Met Wytze van Leuveren op stap in de Hornelandrally 2016, dat betekent een goede voorbereiding, het nodige fanatisme, lekker eten en gas erop met de witgroene Porsche.
Uitgerust aan de start, houdt in dat er een dag van te voren bij de “Jagershorst” in Leende wordt ingecheckt. Pech voor Wytze dat er alleen nog maar een suite met jacuzzi op het balkon beschikbaar was, maar niet getreurd, je laat gewoon je vriendin overkomen toch.
Flessen gevuld, genoeg energierepen en Red Bull aan boord, de Camelbacks gevuld met water en vrijdagmorgen op weg naar St.Truiden in België.
Het was een gezellige drukte op het plein in het centrum aan de start, waarna we met nog honderd deelnemers na de briefing vanaf elf uur aan de 19e Hornelandrally begonnen. In deze editie is er teruggevallen op een oude Hornelandtraditie, dat de gehele nacht wordt door gereden, dus 24 uur achtereen rally rijden. Het zou uiteindelijk 27 uur worden, maar een kniesoor die daar op let.
De rally was opgebouwd uit vijf trajecten met mooi kaartmateriaal en routeboeken en zou zich afspelen in België en Frankrijk.
Nog maar net een uur aan het rijden kregen we een lekke band, rechtsachter helemaal plat. Snel de nog nooit gebruikte krik en spullen gepakt, na 13 minuten reden we weer. Dit geeft wel de nodige tijdsdruk en stres en die is toch al hoog bij deze rally.
De Hornelandrally staat bekend om de hoge snelheden die worden gereden en dat komt weer door het systeem van punten met een vrije route. Toch niets mis mee zou je zeggen, maar er worden op 40% van de punten controles geplaatst en daar wordt je onzeker van. Immers je wilt beloont worden voor de juiste route en als je dan niet zeker bent gaat men omrijden en zoeken. Daar komt bij dat het geronk van de motoren en uitlaten voor veel bewoners aan de route niet altijd met begrip wordt ontvangen.
Wij, en nog een aantal deelnemers zijn nog zo’n vijf minuten opgehouden door de gendarmerie die eens kwamen kijken wat we wel allemaal aan het doen waren in de kleine uurtjes.
De toon was gezet, een lekke band, de gendarmerie en een pittig traject met super lastige punten en tijdstraf. Zie b.v. het verschil in de kaart en Google Earth. Zelfs nu, thuis achter de pc, met geen hobbelige en slechte Belgische wegen is het verschil in de route op de kaart van 1:100.000 met Earth moeilijk te vergelijken hoe de weg nu eigenlijk heeft gelopen.
Na het eerste traject stonden we op plek twaalf. Het werd kouder en ik kreeg last van koude voeten, wat bleek nu, mijn Camelback was blijkbaar lek, dus de hele vloer aan mijn zijde stond blank. Dan maar de kachel aan toch…..daar had Wytze een ander idee bij, immers hij was bang dat dan de concentratie zou verminderen en we zachtjes aan zouden indutten. Niets is minder waar..….maar in werkelijkheid werd het tussen drie en zes uur s ’nachts wel heel stil aan de bestuurderskant, een dip van jewelste had Wytze in de greep. Tja die heerlijke jacuzzi zal wel de oorzaak zijn geweest denk ik. Dan maar een extra jas aan….ik miste nu het Nobeltje van Jan de Beus.
Juist in die nacht klommen we naar plaats vijf en dat kwam niet door die overheerlijke echte trappistenbier van de Abdij van Orval, waar een pauze was gepland.
Ook Ad van de Werf en Hans van Beek hadden het super koud, dit kwam door een niet werkende kachel van de Alfa. Dit kwam mij overigens bekend voor van de Wintertrial van drie jaar geleden met Frans Munsterhuis in de E-type in Tsjechië….bbbbrrrr.
Vooraf hadden we afgesproken dat de bestuurder de stempels zou nemen, hij is sneller, jonger, springt bijna al rijdend uit de auto, de navigator hoeft dan niet zijn kaartleesspullen en kaartenbak weg te zetten en de vierpuntsgordel los te maken. Ha,ha, niets van dat al. De handrem bleek niet te werken en we konden de motor niet uitzetten want de accu of startmotor werkte regelmatig niet. Nog bedankt deelnemers voor het regelmatig aandrukken van de auto. Daar de meeste stempels niet aan vlakke wegen stonden geplaatst, ja u raad het al, moest de navigator er maar noodgedwongen uit om te stempelen, al met al zo’n 2 minuten per keer, ja hij is geen twintig meer.
De dikke mist in de ochtend speelde ons en vele anderen parten en wederom stond het tijdschema onder druk. Velen hebben moeten snijden om de TC,s te kunnen halen.
Was het al niet eenvoudig, in het vijfde traject werd het al maar pittiger, gewoon de weg kwijt. Zie b.v. bij punt 274 en 275(ook hier is het achteraf nog best lastig om de juiste weg te vinden). En weer speelde die tijdsdruk een rol, want naar het golfterrein bij Weert was het nog heeeel lang met al die zondagsrijders op de weg. Maar gelukkig gehaald en uiteindelijk op plek acht gefinisht.
De uitzetter, Jan Timmers, zei het al. “Deze Hornelandrally is niet voor watjes”. Hij had het wat pittiger gemaakt omdat vorig jaar een aantal deelnemers alle controles hadden gevonden.
Een prachtig avontuur, snel, koud, gezellig en mooi teamwork met Wytze.
Alle winnaars in sport en toer gefeliciteerd, organisatie bedankt, jullie hebben er een uitdagende rally van gemaakt…TOP!! en tot volgend jaar.
Jaap Jongman
