Happy New Year's Drive, 23 januari 2016
Als het even kan laat ik de uitnodiging van Joan van de Lustgraaf voor de Happy Drive rally, zomer of wintereditie niet aan mij voorbij gaan. En altijd als navigator. Ofschoon ik een heerlijk sportwagentje, een mx5 NA 1.8 ’96 rij en een klassieke Volvo 142 (’71) aan het opbouwen ben. Ik hou van die spanning, de juiste weg te vinden. Al haat ik het gevoel “totally lost” te zijn. En bij even concentratieverlies wil dat mij wel eens overkomen. Er was afgelopen jaar even sprake van een wisseling naar de driverseat, maar helaas voor mij, de schone dame in kwestie navigeerde zich een andere relatie in. Afijn, zo spoed ik mij op een fraaie zaterdagochtend richting Barneveld. De Hoefslag is onze start-, lunch- en finishlocatie. Beschenen door een ontluikende winterzon, wat een fraai plaatje oplevert.
Deze keer rijd ik met Hans Vijvers, de vader van Willemien die samen rijdt met driver Ben de Graaf – de winnaars van de midzomereditie 2015. Overigens vormde ik jarenlang samen met mijn goede vriend Ben een duo. Met smaak kan ik nog verhalen over onze winnend afgesloten meerdaagse rally naar Monaco in een Mercedes 500 SL met tot door het canvas heen versleten banden, maar dat is weer een geheel andere story. Hans en ik gaan ons dit jaar ook meten bij de Baronierijders. Al moeten we de eerste uitdaging van dit seizoen in Brabant laten lopen wegens het samenvallen met deze Happy Drives rally.
Het nog spekgladde parkeerterrein vult zich met een zeer uiteenlopend wagenpark. Illustere klassiekers met “Tulpen”ervaring, youngtimers en ook 2000+ spul. De Ierse zaal stroomt vol met licht nerveuze, zelfverzekerde, ontspannen, ongeduldige drivers en navigatoren. Eigenlijk altijd een feest der herkenning, want Joan kent een trouw publiek en zij wordt bij binnenkomst door menig team liefdevol geknuffeld. Traditiegetrouw is haar partner Frans Diepeveen, die mij voor dit verslag heeft gestrikt, onderweg om de bordjes te plaatsen en een laatste check te doen.
De uitleg van Joan doet het rumoerige gezelschap even verstillen. Aandachtig luisterend vernemen we haar uitdaging om een voor iedereen gelijk parcours te kunnen bieden. Het heeft ertoe geleid dat nogal wat binnendoor en onverharde weggetjes uit het schema zijn gehaald. Hetgeen mij de uitspraak ontlokt dat we dan voor de koffie wel terug zouden zijn. Nu, niets minder blijkt waar, want zowel in de ochtend als in het laatste middagtraject scoort ons team strafminuten. Mijn onmiskenbaar vermogen rechts en links door elkaar te halen en mijn nauwelijks te beheersen onbedoeld verlangen mijn driver meer kilometers te laten maken dan de uitzetter beoogt, brengt ons uit de tijd.
De vier trajecten zijn verdeeld in verschillende navigatiesystemen: pijlen kortste route, pijlen-punten kortste route en ‘s middags een BARIL en punten kortste route. Goed opletten dat we nergens tegengesteld rijden op de door ons ingetekende route. En natuurlijk, o ja, goed meten. Ligt de weg echt wel op de juiste plaats en is de omrijroute wel de kortste? Het brengt ons een prachtige route door de Gelderse Vallei, met toch behoorlijk wat onverharde kilometers. Hetgeen de zondag erna voor menig deelnemer ongetwijfeld zal leiden tot de nodige poetsuurtjes. Want de vorst en regen van de afgelopen week heeft wel voor modderige trajecten gezorgd. De fotograaf heeft zich op spectaculaire plekjes opgesteld. Ik ben benieuwd naar zijn plaatjes. Volgens mij spoot hem ook de modder om de oren. Menig team profiteert van het onverwacht zachte weer en laat de kapjes los. Een winterzonnetje, al betrekt ’s middags de lucht wel, zorgt voor vrolijke blosjes op de wangen.
De zorg van Hans en mij is, naast een goede score behalen, vooral het team De Graaf-Vijvers achter ons te laten. Met de lunch blijken we al daartoe een stevig fundament te hebben gelegd. We liggen 3 fouten voor. Dat we met tijdsoverschrijding en een fout al niet meer bij de eerste 20 staan, zegt veel over het niveau en ook wel over het ontspannen Happy Drives gebeuren. Iedereen kan winnen, zelfs mij is dat al eens overkomen, maar ook verliezen. In het middagtraject heb ik toch behoorlijk wat laten liggen, dat doet ons wat duikelen in het klassement, maar nipt, heel nipt, blijven we onze “concurrenten” voor. En dat is voor het eerst. Missie geslaagd. Volgende week krijgen ze revanche bij de Midwinterclassic van de “Wegkruisers”.
Ieder team zal zo zijn eigen ervaringen hebben tijdens de diverse trajecten. Ik blijf het opvallend vinden dat je soms in een treintje rijdt en soms niemand meer ziet. Hetgeen mij dan erg doet twijfelen aan mijn navigatorkunsten. Maar dan ineens zwermen er weer equipes in de buurt. Het blijft verrassend en als altijd uitdagend. Mochten dan onze prestaties het vermelden nauwelijks waard zijn, bij de winnaars van de sportklasse hoort wel een verhaal. Vrijdag bellen is er nog plaats? Ja, dan schrijf ik nog in samen met mijn moeder. En dan winnen! Hors-categorie “kwam, zag en overwon”. Chapeau!
En zo eindigt weer een mooie dag met nieuwe herinneringen en verlangen naar volgende ritten. Een heerlijk sfeertje met deze rallyrijders. Ook leuk dat er jongere equipes deelnemen. De Happy Drives rally’s zijn een mooie kennismaking met het rallyrijden en geven toch genoeg uitdaging voor ervaren teams. Tot ziens in augustus of zoveel eerder bij andere rally’s.
Gerard Weck
