor de runner up Albert Boekel - Joep Wanders met een verschil van slechts 42 punten. Rinus en Bart wonnen de Tulpenrallye eerder in 2009 en in 2012. Zullen zij in 2018 ook weer gaan winnen? In de sportklasse ging de overwinning naar Paul Ruys - Robert Mous. De Tourklasse werd gewonnen door Peter en Diederik Struijk, terwijl de minste strafpunten in de Vintage werden behaald door de equipe Marcel en Alfons Geurts. Alle winnaars van harte proficiat.
Korte verslagen door Fred Hak
Onder een stralende zon zijn vandaag de 230 equipes van start gegaan voor de 62e editie van de Tulpenrallye. Vandaag is het een dag van het prachtig gelegen Saint Vincent in Italie, met prachtige ber2015_start1gen en dito passen naar het ook schitterend gelegen Franse, Evian-les-BIans. Zelfs wordt er nog een klein gedeelte door de sneeuw gereden. Helaas pech voor equipe 234, welke met een kapotte koppeling tot (helaas) de eerste uitvallers zijn benoemd. Maar het herstel is gaande zodat men verwacht toch de finish vanavond te halen.
Dag 1: Om erin te komen…
Een dagje om erin te komen, hadden de uitzetters beloofd. Bedoelden ze om te wennen aan de schitterende omgeving? Dan is dat prima gelukt. We hebben wel vaker prachtige vergezichten gezien tijdens de Tulpenrallye, maar die van vandaag waren van uitzonderlijke kwaliteit. Het was natuurlijk ook wel heel mooi weer. En wat een fantastische rallyweggetjes hadden Jan en Erwin Berkhof gevonden! Zowel in Italie, Zwitserland als Frankrijk. En hoeveel hairpins heb je geteld? Of was de routeconstructie bedoeld om erin te komen? Voor sommigen viel dat nog mee, maar ik heb ook al een aantal mensen horen spreken van een slagveld. Dat belooft wat voor de komende dagen. Hoe dan ook, een klassement zal er op deze manier wel komen. Met pijlen die net óm het hoekje beginnen, een weggepoetst weggetje tijdens het nemen van een flinke set hairpins, een weg in de grensbenadering die verborgen ligt onder een kaarttekst, een regularity met twee snelheidstabellen. Goed gevonden allemaal! Of was de gemiddelde snelheid zo laag dat de bestuurders het rustig aan konden doen? Nou nee, er moest stevig doorgetrapt worden om tijdig bij de TC’s te zijn. Volgens mij zijn er al flink wat tijdstrafpunten uitgedeeld. Kortom, wie nu nog niet gewend is aan de ingredienten van deze Tulp, heeft nog zes dagen. Om nog meer te genieten van zon, bergen, dalen, stuurweggetjes, uitzichten en alles eromheen. Morgen naar Besançon. Ben benieuwd naar de moeilijkheidsgraad!
Dag 2: Absolute beginners
Gelukkig kent de Tulpenrallye elk jaar nieuwe aanwas. Neem de afvaardiging van de familie van Winden, René en Monique van Winden met een Mercedes 350 SL en Hans van Winden en Margriet Scholten met een Opel Manta. “Ontzettend lastig maar wel verslavend,” roepen ze alle vier. “Zo’n dag als vandaag was best vermoeiend, maar wat een euforie als je dan een goede constructie vindt.” Margriet vertelt: “Ik heb best vaak de goede route gevonden, maar ga dan twijfelen als je anderen van een andere kant ziet komen. Eigenlijk moet je daar niet op letten en gewoon je eigen rally rijden, leer ik nu.” Monique: “Onze tripmaster heeft kuren, de ene keer geeft hij de exacte afstand aan, dan scheelt het zomaar weer tien procent. Dat kost zo verschrikkelijk veel tijd! Ik probeer dan maar bochten, kerkjes en waterovergangen aan te geven.” Voornaamste is, dat ze elke avond weer vrolijk binnenkomen. Want ze genieten net zo veel van de ambiance en gezelligheid ’s avonds aan het diner met de andere deelnemers, als van de routes overdag. “We moeten alleen nog een keer terug,” zegt Hans. Hoezo, toch nog een controle gemist? “Nee, maar dan kunnen we allebei optimaal van het uitzicht genieten. Want tijdens zo’n Tulpenrallye ben je veel te druk met andere dingen bezig!”
Dag 3: At your service…..
De bedoeling was om vandaag wat interviewtjes te doen met de serviceploegen. Maar die hebben het veel te druk! Neemt niet weg dat daar best wat over te vertellen valt. Ik weet bijvoorbeeld dat ze van de vroege ochtend tot de late avond bezig zijn. Steekassen vervangen, remleidingen vernieuwen, spanningsregelaars doormeten, dynamo’s repareren – het zijn zomaar een paar voorbeelden van hun activiteiten. En denk maar niet dat ze pas na de start van de Tulpenrallye ingeschakeld worden. Nee, op de zondag voor aanvang van de welkomstparty moeten ze al volle bak aan de bak. Want in die oude auto’s kan van alles stuk gaan, en soms heeft het regulier onderhoud ook wel een lichte achterstand… Kortom, zonder aanwezigheid van de serviceteams van Bas, Job en Paul (en rest van het team) zou er een substantieel aantal deelnemers minder in Noordwijk aankomen. Sta daar maar eens bij stil, als je stilstaat met een technisch probleem! Ook at your service: alle marshalls onderweg.Hoe lang denk je dat die in touw zijn? Het duurt alleen al zo’n vier uur voordat alle deelnemers hun controlepost gepasseerd zijn. Maar ze moeten zorgen dat ze ruim voor de eerste langs komt al klaar staan en hun spullen ingericht hebben. Dan moeten ze nog een half uur wachten na de ideale passeertijd van de laatste, want die zou zomaar wat tijdstraf aan zijn of haar broek kunnen hebben. Gelukkig is het mooi weer. Maar een toefje zonnebrand zullen ze best kunnen gebruiken. Dan hebben we nog de voorrijders, de oprollers, de rekenkamer, en noem maar op. Wat ik maar zeggen wil: zo’n hele Tulpenrallye zonder al die mensen op de achtergrond zou helemaal niet mogelijk zijn. Daarom een driewerf hoera voor al die vrijwilligers!
Ongeluk voor deelnemer equipe 147
Vanmorgen is Equipe 147, Kees Zuidhoek en Lorenz van der Plaats betrokken geraakt bij een eenzijdig ongeluk. En met hun auto zo’n 25 meter diep van de weg gegleden. Zij zijn door omstanders geholpen, en zijn ter observatie naar het ziekenhuis vervoerd. Ze zijn goed aanspreekbaar en zo als het zich laat aanzien zijn zij er met lichte verwondingen vanaf gekomen. Het ongeluk gebeurde in de een-na-laatste etappe van de autorally, vlakbij het dorpje Kautenbach. De twee raakten in een bocht in een slip en konden niet meer voorkomen dat ze naar beneden stortten.
Dag 5: We zijn er bijna…
“Ik heb je blog gemist, gisteren,” hoorde ik vandaag regelmatig. Klopt, wij zaten in een avondetappe en daar had ik het druk genoeg mee. We gingen er doorheen als een mes door de boter, totdat een Luxemburgse local zijn auto dwars over de weg had geplaatst. Geen nood, dan rijden we wel om, dachten we. Maar dat ging niet meer, want zijn kompaan plaatste zijn 4×4 pal achter ons zodat we geen kant meer op konden. Gegijzeld, zeg maar. Uiteindelijk wisten we te ontsnapten en zijn toen rechtstreeks naar de volgende TC gereden. Vijf controles gemist! Jammer, maar it’s all in the game. Vandaag met goede moed op naar Vaals en de door onze vrienden van de SLS aangeboden bitterballen. Mistig in Luxemburg, zonnig in Vaals. Zo hoort het! Mooie route, met toch nog een aantal hairpins (om het af te leren) en de afwisseling van lange rechte stukken met listige constructie-uitdagingen. Ben je net in slaap gesust, moet je weer heel alert zijn op een achterommetje, een oude wegsituatie of een driehoekje. Ik houd daar wel van. Morgen nog een dagje richting Noordwijk. Het wordt anders dan voorgaande jaren, heeft de organisatie aangekondigd. Geef mij nog maar een paar pittige kaartleestrajecten op onze nationale stafkaarten! En een zonovergoten aankomst in Noordwijk. Geniet van de laatste etappe, allemaal, en vooral van de glorieuze aankomst bij Huis Ter Duin. Want uitrijden is winnen!
Dag 6: Het zit er weer op.
Dat was hem dan, de 62e Tulpenrallye. Een absolute uitdaging voor mens en machine. De meeste auto’s hebben de finish weer gehaald. De bestuurders hebben spierpijn in al hun ledematen en de navigatoren moeten hun hersens weer op orde zien te krijgen. Maar wat was het leuk! Ongelofelijk mooie routes, uitdagende kaartleesconstructies, een uiterst verrassende (en niet voor iedereen even geslaagde) slotdag, meestal lekker weer en gezellige barpraat ’s avonds. Dat nemen ze ons niet meer af! Nog even twee dingen rechtzetten: In mijn blog over Dag 2 (Absolute beginners) heb ik het gehad over twee equipes van de familie van Winden. In werkelijkheid stonden ze met drie auto’s aan de start, want ook Frans van Winden en Thea van der Ende reden mee, in een schitterende Rolls Royce Silver Cloud. In de familiestrijd eindigden zij op een keurige derde plaats. En ten tweede: Tot mijn verbazing stond zaterdagavond tijdens het slotdiner in Huis ter Duin ineens mijn naam bij de overige prijswinnaars. Als oudste navigator! Nu ben ik natuurlijk niet zo piep meer, al schatten mensen mij vaak wat jonger dan mijn werkelijke leeftijd. Maar op een lijstje van de organisatie stond achter mijn geboortejaar 1925 en dat hebben ze echt verkeerd ingeschat! Dan zou ik nu 90 zijn, zo zie ik er toch nog niet uit, hoop ik? Ook die prijs ging dus aan mijn neus voorbij, net als de dagprijs op vrijdag, die we misten op zeven seconden…
Dank aan de hele organisatie, de uitzetters, de controle-wegzetters, de marshalls, de serviceploegen, de controle-ophalers, de rekenkamer en de sponsors! Binnenkort een artikel in Het Automobiel, waarin ik een paar specifieke deelnemers volg, een reportage in Corsa Italia met aandacht voor de Italiaanse auto’s en een verslag op de website van Octane. Graag tot volgend jaar!
Fred Hak
