De Coppa d’Europa, ik had er nog nooit van gehoord totdat ik de site ineens ergens tegenkwam. Na wat contact met de organisatie besloten mee te gaan doen samen met mijn compagnon Menno die er ook wel zin in had.
Sportklasse moest het worden want bij de Coppa is de Tourklasse voornamlijke bol-pijl en dat leek ons wel iets te simpel. Zelf heb ik een aantal rally’s gereden waaronder Classic 500, Tour de Gazet, SLS en nog wat kleinere rally’s. Menno had geen ervaring als navigator maar na een gedegen voorbereiden zoals het gele bijbeltje, oude route- en uitlegboeken toch met een goed gevoel klaar voor het begin.
Woensdagavond reden we vanuit Twente naar Vaals, spannend want onze auto was net gebouwd en nog niet echt beproefd. Gelukkig ging de reis goed en kwamen we rond etenstijd aan bij Bilderberg Hotel Kasteel Vaals, te Vaals.
Er waren al flink wat equipes op de plek en het rallygevoel was er meteen. Mensen liepen langs de auto’s, maakten praatjes en waren druk met voorbereiding voor de komende dagen.
Na eerst een biertje te hebben gedronken in de bar zijn we naar de briefing en uitlegsessie gegaan. In, laten we voorzichtig zeggen, niet al te best Engels werd e.e.a. uitgelegd en konden vragen gesteld worden.
De eerste dag, starttijd 08.37 en daar gaan we. We beginnen met een klein stukje bol-pijl en dan vervolgen we direct met pijlen kortste en punten een na kortste route. We hebben het gevoel goed op weg te zijn tot we het ineens kwijt zijn. We kunnen het niet meer vinden en weten dan al dat dag 1 al niet meer wat gaat worden. De regularity doen we prima voor een eerste keer als team en daarover zijn we dus tevreden.
We komen over prachtige wegen en door prachtige dorpjes. Richting het oosten rijden we richting Kassel waar we ook in de buurt gaan overnachten. De laatste momenten van de eerste dag rijden we door de prachtige vulkaaneifel, haarspelden, slingerweggetjes. Je waant je soms in de Alpen als ons Escortje lekker omhoog stampt!
We komen erachter dat tijdens de Coppa er pas de volgende dag, om 06.00 ’s ochtends, een ranglijst wordt opgehangen. Je gaat dus nog met een ietwat onzeker gevoel je bed in.
Kijkend naar de stussenstand hadden we die liever niet gezien. De eerste dag was niet echt goed gegaan kunnen we wel zeggen. We staan 41e van de 48. We hadden iets meer verwacht. Maar als beginnende equipe staan we in ieder geval niet onderaan, een schrale troost.
Dag 2 vertrekken we om 07.07, vroeg erbij dus. We gaan lekker en knallen opnieuw een flink stuk door de Eifel. Het doel van vandaag is het Novina hotel in Herzogenaurach. Een plaatsje dat me eerst niets zei maar later viel het kwartje. Hier zit het hoofdkwartier van Adidas en Puma. Een dorp verdeeld dus door een eigenlijk prachtige familievete tussen de gebroeders Dassler. Oprichters van resp. Adidas en Puma. Voor wie het verhaal niet kent, hier een link: http://www.sneakersenzo.nl/blog/adidas-en-puma-van-broers-tot-rivalen/.
De systemen die we vandaag voorgeschoteld krijgen zijn grensbenadering, pijlen met barricades. Daarnaast krijgen we een regularity van wel dik 20 kilometer. Meermalen heb ik de uitzetters vervloekt, man wat duurde dat lang.
In de middag was er nog een test op het circuit “Schleizer Dreieck”, een zogenaamd natuurcircuit. Meer info op https://de.wikipedia.org/wiki/Schleizer_Dreieck.
Opdracht was om een parcours te volgen langs pylonnen, een rotonde en vervolgen weer pylonnen af te ronden met een bogey time van 1.40. We werden afgeteld en los geht’s! Volle bak erin, navigator druk wijzend en ik druk met zo hard mogelijk te gaan. Al driftend, handremmend en vooral genietend jagen we de RS2000 langs het parcours en na de a cheval stop staat de tijd op 1.43, de derde plek en daar zijn we ontzettend tevreden over. Er stond veel publiek langs de kant en dat was ook wel eens leuk om mee te maken.
In het hotel aangekomen wat eten en dan op tijd naar bed voor de laatste etappe richting Praag.
De ranglijst gaf aan dat we inmiddels tien plekken geklommen waren in het klassement. De tweede dag was dus goed gegaan al hadden we al wel in de gaten dat het klassement niet meer interessant zou worden. Voor ons in ieder geval niet.
De laatste etappe ging dwars door Duitsland en Tsjechië naar Praag. Ook wederom prachtige weggetjes door soms compleet verlaten gebieden, stille en uitgestorven dorpjes.
Deze dag ging voor ons niet helemaal lekker. We raken een paar keer verdwaald en missen een regularity volledig. We waren veel te laat en besloten om er vol doorheen te knallen om toch nog maar evt. letters te pakken om de straf enigszins te beperken.
Dan doemt Praag in de verte op. Bij de TC IN nemen we even wat rust en rijden dan middels bol-pijl het laatst stuk naar het hotel. Het was vermoeiend maar wel drie prachtige dagen gehad.
In het hotel voel je de ontlading bij iedereen en er wordt druk gepraat en gedronken. Allemaal prima geregeld door de organisatie.
Rond de klok van 22.30, tijdens het diner, begint de prijsuitreiking. Men heeft wel heel veel prijzen vinden we. Zelfs de nummer 16 van het klassement krijgt nog een beker. Dat ging wel heel ver vonden we maar goed voor de bekerwinnaars is dat natuurlijk een mooi souvenir.
Als we terugkijken dan was het een goed georganiseerd evenement en daarvoor complimenten aan de organisatie. We kunnen het rijden van de Coppa iedereen die van meerdaagse rally’s houdt aanraden.
Coen Heck & Menno Rademaker
