Op de laatste dag van Mei werd er de Klassieke ELE georganiseerd.
Deze rally is er een met een roemrucht verleden. Voor de niet zo kenners: de ELE stond voor Eindhoven-Luik-Eindhoven en zou in zijn oorspronkelijke uitvoering als kaartleesrally over de openbare weg van 1964 tot en met 1973 georganiseerd worden. Tien edities dus met kaartlezen in België met gemiddeldes tot wel 60 km/u.
Let wel op! Met auto’s van toen, niet met onze moderne vervoermiddelen die als gezinsauto al meestal de 100 PK ver te boven gaan.
De eerste winnaar was een DKW F11, google maar eens en check het aantal PK,s.
Na 1973 werd gedwongen door de veiligheidsmaatregelen de weg ingeslagen naar een rally met klassementsproeven, die de deelnemer die simpelweg de snelste tijden totaal noteerde tot winnaar maakte.
ELE stond op dat moment meer voor Even Langs Eindhoven omdat alle proeven rond Eindhoven waren te vinden.
Omwille van het feit dat in 2014 het 50 jaar geleden is dat de eerste was gereden ontstond het idee voor een “oude stijl ELE” met klassieke auto’s. Een lofwaardig initiatief ondanks dat de overvloed aan klassieke rally’s in ons land bedenkelijke vormen dreigt aan te nemen
Maar daarover een andere keer meer.
Onder een prima zonnetje vond de start plaats bij het Evoluon. Na contact met de organisatie ontvingen we een boekwerkje met het programma en foto spots.
Jammer dat er geen deelnemerslijst instond (tip) want er stonden nogal wat mensen en auto’s die we niet kenden als gebruikelijke deelnemers aan de klassieke ritten.
Maar er waren er wel en nog mooier, we spotten heel oude bekenden van vroeger waar beurtelings niet altijd de juiste namen bij de gezichten werden geplaatst. Het weerzien was er niet minder vriendelijk en amusant om.
Wim en Kees Luijbregts, de winnaars van de laatste editie “oude stijl” in 1973 waren present en Kees maakte zich wat zorgen want hij beweerde 40 jaar geen kaart meer in handen te hebben gehad.
Ook Karel van Eerd en André Jetten waren aan de start zoals ze samen ook al in 1966 hadden gedaan.
Inmiddels hadden we een routeboek van de 1e lus los geweekt bij de starttafel een leuk detail daarin was een Russische kaart met onleesbare plaatsnamen.
We reden richting Strijpse Kampen in Oirschot, militair terrein waar menigeen een rijopleiding heeft gevolgd. Daar zou een test worden verreden en publiek werd er niet toegelaten volgens ons programma. Nou laten we ons niet zo snel uit het veld slaan en met wat overredingskracht en 2 paspoorten konden we de dienstdoende militair er van overtuigen dat we belangrijk genoeg waren om er bij te horen.
Tot onze verbazing was het enorm druk en die drukte bleek te bestaan uit VIP’s en dat is geen publiek hebben we nu geleerd.
Ook werd er naast de rally een demonstratie van allerlei interessante rallyauto’s georganiseerd, waarbij zelfs een rondje op de hotseat voor de VIP’s tot de mogelijkheden behoorde. Tot onze verrassing was de oude Saab 96 van Henk Vossen aanwezig.
Helaas was het niet mogelijk de test te zien, die was keurig afgesloten.
Wat ons opviel was dat de tijdcontrole niet was voorzien van de gebruikelijke borden en dat hij op een plaats stond die afweek van het routeboek. Volgens deelnemers die we spraken is dat die dag meerdere malen voorgekomen.
Op weg dan maar naar een van de genoemde plaatsen die als fotogeniek werden genoemd door de organisatie. We kozen voor een plek in Bree België, de Kruisstraat om precies te zijn en inderdaad een prachtig idyllisch bebost wegje met een S-bocht erin. Dus camera’s in de aanslag en wachten op de eerste deelnemer. Die zou moeten passeren om 12.45 uur. Wachten en wachten en……..inderdaad ruim een half uur later meldde zich een Opel Kadett GTE met startnummer 2 uit de tourklasse. Weer een kwartier later kwamen er meer deelnemers aan, waarbij opviel dat daarbij alle bekende navigators uit de reguliere rally’s vertegenwoordigd waren. Wellicht was het te lastig voor de rest. Na een auto of twintig van de 46 gestarte hebben we het maar als gezien gelaten en zijn we vertrokken. Of de rest dit weggetje nog gevonden hebben zullen we niet weten. Helaas was het voor ons te laat om naar het volgend punt te rijden en met het risico dat er weer weinig deelnemers langs zouden komen hebben we ons getrakteerd op een Trappisten pauze, we waren tenslotte toch in België.
Op naar de Landsaard, het kartcircuit bij Eindhoven Airport, ook bekend van o.a. de Tulpenrally. Hier moest door de deelnemers een normtijd gereden worden met een gemiddelde van 42.2 km/u. Dat leverde leuke taferelen op, eerst volledig volgas om de laatste 50 meter bijna stapvoets de finish te naderen om de juiste tijd te halen.
Het einde van de ELE classic was weer gepland bij het Evoluon.
Nieuwsgierig naar de reacties van de deelnemers gingen we uiteraard die kant op.
En die commentaren waren mild ondanks de vele kritiek maar ze werden vergeven door het feit dat het de eerste keer was voor deze organisatie.
De kritiek ging hoofdzakelijk over de moeilijkheidsgraad, te veel een kaartleesrit en te weinig rally, slechte en moeilijk te lezen kaarten. Een ervaren jonge navigator met nog goede ogen kon met een verlichte loep nauwelijks zijwegen zien. “Het waren allemaal vlekjes zei hij letterlijk”.
Zoals al gemeld was ook de plaatsing en aanduiding van de tijdcontroles discutabel.
Tenslotte: Te weinig rallykilometers en teveel doorgaande wegen en te veel bebouwde kom.
Het was leuk om een rally weer eens als toeschouwer mee te maken, vooral als Wim Luijbregts je bij de finish ineens vanuit het niets in een volle zaal toevoegd: “Hé ouwe nozem! Hoe is het met jou?”
Dank aan Tino voor de foto’s en het leiden naar de juiste locaties!
Hans Ahlberg
