Wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Afgelopen zaterdag 14 juni reden wij de 19e Classic Gelderlandrit. Voor ons de eerste keer. Omdat wij uit Oegstgeest moesten komen hebben we de avond ervoor overnacht in een hotel in Rheden. Door de onverwachte topprestatie van het Nederlands elftal, kwamen we pas om half twee in de nacht aan. Na een goede nacht en dito ontbijt arriveerden wij ruimschoots op tijd bij de startlocatie in Doesburg. Daar begroetten we bekenden, plakten de stikkers en genoten van een heerlijk bakkie koffie waarna we om om 9:15 vertrokken met startnummer 45. Het begin van de ochtend begon makkelijk, althans, dat dachten we. De ervaring heeft ons inmiddels geleerd dat als we het makkelijk vinden en ons afvragen waarom er zo weinig valletjes in de route zijn opgenomen, we meestal veel vallen niet hebben opgemerkt en er dus met beide benen zijn ingetrapt.
Bij de overgang van de eerste naar de tweede kaart had men een letter “A” als referentiepunt op de kaart om te weten op de tweede kaart waar we zaten. Ik voelde de neiging om de route eerst in te tekenen tot die letter “A” om vervolgens op de tweede kaart de voorgenomen route weer vanaf datzelfde referentiepunt in te tekenen. Ik zag echter net op tijd dat er een kortere route was en toen realiseerde ik me pas dat die “A” slechts als referentiepunt diende. Toch raar dat je geneigd bent om dat punt mee op te nemen in de voorgenomen route. Toen we hem doorhadden is het altijd wel even lachen: “ha, die hebben we door, ons foppen ze niet...”.
De derde kaart was een 1:25000 kaart met daarop geen enkele val en maar 1 punt (punten vrije route). Dat kan gewoon niet de bedoeling zijn, dus... waar zit nu de val?? Achteraf bleek die er toch niet te zijn en hadden we ons dus weer voor niets een breuk gedacht, inclusief de discussies erover... Dat punt 1 op dezelfde locatie stond als punt 2 op de volgende kaart had ik snel door. Op een gegeven moment ben je je bewust van dergelijke geintjes en dan trap je er minder snel in.
Langzaam maar zeker werd het ons duidelijk dat deze uitzetter naar hartelust kaarten weet te manipuleren. Wij zijn nog niet zo ervaren dat we precies de kenmerken van de verschillende uitzetters paraat hebben, misschien moet ik ook daarvan maar eens een lijstje maken. Martin .... blijkt een waar kunstenaar te zijn. Dat werd helemaal duidelijk in Traject 3, waar je op weg naar een punt via een veerpont de op-één-na kortste route moest nemen. Bijna aangekomen bij het pontveer.... blijkt die helemaal niet te bestaan. Via een omleiding werd je met je auto zo de brede rivier ingestuurd. Nadere bestudering van de kaart toont dan de ware kunstenaar. In het laatste traject maakt Martin het helemaal te bont. Daar verschijnt ineens een heel groot meer op de kaart met daar middenin een eiland. De ingetekende lijn gaat dwars door het water heen: wat nu?? In het reglement heb ik nergens kunnen vinden dat “onder iedere lijn geacht wordt een weg te liggen”, dus, moet je nu toch maar die route door het water volgen of is het een instinker. Dit laatste was het zeker voor ons. Wij beredeneerden in eerste instantie dat we die weg niet moesten nemen: over het water kun je immers niet rijden. Vandaar dat we een omleidingsroute construeerden om natte voeten te voorkomen. We zagen echter iedereen gewoon wel de ingetekende lijn door het water volgen en op de omleidingsroute kwamen we geen enkele letter tegen. Wat nu? Toen hebben we de gok maar genomen en zijn de route door het water tegengesteld gaan rijden (waarom weet ik ook niet, maar dat deden we gewoon). Wonderenswaardig kregen we geen natte voeten en reden we gewoon over het water en ... kwamen we de letter “R” tegen. We durfden het niet aan om die letter toch niet te schrijven (wat we niet hadden moeten doen volgens onze redenatie, maar ja, als je iedereen toch zo ziet rijden....). Achteraf bleek de “R” ook goed te zijn. Ik ben benieuwd wie ons de argumentatie hiervoor kan geven en kan aangeven waarom onze redenatie kennelijk toch fout was.
Na de tankmogelijkheid voor pijl 18 werden we nog een bedrijventerrein opgeleid. Op een gegeven moment stonden we met de neus van onze MGB tegen een hek aan – inmiddels doen we dat altijd, want het kan altijd zo zijn dat je vanaf die positie pas de letter ziet die daar staat geplaatst. Er stond echter niets. Toen stonden we echter wel in dubio: linksaf kon je via de parkeerplaats van het bedrijf weer de weg oppakken, maar die parkeerplaats stond niet op de kaart. Alternatief was om de ingetekende lijn tegengesteld te rijden tot de weg op de kaart en dan de omrijdconstructie te beginnen. Bij de eerste optie miste je de letter “W”, bij de tweede optie nam je die wel. Later kwam je nog een keer via die letter “W”. Wij hebben 2 keer de”W”geschreven, maar direct nadat ik dat had gedaan was iik er van overtuigd dat dat toch verkeerd was: ik had gewoon een niet-kaartweg (de parkeerplaats) moeten nemen om daarna zo snel mogelijk weer een kaartweg op te pakken. Volgens mij prevaleert dat boven het tegengesteld rijden van de lijn. Maar ook nu weer bleken wij ongelijk te hebben: 2 keer de “’W” was toch juist. Ik loop hier nog steeds dagelijks aan te denken en stel het op prijs om jullie redenaties te horen.
Aan het einde van de prima verzorgde lunch bleken we in de ochtendetappe maar liefst 10 RC’s te hebben gemist. Dat viel enorm tegen. Iedereen had relatief meer fouten dan verwacht, maar t.o.v. equipes waaraan wij ons denken te kunnen meten, viel het toch tegen. Dat maakte wel dat we extra gebrand waren om het ‘s middags beter te doen.
De middagetappe voelde direct ook een stuk beter: we zagen meer valletjes en hadden het idee dat het beter ging. De middagetappe bleek achteraf ook veel beter te zijn gegaan. Met 1 fout en tevens enkele neutralisaties, kwamen we uiteindelijk op een totaal van 11 gemiste RC’s en 1 minuut tijdstraf op een 21e plaats. Daar waren we uiteindelijk heel tevreden mee.
Wij kijken terug op een zeer geslaagde rally en zijn volgend jaar zeker weer van de partij. Dank aan de organisatie en alle vrijwilligers die dit evenement tot dit succes hebben gemaakt.
Equipe 45,
Jacqueline Zuiderwijk en Jürgen Donders (Optimist van het Westen...)
