2018 is voor ons het jaar dat we na 4 jaar afwezigheid weer mee kunnen en mogen doen met de Tulpenrallye. 2018 zou ook het jaar worden dat we wat socialer zouden zijn naar onze niet rallyvrienden. We hebben onze agenda dan ook nog niet net als vorig jaar tot de rand toe volgepland met rally’s of ritten. Wel konden we nog wat oefening gebruiken. Onze eerste rit om de Zuiderzee eindigden we op een kansloze 14e plaatst. Enige progressie kwam wel met de GVR, maar door een paar stomme missers kwamen we daar ook niet verder dan een 11e plaats. Zelfs bij de plaatselijke Paasrit werden wij niet bij de prijsuitreiking genoemd.
De Rally van de Grensstreek (kortweg RvdG) moest dan voor ons ook de test worden of we onze scherpte zouden hervinden. Enige twijfel was er nog wel door de keuzemogelijkheid van de Peelrand Classic, maar ook bij de RvdG was het deelnemersveld niet van het minste soort. De keuze werd makkelijker, omdat dit een meerdaags evenement is, wat dan toch als een minivakantie voelt. Op de eerste zonnige vrijdagmiddag vertrokken wij naar het rallyhotel Golden Tulip-hotel Jagershorst in Leende. Aan de bar troffen wij die avond al enkele andere enthousiastelingen.
Tijdens het uitladen van alle marshalbenodigdheden viel mijn oog op de te bemachtigen trofeeën. De organisatie had miniatuurversies van een grenspaal in brons laten maken. De wil om goed te presteren werd toen nog veel groter. We zijn die vrijdagavond niet zoals anders te laat vanuit de bar naar ons bedje gegaan. Toch sliep ik die nacht wat onrustig, maar dat wazige gevoel dat ik normaal wel eens heb was er ’s morgens gelukkig niet. Voor het slapen gaan had ik het reglement nog even bestudeerd, dat niet al te moeilijk leek. De manier van uitzetten en navigeren, doet ons wat denken aan de Coppa of Limburgia, waaraan wij ook graag deelnemen. Het voorstel van de organisatie om de tests niet in het klassement te laten meetellen vond ik geniaal. Dit zorgde ook bij Hanja voor een goede nachtrust, maar hierover later meer.
Op zaterdagmorgen begonnen wij het avontuur met startnummer 13 om 13 minuten over 10. Een excuus voor een mindere klassering hadden we in ieder geval, maar een sympathieke Facebookvriend van Hanja vond het leuk te melden dat het eerder aan mij zou kunnen liggen. Vanaf het hotel was een eerste lange pijl 1 op de kaart getekend. Vanuit vele wegen rondom deze pijl zagen wij deelnemers zoeken naar een gemist stukje weg, omdat deze pijl niet overeenkwam met de werkelijkheid. Na wat twijfel besloten wij gewoon de pijl te volgen met wat rotondes op een andere plek en vonden uiteindelijk de juiste route. Tijd voor veel zoekwerk was er immers niet. Een gemiste controle kwam overeen met 5 minuten te laat melden bij een TC. Door de wat kortere lunchpauze wilde je het tijdverlies ook beperken. Ons resultaat was aan het eind van de lunchbreak al bekend (7 minuten te laat + 1 gemiste controle = 120 strafpunten, wat een gedeelde 3e plaats betekende).
In het middagtraject waren er ook weer wat twijfelgevallen, maar als je daarbij de gedachte van de uitzetter probeerde te volgen, waren die redelijk vlot op te lossen. Een leuke grap zat in het regelmatigheidstraject, waarbij het laatste deel van ingetekende lijn op de overgang naar een puntentraject niet op de juiste plaats was getekend. Je moet dan heel snel schakelen om de juiste omrijroute op te pakken. Dat lukte ons nu achteraf gezien als de beste met maar 1 seconde afwijking. Hanja had nog wel een stressmomentje door een bejaard stelletje in een oude Mercedes (nee, geen deelnemers), maar de tijd en afstand volgens de tabel liepen voor mij nog aardig synchroon. Met 2 seconden verschil hadden we die dag onze deler van de 3e plaats afgeschud. De afstand tot de 2e plaats was zelfs maar 1 seconde. Tevreden maar weer wat onrustig hebben we die nacht geslapen. Zo’n grenspaaltje was binnen handbereik.
Twee uurtjes vroeger dan op zaterdag gingen we om 8:13 op zondagmorgen van start met wederom een lastig pijltje. De tunnel onder de snelweg lag iets verder en moesten we daar dan weer iets ophalen? Tijdens de evaluatie op zaterdag waren we al gewaarschuwd voor dit soort twijfels en werd ons geadviseerd vooral niet te lang na te denken, om op deze mooie zondagochtend op tijd bij de lunch te verschijnen. Dat lukte ons helaas niet en een grijns op het gezicht van Fred Hak verscheen toen ik hem dat vertelde. Die twee seconden marge en onze 3e plaats was weg. Dat we beiden een controle hadden gemist, maakte ook niet meer uit. We wisten op dat moment nog niet dat de als 2e geplaatste equipe Boele en Hiske Braaksma nog meer tijd en hun goede klassering hadden verloren.
De middag was een klein drama door alle wandelaars, fietsers en zelfs irritante pelotons met wielrenners die van het mooie weer wilden genieten. Ik denk dat de organisatie op zulke momenten beter kan besluiten vooraf al een minuut of tien meer tijd te geven. Gelukkig wisten wij de schade tot maar één minuut te beperken, maar ik denk dat het wel lastig was om op dit soort dagen de sympathie van de medeweggebruiker te winnen. De middag eindigde voor de equipe Herman van Oldenmark en Fred Hak fantastisch, nadat equipe Janhein en Michiel de Rooij ook net iets teveel problemen hadden om op tijd aan te komen. Zij eindigden hierdoor op een 2e plaats tussen een bijzonder blije Fred en minstens net zo’n tevreden equipe 13.
Tot slot een apart onderdeel dat door mij en in het bijzonder Hanja bijzonder werd gewaardeerd, omdat wij met onze zware Volvo en de durf van Hanja vaak kansloos zijn. De tests op zaterdag en zondag. In het reglement was opgenomen dat het resultaat alleen van belang zou zijn bij een ex aequo uitslag. Een klein prijsje bleek achteraf nog wel te winnen. De test op zaterdag net voor de lunch was niet bijzonder en werd door Hanja verreden. Het resultaat was niet eens slecht. De test op zondag was echter spectaculair. Op het terrein van een zandwinning was een fantastisch parcours uitgezet, met een richttijd van 1:40 voor de expertklasse. Na het nodige driftwerk in het mulle zand bereikte ik die met 6 seconden afwijking (naar boven helaas…). Echter een verbazingwekkend resultaat werd behaald door Rob van Dooren en John van Dam in hun Dafje. 1 minuut en 15 seconden (ja, 25 hele seconden sneller). Het flesje champagne was helaas iets te klein voor een grote champagnedouche…
Uiteraard wil ik ook alle vrijwilligers en de organisatie van de RvdG bedanken voor een fantastisch mooi weekend.
Paul Hooiveld
