Na drie jaar te hebben deelgenomen als bestuurder "moest" ik dit jaar weer als navigator aan het werk tijdens de ROZ. Mijn BMW is namelijk net een jaar te jong voor de Classicklasse, en deelname in een Youngtimer was vanaf dit jaar alleen nog mogelijk in de Toerklasse. Aangezien Rutger bij de ROZ zou instappen bij Harry Rupert, en een zitje achter het stuur van andermans auto er dit jaar niet van ging komen, moest ik op zoek naar een losrijdende bestuurder. Tijdens de NOL vroeg ik Erik Hartman of hij niet iemand wist, en het bleek dat Peter Segers naar een navigator op zoek was. In een gesprek van ongeveer acht seconden werd de afspraak gemaakt dat Peter en ik de ROZ samen zouden rijden in diens gele MG A Coupé uit 1959. Peter en ik probeerden elkaar uit tijdens de door Peter Staal uitgezette RVS-rit, en het klikte prima.
Tijdens De ROZ ging het navigeren vanaf de start in "Mooirivier" in de eerste etappe wel wat roestig en rommelig. Meerdere malen kwam het inzicht pas nadat eerst een foute route gereden was, en tot driemaal toe verdwaalden we. Foute controles werden vooral aangedaan tijdens de grensbenadering (niet genoeg opnemen, op het foute punt opnemen, en gewijzigde weg niet als zodanig herkennen), en tijdens pijlen kortst, punten één na kortst zag ik een wegafsluitingsteken over het hoofd. De getimede special liep goed, foutloos en binnen de tijd, maar door al het gedwaal in de rest van de etappe liepen we wel al een aardige achterstand op het tijdschema op, en uiteindelijk kwamen we 36 minuten te laat aan bij de lunch. We kregen geen straf daarvoor, want alleen bij de finish zouden tijdstraffen worden uitgedeeld, maar het was wel wat verontrustend. Met dit tempo zouden we aan het eind van het evenement buiten de maximale overschrijding finishen, en dat zou niet-klassering betekenen. Gelukkig had de organisatie besloten om de Masterklasse als laatste te laten starten, dus wij reden eenzaam en alleen zo ongeveer als laatste in het veld rond. Daardoor hadden we weinig "last" van andere deelnemers. De route tijdens deze eerste etappe was wel erg mooi en door het vele onverhard uitdagend voor de bestuurder. Ook de weersomstandigheden met veel buien maakten de onverharde wegen slecht begaanbaar, maar we hadden in ieder geval weinig last van stof. Ook waren er door het slechte weer weinig fietsers op de weg. De lunch in Rijssen was goed, en we na de minimale rusttijd vertrokken we weer. Door korter te pauzeren snoepten we 15 minuten van onze achterstand af, waardoor we nu nog maar 21 minuten te laat rondreden. We hadden inmiddels vier fouten gemaakt.
De tweede etappe begon met een lang traject pijlen kortst, punten één na kortst. We konden dit lastige traject inclusief een "wegen rechts en links" special foutloos rijden. De door ons gemiste gouden RC bleek naderhand te zijn verdwenen, dus die werd neutraal. We hadden ook nu weer meer dan de beschikbare tijd nodig. Het volgende traject IL met barricades ging minder goed. Drie fout pakten we hier (bermlijn niet gezien, niet genoeg opnemen, en verkeerd opnemen). Het volgende traject grensbenaderen ging foutloos, maar tijdens de daarin opgenomen special pijlen kortste route zag ik een kortere route over het hoofd, en hebben nog wat gedwaald, en daardoor pakten we op deze getimede special vier tijdstrafpunten. Het laatste traject bracht ons weer terug naar "Mooirivier", en dat leverde wel veel onverharde bospaden op, wat weer extra tijd kostte, maar we reden het wel foutloos. We verloren in deze etappe in totaal 28 minuten, waardoor we 49 minuten te laat bij het diner aankwamen. En dan, dat blijkt wel eens vaker, is er nog maar weinig eten over.
We namen ook bij deze pauze de minimale rust, en liepen zo 20 minuten op het tijdschema in en vertrokken dus 29 minuten te laat aan de derde en laatste etappe. We begonnen met een special pijlen kortste route, en deze special maakte ik een fout met ... een hersteltekst. We hadden de controle met hersteller zien staan toen ik een foute constructie had gemaakt, maar hadden hem nog niet aangedaan. Uiteindelijk viel het kwartje, en reden we de goede route, die ons in een later stadium langs de bewuste RC bracht, maar ik dacht me te herinneren dat het een keercontrole was. Daardoor keerden we voordat we bij de RC waren. Het was echter een hersteller die de deelnemers doorstuurde en verderop weer op de route zette. Hierdoor schreef ik een andere RC teveel. Het volgende traject ging via pacenotes, en dat liep soepel en foutloos. De pacenotes brachten ons bij evenemententerrein "De Tippe" in Staphorst waar een testje op afgesloten terrein moest worden gereden. We reden in ieder geval foutloos en zonder pylonen om te gooien of te raken, maar we deden daar wel zeven seconden langer over dan de Bogey time. Na de test ging het via grensbenaderen weer terug naar de finish in "Mooirivier". Vrijwel direct maakten we de mooiste fout uit deze ROZ. Een onverharde weg was door de uitzetter verlengd, waardoor we uiteindelijk op een eindeweg te vroeg linksaf gingen. We hebben het nooit gemerkt, pas bij het lezen van de uitleg. Volgens het laatste kaartfragment reden we inmiddels vlak langs de Zuiderzee, en via een gat in de grenslijn was het mogelijk om het eiland Urk aan te doen. De finish was in zicht, en jawel, we gingen het binnen de maximale tijdsoverschrijding halen. We kwamen zelfs "slechts" 28 minuten te laat binnen, waarvoor we dus ook geeneens tijdstraf kregen.
Het voordeel van zo laat finishen is dat je niet zo lang op de prijsuitreiking hoeft te wachten. We feliciteren Ad en Peter, Henny en Niels, Denis en Marjolein, en Michiel en Miriam met hun klasse- overwinningen. Zelf werden we als vijfde geklasseerd in de Masterklasse, en daar ben ik best tevreden mee. Het door ons ingeschreven "RallyControl" team ging er met de teamprijs vandoor. Dat stond trouwens vóór de start al vast, want we waren het enige ingeschreven team...
Peter en ik hebben een fijne dag gehad, en we willen de organisatie van de ROZ hartelijk bedanken voor het vele werk en tijd die ze in dit evenement hebben gestoken.
Carl Verboom, startnummer 81.
