Betuwe Classic, een lekkere kluif voor de navigator en smullen voor de bestuurder
Het is koud, het is vroeg, maar we moeten er wel uit: it's rally time! Dit keer de Betuwe Classic met start bij Citroënspecialist Knobbout in Beusichem. Na een snelle rit arriveren we ruim op tijd op de startlocatie waar we, intussen goed wakker, getrakteerd worden op koffie met garnering; enorm gastvrij zijn ze daar. De formaliteiten vervuld, de rallybordjes gemonteerd en om 8:42 van start. Ter info. Bij de Betuwe Classic wordt het kaartmateriaal in gedeelten uitgedeeld. Bij iedere TC krijg je een nieuw kaartfragment met opdracht. De regels voor het traject zijn wel bekend; ze staan in het van tevoren gepubliceerde reglement. Het missen van een controle of het aandoen van een foute controle levert 30 strafpunten op. Te laat bij een TC wordt bestraft met slechts één strafpunt per minuut, dus tijd besteden aan het oplossen van een opdracht is zeker de moeite waard.
Het eerste traject bestaat uit blokkerende pijlen. Een lastig systeem dat je steeds op het verkeerde been zet. Je construeert eerst de kortste route van pijl tot pijl en gaat tijdens het rijden van die route de pijlen zo strak mogelijk omzeilen. Een extra bijkomstigheid was dat de wegen slechts in één richting mochten worden bereden. Een vervelende beperking, want als je ergens verkeerd rijdt, kan dat gevolgen hebben voor de keuzes die je verderop maakt en tot veel fouten leiden. In dit traject twee fouten gemaakt. Zeven minuten te vroeg bij de TC, dus even wachten, maar er was helaas geen nieuwe opdracht om alvast voor te bereiden... Het tweede traject het bekende pijlen kortste route, wederom met wegen in één richting. Gelukkig hier foutloos doorheen gerold. Wel 23 minuten tijd over. Wachten maar weer. Daarna een klein testje, dat iedereen wel kent van de ritjes van zijn merkenclub. Twee paaltjes waarvan je er maar een omver mag rijden. En dat één keer vooruit en één keer achteruit en zo snel mogelijk, liefst binnen de bogey time. Dat met die paaltjes lukte goed, maar wel elf seconden te langzaam.
Toen koffie-/plaspauze, wederom bij Knobbout, met ook nu weer met een lekkernij. Traject drie was een ingetekende en blinde lijn. Niet echt moeilijk, slechts één foutje gemaakt. Het vierde traject werd voor iedereen het dieptepunt en bleek later bepalend voor de einduitslag. Zelfs onze 'toppers' behaalden daar 10 fouten! Wat was er aan de hand? Dit keer geen éénrichtingwegen, maar een T-systeem afgewisseld met punten vrije route. Op weg naar een punt geen controles noteren, op weg naar en tijdens het rijden van de T wel noteren. Het T-systeem hebben we weleens op een industrieterrein gereden, maar in het vrije veld blijkt dit systeem tot zeer 'creatieve' oplossingen te kunnen leiden. Hoe werkt het? Een T bestaat uit drie lijnstukjes en is op de kaart ingetekend op een kruising van wegen. Een van de drie lijnstukjes is de poot, die met een P is aangegeven op de kaart. De ander twee vormen samen de bovenbalk. De balk van de T mag je nooit in één keer rijden. Bedenk nu een route die zo kort mogelijk is, waarbij je de poot en balk van de T helemaal berijdt, maar de balk mag dus nooit in één keer. Je gaat daartoe lussen rijden totdat alle stukjes van de T bereden zijn.
En daar ligt nu juist het probleem. Uitzetter René Klement had ervoor gekozen geen combinaties van fouten te maken maar wel veel controles neer te zetten. Dus een foute start of constructie kon meteen tot veel fouten leiden in één enkele T: je mist de juiste controles (die staan dan achterwaarts) en je krijgt er een of meer foutcontroles voor in de plaats. Bingo! Hoe zou dat bij ons uitpakken? De eerste T foutloos. Bij de tweede T de eerste fout. Je kreeg de kortste route door de balk van de T rechtdoor te rijden, wat natuurlijk niet mocht. Maar, grote truc, je kon de balk aan het eind voortijdig even verlaten via een driehoekje zodat je de balk toch niet in één keer had gereden. Daarna via de driehoek terug, het stukje balk tot de poot compleet rijden en via de poot de T afmaken. Geniaal bedacht van René, maar hoeveel deelnemers zouden het goed hebben gedaan? Gelukkig was de schade bij deze T nog beperkt, maar dat zou veranderen. Daarna een langsrijder bij de derde T gemist. Vierde T foutloos. Een verbinding van punt 8 naar de vijfde T die volgens ons net iets korter was leidde tot veel herconstructies, maar we kregen geen beloning en wel veel verloren tijd. Bij de vijfde T ging het goed fout. Een andere, uiteraard foute constructie gemaakt en meteen drie fouten aan de broek. Dat was de eerste grote klapper. De zevende T gaf ook weer problemen. René had daar een soortgelijke grap ingebouwd als bij de tweede T. Je kon de tweede helft van de balk van de T even verlaten via een onderlangsje bij de dijk en via een keerlusje terug rijden, om het stukje balk in omgekeerde richting helemaal te rijden. Je voldeed op die manier weer aan de eis dat je de balk nooit in één keer mocht rijden, maar was desondanks toch min of meer rechtdoor gegaan. Heel mooi bedacht, maar weer geen combinatie van controles en drie fout erbij als je het fout deed. Voor ons drie fout erbij… De laatste T goed opgelost, maar wederom een langsrijder gemist. En na de T toch een controle genoteerd terwijl we op een vrije route naar een punt reden. Dat laatste is natuurlijk een beetje dom. Al met al tien fout in dit traject plus een tijdstraf van 24 minuten. Bijna iedereen had ineens tijdstraf.
De lunchpauze in restaurant de Betuwe in Tiel was door onze tijdsoverschrijding wat krap, maar toch nog snel een verrukkelijke rallykroket , ja echt waar, naar binnen geschrokt. Na de lunch het vijfde traject, te beginnen met een proef met een vertakte pijl op industrieterrein Kellen bij Tiel. Volgens het reglement moest de totale afstand worden genoteerd, maar we werden onverwachts ook getrakteerd op een enorme hoeveelheid controles. Dubbelop? Als je de route fout reed, heb je de afstand natuurlijk ook fout. Nou ja, niet altijd… Met de afstand zaten we er slechts 100m naast, maar onze route was wel onjuist! Dit gaf maar één strafpunt. Bij deze proef kregen we voorts te maken met een discrepantie met het reglement. Regel 1 van het reglement zei dat je de kortste route naar de voet van de hoofdpijl moest construeren. Vervolgens wordt er niets meer over de afstanden gezegd, heel vreemd trouwens, alleen dat je alle pijlen in volgorde moet afwerken en niet tegengesteld mag rijden. Na de laatste pijl moet je weer de kortste route naar het einde van de proef construeren. Aldus het reglement. Wij en vele anderen hebben inderdaad de kortste route naar de voet van de eerste pijl geconstrueerd. Daarmee lagen een aantal wegrichtingen vast, wat de rest van de constructies beïnvloedde. Fout! Je had bij het rijden naar de eerste vertakking een iets langere route moeten kiezen om aan het einde via een kortere route een winst in de totale afstand te kunnen boeken (gevolg van eenrichtingwegen). Het ging dus om de totaal kortste route wat heel iets anders is dan in het reglement stond. Heeft de uitzetter hier zijn eigen reglement niet juist toegepast? Bovendien was de kaartschaal zo klein dat je onmogelijk kon intekenen, wat wel nodig was om het einde van de constructie te kunnen beoordelen. Gelukkig kreeg je op deze proef maximaal 30 strafpunten voor de afstand en 30 strafpunten voor de controles. Niemand reed de route foutloos. De rest van het traject was een grensbenadering, die we foutloos reden. Het laatste traject was een niet echt moeilijke punten vrije route. Een foutje gemaakt door een punt dat aan een gemanipuleerde weg lag. Afstand klopte daarom niet, maar letter wel genoteerd. Dat was een mooie van René. De tijdsoverschrijding in dit middagdeel was slechts 6 minuten. Vermoeid maar voldaan een drankje genuttigd op de finishlocatie café de Blusser in Beusichem. Intussen de uitleg bestudeerd. De organisatie beloonde ons ruimschoots met lekkere borrelhapjes en om een uur of zes volgde de prijsuitreiking.
De rit was al met al goed georganiseerd. Het kaartmateriaal was uitstekend. De uitslag was direct te volgen op een beeldscherm, wat het erg spannend maakte. De locaties waren goed. De afwisseling in systemen was leuk voor de navigator. De systemen waren ook uitdagend en gevarieerd, wat je lekker bezig hield. Het was voor de bestuurder lekker doorrijden met mooie, bochtige weggetjes. Het uitlegboek was mooi en duidelijk. Helaas geen bloesem zoals vorig jaar maar wel heel veel boomkwekerijen gezien!
Er zijn echter wel een paar verbeterpunten te noemen, zaken die eenvoudig aan te passen zijn. Het reglement is al even ter sprake geweest. Het was niet alleen een brij van moeizaam te lezen teksten, maar inhoudelijk ook niet volledig en eenduidig. Waar liggen de prioriteiten? Het reglement moet daar duidelijk in zijn. En een goede opmaak zou de leesbaarheid ook bevorderen. Er was geen gebruik gemaakt van combinaties waardoor een foute keuze tot een tsunami van fouten kon leiden. Dit gold voor zowel de gevolgen van het in één richting rijden van de wegen als de wijze waarop je de T's reed in het T-systeem.
De trajecttijden waren niet altijd evenwichtig: het ene traject te ruim, het andere traject te krap. Een paar controles waren niet goed geplaatst bijvoorbeeld parallel aan de weg of in een binnenbocht. We zagen een bepaalde controle pas toen we terug reden omdat we zeker wisten dat er iets moest hebben gestaan; hij stond bijna achterwaarts. En de gemiste langsrijders, een raadsel. Is het spelletje het rijden van de juiste route of het zoeken naar de controles?
Kort samengevat. De formule is goed, maar het reglement moet verbeterd worden, zowel redactioneel als inhoudelijk. Er moeten voorts combinaties gemaakt worden in de controles en de controles moeten altijd zichtbaar worden geplaatst als het langsrijders betreft. Verder is het een leuke rit met leuke systemen, zowel voor bestuurder als navigator in een prachtige rally-omgeving! Uitzetter, controleur, rekenkamer en alle andere medewerkers, bedankt voor jullie inzet! Zonder jullie bijdrage zouden wij geen ritten kunnen rijden! En winnaars, proficiat, goed gedaan!
Jaap & Joke Beck (Fotografie: Mel van Ommen Kloeke)
