De rally bubbel loopt langzaam leeg en het leven is weer een beetje normaal aan het worden en dat is ook wel fijn.
Vannacht heb ik heerlijk in mijn eigen bed geslapen en vanmorgen merkte ik dat de adrenaline langzaam weg stroomt. Spierpijn in mijn benen, armen en vermoeidheid. Zo’n rally is een eigen wereldje op zich. Je ziet dezelfde mensen steeds om je heen. Marshall’s, deelnemers en je teamgenoot. Wij deelden naast een smalle eend waar je bijna schouder aan schouder zit, ook nog eens hotelkamers. Dus dat is best intens. Het leven gaat dan ook alleen over de rally. Over de stand, over tegenstanders, over de volgende dag en natuurlijk bespreken over hoe wij moeten rijden. Wat moet verbeteren of veranderen.
Je leeft volgens een bepaald tempo en dat is eigenlijk gewoon snel. In de 2CV hebben wij altijd tijd te kort. Want de snelheid is altijd te laag in de 2CV. Op de testen moeten we voluit gaan. Op de regularities komt vroeger of later het moment dat je voluit moet gaan en op de tussen etappes, ja ook daar moeten we vaak voluit gaan om op tijd te komen bij een TC. Dus je hebt altijd haast, moet de hele dag geconcentreerd zijn. Echt ruimte voor ontspanning is er niet. Ja even een paar minuten bij een TC, of een half uur bij de lunch. Maar ja, ik wil ook nog even een paar foto’s maken als het kan, dus dat probeer ik tussendoor te doen.
7 dagen lang ben je bezig met de rally, eigenlijk meer, want je prepareert, overlegd, belt, praat, pakt dingen in, en na de rally ben je er nog steeds mee bezig, verhalen vertellen, filmpjes opzoeken, foto’s bekijken. Facebook berichten lezen, het gaat maar door. Dus de rally is als een bubbel waarin je leeft. Een kleine wereld op zichzelf, weinig nieuws van de buitenwereld dringt door en dat wat doordringt is vaak niet interessant genoeg.
Dit jaar zat er voor mij persoonlijk nog wel een ondertoon aan, want er was wel nieuws van het thuisfront wat minder fijn was. Dat was even heftig, maar gedurende de week kwamen er betere berichten. Verder ga ik er niet op in, maar het was wel even zwaar.
De afgelopen week was fantastisch alles bij elkaar genomen. Ik kende de 2CV van Joost al wel van de vorige rally, maar toch maak ik mij elke dag weer nerveus. Hoe gaan wij het doen? Hoe liggen de wegen erbij, is het glad, hoe ga ik rijden? Meestal tijdens de eerste regularity of test gaat mijn stress de deur uit en begin ik te genieten.
Nooit gedacht dat de 2CV ook op droog wegdek zo enorm leuk zou zijn om op te rijden bij een circuit. De eerste test was op een licht besneeuwd circuit. Dat kunnen wij, dus volle bak en als ik ’s avonds de resultaten bekijk dan zie ik dat ik sneller ben geweest dan rally legende en Nederlands Kampioen Rally rijden Erwin Docter. Dat is toch wel een hoogtepunt, ook al ging hij waarschijnlijk niet volle bak. De dagen erna op droge circuits worden wij denk ik een van de favorieten van de Marshalls. We gooien en smijten met de auto, de deurklinken raken het asfalt net niet, nou ja je snapt, het helt allemaal nog al en ziet er nogal heftig uit en de tijden die wij neerzetten zijn ook nog eens behoorlijk snel tot verbazing van iedereen. Maar ook op de sneeuw en op ijs red de 2CV zich prima! Maar als je teveel pushed, zeker heuvel af dan wil de achterkant nog wel eens uitbreken. Met tegensturen, spelen met het gas en zeker niet remmen weet ik de auto toch elke keer weer uit een slip te krijgen, hoewel het een paar keer erg dicht bij kwam om rondjes te draaien, maar toch wist ik hem elke keer de juiste kant op te krijgen.
Dat is het leuke van het rijden met een auto zoals de 2CV. Je moet maximaliseren, remmen is snelheid verliezen, dus dat probeer je zo min mogelijk te doen. Ik probeer gebruik te maken van de kracht van de onafhankelijke wielophanging, de mechanische grip van de motor en versnellingsbak en speel tussen gas, koppeling en rem om hem zo snel mogelijk over de weg te krijgen. Als je te hard de bocht in gaat helpt het om even de rem te raken, de koppeling in te drukken en weer los te laten, de auto zet zich iets en je voelt de grip terug keren. Of wat ook helpt, een bocht induiken terugschakelen naar 3 of 2 en je voelt de grip, dan gaat het gaspedaal naar de bodem en de motor trekt de auto de bocht door. In haarspeldbochten is het soms gewoon zelfs plankgas, iets gas los voor de bocht, de bocht in kijken hoe die loopt en of er tegenverkeer is en dan gas erop en door stampen. Proberen om niet teveel over de banden te glijden, maar om het rollen zo fijn mogelijk te laten gaan. Kortom, je merkt, ik kan er over praten, probeer het gevoel over te brengen hoe ik achter het stuur zit en wat ik probeer te bereiken. Het is iets van een droom, dat is het sowieso om mee te mogen doen, om dan ook nog hoog te eindigen is helemaal een droom. Kan het nog beter? Ik weet het niet, misschien als de omstandigheden nog beter mee werken, de motor net wat meer vermogen heeft, tja hoe bereik je dat? Aanpassingen doen, maar dat is aan Joost en aan Eric die de auto perfect voorbereid hebben. Hoewel wij vorig jaar riepen, wij hadden maar 10 dagen. Dit jaar riep Joost, we hadden maar tien weken. Nou dan mag hij nu vast na gaan denken en over 2 maanden aan het werk gaan, dan heeft hij 10 maanden. Ik sla hem volgend jaar over heb ik al gezegd, maar wie weet gaan Joost en Eric een poging wagen. Ik zal ze aanmoedigen!
Was het gaaf? Ja absoluut, iedereen die een keer de mogelijkheid heeft om het te doen, twijfel niet, schrijf je in, want man wat is het gaaf. Een week lang volle bak er voor gaan, op circuits, in regularities, etc. Het is voor de navigator hard werken, echt navigeren, de juiste weg kiezen zodat je geen tijd verliest. Voor de bestuurder is het puur rijden, hoe breng je de auto plus de inzittenden zo veilig mogelijk over. Dat is op zich makkelijk, maar probeer eens een gemiddelde snelheid te halen van 45 km/h op sneeuw, in haarspeldbochten. Heuvel op is nog niet het probleem, maar ga eens naar beneden, rem maar eens terwijl je tijd in probeert te halen. Echt een uitdaging! Maar als het lukt en het werkt dan is het mooi.
Mooie momenten tijdens de rally waren de glimlachen van andere deelnemers als wij weer met de eend rondgingen, of de marshalls. De diepe sneeuw waar wij doorheen vlogen. De stress die ik zag op onze gezichten toen het even niet goed ging. Maar de lol die je ook autosport liefhebbers kunt geven die komen kijken en genieten van de auto’s en dan nog eens moeten lachen om die rare 2CV die mee doet.
Ik wil Joost bedanken dat hij mij de juiste kant op heeft geleid en dat we zonder ruzie deze week afgerond hebben. We hebben wel een keer gemopperd op elkaar, maar dat is de stress en de spanning en dat hoort erbij. Zonder hem had ik niet de juiste weg gevonden. Hij heeft ook de auto minutieus voorbereid met Eric van Straaten, dat hebben ze met zoveel plezier en inspanning gedaan, de auto is echt goed en super betrouwbaar.
Natuurlijk moet ik Claudia bedanken dat ik mee mocht, dat ze mij de vrijheid gaf, net als de rest van mijn familie die het best eng vonden, maar ook supertrots zijn. Zelfde geld voor Joost z’n vrouw Sandra en zoontje Jip. Dank jullie wel dat je Joost uitgeleend hebben. Ik heb hem veilig gehouden voor jullie ????
Natuurlijk ook dank aan de organisatie, zonder hun kan het evenement niet draaien en daarnaast de deelnemers, onze tegenstanders. Wij hebben lol gehad met elkaar, Als gekken achter elkaar aan gereden. Elkaar nerveus gemaakt, of elkaar ondersteuning gegeven moraal. Je bent met elkaar bezig, dus je doet dit ook met elkaar. Bedankt voor de vriendschappen en de lol die wij hebben gedurende de week.
En natuurlijk bedankt richting onze sponsoren, ook belangrijk, want zij hebben mede mogelijk gemaakt dat wij aan de start stonden. Dublin Blue Beer, Burton Car Company, Klassiek en Techniek, 2CV Outlet, Autotaalglas en Onori Fashion and Gifts. Bedankt voor jullie steun en toeverlaat.
Enige wat nog rest is alle mensen bedanken die ons gesteund hebben. De leuke berichten via facebook, whats app en allerlei andere media. Het voelde fijn jullie te horen en jullie aanmoedigingen te horen.
Toppunten deze rally:
- Test op droge circuits en plankgas gaan
- Dagoverwinning op de tweede dag
- Diepe sneeuw en aan alle kanten auto’s inhalen
- Stress hebben en dan realiseren dat het lekker gaat en de stress gaat weg
- De schitterende omgeving
- Fans onderweg
- De auto driften over een circuit, denken dat je weer controle hebt en realiseren dat je nog steeds aan het driften bent
- De afdaling op de laatste regularity, niet gefilmd, maar dat was een van de gaafste stukjes sturen en rijden die ik ooit gedaan heb
- Je naam horen en weten dat je de 2e plaats te pakken hebt, geen overwinning, maar zo voelt het wel voor ons.
Bedankt en tot een volgende keer!
Niko Bloemendal
