Dag drie alweer van deze wintertrial. Dat beteken dat we over de helft zijn als ik dit schrijf, nog 2 dagen te gaan.
Gisteren heeft de trial klasse de eerste avondloop gedaan. Dit was heel erg intens begrepen wij. Moeilijk, sneeuw, ijs en dan ook schadegevallen. Toen wij op bed lagen hoorden we de trial deelnemers thuis komen. Pfff wij zijn gesloopt na een dag rally rijden, dan moet je in de avond ook nog!
Gisteren hadden wij een euforie stemming, een doel bereikt, wat is dat gaaf! En bijzonder bovendien. Je kunt er van dromen, je kunt het er over hebben, maar het is zo moeilijk om een dagklassement te winnen, het is nog veel moeilijker om een hele rally te winnen. Alles moet gewoon kloppen. Misschien heb je ook gewoon geluk nodig? Soms heb je gewoon pech.
Zoals trekkers die op de weg staan, zodat je terug moet rijden, diesel in de tank in plaats van benzine, vrachtwagens op de weg, of gewoon stom andere deelnemers, of wat dacht je van te weinig vermogen in de auto om een heuvel op te komen en je als een slak naar boven gaat. Al die dingen werken mee tijdens zo’n rally. Je wordt moe, je zit de hele dag in de auto. De kont wordt stijf. De stem wordt hees, je oren doen zeer, je spieren doen pijn. Je moet de hele dag geconcentreerd zijn, of op de navigatie, want een moment van verslapping en je rijdt verkeerd of je weet niet meer waar je bent. Of als bestuurder, even niet opletten op een regularity en de bocht die je te snel in gaat blijkt een scherpe en er ligt ijs. Het is echt opletten, scherp blijven en elkaar scherp houden.
Dan zijn er nog allerlei mensen die je feliciteren, de druk bij je opvoeren dat het zo goed gaat en je moet winnen. Nou je moet niets. Je moet je kop erbij houden, scherp blijven je eigen ding doen en van niemand iets aantrekken.
Dus dat was het plan vandaag. Rustig blijven, ons best doen, geen risico’s nemen en als dat tijdstraf oplevert, dan is dat zo.
Frank Soree, concurrent, maar ook goede kennis van ons kwam vanmorgen nog even in de eend zitten voor een motivational speech. Hij heeft de rally al zo vaak gereden, hij weet hoe het gaat en dat is leuk om te zien. En precies zoals hij het zei hadden wij het plan en hebben het uitgevoerd.
De eerste regularity was op sneeuw, eindelijk een keer! En prompt zul je zien een vrachtwagen wil de auto’s voorbij vlak voor de start. Gelukkig ging hij meteen een oprit in, je zult hem maar voor je hebben. Gisteren hadden wij geluk dat wij een vrachtwagen in konden halen over een stuk gras aan de zijkant van de weg, anders hadden wij daar ook problemen gehad.
Dan staat er opeens een grote trekker voor je! Gelukkig kon ik nog stoppen en hem wuiven langs te gaan, scheelde geen tijd, dus het ging best lekker! Van andere deelnemers hoorde ik dus dat ze wel last hadden van de trekker en van vrachtwagens.
Dan de tweede regularity was niet ons ding. We begonnen heuvel op, op echt een steile beklimming, ik denk wel 20%+ Tja dan missen wij vermogen. Ja iedereen wel, maar of je nu met 25 km/h omhoog gaat of toch nog net 40-45 dat maakt wel verschil. Dus hier gingen wij gewoon tijd verliezen. Het enige wat wij konden, is als het kon zo hard mogelijk. Team 59 met de Golf diesel haalden ons heuvel op in. Maar verderop hadden wij op de kleine slingerende besneeuwde weggetjes wel de vaart, dus we kwamen weer op hun bumper. Het enige wat hun bedachten was om te kunnen doen is zo hard mogelijk gaan om ons niet in de weg te zitten. Dus samen vlogen we over de berg totdat wij weer op onze tijd zaten. Hun lieten zich weer afzakken, toen het eindelijk kon en bespaarden ons toen veel straftijd, dus heel erg fijn jongens!
De weg naar de lunch was ook ellendig. Lang bleef er een camera auto achter ons hangen terwijl ze filmden hoe wij als een slak omhoog gingen en de ene na de andere deelnemer ons inhaalde. Dit gaan wij zeker terug zien in de afleveringen verwacht ik.
Bij de lunch waren wij tevreden, test ging prima, klein foutje, maar oke, en we hebben maximaal gedaan wat wij konden bij de regularities. En zo ging het de middag ook. Het was niet foutloos, het was niet perfect, het was gewoon stabiel, rustig en kalm.
Bij het hotel stonden later op de avond nog een paar oude vrienden van mij. Sloveense vrienden die ik al jaren niet meer had gezien. Dus wat ontzettend leuk als je in Slovenie bent en even lekker bij kunt praten. De tijd vloog voorbij!
Dan het eten, dat was prima en er waren een paar leuke acts, want het is Sloveens Carnaval, best geinig!
Dan zit je in de wintertrial app te turen naar de resultaten van de dag en Joost wijst mij op de app. Ik kijk, dat kan toch niet? Wij hebben het niet zo goed gedaan vandaag, maar het staat er toch echt, he? Nog eens kijken, nog verder zoeken, tijdschema’s vinden en dan is de conclusie eigenlijk gewoon eenvoudig. Ondanks onze probleempjes vandaag hebben wij weer een dagoverwinning! We staan nog steeds derde in het klassement en dat is prima! De top 4 lijkt nog erg dicht op elkaar te zitten, daarna wordt het gat echt heel erg groot. Het kan alle kanten op gaan, sterker nog, zelfs wij kunnen nog grote problemen krijgen. Dus morgen gaan wij ons weer niet gek laten maken en gewoon ons ding doen. Eens kijken waar dat ons gaat brengen. Mijn gevoel is niet zoals gisteren. Ik ben verbaasd, maar vooral tevreden. Het was een lange dag, ik ben moe, maar we zijn nog schadevrij, doen het goed en iedereen is weer verwondert over dat kleine dappere smalle autootje. Mensen willen er zelfs in zitten om te ervaren hoe dicht wij op elkaar zitten!
Tot morgen met een hele witte Sloveense dag! Het gaat stevig sneeuwen!
Tussenstand na dag 3
